Ζωηφόρος

Θρύλος Ζωντανός,

Θρύλος Ζωντανός

Από το περιοδικό «Η Δράση μας», Μαΐου 1996, Τεύχος 338.

     Στον κώδικα 287 τής Πατμιακής Βιβλιοθήκης στην 'Ιερά Μονή του ' Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, υπάρχει ένα κείμενο, πού το 1630 κατέγραψε κάποιος Μελέτιος.

    «Περιέχει τρίτον κατά σειράν έργον ''Ιστορίαν των ΟΘωμανών βασιλέων οπό Οσμόνου Α' μέχρι Σελίμου του Β', έν η περιλαμβάνει και Ιστορίαν των από τής αιχμαλωσίας πατριαρχών τής Κωνσταντινουπόλεως'', Τον κώδικα αυτόν επεξεργάσθηκε ο Νικόλαος Β. Τωμαδάκης, Τακτικός καΘηγητής τής Βυζαντινής Φιλολογίας, του Πανεπιστημίου ΑΘηνών. Ξεχωρίζομε το τμήμα πού αναφέρεται στον Κωνσταντίνον Παλαιολόγον, τό παραθέτομε απλουστευμένο στην έκφραση του.

     «Καθώς μπήκαν οι τούρκοι στο τμήμα του Αγίου Ρωμανού, ο βασιλεύς Κωνσταντίνος, ταλαιπωρημένος, περιπολούσε πάνω στα τείχη και παρατηρούσε τις κινήσεις των εχθρών. και μαζί του είχε και μερικούς άρχοντες.

    Προς τα δεξιά του βρισκόταν μια Εκκλησία της Παναγίας βλέπει λοιπόν ο Βασιλεύς μια Βασίλισσα, πού ερχόταν άπ' έξω με συνοδεία νέων ανθρώπων και μπήκε μέσα στην Εκκλησιά, Εμπηκε κι ο Βασιλεύς με τούς άρχοντες να ιδούν την Βασίλισσα εκείνη άνοιξε την ωραία Πύλην και μπήκε μέσα και κάθισε στο σύνθρονον το ιερόν, με σχήμα λυπημένο. Κι άνοιξε το ύπεράγιον στόμα της κι είπε στον Βασιλέα: «Απ' τον καιρό πού μου παρέδωσαν αυτήν την ταλαίπωρη πόλι , πολλές φορές την γλίτωσα από την οργήν τού Θεού. Και τώρα ακόμα παρακάλεσα τον Υιόν και Θεόν μου. 0μως πάρθηκε άπόφασις να παραδοθείτε στα χέρια των εχθρών. οι αμαρτίες τού λαού άναψαν την όργήν τού Θεού. Λοιπόν, άφησε το στέμμα τής βασιλείας εδώ να το φυλάγω, έως ότου ευδοκήσει ο Θεός κι έλθει άλλος να το παραλάβει. Και συ πήγαινε να αποθάνης. γιατί έτσι ώρισεν ο Θεός».

     Κι ως τ' άκουσεν ο Βασιλεύς έγινε περίλυπος. κι έβγαλε το στέμμα της βασιλείας και το σκήπτρο πού βαστούσε στο χέρι και τάβαλε πάνω στην Αγια Τράπεζα και δάκρυσε. και στάθηκε και είπε: «Ω Δέσποινά μου, επειδή για τις αμαρτίες μου γυμνώθηκα άπ' την τιμήν τής βασιλείας και χάνω και την ζωήν μου, στα χέρια σου παραδίδω την ψυχή μου, όπως σου παρέδωσα και το στέμμα τής βασιλείας».

     Και τότε αποκρίθηκε ή Κυρία των ' Αγγέλων: «0 Θεός ν ' αναπαύση την ψυχή σου μετά των άγίων αυτού».

     0 Βασιλεύς έβαλε μετάνοια και πήγε ν' ασπασθεί το ' γόνυ της. 'Αλλ' 'Εκείνη είχε γίνει άφαντη μαζί με , τούς Αγγέλους πού την συνόδευαν. Ούτε όμως το στέμμα, ούτε το σκήπτρο της βασιλείας ήταν εκεί, όπου τ' άφησε. τα πήρε μαζί της να τα φυλάγει ή Κυρία Θεοτόκος, ώσπου να γίνει έλεος στο ταλαίπωρο γένος των 'Ορθοδόξων Χριστιανών.

     Τότε ο Βασιλεύς βγήκε γυμνωμένος από το βασιλικόν του αξίωμα και πήγε με τούς άρχοντές του και επέβλεπε τα τείχη...'Εκεί συναντήθηκε με μερικούς Τούρκους. και πολέμησε. και νικήθηκε. και τον σκότωσαν μαζί με τούς άρχοντές του.

     'Ύστερα, σαν πήρανε την Πόλι, τον ανεζήτησε ο Σουλτάνος τον Βασιλέα εφοβούντο μήπως φύγει και πάει στη Φραγκιά και λάβει βοήθεια κι έλθει να πολεμήσει τον Σουλτάνο. Όμως κάποιοι βρήκαν το κεφάλι του Βασιλιά. και το 'φεραν στον Σουλτάνο. και το γνώρισεν ο άρχων Μάμαλης και οι λοιποί άρχοντες. Και τάκουσε ο Σουλτάνος και χάρηκε πάρα πολύ.»

     Τελείωσε ο θρύλος; - "Όχι ακόμα. όσο ο Σουλτάνος χαίρεται..

κι ή Πόλι περιμένει «να έλΘη ο άλλος» να παραλάβη το σπαθί.. όσο το τραγούδι της νοσταλγίας τραγουδιέται ακόμα στις καρδιές μας στον ρυθμό τής ελπίδας...

«για ν' αρμενίσουμε καλά, στην Πόλη για να πάμε να μπούμε στην Άγια - Σοφιά με τις χρυσές καμπάνες»

...όσο ζούν "Έλληνες πάνω στην γη πώχουν του Κωνσταντίνου την ψυχή.., και δέονται μ' απαντοχή στην Θεoτόκο.»

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel