Ζωηφόρος

Κάποιες σκέψεις για τη Μονή Bατοπαιδίου, του Κωνσταντίνου Λούλη,

Κάποιες σκέψεις για τη Μονή Bατοπαιδίου

του Κωνσταντίνου Λούλη,

πρώην Πολιτικού Διοικητού του Αγίου Όρους

Κατ' αρχάς θα ήθελα να επισημάνω πως ασχολού­μαστε εδώ και 2 μήνες με ένα πολύ λεπτό και σύνθετο θέμα για το οποίο βλέπω πως ορισμένοι σπεύδουν, επισπεύδουν, αναλύουν, προδικάζουν ή κα­ταδικάζουν με περισσή ευκολία.

Χρειάζεται όμως κατά την άποψη μου, ι.οοο φορές περισσότερο χρόνο και ι.οοο φορές περισσότερες γνώσεις -και βάζω μέσα στην κατηγορία αυτή πρώτα τον εαυτό μου.

Επειδή δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι ξεκάθαρο σε όλους πως βρισκόμαστε σε πολύ βαθιά νερά - πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως χρειάζονται πολύ βαθιές και εξειδικευμένες γνώσεις - ανάμικτες μάλιστα - σε θέματα Ιστορίας, Νομικών, Εκκλησίας, Θεολογίας και εμπειρίας περί Μοναχισμού όχι φυσικά κατά την υπο­κειμενική άποψη του καθενός αλλά βάσει των εκκλη­σιαστικών κανόνων.

Εύχομαι αυτό το βαρύ και σύνθετο κράμα γνώσεων να το έχουν τουλάχιστον όσοι ανέλαβαν να ξεκαθαρί­σουν το πολύπλοκο αυτό θέμα.

Το θέμα αυτό - για να το αναλύσουμε σωστά, πρέ­πει εκ των προτέρων να γνωρίζουμε με ποιο από όλα τα κεφάλαια θα ασχοληθούμε,

1) Το δικαίωμα κυριότητος της Μονής στην λίμνη.

2) Το θέμα της ανταλλαγής και ποιοι έχουν τον τελευ­ταίο αποφασιστικό λόγο σε ό,τι αφορά την δυνατό­τητα και την εκτίμηση.

3) Σέ τι συνίσταται, αποδεδειγμένα όμως, η τυχόν ευ­θύνη του Ηγουμένου Εφραίμ κατ' αρχάς, πού δέχε­ται πυρά και οχετό ύβρεων. Είναι απαραίτητο όμως να ξεκαθαρίσει ο καθένας μέσα του αν δέχεται τους βασικούς κανόνες πως:

Α) Οι αρχές της Ορθοδοξίας πρέπει να είναι δια­χρονικά αναλλοίωτες.

Β) Πρέπει η Εκκλησιαστική περιουσία να τελειώ­νει στον περίβολο της ή πρέπει να έχει ένα σοβαρό οι­κονομικό υπόβαθρο ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της, να έχει εξωστρέφεια και να παράγει κοινωνικό έργο το οποίο μάλιστα δεν συνηθίζει να διαφημίζει σύμφω­να με τις επιταγές των εκκλησιαστικών πατέρων.

1. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΥΡΙΟΤΗΤΟΣ

Τα περί νομικής ακυρότητας των χρυσόβουλων που έσπευσαν πολλοί να καταγγείλουν, είναι θέματα ιδιαί­τερα λεπτά και επικίνδυνα και καλό είναι να είμαστε προσεκτικοί στην κάθε μας λέξη περί ΧΡΥΣΟΒΟΥΛΩΝ και Εκκλησιαστικών ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΩΝ καθεστώτων.

Γνωρίζετε πως υπάρχουν σε άλλες τρεις χώρες Ελληνορθόδοξα πατριαρχεία τα οποία στηρίζουν το ιδιοκτησιακό τους δικαίωμα σε Βυζαντινά χρυσόβου­λα, πατριαρχικά συγίλια και αχτιναμέδες των οποίων η ισχύς έχει αναγνωρισθεί ακόμη και από ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Ας αναλογισθούν ορισμένοι την αξία αυτών των κατακτήσεων -16 αιώνων - που είναι μοναδικά προ­πύργια της θρησκευτικής και πολιτιστικής παραδόσε­ως του Ελληνισμού, που άντεξαν διαχρονικά, κυματί­ζοντας εκεί η Ελληνική σημαία.

Χρειάζεται ιδιαίτερη ΠΡΟΣΟΧΗ μην τυχόν άθελα τους ΥΠΟΣΚΑΠΤΟΥΝ παρόμοια ιδιοκτησιακά δικαιώ­ματα των τριών Ελληνορθόδοξων πατριαρχείων και της Μονής Σινά.

Οι τίτλοι που προανέφερα έχουν αναγνωριστεί ως απολύτως έγκυροι από την Ελληνική πολιτεία ανέκα­θεν.

2. ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ

Την περίπτωση αυτή μπορεί να τη δει κανείς μόνον με δύο λογικές εκδοχές ΧΩΡΙΣ να υπάρχει τρίτη.

Η ΜΙΑ εκδοχή είναι να υποθέσει κανείς ότι επί σει­ρά 10 ετών, διάφορα συλλογικά κρατικά όργανα δηλ. υπουργοί, δικαστήρια, νομικά συμβούλια του κράτους, υπηρεσία δημοσίων κτημάτων, ορκωτοί εκτιμητές του δημοσίου κ.ά., υπήρξαν αφελείς πράγμα που η απλή λογική απορρίπτει.

Δηλαδή την ομαδική αφέλεια και μάλιστα διαχρο­νικά με πρόσωπα που εν τω μεταξύ άλλαζαν!!!

Η ΑΛΛΗ εκδοχή είναι να υποθέσει κανείς πως ο Ηγούμενος Εφραίμ στην ίδια 10ετία, συνέστησε συνω­μοτική συμμαχία με ΟΛΑ αυτά τα πολλά πρόσωπα όλων των προαναφερομένων κρατικών φορέων με σκοπό να βλάψουν ΟΛΟΙ αυτοί μαζί τα συμφέροντα του δημοσίου και να ωφεληθούν αντιστοίχως οι ίδιοι!!!

Αλλά το να δεχθεί κανένας ότι ο Εφραίμ συμμάχη­σε συνωμοτικά, σε βάρος του δημοσίου, με τόσα πολλά και κατά καιρούς εναλλασσόμενα πρόσωπα μέλη συλ­λογικών κρατικών οργάνων, διαφόρων αρμοδιοτήτων και επιπέδων και για διάστημα πέραν της 10ετίας είναι ένα σενάριο που δύσκολα δέχεται, η κοινή λογική και του πλέον καχύποπτου ανθρώπου.

Άρα το ερώτημα σε ό,τι αφορά την πλευρά της κρα­τικής πλευράς είναι να τους δεχθούμε ως ΑΦΕΛΕΙΣ ή ως ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ (άσχετα αν κάποιοι λόγω παραγρα­φής θα εξαιρεθούν των κυρώσεων). Δεν υπάρχει άλ­λη εκδοχή. Ή είναι μια γυναίκα έγκυος ή δεν είναι.

3.  ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΕΦΡΑΙΜ

Από την πλευρά όμως της Μονής δηλ. του Ηγουμέ­νου υπάρχει το ερώτημα που πρέπει επίσης να ερευ­νήσει η δικαιοσύνη το αν δηλαδή ΥΠΑΡΧΕΙ ή ΛΕΙΠΕΙ το κίνητρο για ΑΤΟΜΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ.

Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάει κανένας ότι ο Εφραίμ αντάλλαξε όχι δικό του ακίνητο αλλά της Μο­νής.

Τα μοναστήρια είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δι­καίου δηλαδή ανήκουν στο κράτος και στον Ελληνικό λαό. Δεν ανήκουν σε κανέναν Εφραίμ, Ιωακείμ ή Ιερό­θεο.

Αυτό το αγνοούν δυστυχώς οι περισσότεροι.

Στην περίπτωση Βατοπαιδίου ξεκινάμε από μια ιδιοκτησία ενός νομικού προσώπου ΔΗΜΟΣΙΟΥ Δικαί­ου (Βισθωνίδα), την ανταλλάσσουν, αφού εν τω μετα­ξύ οι ειδικοί εκτίμησαν, μελέτησαν και επικύρωσαν τε­λικά τις πράξεις τους - σε ένα χρονικό ορίζοντα ίο ετών (!) - με κάποια άλλα ακίνητα του ΔΗΜΟΣΙΟΥ και το προϊόν της ανταλλαγής καταλήγει στην Μονή που εί­ναι πρόσωπο ΔΗΜΟΣΙΟΥ δικαίου!

Ποιους λοιπόν εζημίωσε, σε τι έχει ευθύνη ο Εφραίμ ατομικά όταν δεν ενεργεί για ΙΔΙΟΝ όφελος; Αυτή είναι η απορία μου.

Ο Εφραίμ κατά την άποψη μου ουσιαστικά με τις ενέργειες του έχει τελικό σκοπό να συντηρήσει μια ΔΗΜΟΣΙΑ περιουσία που ανήκει στον Ελληνικό λαό ο οποίος συρρέει εκεί, στο Βατοπαίδι κατά 10δες χιλιά­δες - προφανώς για λόγους που πολλοί αγνοούν.

Εγώ είμαι από αυτούς που γνωρίζοντας αυτά τα ευ­νόητα για μένα πράγματα, τον συγχαίρω, εύχομαι ολό-

ψυχα ο Θεός να του δίνειΥγεία,Υπομονή και δύναμη και θα σταθώ δίπλα του με όλες μου τις δυνάμεις.

ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ

(ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ)

Η τελευταία σχετική απόφαση της ολομελείας του Συμβουλίου επικρατείας αναφέρει πως όσες Μονές ασκούν δημόσια εξουσία είναι ΔΗΜΟΣ Ι ΕΣ και όσα ασκούν ιδιωτική εξουσία είναι ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ - Ησυχαστή­ρια. Άλλο Ησυχαστήρια, άλλο Μονές. Δηλαδή νομικά ΔΙΦΥΕΙΣ. Δηλαδή δύο φύσεις.

Ο καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου κ.Τρωϊάνος αναφέρει και εξηγεί στο βιβλίο του πως οι Μονές του Α.Ο. ασκούν ΔΗΜΟΣΙΑ εξουσία.

Σημείωση:

Όσοι θέλουν να το διαβάσουν, να ανατρέξουν στην μέση του βιβλίου του περίπου στην σελίδα 450.

Το μόνο σίγουρο είναι πως μέσα από αυτή την υπό­θεση πολλοί θα θυμηθούν μερικές σοφές λαϊκές πα­ροιμίες:

• «Έμπλεξα με έναν λύκο, τον αφήνω όμως, εκείνος δεν με αφήνει».

• «Όποιος σκάβει τον λάκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα».

• «Το ράσο είναι σαν το κάρβουνο. Αν το πιάσεις αναμ­μένο καίγεσαι, αν το πιάσεις σβηστό λερώνεσαι».

• «Το καπέλο των καλογήρων δεν έχει σκίαστρο, για να το στρίβουν εύκολα όπως τους βολεύει».

• «Όποιος πριονίζει τα πόδια του άλλου να προσέχει γιατί μπορεί να κόψει τα δικά του». (Ενδοαγιορείτικες «καταγγελίες»)

• «Πιάσαμε τον ψύλλο αλλά τελικά χάσαμε το πάπλω­μα». (Χρυσόβουλα- Βιστωνίδα - Πατριαρχεία - Σινά)

• «Το μοναστήρι να'ναι καλά». (Συνέχιση της διαχρονι­κής Μοναστικής ιστορίας)

Από το περιοδικό «Ρεσάλτο» τευχ. 33, Νοεμβρίου 2008

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel