Logo
Print this page

Επιστολή του Μεσσηνίας στον Μεσογαίας για την Μητρόπολη Αττικής,

Επιστολή του Μεσσηνίας

στον Μεσογαίας

για την Μητρόπολη Αττικής

του Νίκου Παπαχρήστου

Επιστολή 9 σημείων προς τον Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο απέστειλε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος σχετικά με το αίτημα του τοποτηρητή της Μητροπόλεως Αττικής, στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο,  για την πλήρωση του κενού μητροπολιτικού Θρόνου.

Η επιστολή που κοινοποιήθηκε στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και σε όλους τους μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει ως εξής:

+ Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Πρός

Τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεσογαίας και Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαον

Θουκυδίδου 6  καί  Βυζαντίου,

19004 ,  Εἰς Σπάτα Ἀττικῆς       

Καλαμάτα 24 Αὐγούστου 2009

Σεβασμιώτατε  Ἅγιε  Ἀδελφέ,

Διάβασα μετά προσοχῆς τό περιεχόμενον τῆς  ἐπιστολῆς Σας, τῆς 10ης Αὐγούστου 2009, τήν ὁποίαν ἀπευθύνατε πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον, σχετικῶς μέ τάς τελευταίας ἐξελίξεις ἐπί τῆς ὑποθέσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς καί τά περί πληρώσεως αὐτῆς, καί μέ ἀδελφικό σεβασμό θά ἤθελα νά ἐκφράσω ὁρισμένας σκέψεις καί  προβληματισμούς ἐπί τῶν θιγομένων θεμάτων:

1.Τό τεκμήριον τῆς ἀθωότητος καθενός, ὁ ὁποῖος τελεῖ  ὑπό  κατηγορίαν (πολιτειακοῦ ἤ ἐκκλησιαστικοῦ - κανονικοῦ  περιεχομένου) κληρικοῦ ἤ λαϊκοῦ, εἶναι ἀστασίαστον δικαίωμα μέχρι τελε-σιδικήσεως τῆς ὑποθέσεως καί ἐξαντλήσεως κάθε ἔνδικου μέσου ποινικοῦ ἤ ἐκκλησιαστικοῦ - κανονικοῦ.

Καί  θά  συμφωνοῦσα μέ τήν ἄποψιν τήν ὁποία διατυπώνετε, ὅτι «ἡ ὑπόθεση τοῦ πρ. Μητροπολίτου Παντελεήμονος… ἔχει ἤδη τελεσιδικήσει καί ἐκκλησιαστικά καί ποινικά», ἐάν ὁ ὑπό κατηγορίαν εὑρισκόμενος κληρικός δέν εἶχε ἀσκήσει ἐντός τοῦ κατά νόμον ὁριζομένου χρονικοῦ διαστήματος, τό δικαίωμα τῆς ἐκκλήτου προσφυγῆς πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην, γεγονός τό ὁποῖον συνεπάγεται ὅτι ἡ ὑπόθεσις, τουλάχιστον ἐκκλησιαστικά, δέν ἔχει τελεσιδικήσει, ἕως δημοσιεύσεως τῆς ἀποφάσεως ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐκ τοῦ περιεχομένου τῆς ὁποίας θά ἐξαρτηθεῖ βεβαίως καί τό τελεσίδικον ἤ μή τῆς ὑποθέσεως.

2. Ἡ κατ’ἐφαρμογήν νόμου ὁριζομένη διαδικασία ἐπιβολῆς τῆς ποινῆς τῆς καθαιρέσεως, τοῦ ἄρθρου 160 τοῦ νόμου 5383/1932 «Περί ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας», ἐν ταὐτῶ ἀποτελεῖ καί πρᾶξιν ἐκκλησιαστικῆς ποινῆς, μέ τήν ὁποίαν εἰς τόν ὑπό κατηγορίαν διατελοῦντα κληρικόν ἐπιφέρει καί κανονικάς συνεπείας, γεγονός τό ὁποῖον δέν τοῦ ἀφαιρεῖ τό κανονικόν δικαίωμα ἀσκήσεως τῆς ἐκκλήτου προσφυγῆς πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην δι’ὅσα ἀφοροῦν τά τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί κανονικῆς διαδικασίας ἐπιβολῆς τῆς παραπάνω καθαιρετικῆς ποινῆς.

3. Ἀνάλογον ἄσκησιν ἐκκλήτου προσφυγῆς ἔχει ἤδη ἐφαρμόσει ὁ συγκεκριμένος τελών ὑπό κατηγορίαν κληρικός καί κατά τῆς ἐφαρμογῆς τῆς παραγράφου 8 τοῦ ἄρθρου 34 τοῦ νόμου 590/1977 «Περί τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» διά ποινήν, ἡ ὁποία τοῦ ἐπεβλήθη ἄνευ ἄλλης προτέρας ἐκκλησιαστικῆς διαδικασίας, ἀλλά μόνον κατ’ἐφαρμογήν νόμου.

4.Τό δικαίωμα τῆς ἐκκλήτου προσφυγῆς ἀποτελεῖ  ἕν ἐκ τῶν  στοιχείων ἔκφρασης τοῦ «ἀνωτάτου κανονικοῦ δικαιώματος» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, συμφώνως πρός τήν Πατριαρχικήν καί Συνοδικήν Πρᾶξιν τοῦ 1928 (Ὅρος ΣΤ’) καί παράγραφος 2 ἄρθρου 44 τοῦ Νόμου 590/1977 «Περί τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Εἰς τό σημεῖον αὐτό ἀξίζει νά ἐπισημάνωμεν δύο οὐσιαστικά σημεῖα. Τό δικαίωμα τῆς ἐκκλήτου προσφυγῆς ἐνώπιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου: α) Ἀσκεῖται «κατά τελεσιδίκων ἀποφάσεων ἐπιβαλλόντων ποινήν ἀργίας, ἐκπτώσεως ἀπό τοῦ θρόνου ἤ καθαιρέσεως», καί β) Δέν ἐπιτρέπεται ἡ ἔναρξις «διαδιακασίας πληρώσεως τοῦ θρόνου πρό τῆς παρελεύσεως ἔτους ἀφ’ἧς διεβιβάσθη ἡ δικογραφία».

5. Οὐδέν θεσμικόν ὄργανον, πολλῶ δέ μᾶλλον συνοδικόν, δύ-ναται νά ἀμφισβητήσει τό κατ’ἐξοχήν ἀναφαίρετον στοιχεῖον διεκδικήσεως τοῦ τεκμηρίου ἀθωότητος ἀπό κληρικόν τελοῦντα ὑπό κατηγορίαν, διά τῆς ἐκκλήτου προσφυγῆς, ἔστω καί ἄν «οἱ δικαστικές καί ἱεροσυνοδικές ἀποφάσεις προβάλλονται ὡς ἀμετάκλητες», ἐνῶ δέν δύναται καί νά μήν ἐφαρμόσει τά ὑπό τῆς ΠΣΠ τοῦ 1928 και τοῦ Νόμου ὁριζόμενα, σεβόμενο οὕτως τό κανονικόν δικαίωμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὡς τοῦτο ἐκφράζεται διά τοῦ δικαιώματος ἀποδοχῆς τῆς ἐκκλήτου προσφυγῆς.

6. Ἡ ἐπίκλησις τῆς παραγράφου 1 τοῦ ἄρθρου 24 τοῦ νόμου 590/1977 «Περί τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος θά ἀποτελοῦσε ἴσως μίαν διέξοδο ἐάν δέν ὑπῆρχε ἡ ἀπαγορευτική διάταξις τῆς παραγράφου 2 τοῦ ἄρθρου 44 τοῦ ἰδίου νόμου. Ἡ παράγραφος 6 τοῦ ἄρθρου 24 ἐφαρμόζεται ὅταν δέν ὑφίσταται  ἐκκλησιαστική «ἀκαταστασία» ἤ δέν συντρέχουν  περιπτώσεις  κατά  τάς  ὁποίας αἱ ἀρχιερατικαί  ἐκλογαί κωλύονται εἴτε ἐκκλησιαστικά εἴτε κανονικά. Καί κατά τό παρελθόν ἄλλωστε Μητρόπολις παρέμεινεν εἰς τοποτηρητείαν (πλήρωσις Ἱ.Μ.Διδυμοτεί-χου) πέραν τοῦ ἑξαμήνου, διά λόγους καθαρά ἐκκλησιαστικούς.

7.  Θεωρῶ τά περί παρεμβάσεως τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν τόσον πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ὅσον καί  πρός τόν Πρόεδρον τοῦ Ἀρείου Πάγου, προκειμένου νά ρυθμιστεῖ  ἄμεσα το θέμα τῆς πληρώσεως τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἀττικῆς  ὡς ἐνεργείας αἱ ὁποῖαι δέν συνάδουν οὔτε μέ τήν  θέση  τοῦ Μακαριωτάτου ὡς Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, οὔτε καί μέ τήν ἰδιότητά του ὡς κληρικοῦ, ὁ ὁποῖος δύναται νά παρεμβαίνει στά δικαστικά καί δικονομικά ὄργανα. Τοιαῦται ἐνέργειαι ὅμως θυμίζουν ἄλλας ἐποχάς αἱ ὁποῖαι μέ τήν μέθοδον τῶν Συντακτικῶν Πράξεων ἤ τῶν Ἀναγκαστικῶν Νόμων  ἐπέλυον βεβιασμένως ἐκ-κλησιαστικάς ὑποθέσεις, αἱ ὁποῖαι ἀκόμη ταλανίζουν τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος.

8. Μπορῶ νά κατανοήσω τόν πόνον καί τήν ἀγωνίαν Σας διά τήν διαποίμανσιν δύο Ἱ. Μητροπόλεων, αἱ ὁποῖαι ἀθροιστικῶς ἴσως ἀποτελοῦν καί τά 2/5 τοῦ λεκανοπεδίου τῆς Ἀττικῆς, ἀλλά ἀφ’ἑνός ἡ ἐγνωσμένη ἐργατικότητά Σας, ἡ μεθοδικότητά Σας, τό ὀργανωτικόν καί τό ἀνεκτόν τοῦ χαρακτῆρος Σας, ἀφ’ἑτέρου δέ ἡ πολυτά  λαντος προσωπικότης τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἀττικῆς καί τό νέον τῆς ἡλικίας καί τῶν δύο, θεωρῶ ὅτι ἀποτελοῦν ἐχέγγυα τῆς μέχρι σήμερον ἀνταποκρίσεώς Σας, εἰς τό ὄντως ὡραῖον πεδίον τῆς ποιμαντικῆς καί τῆς πνευ-ματικῆς μαρτυρίας καί δράσεως, διά τό ὁποῖον καί ἀξίζετε συγχαρητηρίων καί ἐπαίνων, πάντα ταῦτα ὅμως δέν διερμηνεύουν τήν μετά τοιαύτης σπουδῆς καί τήν ἐκ μέρους Ὑμῶν ἀνάγκην πληρώσεως τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἀττικῆς.

9. Δι’ὅλους τούς παραπάνω λόγους θεωρῶ ὅτι δικαίως ἡ ΔΙΣ δέν συμπεριέλαβε εἰς τήν ἡμερησίαν διάταξιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ προσεχοῦς Ὀκτω-βρίου, καί τήν πλήρωσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς ἐνῶ φρονῶ ὅτι θά ἦτο φρόνιμον ὅπως ἀναβληθῆ καί ἡ Εἰσήγησις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου, ἕως ἐπιλύσεως καί τελεσιδικήσεως (ἐκκλησιαστικῶς-κανονικῶς καί πολιτειακῶς)  ὅλων τῶν σχετικῶν ὑποθέσεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς.

Μετά ἀδελφικῶν ἐν Χριστῶ ἀσπασμῶν

Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος

Κοινοποιήσεις:

1. Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

2. Ἅπαντας τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας, Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

πηγή: http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=511

Zoiforos.GR

Latest from Zoiforos.GR

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR