ΔΟΛια πολεμική εναντίον των κληρικών αγωνιστών του ΄21
Δεν τους κάναμε το χατίρι να αναφερθούμε σε αυτούς την ημέρα της Εθνικής Επετείου. Τώρα όμως που πέρασε η μέρα της εθνικής μας περηφάνειας θα γράψουμε ένα σχόλιο για την μανία των δημοσιογράφων του Δημοσιογραφικού Ομίλου Λαμπράκη (ΔΟΛ) εναντίον της Εκκλησίας και της προσφοράς των κληρικών στον αγώνα του Έθνους το 21.
Παραμονή της 25ης Μαρτίου, αντί άλλου επετειακού αφιερώματος η εφημερίδα τα Νέα δημοσίευσε άρθρο του κ. Χρήστου Κάτσικα με τίτλο Η «κατασκευή»… της Ιστορίας. Σε αυτό ο αρθρογράφος μας μαθαίνει πως ήταν ψέμα το κρυφό σχολειό, πως ο Γρηγόριος Ε΄ ήταν ένας φιλότουρκος αντίπαλος της Επανάστασης, πως ποτέ δεν έγινε τίποτε στην Αγία Λαύρα. Η ωραιότερη επί της ουσίας απάντηση στον κ. Κάτσικα είναι το άρθρο του π. Γεωργίου Μεταλληνού με τον τίτλο «Το Ράσο στην Επανάσταση του 21» και το άρθρο του κ. Κωνσταντίνου Χολέβα «Το κρυφό σχολειό και οι εμπαθείς».
Εδώ τονίζουμε μόνο πως όσο κι αν μοχθούν οι δημοσιογράφοι του ΔΟΛ και οι ομοϊδεάτες τους ο λαός γνωρίζει πόσο μεγάλη υπήρξε η προσφορά του κλήρου στον ένδοξο Αγώνα του 21. Με τις θεωρίες τους αυτές αποδεικνύουν πόσο μικροί είναι οι ίδιοι, ανάξιοι της Πατρίδας που τους χαρίστηκε, αχάριστοι απέναντι στους αγωνιστές που έχυσαν το αίμα τους για να μπορούν αυτοί τώρα να χύνουν δηλητήριο με τη γραφίδα τους στις ψυχές των Ελλήνων. Ξέρει όμως ο Έλληνας να τιμάει το ράσο, το στρατιώτη, τον αγωνιστή που έδωσε τη ζωή του για χάρη μας. Και δεν δέχεται τις αλλοιώσεις της Ιστορίας του από κανέναν. Το απέδειξε με την αντίδραση απέναντι στα καμώματα της Ρεπούση. Εγκαταλείψτε λοιπόν κύριοι μεγαλοδημοσιογράφοι τις ΔΟΛιες επιθέσεις τη μία εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών και την άλλη εναντίον του ορθόδοξου κλήρου. Κανείς δεν σας παίρνει στα σοβαρά. Αποκαλύφθηκε πια η ψευτοεπιστημοσύνη σας.
Y.Γ.: Παρόμοια απαράδεκτα δημοσιεύματα μπορούσε κανείς να διαβάσει τις μέρες αυτές και στις κόκκινες εφημερίδες Αυγή και Ριζοσπάστης.
http://thriskeftika.blogspot.com/
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας
Εκφράζουμε την αγανάκτηση μας!
Στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» της 24ης Μαρτίου 2009 και στη στήλη «ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ», την οποία γράφει και επιμελείται ο δημοσιογράφος κ. Χρήστος Κάτσικας, δημοσιεύθηκε άρθρο με τίτλο: «Η «κατασκευή».... της ιστορίας, Μύθοι και Σύμβολα μιας εθνικής επετείου». Μεταξύ άλλων ο συντάκτης τού άρθρου αποφαίνεται: Έτσι εύκολα διαπιστώνουμε ότι για την Αγία Λαύρα και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο της εποχής δεν αναφέρεται σε οποιοδήποτε παρόμοιο γεγονός...»
Θα ήταν καλύτερο εάν ο κ. Κάτσικας άφηνε τα ζητήματα αυτά στους ιστορικούς και να μη εκτίθεται σαν αδιάβαστος και να δίνει την υποψία ότι με την πέννα του υπηρετεί ξένα συμφέροντα, γράφοντας ανιστόρητα πράγματα.
Τον προκαλούμε λοιπόν να διαψεύσει το παρακάτω έγγραφο, δηλ. την Διακήρυξη του Παλαιών Πατρών Γερμανού, όπως δημοσιεύθυηκε στην Εφημερίδα «LE CONSTITUONELL» στο Παρίσι στις 6 Ιουνίου 1821. Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται στο Album «ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, ΓΗ ΜΝΗΜΕΙΩΝ, ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ» Έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Αίγιο 2005, σελ. 52-53.
«Le Constitutionnel», Journal du commerce, Politique et Litteraire
«Allocution de Germanicus, exarque de la premiè Achaie, archeveque de Patras, au clergè et aux fidèles du Péloponèse, prononcée dans le couvent des frères Laures du mont Vélin, le 8(20) mars 1821»
Σε μετάφραση:
«Διακήρυξις του Γερμανού, Εξάρχου της πρώτης κατά την τάξιν Αχαΐας, Αρχιεπισκόπου Πατρών, προς τον Κλήρον και τους πιστούς της Πελοποννήσου, η οποία εξεφωνήθη εντός της Μονής των Αδελφών της Λαύρας του όρους Βελιά την 8ην (20ήν) Μαρτίου 1821»
Στον συμπαθή συντάκτη του άρθρου θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε την παροιμία: «Μεγάλη μπουκιά φάγε, μεγάλο λόγο μη λες».
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος, 25 Μαρτίου 2009
Η 25η Μαρτίου 1821 στα Καλάβρυτα
Η ιστορική μνήμη αναβίωσε στην Άγια Λαύρα
25 Μαρτίου 2009. Οι απανωτοί κρότοι από τα γεμάτα μπαρούτι υψωμένα στον ουρανό, κουμπούρια των περίπου 30 μυστακοφόρων τσολιάδων, μελών της θεατρικής ομάδος Καλαβρύτων, συντάραξαν τον αυλόγυρο της iστορικής Μονής Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα. «Ελευθερία ή Θάνατος». Οι σημερινοί απόγονοι των Α. Ζαίμη και Β. Πετμεζά μελών της Φιλικής Εταιρείας, αλλά και πολλών ακόμη λαμπρών επιφανών Καλαβρυτινών, μπροστάρηδων, στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του 1821, με ενεργώς συμμετέχοντες και τους μοναχούς του Μοναστηριού, έδωσαν και πάλι κάτι από την δύναμη της ελληνικής ψυχής και το σθένος που 188 χρόνια πριν, συντάρασσε τα φυλοκάρδια των Ελλήνων Αγωνιστών επιφέροντας αλλεπάλληλες ήττες στον Τούρκο κατακτητή, χαρίζοντας στην Ελλάδα την Ελευθερία !
«Ελευθερία ή θάνατος» επανέλαβαν και σήμερα οι Καλαβρυτινοί εις μνήμην της ιστορικής επετείου, αναβιώνοντας με την αναπαράσταση που έγινε τα ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης. «Ελευθερία ή θάνατος» ήταν η απόφαση που ακολούθησε την μακρά και σοβαρή συζήτηση των «οπλαρχηγών» για τις δυνατότητες μιας χούφτας ανθρώπων των ιδίων να ηγηθούν και να πολεμήσουν με το δυσανάλογου οπλισμού και δύναμης εχθρό. Κι όμως, τα μέλη της θεατρικής ομάδος του Πάνου Μίχου, υπό τον Γεώργιο Γιαννέλο απέδωσαν τα γεγονότα της εποχής εκείνης, με ιδιαίτερη πιστότητα βάσει των ιστορικών πηγών, λίγο μετά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία για τον Εορτασμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την τέλεση της Δοξολογίας από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.Αμβρόσιο, παρουσία της Γενικής Γραμματέως του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων κας Γκοτσοπούλου, του Δημάρχου Καλαβρύτων κ.Παπαδόπουλου, Τοπικών Αρχών, Εκπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και πλήθους προσκυνητών, αφού οι μοναχοί του ιστορικού μοναστηριού, είχαν από νωρίς το πρωί ανοίξει τις πύλες του για να υποδεχθούν, το πλήθος του κόσμου που εις πείσμα των καιρών, αναζητά την αναζωπύρωση της ιστορικής μνήμης, αλλά και του ύφους, του ήθους και του σθένους των ηρώων, που χάρισαν στην Πατρίδα την Ελευθερία και διασώζοντας τον Ελληνισμό με το δικό τους αίμα.
Το τσουχτερό κρύο και η καταρρακτώδης βροχή που συχνά μετατρεπόταν σε χαλάζι, δεν στάθηκαν ικανά, να αναχαιτίσουν στο ελάχιστο για τους εκατοντάδες εκδρομείς προσκυνητές – νοσταλγούς της αναβίωσης του πάλαι ποτέ ανυπότακτου Ελληνικού πνεύματος στην αναζήτηση της Εθνικής μας περηφάνειας, οι οποίοι καταφθάσουν σήμερα στα Καλάβρυτα με 30 πούλμαν από την Αθήνα και με ΙΧ απ όλη την Ελλάδα. Τα χειροκροτήματα του πλήθους, δεν έπνιγε ούτε ο θόρυβος του καταρρακτώδους χαλαζιού στο πλακόστρωτο της αυλής ούτε και οι βροντεροί κρότοι από τα κουμπούρια τον τσολιάδων, πριν και μετά την ύψωση του Λαβάρου της Επαναστάσεως και την έλευση των έφιππων «μαντατοφόρων» που «μετέφεραν το μαντάτο της Έναρξης του Εθνικοαπελευθερωτικού μας Αγώνα, από και προς όλα τα άλλα επαναστατικά «κέντρα» - πόλεις της Πελοποννήσου. Εκατόν ογδόντα οκτώ χρόνια πριν εξάλλου, στον ίδιο ακριβώς τόπο, στις 25 Μαρτίου του 1821, μια χούφτα αδούλωτες ελληνικές ψυχέςβροντοφώναξαν «Ελευθερία ή Θάνατος» δίνοντας υπόσχεση στο Γένος, την οποία και κράτησαν, σφραγίζοντας την Ιστορία με το αίμα τους για την Πατρίδα.
Η αλλοίωση της Ιστορικής Μνήμης και οι «ζωντανοί» απόγονοι των ηρώων!
Αναφερόμενος στην σημερινή επέτειο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος τόνισε «Δυστυχώς σήμερα γινόμαστε κάθε μέρα μάρτυρες της προσπάθειας αλλοίωσης των Ελληνικών μας ιδεωδών και της παραχάραξης της ιστορικής Μνήμης καθώς μολονότι έχουν από τα ιστορικά ντοκουμέντα και τις πηγές διαψευστεί, υπάρχουν εκείνοι που σήμερα αδιάντροπα λένε ασύστολα πως όλα αυτά είναι μύθοι πως δεν υπήρξε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, .το Λάβαρο και η Αγία Λαύρα. Ωστόσο οι πηγές υπάρχουν και η ιστορία έχει καταγράψει τα ιστορικά γεγονότα, επί της εποχής εκείνης ισχύοντος του παλαιού ημερολογίου, αναφέρεται ότι η επανάσταση κηρύχθηκε στα Καλάβρυτα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τον Κερνίτσης Κερνίτσης στις 14.3.1921. Είναι οι 13 ημέρες διαφορά με το νέο ημερολόγιο και στην χρονολογική αυτή σύγχυση στηρίζονται όσοι πολεμούν την Ιστορική μνήμη. Στις 21 Μαρτίου 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ήταν ακόμη στην Αγία Λαύρα στα Καλάβρυτα, και στις 23 Μαρτίου 1821 κατέβη στην Πάτρα, για να ορκίσει και τους εκεί αγωνιστές».
Προς επίρρωση των λεχθέντων του Σεβασμιωτάτου, ο Λέκτωρ του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου κ. Μιχάλης Φεφφές, αφού τόνισε το «χρέος των πολιτών του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους να κρατούν άσβεστη την ιστορική τους μνήμη, καταδικάζοντας όσους μιλούν για «εθνικό μύθο στην ύψωση του Λαβάρου της Επαναστάσεως» και επίσης για όσους κάνουν λόγο για «πλαστή ημερομηνία έναρξης της Επαναστάσεως την 25η Μαρτίου» τονίζοντας χαρακτηριστικά πως η εντολή του Υψηλάντη ήδη από το έτος 1820– όπως τεκμαίρεται από τις ιστορικές πηγές που αναφέρονται στον Θ. Κολοκοτρώνη και τον Σπυρίδωνα Τρικούπη, ήταν η Επανάσταση να κηρυχθεί στις 25 Μαρτίου 1821 στην Ελλάδα, ακριβώς επειδή θα συνέπιπτε με την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ώστε να συνδεθεί η μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας με την λύτρωση του ελληνικού Έθνους και τον «επανευαγγελισμό του».
Στην ζωή και τα ιδεώδη του προγόνου του Βασίλειου Πετμεζά, μέλους της Φιλικής Εταιρίας, εκ των ηγητόρων προυχόντων της ανακήρυξης του Εθνικοαπελευ-θερωτικού Αγώνα στην Αγία Λαύρα, αλλά και των υπόλοιπων μελών της ξακουστής οικογένειας, όπως του Γκολφίνου Πετμεζά, μίλησε με συγκινητικά λόγια κατά την αποκάλυψη της προτομής του, στον αυλόγυρο του μοναστηριού, ο απόγονός τους Αντώνης Πετμεζάς, ο οποίος διατηρεί άσβεστη την ιστορική μνήμη έχοντας αναπαλαιώσει και μετατρέψει σε αξιόλογο μουσείο τον Πύργο των Πετμεζαίων στους Λουσούς Καλαβρύτων.
Οι τοπικές Αρχές για την υποβάθμιση
της κυβερνητικής εκπροσώπησης στην Εθνική Εορτή
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με την παράθεση εορταστικού γεύματος στις εγκαταστάσεις του Εκκλησιαστικού Κέντρου Νεότητος «ΤΟ ΟΡΑΜΑ» της Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, όπου και τιμήθηκαν από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ.Αμβρόσιο, την Γενική Γραμματέα του ΥΠΕΠΘ κ Γκοτσοπούλου και τον Δήμαρχο Καλαβρύτων κ. Παπαδόπουλο, οι νικητές της ομάδος «Πρωτέας Ελευσίνας» στον καθιερωμένο - ανήμερα της σημερινής επετείου-, ποδηλατικό αγώνα που διεξάγεται με αφετηρία την Πάτρα και τέρμα την Αγία Λαύρα. Ευχαριστώντας την Γενική Γραμματέα του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Γκοτσοπούλου για την παρουσία της, ο Δήμαρχος της πόλης κ.Παπαδόπουλος, μίλησε για την ανάγκη ενίσχυσης από μέρους όλων των θεσμών στην κοινωνία και εξέφρασε στην εκπρόσωπο της Ελληνικής Κυβέρνησης, το επί χρόνια, παράπονο του συνόλου του Δημοτικού Συμβουλίου και των συμπατριωτών του, για την υποβαθμισμένη εκπροσώπηση εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης στους εορτασμούς της Αγίας Λαύρας, παρακαλώντας να μεταφέρει το μήνυμα των Καλαβρυτινών στον Υπουργό Παιδείας και στον Πρωθυπουργό.
http://mkka.blogspot.com/
Η «κατασκευή»... της Ιστορίας!
Μύθοι και σύμβολα μιας εθνικής επετείου
του Χρήστου Κάτσικα This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
Το 1870/71, στον εορτασμό για τα 50 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, με μια επίσημη τελετή γίνεται η ανακομιδή των λειψάνων του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης Γρηγορίου Ε΄ από την Οδησσό στην Αθήνα και η πανηγυρική ένταξή του στους ήρωες και πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης. Επρόκειτο για μια ακόμη επινοημένη «κατασκευή» της Ιστορίας, διανθισμένη με το γραμμένο το 1872- κατά παραγγελίαν του Πανεπιστημίου Αθηνών- ποίημα «Στον ανδριάντα Γρηγορίου του Ε΄» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη μέσω της οποίας ο Γρηγόριος Ε΄, ο άνθρωπος που όχι μόνο δεν υποστήριξε την Ελληνική Επανάσταση αλλά αντίθετα ήταν, μαζί με την πλειονότητα του ανώτερου κλήρου- σε αντίθεση με την πλειονότητα του λαϊκού κλήρου- ορκισμένος αντίπαλός της, αναγόταν σε σύμβολο του έθνους και σε νεομάρτυρα. Ήταν αυτός που στην Εγκύκλιο του Μαρτίου 1821 (μαζί με άλλους 22 ανώτατους κληρικούς) ισχυρίστηκε ότι η κυριαρχία των Οθωμανών ήταν θεόπεμπτη και όποιος οργανώνει ανταρσία εναντίον τους, όπως ο Υψηλάντης και ο Σούτσος, κινείται εναντίον τού Θεού και γι΄ αυτό η Εκκλησία τον αφορίζει και τον καταδικάζει σε αιώνια τιμωρία.
Από την άλλη ποιος Έλληνας, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, δεν γνωρίζει να πει δυο λόγια για το Κρυφό Σχολειό ή για το «ξεκίνημα της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα στις 25 Μάρτη»; Μπορεί να μη γνωρίζουμε για την τύχη των πρωτεργατών τής Επανάστασης, για την εξάρτηση και τους ξένους προστάτες, για την κατάληξη του Αγώνα, όμως όλοι μπορούμε εύκολα να αναφερθούμε στα «δύο πιο σημαντικά γεγονότα της Νεώτερης Ιστορίας μας, στο Κρυφό Σχολειό και στην ευλογία των όπλων στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που αποτέλεσε και αφετηρία της Ελληνικής Επανάστασης» όπως χρόνια πολλά τώρα αναφέρουν τα βιβλία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι εορταστικοί λόγοι στα σχολεία. Κι αν μας διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες των βιβλίων, αν έχουμε ξεχάσει τους αναρίθμητους επετειακούς λόγους, σίγουρα έχουμε αποτυπώσει τα πρόσωπα, τις εικόνες, από τους γοητευτικούς πίνακες του Γύζη και του Βρυζάκη, που μαζί με το «Φεγγαράκι μου λαμπρό» του Ιωάννη Πολέμη έμειναν ανέπαφοι- χαραγμένοι βαθιά στη μνήμη. Γιατί η εικόνα λειτουργεί σαν πληροφορία που δεν δέχεται αμφισβήτηση, καθώς βοηθάει να γίνει παρόν το περιεχόμενό της, λειτουργώντας σαν αυτόπτης μάρτυρας.
O πίνακας του Βρυζάκη «Ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει τη σημαία της Ελευθερίας» (1851) και ο πίνακας του Γύζη «Το Κρυφό Σχολειό» (1886) έγιναν σε μια συγκεκριμένη εποχή όπου βρισκόταν ήδη σε πλήρη εξέλιξη η σκύλευση του πτώματος της Επανάστασης του Εικοσιένα και η Εκκλησία σε πλήρη σύμπνοια με την Πολιτεία μετέδιδε τη δική της εκδοχή για το παρελθόν.
Ωστόσο, οι πηγές για τη μελέτη της Επανάστασης του Εικοσιένα είναι αρκετά διαφωτιστικές για την Αγία Λαύρα και το Κρυφό Σχολειό. Έτσι εύκολα διαπιστώνουμε ότι για την Αγία Λαύρα και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο της εποχής δεν αναφέρεται σε οποιοδήποτε παρόμοιο γεγονός. Ούτε καν ο ίδιος ο Π.Π. Γερμανός στα Απομνημονεύματά του, στα οποία εξιστορεί με λεπτομέρειες τα πάντα, δεν λέει τίποτε για την Αγία Λαύρα. Αντίθετα οι Έλληνες και ξένοι ιστοριογράφοι της Επανάστασης αναφέρουν: Φιλήμων: «παχυλόν ψεύδος» (Φιλήμονος, Δοκίμιο Ιστορικό Ελληνικής Επανάστασης, τόμ. Γ΄, κβ)- Σπ. Τρικούπης: «Ψεύδος» (Σπ. Τρικούπη, Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, τόμ. Α΄, σ. 229) - Φίνλεϋ: «δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια» (Φίνλεϋ, Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, τόμ. Α΄, σ. 217).
Για το Κρυφό Σχολειό; Μα, είναι γνωστό ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν εμπόδισε κανένα κεφαλοχώρι να έχει το σχολείο του, δεν απαγόρευσε σε κανέναν να μαθαίνει ελληνικά. Τα σχολεία καθ΄ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν φανερά και λειτουργούσαν σε αρκετές πόλεις, και είναι γνωστή η Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη, η Ακαδημία των Κυδωνιών, οι Σχολές της Πάτμου, των Ιωαννίνων, του Άθω, της Σμύρνης, της Αθήνας, της Δημητσάνας, της Ζαγοράς, το Γυμνάσιο της Χίου κ.ά. Παράλληλα ο Γιάννης Βλαχογιάννης, που αγωνίστηκε με πάθος να θεμελιώσει στην αρχειακή έρευνα την Ιστορία, γράφει: «Δεν είδα καμιάν ιστορική μαρτυρία που να βεβαιώνει την ύπαρξη Κρυφού Σχολειού».
Όπως γράφει ο Serge Ηalim, μπορεί κανείς να φανταστεί πιο περίτρανη απόδειξη ότι η Ιστορία ξεπηδάει από το παρόν, αφού άλλωστε η ίδια είναι που το τρέφει; Γι΄ αυτό είναι ξεκάθαρο ότι οι λογαριασμοί για μια παιδεία που θα μορφώνει και δεν θα παραμορφώνει παραμένουν ανοιχτοί.
