Ο πρόσφατος αποκλεισμός από το Υπουργείο Παιδείας, Δια βίου μαθήσεως και Θρησκευμάτων εις το μηχανογραφικόν δελτίον υποψηφίων δια την Τριτοβάθμια Εκπαίδευσιν του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών παρά την ουσιαστικήν αντίθεσιν της Πανεπιστημιακής Συγκλήτου και των επιστολών διαμαρτυρίας της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, αποδεικνύει και δια τους πλέον δυσπίστους το φασιστικό πνεύμα διαχειρίσεως της εξουσίας, την κατάλυσιν της Πανεπιστημιακής αυτοτελείας και αυτοδιοικήσεως και τον πλήρη ευτελισμόν και περιφρόνησι της διοικήσεως της Εκκλησίας ως και των ισχυόντων Νόμων του Κράτους.
Η προβληθείσα άτεχνος και κωμική αιτιολογία του δήθεν νεποτισμού, δια την de facto σταδιακήν κατάργησι του ειρημένου Τμήματος παρά τας ανωτέρω νομίμους ενστάσεις και αντιρρήσεις κατά παράβασιν της νομίμου διαδικασίας που απαιτεί:
Α. Επιστημονικόν λόγον καταργήσεως, ο οποίος διαπιστούται και διατυπούται αποκλειστικώς υπό της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου,
Β. Γνωμοδότησιν του ΣΤΕ και του ΕΣΥΠ και
Γ. Έκδοσιν Προεδρικού Διατάγματος και μάλιστα προβληθείσα υπό Κυβερνητικού προσώπου εκλεγέντος Καθηγητού εις το αυτό Πανεπιστημιακόν Καθίδρυμα όπου υπηρέτει η σύζυγός αυτού ως Πρόεδρος ενός Τμήματός του, καταδεικνύει τον προσχηματικόν της χαρακτήρα και εν ταυτώ την πλήρη περιφρόνησι της συνταγματικώς κατοχυρωμένης Πανεπιστημιακής αυτοτελείας και αυτοδιοικήσεως και του ισχύοντος Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ν. 590/1977), όπου εν άρθρω 2 νομοθετείται η μετά της Εκκλησίας υποχρέωσις συνεργασίας της Πολιτείας επί θεμάτων Χριστιανικής αγωγής της νεότητος και ασφαλώς δια την ανίδρυσι η κατάργησι μιας Θεολογικής Σχολής.
Εκ του αποτελέσματος κρίνοντες ταπεινώς φρονούμεν ότι τυγχάνει ενορχηστρωμένη η μεθόδευσις του παρόντος Κυβερνητικού σχήματος, δια την επίτευξι του νεοταξικού σχεδιασμού καταργήσεως των ομολογιακών Θεολογικών Σχολών της Ελλάδος και την υπαγωγήν τους ως προγραμμάτων Θρησκειολογικού περιεχομένου εντός ευρυτέρας Πανεπιστημιακής Σχολής Ανθρωπιστικών λεγομένων Σπουδών.
Έναντι αυτής της αντισυνταγματικής ενεργείας του Υπουργείου Παιδείας, δια βίου μαθήσεως και Θρησκευμάτων, εις την Υπεύθυνον Υπουργόν του οποίου ανέθεσεν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως την Προεδρίαν Επιτροπής μελέτης και επιλύσεως των πολλών μετά της Εκκλησίας θεμάτων!!!, η άτονος αντίδρασις του θεολογικού κόσμου που εκδηλώθηκε με την αποστολήν εγγράφων διαμαρτυριών η την διοργάνωσι σχετικών ημερίδων, δυστυχώς συνιστά αναποτελεσματικήν τακτικήν και εξυπηρετεί την διάθεσιν των κρατούντων δια την προώθησιν του δολίου σχεδιασμού, που επιτάσσουν οι αντίθεες και σατανιστικής υφής δυνάμεις κατά της αμωμήτου ημών πίστεως, του Γένους και της πνευματικής του ιδιοπροσωπείας.
Εις επίρρωσιν δε και απόδειξιν των ανωτέρω οι Ελλογιμώτατοι Κοσμήτωρ και Πρόεδροι των δύο Τμημάτων της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατήγγειλαν ότι «η υποβάθμιση του μαθήματος (των Θρησκευτικών) συνίσταται στη μείωση των ωρών διδασκαλίας κατά 40% αφού στη Β Λυκείου το μάθημα έγινε από δίωρο μονόωρο, στη δε Γ Λυκείου από 1 ώρα υποχρεωτική έγινε δίωρο επιλεγόμενο με ο,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται, αφού τοποθετείται ως μάθημα επιλογής, μεταξύ άλλων επιλεγομένων, που εξετάζονται στις Πανελλαδικές Εξετάσεις» και «κατά την πρόσφατη κατάθεση δικαιολογητικών για τους υποψηφίους συμβούλους πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι έχοντες μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο Θεολογικών Σχολών δεν έλαβαν τα προβλεπόμενα από τον νόμο μόρια, ενώ παρελείφθη από το σχετικό νομοσχέδιο για τα πειραματικά σχολεία η αναφορά για τους προπτυχιακούς φοιτητές των θεολογικών σχολών να συμμετάσχουν στις διαδικασίες πρακτικής άσκησης στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία.
Αυτό προσβάλλει άμεσα τον χαρακτήρα των θεολογικών σχολών ως καθηγητικών, που ρητά προβλέπεται από τους Ν. 1894/1990. αρθ.2, παρ. 5 και Ν. 3194/2003, άρθρ.8. παρ. 2, βάσει διατάξεων των οποίων θεσμοθετείται και κατοχυρώνεται για τους πτυχιούχους των Τμημάτων θεολογίας των Α.Ε.Ι. ο κλάδος ΠΕ 01 για το διορισμό τους στην Β/θμια εκπαίδευση».
Επομένως προβάλλει αυθωρεί η αναγκαιότης αντιστάσεως εις τον νεοταξικόν ολοκληρωτισμόν των Κυβερνώντων με συναγερμόν των Θεολογικών Σχολών και αμέσους απεργιακάς κινητοποιήσεις και συστράτευσι της Εκκλησίας (είτε συλλογικώς, είτε κατά Μητρόπολι) με ρηξικελεύθους ενεργείας, διότι άλλως θα αποδειχθούμε κατώτεροι των περιστάσεων, ανάξιοι των Πατέρων ημών και επιλήσμονες του ιερού χρέους.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
