από την ιστοσελίδα «Αντίβαρο»

* Πρώτον, στις δημοκρατικές χώρες, ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας δεν αποτελεί ενιαίο θεσμικό σύστημα: Στη Βρετανία, για παράδειγμα, ο αρχηγός του κράτους είναι και αρχηγός της Εκκλησίας. Στις ΗΠΑ το χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου φέρει πάντα την επιγραφή «Πιστεύουμε στο Θεό». Στη Γερμανία, την Ιταλία και τη Δανία, το φορολογικό σύστημα προβλέπει αυτόματη εισφορά των φορολογουμένων στην Εκκλησία όπου δηλώνουν ότι ανήκουν… Αλήθεια, τι απ΄ όλα αυτά θέλουμε να μιμηθούμε;

* Δεύτερον, οι σχέσεις Κράτους- Εκκλησίας στην Ελλάδα σε τίποτε δεν εμπόδισαν τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν εδώ και χρόνια: Δεν εμπόδισαν την «επανίδρυση του κράτους» που υποσχέθηκε η ΝΔ, δεν εμπόδισαν τον «εκσυγχρονισμό» που ευαγγελίστηκε το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ, δεν εμπόδισαν την αναδιάρθρωση των αγορών, την καταπολέμηση των καρτέλ, την πάταξη της φοροδιαφυγής και της γραφειοκρατίας.

Μάλλον κυβερνήσεις που δεν μπόρεσαν ή δεν τόλμησαν να κάνουν μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές, άρχισαν να σκιαμαχούν με την Εκκλησία, για να δικαιολογήσουν την ανεπάρκειά τους. Όταν δεν είχαν με τι άλλο να ασχοληθούν τους έπιανε ο αντικληρικαλιστικός «οίστρος»…

* Τρίτον, αν υπάρξει πλήρης «διαχωρισμός» στην Ελλάδα, τότε η Εκκλησία (αφού δεν θα χρηματοδοτείται, πλέον, από το κράτος) θα πρέπει να διαχειρίζεται ανεμπόδιστα την περιουσία της. Όπως γίνεται σε όλες τις δυτικές χώρες. Έτσι δεν είναι;

* Τέταρτον, πώς βγήκαν τόσες αποφάσεις δικαστηρίων στην περίοδο 1994-1999 και τόσες γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του κράτους στην περίοδο 1999-2003, υπέρ της Μονής Βατοπεδίου, στη γνωστή διαμάχη για τη λίμνη Βιστωνίδα;

Μήπως ο νόμος ήταν, πράγματι, με τη Μονή Βατοπεδίου;

Μήπως ο νόμος αυτός που λοιδορείται σήμερα, είναι ακριβώς η ίδια νομική βάση με την οποία η Ελλάδα διεκδικεί την περιουσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (χρυσόβουλα αυτοκρατόρων και φιρμάνια Σουλτάνων); Μήπως είναι η ίδια ακριβώς νομική βάση που διέπει τη βακούφια; Μήπως είναι η ίδια ακριβώς βάση που είχε γίνει αποδεκτή από τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια στη μεγάλη διαμάχη της δεκαετίας του Ά80, όταν Ελληνικά μοναστήρια προσέφυγαν στην Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη κατά του «νόμου Τρίτση» και δικαιώθηκαν, τότε, πανηγυρικά;

-- Αυτά γιατί δεν τα πληροφορηθήκαμε όλες αυτές τις μέρες;

-- Οι πολιτικοί (αμφοτέρων των κομμάτων) που γνωρίζουν το νομικό καθεστώς γιατί δεν το υπερασπίζονται; Γιατί δεν το εξηγούν, τουλάχιστον, στην κοινή γνώμη;

-- Οι Εκκλησιαστικοί ταγοί γιατί δεν υπερασπίζονται το δίκιο τους και τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της Εκκλησίας, δημόσια και με παρρησία; Και τι σόι δημοκρατία έχουμε, όταν ουδείς τολμά να σηκώσει το ανάστημά του σε τέτοιο «οδοστρωτήρα» παραπληροφόρησης