Ζωηφόρος

Ο Γεννάδιος κηρύσσει την ανάγκην των θυσιών, του Ε. Π. Φωτιάδη,

Ο Γεννάδιος κηρύσσει την ανάγκην των θυσιών

του Ε. Π. Φωτιάδη

«Ελληνικά»

Από το αναγνωστικό της ΣΤ΄ Δημοτικού του 1964

Αρχαί Ιουνίου 1826. Το Μεσολόγγιον έχει πέσει — ευγενής απαρχή της ελευθερίας — και οι ηρωικοί του πρόμαχοι, όσοι διέφυγον τας φλόγας και τους εχθρούς, τραγικά θύματα του λιμού, της ταλαιπωρίας και του απελπισμού, έχουν συρρεύσει κατά χιλιάδας εις το Ναύπλιον. Ζητούν από την Κυβέρνησιν, ως μόνην αμοιβήν της ενδόξου θυσίας των, άρτον ξηρόν, δια να τραφούν, και πυρίτιδα, δια να πολεμήσουν. Άλλ' η Κυβέρνησις είναι περίτρομος και κρύπτεται. Και οι πολίται, περίτρομοι και αυτοί, περιμένουν από στιγμής εις στιγμήν να αρχίση η αρπαγή.

Δοκιμάζει η Κυβέρνησις να φέρη βοήθειαν από τους «ατάκτους » του Ιτς-Καλέ, αλλά και αυτοί δεν έχουν λάβει τον μισθόν των και είναι εξηγριωμένοι. Το Ταμείον είναι κενόν και η φοβερά κατάστασις έχει παραλύσει όλων τα νεύρα. Το ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου εφάνη επί της Ελλάδος ως επικήδειος λαμπάς του αγώνος της. Η Ρούμελη, μετά την πτώσιν του προμαχώνας της, ησθάνθη τας δυνάμεις της εξηντλημένας απέναντι του εχθρού. Την Πελοπόννησον ελεηλάτουν οι Αιγύπτιοι του Ιμπραήμ, χωρίς να συναντούν καμμίαν αντίστασιν. Ο κίνδυνος ήτο περί των όλων. Και επέκειτο γενική καταστροφή και διάλυσις, αν δεν απεστέλλετο στρατός να αναχαίτιση τους εχθρούς και εμψύχωση τους μαχητάς της ελευθερίας.

Τότε την κατάστασιν σώζει ο διδάσκαλος του Γένους Γεώργιος Γεννάδιος, ο όποιος και προ του Αγώνος και κατόπιν υπήρξεν ο επιφανής καθηγητής των Ελληνικών γραμμάτων και συγγραφεύς χρησιμωτάτων διδακτικών και άλλων βιβλίων. Υπήρξεν επίσης και ο δραστήριος ιδρυτής σχολείων, ορφανοτροφείων, άλλων ιδρυμάτων κοινής ωφελείας και αυτής της Δημοσίας Βιβλιοθήκης και του Νομισματικού Μουσείου.

Κατόπιν μυστικής συνεννοήσεως με την Κυβέρνησιν, συγκαλεί εις τας 8 Ιουνίου τον λαόν και τους πειναλέους και απειλητικούς στρατιώτας εις την πλατείαν του Πλατάνου και ομιλεί προς αυτούς με την στεντορείαν φωνήν του:

         Η  πατρίς καταστρέφεται, ο άγων ματαιούται, η ελευθερία εκπνέει. Απαιτείται βοήθεια σύντομος. Πρέπει οι ανδρείοι αυτοί, οι όποιοι έφαγαν πυρίτιδα και ανέπνευσαν φλόγας και ήδη μας περιστοιχίζουν αργοί και πεινώντες, πρέπει να σπεύσουν, οπού νέος κίνδυνος τους καλεί. Προς τούτο απαιτούνται πόροι και οι πόροι λείπουν. Άλλ' αν θέλωμεν να έχωμεν πατρίδα, αν είμεθα άξιοι να ζώμεν άνδρες ελεύθεροι, εύρίσκομεν πόρους. "Ας δώση ό καθείς δ,τι έχει και δύναται.  Ιδού η πενιχρά εισφορά μου. Ας με μιμηθή, οποίος θέλει.

Και ενώ εχειροκρότει το πλήθος, κατέθεσε τας μικράς του οικονομίας: οκτώ  αγγλικάς λίρας.

         Άλλ' όχι, συνέχισεν. Η εισφορά αυτή είναι ασήμαντος. Άλλα χρήματα δεν έχω να δώσω, έχω όμως τον εαυτόν μου και ιδού, τον πωλώ!   Ποίος   θέλει   επί τέσσαρα έτη διδάσκαλον δια τα  παιδιά του;  Ας καταβάλη ενταύθα το τίμημα.

Η γενναιοφροσύνη του Γενναδίου τόσον συνεκίνησε και ενεθουσίασε μικρούς και μεγάλους, πλουσίους και πτωχούς, ώστε, κλαίοντες όλοι, έσπευσαν να καταθέσουν ό,τι είχον. Άλλοι καταθέτουν χρήματα, ο Δημήτριος Υψηλάντης τα χρυσά και αργυρά του όπλα, τα όποια ήσαν και η μόνη περιουσία του. Πολλοί τον μιμούνται. Άλλοι καταθέτουν κοσμήματα, δεν υστερούν δε ουδέ αυτοί οι ρακένδυτοι και μέχρι προ ολίγων λεπτών απειλούντες γενικήν λεηλασίαν στρατιώται. Εντός ελαχίστης ώρας συλλέγονται αρκετά δια την εξυπηρέτησιν των πρώτων και μάλλον επειγουσών αναγκών. Και απεφασίσθη να συγκεντρωθούν και την επομένην ημέραν εις την εκκλησίαν, οπού θα προσήρχοντο και αι γυναίκες και θα προσέφεραν και αύται την συνδρομήν των.

Λίαν   πρωϊ   επερίμενεν ο διδάσκαλος   εις   την εκκλησίαν του Αγίου Γεωργίου. Άλλα η λειτουργία ετελείωσε και γυναίκες, πλην ολίγων, δεν είχον εμφανισθή,  ίσως φοβηθείσαι την συρροήν τόσων ξένων στρατιωτών. Έξαλλος ο Γεννάδιος στρέφεται προς τους μικρούς μαθητάς των Δημοτικών Σχολείων, οι όποιοι εκκλησιάζοντο εκεί, και τους λέγει:

— Δυστυχή μου παιδιά, σας εγκατέλειψαν αι μητέρες σας! Γνωρίζουν, ότι ο εχθρός σφάζει και εξανδραποδίζει, ότι αύριον θα έλθη να σύρη και σας εις την αιχμαλωσίαν, άλλ' αδιαφορούν, διότι φειδωλεύονται ολίγον χρυσάφι. Άλλος προστάτης δεν σας μένει επί της γης, από τον κοινόν προστάτην εκεί επάνω. Πέσατε εις τα γόνατα να τον παρακαλέσητε!

Και τα παιδιά εγονάτισαν. Και εξηκολούθησεν ο διδάσκαλος:

— Ύψιστε Θεέ, Σύ ο προστάτης των  αθώων και των μη εχόντων καταφυγήν,  μη εγκατάλειψης και Σύ τα παιδιά αυτά. Σώσε αυτά από αιχμαλωσίας δεσμά. Οι άνθρωποι  τα αφήκαν εις την τύχην των. Επίβλεψον επ' αυτά και επίβλεψον επί της Ελλάδος, την οποίαν εγκαταλείπουν αυτά της τα τέκνα. Ας λάμψη και πάλιν επ' αυτής η ελευθερία και τα παιδιά αυτά, πολίται ελεύθεροι, ας την υπηρετήσουν κάποτε με πίστιν και ειλικρίνειαν!   Ή, αν γνωρίζης Σύ, ο  Πάνσοφος, ότι είναι πεπρωμένον, επειδή ανετράφησαν εις την ιδιοτέλειαν και την φιλαρχίαν,  να γίνουν  αίτια κακών εις την πατρίδα,  παράδωσε τα καλύτερα εις της μαχαίρας το στόμα και παράδωσε και εμέ εις αυτό, πριν ιδώ και πάλιν της Ελλάδος την ταπείνωσιν και την δουλικήν ημέραν!

Μόλις ετελείωσεν, αφίνει το κατάπληκτον εκκλησίασμα και φεύγει από την εκκλησίαν. Και αι συνεισφοραί πίπτουν βροχηδόν, περισσότεραι παρά χθες, και αι γυναίκες στέλλουν τα πάντα, και τα δακτυλίδια των αρραβώνων.

Το κατόρθωμα του Γενναδίου ήτο μέγα. Έσωσε την Κυβέρνησιν. Εύρε πόρους προς περίθαλψιν χιλιάδων στρατιωτών. Χάρις εις τον Γεννάδιον, ο Μιαούλης εκπλέει με είκοσι Υδραϊκά και τέσσαρα Σπετσιωτικά πλοία, και εξοπλίζεται στρατός, ο όποιος, τεθείς υπό τον Καραϊσκάκην, επανέφερε την νίκην εις τας ταπεινωμένας των Ελλήνων σημαίας και την ελπίδα εις τα πικραμένα των χείλη.

Εις τας ημέρας εκείνας του εσχάτου κινδύνου, αι οποίαι αναδεικνύουν την αξίαν και την αρετήν, ο Γεώργιος Γεννάδιος, με την ατρόμητον παρρησίαν, πού του ενέπνεεν η συναίσθησις του καθήκοντος, κατέστη δύναμις επισκιάζουσα πάσαν άλλην. Μεγάλοι ηγήτορες, ο Ζαΐμης και ο Κολοκοτρώνης, τον ωνόμαζον «πατέρα της πατρίδος», «άγιον άνθρωπον ». Αμφότεροι τον συνεβούλευον να λαβή την ανωτάτην αρχήν και του προσέφερον και τότε και αργότερα το αξίωμα του στρατηγού. Άλλ' εκείνος απέρριπτε πάσαν προσφοράν και έσπευδε παντού, οπού ηδύναντο να προσφέρουν τας υπηρεσίας των η ευφυΐα, η μεστή ευγλωττία, η οργανωτική ικανότης και η σωκρατική αρετή του.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel