της Ι. Μονής Αγ. Γρηγορίου Παλαμά Δήμου Φιλώτα(Φλώρινας)

Επειδή τον τελευταίο καιρό υπάρχει διάχυτη ανησυχία για την επικείμενη έκδοση της κάρτας του πολίτη και επειδή πολλά διατυπώνονται, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, ακόμη και σε ομιλίες, εκφράζοντας ασυμφωνία αφού οι απόψεις διίστανται, φανερώνοντας την πνευματική σύγχυση και αντιπαράθεση που υπάρχει για το θέμα,

θέλοντας να συνεισφέρουμε εποικοδομητικά στην όλη διερεύνηση του ζητήματος, κρίνουμε ότι πρέπει να επισημανθούν κάποια σημεία πάνω στα οποία θα πρέπει να διαλεχθούμε.

Η Εκκλησία πάντοτε διακρίνεται για την διάθεση της για διάλογο, διότι δεν έχει μόνο χαρακτήρα συνοδικό αλλά την εκφράζει και ο διάλογος που κάνει με τα παιδιά της μέσα σε πνεύμα ελευθερίας. Σ' αυτή την προοπτική θα ήθελα να επισημάνω για το θέμα της ηλεκτρονικής κάρτας του πολίτη ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει η αλήθεια σε δυο εκ διαμέτρου αντίθετες θεωρήσεις, αφού το Άγιο Πνεύμα που οδηγεί την Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν» είναι ένα και ενοποιό. Δεν μπορεί να ισχύει για τις κάρτες και το ένα και το άλλο. Υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, στην οποία μπορούμε να φτάσουμε με τη δική μας αγαθή προαίρεση αλλά και με τη φώτιση του Θεού.

Χωρίς να παραθεωρήσουμε λοιπόν τις πολλές παραμέτρους του ζητήματος —μια και παρουσιάζει πολλές πτυχές, όπως: θεολογική, νομική, τεχνική, πολιτική, οικονομική και όχι μόνο—, θα εστιάσουμε το φακό της θεώρησης μας σε σημεία που ο τρόπος προσεγγίσεως του θέματος δεν είναι Χριστοκεντρικός. Ήδη από δημοσιεύματα γίνεται αντιληπτό ότι λανσάρονται ψευτοδιλήμματα του τύπου: «Εμείς περιμένουμε τον Χριστό ή τον Αντίχριστο;» αλλά και όλοι όσοι θέλουν να ενημερώνονται, έχοντας την καλή ανησυχία, χαρακτηρίζονται ως «νοσηρά άτομα», «φοβικοί χριστιανοί» και πολλά άλλα τέτοια, που δηλώνουν προκατάληψη, εμπάθεια και έλλειμμα στο δικαίωμα έκφρασης του κάθε προσώπου. Το Άγιο Πνεύμα, έλεγε ο Γέροντας Παίσιος: «Δεν είναι άλλο εδώ και άλλο εκεί. Δεν είναι πνεύμα συγχύσεως, αλλά αγάπης, ειρήνης... Όταν οι πνευματικοί άνθρωποι χτυπιούνται, αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται υπό την επίδραση πολλών άλλων πνευμάτων, που δεν έχουν σχέση καμμιά με το ένα Άγιο Πνεύμα». Αν λοιπόν θέλουμε να δούμε αντικειμενικά το θέμα της κάρτας του πολίτη, χρειάζεται να βγάλουμε τον εαυτό μας , το εγώ μας, από κάθε ενέργεια και να αφήσουμε να ενεργήσει ο Θεός ρίχνοντας εμείς το βάρος κυρίως στην προσευχή. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Όταν εκ προοιμίου είμαστε προκατειλημμένοι και έχουμε ιδιοτέλεια, όταν δεν αναφερόμαστε στον Θεό δια προσευχής και νηστείας, θεωρώντας κάτι δεδομένο, και κλείνουμε την πόρτα στον αδελφό μας για διάλογο βάζοντας του ταμπέλα, είναι βέβαιο ότι θα πλανηθούμε. Αλήθεια, ποιος διάλογος γίνεται για να τον παρακολουθήσει ο πιστός λαός ανοιχτά σε κάθε τοπική κοινωνία-εκκλησία; Δεν πρέπει οι προεστώτες των κατά τόπους εκκλησιών να ακούνε και να εκφράζουν το ποίμνιο τους στην Ιερά Σύνοδο; Γιατί δεν καλούνται οι δυο πλευρές να μιλήσουν με εκπροσώπους τους ενώπιον του πιστού λαού, ώστε να αφήσουμε τους χριστιανούς να εκφράσουν τις απόψεις τους και να αποφασίσουν οι ίδιοι για το τι θέλουν, αλλά τους φέρνουμε προ τετελεσμένων γεγονότων, κηρύττοντας οι ιεροκήρυκες άκαιρα, ότι οι ηλεκτρονικές ταυτότητες δεν έχουν πρόβλημα καθήν στιγμή περιμένουμε την απόφαση της Εκκλησίας;

Αν περιμένουμε, γιατί ήδη αναστέλλουμε την καλή ανησυχία των πιστών με κηρύγματα προδιαγεγραμμένα; Αφού η Εκκλησία δεν αποφάσισε ακόμη, — τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, διότι παλαιότερη απόφαση υπάρχει— είναι έντιμο αυτό; Είναι αυτό σεβασμός στην μέλλουσα απόφαση της Ιεράς Συνόδου; Επίσης, μπορεί η Ιερά Σύνοδος να μην έχει ακόμη αποφανθεί για το ζήτημα της κάρτας, όμως ήδη έχει εκφράσει την επιφύλαξη της (και άρα έχει επισημάνει το πρόβλημα, που απλώς μελετά πώς θα το διαχειριστεί) το οποίο «θα συνεχίσει να παρακολουθεί με ανύστακτο ενδιαφέρον αναμένοντας το νομοθετικό πλαίσιο για την τελική τοποθέτηση της». Συνεπώς πώς δικαιολογείται ορισμένοι να διακηρύσσουν εκ του άμβωνος από τώρα, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την κάρτα; Και γιατί δεν μπορεί να εκφρασθεί από τα βήματα των ενοριών στην τοπική εκκλησία και η άλλη άποψη;