Σταχυολογούμε μόνο δύο πρόσφατες δράσεις του: Στις 19/9/13 ο Υπουργός κ. Κ. Αρβανιτόπουλος εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία επιτρέπει σε Ορθόδοξους μαθητές, για λόγους θρησκευτικής συνείδησης να ζητούν απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών, το μάθημα εκείνο που καλείται να τους καλλιεργεί τη θρησκευτική συνείδηση που εννοείται ότι έχουν ως Ορθόδοξοι μαθητές. Πριν από λίγο καιρό μέσω του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Γ. Καλαντζή το Υπουργείο Παιδείας γνωστοποίησε την πρόθεσή του για τη δημιουργία Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Την ώρα που στο χώρο της Παιδείας παντού γίνονται περικοπές ζητάει από τους Έλληνες Ορθόδοξους πολίτες τη χρηματοδότηση προγράμματος σπουδών που έχει σαν αντικείμενο τη μελέτη και προβολή μιας θρησκείας, στο όνομα της οποίας αυτός ο Ελληνικός λαός έχει υποστεί μύριες σφαγές.
Και η κορύφωση όλων έρχεται με τις πρόσφατες δηλώσεις πάλι του ίδιου Γραμματέα σχετικά με την πρόθεση του υποψήφιου Δημάρχου Αθηνών κ. Σπηλιωτόπουλου, να διεξάγει δημοψήφισμα στο θέμα της ανέγερσης του Μουσουλμανικού Τεμένους στο Βοτανικό. Δεν μας απασχολεί εδώ η κριτική που απόλυτα δικαιολογημένα ασκεί στον κ. Σπηλιωτόπουλο. Ο δικός μας σχολιασμός επικεντρώνεται αποκλειστικά στο εξής σημείο της δήλωσης του κ. Καλαντζή: «Για να μην εξευτελισθεί διεθνώς η χώρα αν γίνει δημοψήφισμα μόνο για το τζαμί στον Ελαιώνα, η μόνη λύση είναι να γίνεται τοπικό δημοψήφισμα για κάθε χώρο προσευχής στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένων και των δικών μας εκκλησιών»!
Απ' ότι φαίνεται από τα λόγια αυτά, ο κ. Γενικός θεωρεί τον εαυτό του Ορθόδοξο Χριστιανό. Ταυτόχρονα εξισώνει την Ορθόδοξη Εκκλησία απόλυτα με την κάθε λογής σέκτα και άλλη θρησκεία, όπως π.χ. και το Ισλάμ, που δραστηριοποιούνται στον τόπο μας. Ένα πολύχρωμο θρησκευτικό πάζλ μοιάζει να είναι το όραμα της «ορθόδοξης θρησκευτικής συνείδησης» του κ. Καλαντζή για την πατρίδα μας. Όλα γι' αυτόν είναι ίδια.
Απορούμε τόσο με την έλλειψη επιστημονικής κατάρτισης όσο ακόμα και με την απουσία στοιχειώδους λογικής στον κ. Γενικό Γραμματέα. Έλλειψη επιστημονικής κατάρτισης, επειδή, αν αληθεύουν αυτά που έχει καταθέσει στο βιογραφικό του, θα πρέπει να έχει ασχοληθεί με το Ισλάμ ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης που ήταν αντικείμενο του διδακτορικού του. Και αναρωτιόμαστε: είναι δυνατό να έχει κάποιος με σοβαρότητα ασχοληθεί με το Ισλάμ και να μην έχει διαβάσει ή έστω πληροφορηθεί για τις βασικές διδασκαλίες του Κορανίου, επιτρέπεται να μην έχει αποκτήσει μια γενική εικόνα έστω για τη σαρία, τον μουσουλμανικό θρησκευτικό νόμο; Πώς στη συνέχεια στη νοημοσύνη του επιστήμονα μπορεί να εξισώνονται μια θρησκεία που κηρύττει συστηματικά στο «ιερό» κείμενό της τον «ιερό» πόλεμο, το μίσος εναντίον των απίστων, άρα και των χριστιανών, τη δουλεία, βαρβαρικές ποινές όπως αποκοπή μελών του σώματος, τον εξευτελισμό της γυναίκας κ.α. με μια θρησκεία που ο ίδιος ο Θεός θυσιάζεται και οδηγείται ακόμα και στο θάνατο για το δημιούργημά Του, τον άνθρωπο, που βιώνει μέσω του Θεανθρώπου και των Αγίων της την αγάπη προς τον εχθρό και την ευεργεσία του;
Πολύ περισσότερο απορούμε όμως με την απουσία ακόμα και στοιχειώδους λογικής στον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας, επειδή όπως φαίνεται, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει, ότι το κάθε σπίτι έχει ένα νοικοκύρη, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την ευταξία του σπιτιού, ο οποίος το ευπρεπίζει σύμφωνα με τη αισθητική και το πιστεύω του. Δεν αρνείται ο νοικοκύρης να φιλοξενήσει επισκέπτες, δεν αρνείται σ' αυτούς να εκφράζονται ελεύθερα, πάντοτε όμως σεβόμενοι τον ίδιο τον νοικοκύρη. Αλλά δεν θα ήταν παραλογισμός εάν άφηνε τους επισκέπτες να του κάνουν άνω κάτω το σπίτι, να του αλλάξουν το πρόγραμμά του, την τάξη των επίπλων, να του βάλουν τους δικούς τους πίνακες δίπλα στους δικούς του στον τοίχο κ.α. Όλα αυτά όμως σύμφωνα με τη «λογική» του Γενικού Γραμματέα και των ομοφρονούντων του πολιτικών οφείλει ο νοικοκύρης, ο Ελληνικός λαός, να κάνει. Και όχι μόνο αυτό, οι παραπάνω πολιτικοί φτάνουν στο απόλυτο σημείο της παραφροσύνης να ζητούν με θράσος από το νοικοκύρη, το λαό, να πληρώσει από την τσέπη του όλες αυτές τις αλλαγές που του επιβάλουν να κάνει στο σπίτι του.
Πότε επί τέλους θα ξυπνήσει ο νοικοκύρης και θα ζητήσει να πάρει το σπίτι του πίσω;