από την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», 16/10/2009

ΑΝΤΙ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ

ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ Κ.Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ

Παναγιώτατε κ.κ. Βαρθολομαῖε,

Στήν ὁμιλία Σας πρίν ἀπό μερικές ἑβδομάδες στή γιορτή τοῦ Τιμίου Προ­δρόμου, χαρακτηρίσατε τή σύνταξη, ὑπογραφή καί διανομή τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ὡς «ἀπαράδεκτα πράγματα». Ἐπίσης ὑπο­σχεθήκατε, ὅτι οἱ «ὑπερορθόδοξοι» θά λάβουν τήν ἀπάντησή τους ἀπό τό Οἰ­κουμενικό Πατριαρχεῖο· καί πράγματι, ἔχουμε ἀρχίσει ἤδη νά τή λαμβάνουμε κατά τά ἀναμενόμενα …

Ἐπειδή εἶναι ἀνθρώπινο νά κοιτᾶμε μονόπλευρα τήν ἀλήθεια, ἐπιτρέψτε μου νά Σᾶς ὑπενθυμίσω καί ἐγώ ὁ ταπεινός καί μερικά ἄλλα ἀπαράδεκτα, ἀπό ἄλλη ὀπτική γωνία.

Ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», θεολογικά τεκμη­ριωμένη, μέ παραπομπές στά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀποτελεῖ ἕνα μικρό θεο­λογικό ἐγχειρίδιο. Ὅμως, τό ἐγχειρίδιο μέ τό ὁποῖο ἀπαντήσατε Σεῖς στήν «Ὁμολογία Πίστεως», Παναγιώτατε, δέν εἶναι θεολογικό· εἶναι σιδηροῦν καί ὀξυ­κόρυφο, ἀπό ἐκεῖνα τά ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ἡ διπλωματία, ἡ φαναριωτική καί ἡ θύραθεν. Εἶναι τό ἐγχειρίδιο (ξῖφος) τῶν ἀπειλῶν καί τῶν «ἐκτομῶν». Καί βέβαια, ὁ ἁπλός κόσμος δέν κατάλαβε τί εἴδους ἀπάντηση θά ἔδινε τό Φανάρι, παρά μόνον οἱ ἐπαΐοντες καί οἱ μνήμονες τῆς «σιδηρᾶς» ἐκκλησιαστικῆς Σας πολιτικῆς. Οἱ πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τούς ἑλλαδικούς Ἐπισκόπους Ἐπιστολές, ἡ Πατριαρχική καί ἡ τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου, ἀδυνατοῦν νά στοιχειοθετήσουν θεολογική ἐπιχειρηματολογία κατά τῆς «Ὁμολογίας» (καί πῶς θά μποροῦσαν ἄλλωστε;), ἀλλ’ ἐπικαλοῦνται τό ὑποτιθέμενο κῦρος τῶν «ἀλάθητων» Πανορθοδόξων Σας Δια­σκέψεων καί ἐπισείουν στούς ἐπισκόπους τόν ἀνύπαρκτο φόβο σχισμάτων στήν Ἑλλάδα (καί στόν Μητροπολίτη ἅγιο Γόρτυνος, μετανοημένο πρώην «ἀτυχές θῦμα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», ὅπως θά λέγατε κι ὁ Ἴδιος). Αὐτό ἀποτελεῖ συκοφαντία, καί εἶναι, Παναγιώτατε, ἀπαράδεκτο.

Πῶς ἐπικαλεῖσθε, Παναγιώτατε, τίς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων ὑπέρ τῆς συνέχισης τῶν οἰκουμενικῶν διαλόγων (ἀποφάσεις πού ἐν πολλοῖς Ἐσεῖς ἐπιβάλατε στίς ἄλλες Ἐκκλησίες, ὅπως λ.χ. στή Θεσσαλονίκη τό 1998), ἐνῷ ὅλη ἡ μέχρι τώρα (δηλ. μέχρι τοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου Λαμπρινιάδη) ὀρθόδοξη ἐκκλη­σιολογία, τή συμμετοχή τῶν λαϊκῶν στά τῆς Πίστεως, τήν ἐντοπίζει κυρίως στό δικαίωμα τῶν λαϊκῶν νά κρίνουν ἐκ τῶν ὑστέρων τίς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων; Ἀλλά πῶς θά τίς κρίνουν, ἄν Ἐσεῖς καταπνίγετε τέτοιες ἐκφράσεις τῆς δογματικῆς συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας; Προφανῶς, καθότι σπουδάσατε τό Κανονικό Δίκαιο παρά τοῖς Λατίνοις, γι’ αὐτό Σᾶς ξεφεύγουν τέτοιες ἐκκλησι­ολογικές λεπτομέρειες! Ἀλλ’ αὐτό εἶναι ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε!

Ἐπικαλεῖσθε, Παναγιώτατε, τό κῦρος τῶν Πανορθοδόξων Συναντήσεων ὑπέρ τῆς συνέχισης τῶν διαλόγων, κατά τή στιγμή πού ὁ Ἀρχιγραμματέας Σας κ. Ἐλπιδοφόρος, ἀμφισβητεῖ γραπτά («Ἐπίσκεψις» 698 [31-3-2009]) τό κῦρος ἀκόμη καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ἐπικαλεῖται μιάν ἀνύπαρκτη αὐθεντία κάποιου «Πρώτου» στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, χαρακτηρίζοντας ὅσους προτάσσουν τίς Οἰκουμενικές Συνόδους αἱρετικούς! Εὖγε τοῦ εὑρήματος! Ἀλλά πῶς δέν ἐπιληφθήκατε, Παναγιώτατε, κατά τήν πολλή Σας ἐκκλησιολογική εὐ­αισθησία, κι αὐτῆς τῆς αἱρετικῆς καινοτομίας τοῦ Ἀρχιγραμματέως Σας; Μήπως συμφωνεῖτε μέ τό «Πρωτεῖον»; Ἤ τηρεῖτε δυό μέτρα καί δυό σταθμά; Αὐτό ἀποτελεῖ διγλωσσία, Παναγιώτατε, ἡ ὁποία ἐπωφελεῖται ἀπό τήν ἀπόσταση μεταξύ τῆς ἐγγύς Ἀνατολῆς καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἐκεῖ ὅπου χαλκεύετε, μακριά ἀπό τούς ἀνυποψίαστους πιστούς, τήν ψευδ-ένωση μέ τούς αἱρετικούς, Σεῖς καί ὁ Μητροπολίτης Περγάμου καί ὁ Ἀρχιγραμματέας Σας καί κάποιοι ἄλλοι «μεταλλαγμένοι» Ὀρθόδοξοι. Ἀλλ΄ ἡ διγλωσσία, ἀποτελεῖ πρᾶγμα ἀπαράδεκτο γιά τόν Προκαθήμενο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου.

Συκοφαντικά, διαδίδουν, Παναγιώτατε, τά προσκείμενα σέ Σᾶς Μέσα (κοινῶς «φερέφωνα»), ὅτι ἡ «Ὁμολογία» χαρακτηρίζει σάν «ἐκτός Ἐκκλησίας» ὅσους δέν τήν ὑπογράφουν, πρᾶγμα παντελῶς ψευδές. Ἐπίσης, ἀποκρύπτουν τό ὅτι ἡ συνέχιση τῶν διαλόγων μέ τούς ἑτεροδόξους, ἐφ’ ὅσον ἀποδεδειγμένα δέν ὑπάρχει καμμία πρόοδος ἐδῶ καί ἕναν … αἰῶνα, (ναί, ἕναν ὁλόκληρο αἰῶνα), δηλ. δέν ὑπάρχει μεταστροφή καί ἔνταξη μή Ὀρθοδόξων στήν Ἐκκλησία, ἡ συνέχιση λέγω τοῦ διαλόγου ἀποτελεῖ παράβαση ἀποστολικῆς ἐντολῆς («αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτον 3, 10))· ἀποκρύπτουν ἐπίσης, ὅτι δέν ἀποτελεῖ γιά τήν «Ὁμολογία» πρόβλημα τόσο ἡ συνέχιση τῶν διαλόγων καθ’ ἑαυτή, ἀλλ’ οἱ συμπροσευχές μέ τούς αἱρετικούς-παρά τούς ἱ. Κανόνες , ἡ ὑπογραφή θεολογικῶν συμφωνιῶν ἀπαράδεκτων ἀπό ὀρθοδόξου πλευρᾶς (βλ. Porto Allegre, Ραβέννα) καί ἡ ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου αἰσθητηρίου ἔναντι τοῦ πνευματικοῦ κινδύνου τῶν αἱρέσεων. Αὐτές τίς παραμέτρους, τόσο ἐμφανεῖς στήν «Ὁμολογία», τά φερέφωνά Σας τίς ἀποσιώπησαν, ἐφαρμόζοντας τό ἰησουϊτικό ἀξίωμα περί προβολῆς τῆς μισῆς ἀλήθειας. Κι ἄν Σεῖς δέν ἐνοχλεῖσθε ἀπό τίς ἰησουϊτικές ἀρχές, ἐπειδή σπουδάσατε τή «θεολογία» στήν Ἑσπερία, ἐμεῖς ὀρθόδοξα, Παναγιώτατε, τίς βρίσκουμε ἀπαράδεκτες.

Ὅμως, Παναγιώτατε, ὑπάρχουν καί ἀρκετά ἀκόμη «ἀπαράδεκτα» στίς ὑποθέσεις Σας. Εἶναι ἀπαράδεκτο, τό ὅτι ἀντίθετα μέ τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων Πατέρων καί μέ τούς Ἱερούς Κανόνες, ἔχετε καταργήσει Σεῖς κι οἱ ὁμόφρονές Σας τό θεολογικό – δογματικό κήρυγμα, ὥστε νά κρατᾶτε τό λαό σέ ἄγνοια γιά τήν προστασία καί μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῶν αἱρέσεων, καί ἔτσι «ἐκωλύσατε καί κωλύετε τούς βουλομένους εἰσελθεῖν» στή γνώση τῆς Ἀληθείας (πρβλ. Λουκ. 11, 52). Εἶναι ἀπαράδεκτο, τό ὅτι χαρακτηρίσατε ἀμεταμέλητα πρίν μιά δεκαετία τούς «ἀντι-λατίνους» Ἁγίους Πατέρες ὡς «ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως» («Ἐπίσκεψις» 563 [30-11-1998] ) καί ἀπαντήσατε μετά ταῦτα ἱταμῶς στούς Ἁγιορεῖτες, ὅτι ἔπρεπε νά κατανοήσουν τό κείμενο σέ δεύτερο καί τρίτο ἐπίπεδο βάθους, καί ὅτι τοῦτο ἀναφερόταν στούς «πατέρες» τῶν Φραγκο­λατίνων. Κατά ἀτυχῆ συγκυρία, Παναγιώτατε, ὀφειλόμενη στόν ἀρχέκακον ὄφιν, δέν ὑπήρξατε ἀρκετά σαφής καί πρός τούς Λατίνους, ὥστε νά κατανοήσουν τοιουτοτρόπως καί ἐκεῖνοι τό … σαφές ὑπονοούμενό Σας, ἀλλιῶς θά Σᾶς εἶχαν κλείσει τίς πόρτες διά παντός (ὅ γένοιτο!). Ἀλλά οὔτε καί Σεῖς κατανοεῖτε τώρα τήν «Ὁμολογία» σέ δεύτερο καί τρίτο ἐπίπεδο, ἀλλά … ἐπιφανειακῶς καί μάλα ταχέως. Ἐσεῖς, ὁ ὁποῖος ὡς Ποιμήν πρέπει νά διδάσκετε τούς πάντες μέ ἁπλότητα καί σαφήνεια (Β΄ Κορ. 1, 18.19), διδάσκετε «βαθέως» καί ὑβρίζετε ὅσους δίκαια σκανδαλίστηκαν ἀπό τήν βλαστημία Σας κατά τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐνῷ οἱ «ὑπερ-ορθόδοξοι» πρέπει νά «τρέμουμε» τούς ἀπό τοῦ Φαναρίου κεραυνούς Σας, ἐπειδή εἴχαμε τό … «θράσος» νά διακηρύξουμε τήν πίστη μας στήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν ἀνησυχία μας γιά τούς κινδύνους τοῦ συσχηματισμοῦ μέ τίς αἱρέσεις καί τόν παναιρετικό οἰκουμενισμό, χωρίς μάλιστα νά ἀναφέρουμε οὔτε κἄν ὀνομαστικῶς πρόσωπα οἰκουμενιστῶν. Ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε, ἐκτός ἄν Ἐσεῖς δέν εἶστε πλέον Ὀρθόδοξος!

Πρόσφατα, ὅταν ὁ Πάπας τῆς Ρώμης, «ἐπεκτεινόμενος» πρός Ἀνατολάς, ἀπάλειψε τόν προσδιοριστικό ὅρο «τῆς Δύσεως» ἀπό τούς παχεῖς τίτλους του («Πατριάρχης τῆς Δύσεως»), σιωπήσατε! Παρομοίως ἐπράξατε καί ὅταν ὁ αἱρεσιάρχης διέγνωσε καί κατέγνωσε «ἐκκλησιαστικό ἔλλειμμα» στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Καί συνεχίζετε νά σέρνετε πιεστικῶς τήν Ὀρθοδοξία, «παρθένον ἁγνήν» (Β΄Κορ. 11,2 ), στῶν οἰκουμενιστικῶν «μολυσμῶν τό ἐπισυρόμενον μιαντήριον», ἀσκώντας πίεση καί στίς Ἀδελφές Ἐκκλησίες, σάν νά χρειαζόταν ἡ «σώφρων» Ὀρθοδοξία τήν «πόρνη» ἑτεροδοξία, τούς στυφούς καρπούς τῆς ὁποίας ἡ ἀνθρωπότητα καθημερινῶς μέ λύπη τρυγᾷ. Γιά τό διάδοχο τοῦ θαρραλέου Μεγάλου Φωτίου, γιά Ἐσᾶς, εἶναι ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε!

Τονίσατε στήν ὁμιλία Σας στήν Ἐλασσῶνα πρό ὀλίγου καιροῦ, ὅτι καλλιεργεῖτε τήν εἰρήνη καί ἀγάπη, ὥστε μέ αὐτή νά προσεγγίσουμε τούς ἑτεροδόξους. «Παραδόξως», Παναγιώτατε, ἔχουν μιά διαφορετική γεύση τῆς πατρικῆς Σας ἀγάπης τά καημένα τά γεροντάκια ἐκεῖνα τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, τά ὁποῖα μέσα στά κλάμματά τους ἡ Ἐξαρχία Σας τά ἐξαπέστειλε κλωτσηδόν «κενά», ἀποδιώχνοντάς τα ἄοικα ἀπό τή Σκήτη τοῦ Προφήτη Ἠλία στό Ἅγιον Ὄρος πρίν δεκαέξι περίπου χρόνια, ἐπειδή διέπραξαν τό «ἔγκλημα» νά μή μνημονεύουν τήν Μεγαλειότητά Σας, ἐπειδή Ἐσεῖς ἁμαρτάνετε κατά τῶν ἱερῶν Κανόνων, ἀλλά καί γιά νά ἐκαταστήσετε στή Σκήτη «φίλιον καθεστώς»! Τήν ἄνευ ὁρίων πατρική σας ἀγάπη, πρόσφατα, γεύτηκαν καί οἱ Ἐσφιγμενῖτες, ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι κατά καιρούς. Εἶναι, ἆρα γε, τόσο «κακοί» αὐτοί σέ σύγκριση μέ τούς ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους φίλους Σας ἤ μήπως δέν ἔχετε ὑποχρέωση, ὡς Χριστιανός Ποιμήν, νά εἶστε ἀνεξίκακος πρός πάντες (Φιλιπ. 4,5) καί πρός τά ὡς ἄνω «φονταμενταλιστικά» «ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», ἐφ’ ὅσον μάλιστα Ἐσεῖς φταῖτε μέ τά σκανδαλώδη Σας «ἀνοίγματα»; Ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε !

Πότε, Παναγιώτατε, ἀσχοληθήκατε μέ τά φλέγοντα προβλήματα τά ὁποῖα καταστρέφουν τήν ὀρθόδοξη χριστιανική καί τή λοιπή νεολαία καί τήν ἀνθρωπότητα παγκοσμίως; Πότε κάματε ἔμπονο ἐκκλησιαστικό παγκόσμιο μήνυμα πρός μετάνοια, καί κατά τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ σατανισμοῦ/ἀποκρυφισμοῦ (π.χ. τοῦ Harry Potter), τῆς φιλοπλουτίας, τῆς διαλύσεως τῆς οἰκογενείας, τῆς πορνείας, τῶν ἐκτρώσεων, τῆς εὐθανασίας, τῆς παιδεραστίας, τῆς ρυπαρογραφίας, ἀξιοποιώντας τήν αἴγλη του Πατριαρχικοῦ Σας Θρόνου, μέ σκοπό νά φθάση σέ περισσότερους τό μήνυμα τῆς Ἀληθείας τῆς Ἐκκλησίας; Πότε προσκαλέσατε τούς πάντες στήν Ὀρθοδοξία, καθώς ὁ πάπας προσκαλεῖ στόν Παπισμό; Ἀλλά σιωπήσατε, φοβούμενος μήπως χαλάσει τό διεθνές image Σας, σάν προοδευτικοῦ ἡγέτη, «πράσινου οἰκολόγου», καί κήρυκος τῆς ὑψηλῆς οὐμανιστικῆς σοφίας Σας (καί ὄχι τῆς εὐαγγελικῆς σοφίας) ἕως ἀκόμη καί ἀπό τά ἕδρανα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου. Πότε ὑψώσατε φωνή διαμαρτυρίας γιά τούς ἄδικους βομβαρδισμούς ἀμάχων στήν Ὀρθόδοξη Σερβία ἀπό τούς δυτικούς Συμμάχους ἤ γιά ἄλλες ἀδικίες παγκοσμίως; Ἀλλά θά καταστρέφατε ἔτσι τήν ἐπίγεια ἐλπίδα τοῦ Πατριαρχείου Σας, «τοῦ πεποιθότος ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπί υἱούς ἀνθρώπων οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3). Εἶναι πράγματι λυπηρό κατάντημα, γιά ἕνα Θρόνο πού τόν ἐλάμπρυνε μέ δόξα αἰώνων ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἐκδιώχθηκε καί ἀπέθανε ἐξόριστος γιά τό δίκαιο μιᾶς χήρας. Ναί, μιᾶς ἁπλῆς χήρας! Ἀπαράδεκτο γιά τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, Παναγιώτατε !

Σᾶς εἴδαμε πολλές φορές, νά συμπροσεύχεσθε καί συνευωχεῖσθε μέ ἑτεροδόξους! Σᾶς εἴδαμε σέ φωτογραφίες μέ τόν Μητροπολίτη Περγάμου νά παρακολουθεῖτε ἀδιαμαρτύρητα τή δαιμονική τελετή «εὐλογίας» πού τελοῦσε ἕνας σαμᾶνος μάγος ἐπί τοῦ Ἀμαζονίου, πάνω στό πλοῖο! Σᾶς εἴδαμε νά προσεύχεστε ὄρθιος μαζί μέ ἐκπροσώπους ὅλων τῶν θρησκειῶν πάνω στό πλοῖο στήν Ἀνταρκτική, μπροστά στό ὁμοίωμα τῆς ὑφηλίου! Σᾶς εἴδαμε νά δωρίζετε Κοράνι σέ μουφτῆ καί νά ἀγκαλιάζετε Βουδιστές! Νά συμπροσεύχεστε στήν Ἀσσίζη, παρά τόν πόδα τοῦ Πάπα μαζί μέ ὅλων τῶν θρησκειῶν τούς ἐκπροσώπους! Τί κρῖμα, Παναγιώτατε! Ἐτοῦτοι οἱ ἄνθρωποι ἴσως εἶχαν μόνο μιά εὐκαιρία στή ζωή τους νά ἀκούσουν λόγο ἀληθείας καί προτροπῆς πρός ἐπίγνωση Χριστοῦ ἀπό ἕνα Ὀρθόδοξο Ἱεράρχη, ἀλλά τέτοιον, πού νά ἔχει ζῆλο σωτηρίας τοῦ πλησίον, ὅπως οἱ παλαιοί ἅγιοι Παγκράτιοι καί Χρυσόστομοι καί Φώτιοι κ.ἄ. Ἀλλά Σεῖς, τούς αἰχμάλωτους τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν τοῦ σκότους, τούς ἀφίνετε νά πλανῶνται μακράν τοῦ Θεοῦ, θωπεύοντας τήν ἰδέα τους, ὅτι πορεύονται καλῶς. Ἔχετε ἤδη τεράστια εὐθύνη γιά τήν ψυχική τους ἀπώλεια, ἐνῷ ἔπρεπε ὡς Πρόεδρος τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων, νά εἶστε «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. 5, 14) Ἄκρως λυπηρό καί ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτο, Παναγιώτατε!

Δίνετε σέ ὅλους τό παράδειγμα σχετικοποίησης καί πρακτικῆς ἀκύρωσης τοῦ πνεύματος καί τοῦ γράμματος τῶν ἱερῶν Κανόνων, κυρίως σέ συμπροσευχές μέ αἱρετικούς, ἀλλά χρησιμοποιεῖτε τούς ἱερούς Κανόνες ἀπαρέγκλιτα, μόνον ὅπου θίγεται τό δικαιοδοσιακό «συμφέρον» τοῦ Θρόνου Σας· βαδίζετε μέ γοργά θεολογικά βήματα καί μέ ὑπογραφές πρός τήν ἀποδοχή τῶν παπικῶν μέν ἀξιώσεων «ἀπό τή Ραβέννα ὡς τήν Ἐλούντα» (καί ὡς τίς ἀθεολόγητες δηλώσεις τοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου ὑπέρ τοῦ Πρωτείου) καί τῶν προτεσταντικῶν πλανῶν ἀπό τή «Λίμα ὡς τό Porto Allegre», ἀλλά ταυτόχρονα διαμαρτύρεσθε (ἄκουσον! ἄκουσον!) ἐπειδή δέν ἐμπιστευόμαστε τήν «Ὀρθοδοξία» Σας !!! Ὡραία λογική (ἐκτός ἄν ἀπευθύνεσθε σέ Μασόνους) !!! Ὁμιλεῖτε ἐντελῶς ἀντίθετα γιά τούς στόχους Σας στούς Ὀρθοδόξους τῆς Ἑλλάδος καί στούς ἑτεροδόξους τῆς ἀλλοδαπῆς, χρησιμοποιώντας καί τούς ἀναλόγους «λογογράφους» – παραδοσια­κούς γιά τό ἐσωτερικό, οἰκουμενιστές γιά τό ἐξωτερικό (πολύ ἔξυπνο … )! Εὐτυχῶς, εἴχαμε τήν … εὐτυχία νά δοῦμε videos τῆς οἰκουμενιστικῆς δραστη­ριότητάς Σας στό ἐξωτερικό γιά νά καταλάβουμε, ὅτι «δουλεύετε» ἐμᾶς, τούς μέσα, καί ὄχι τούς ἔξω! Οἱ ρομαντικοί νοσταλγοί τῆς Πόλεως καί ὅσοι μέθυσαν ἐπειδή ἤπιαν ὑπερβολική ποσότητα τῶν νερῶν τοῦ Βοσπόρου (προσοχή, Πάτερ μου· τοῦ Βοσπόρου τά νερά δέν εἶναι πλέον ἁγιονέρια …) καλλιεργοῦν στόν κόσμο τήν ἰδέα, ὅτι δῆθεν Σεῖς «ἀναγκάζεσθε» νά κρατᾶτε τίς ἰσορροπίες πρός τίς ἐξωτερικές ἄνωθεν παγκο­σμιοποιητικές καί οἰκουμενιστικές πιέσεις. Ἀλλά, ἄν ἦταν ἔτσι, Παναγιώτατε, δέ θά διώκατε μέ προσωπική Σας μέριμνα ἐδῶ καί πολλά χρόνια τούς ἀνά τήν οἰκουμένη Ὀρθοδόξους, ἐπειδή μιλᾶνε κατά τοῦ (δῆθεν) «ἔξωθεν ἐπιβαλλόμενου» οἰκουμενισμοῦ Σας, διωκόμενους μέσῳ ἑνός δικτύου Σας πού παρακολουθεῖ ἀπό τό Ταχυδρομεῖο τοῦ Ἁγίου Ὄρους μέχρι τούς λόφους τοῦ Βόλου καί τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Κύπρου, ἀλλά θά τούς ἐνθαρρύνατε γιά νά κάνουν ἐμφανῶς ὅ,τι δέν μπορεῖτε (δῆθεν), πρός … λύπην Σας, νά κάνετε Ἐσεῖς, νά διαδώσουν τήν Ὀρθοδοξία ἀκαινοτόμητη! Ἀπαράδεκτα ὅλα αὐτά, Παναγιώτατε!

Δέν εἶναι, λίγα, ἔτσι δέν εἶναι; Ὅμως τό χειρότερο εἶναι, ὅτι δέν ἔχουμε κάποιο σημάδι ἀλλαγῆς, κάποιο σημάδι μετανοίας, ἀλλά τό Φανάρι πορεύεται ἔρημο τῆς θείας βοηθείας τήν ὁδό τῆς διπλωματίας, λησμονώντας, ὅτι ἡ διπλωματία, ὡς πονηρία, ἀποτελεῖ κατάρα γιά τούς ἐκκλησιαστικούς ἀνθρώπους, μᾶς εἶναι δέ καί ἄχρηστη, ἀφοῦ «οἱ υἱοί τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπέρ τούς υἱούς τοῦ φωτός εἰς τήν γενεάν τήν ἑαυτῶν εἰσιν» (Λουκ. 16, 8). Ἐάν ὀρθοτομοῦσε ἡ Κωνσταντινούπολη τό λόγο τῆς ἀληθείας, ὄχι σέ ἀδάπανες προσωπικές συζητήσεις μέ ἀφελεῖς αὐτόκλητους «πραιτωριανούς» πού ὀνειρεύονται φανατικά «κοράκια», ἀλλά διδά­σκουσα εὐαγγελικῶς καί ὁμολογιακῶς «ἐπί τῶν δωμάτων», ὅπως ἔκανε παλιά, καί ἔναντι κάθε κόστους, στηριζόμενη μόνο στή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τότε ποιός ἀπό μᾶς δέ θά ἦταν πρόθυμος καί νά πεθάνει ὑπέρ τοῦ Πατριαρχείου; Ταυτίζετε ἐπίτηδες, πρός λαϊκή κατανάλωση, τούς ἐχθρούς τῆς οἰκουμενιστικῆς καί «σιδηρᾶς» πολιτικῆς Σας μέ τούς ἐχθρούς τοῦ Θεσμοῦ τοῦ Πατριαρχείου! Κι ὅμως, Ἐσεῖς (ὅπως καί οἱ περισσότεροι προκάτοχοί Σας) εἶστε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τοῦ Θεσμοῦ αὐτοῦ, ἐπειδή ἀπομακρυνθήκατε ἀπό τήν ἀπ’ αἰῶνος θεολογική γραμμή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἔτσι τό στερήσατε καί ἀπό τή δίκαιη μέν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ, τοῦ «σώζοντος τούς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ» (Ψαλμ. 7, 11) καί ὄχι τούς διπλωμάτες καί δειλούς, ἀλλά καί ἀπό τήν ὁλόκαρδη προσφορά πολλῶν ἄλλων πιστῶν, πού τώρα κάνατε ἐχθρούς Σας (ὄχι ὡς προσώπου, ἀλλά ὡς αἱρετικῆς νοοτροπίας). Κρῖμα, Παναγιώτατε!

Σκεφτῆτε, πόσοι Κληρικοί, Μοναχοί καί λαϊκοί οἱ ὁποῖοι εὔχονται ὑπέρ Ὑμῶν, γιά νά ὀρθοτομεῖτε τό λόγο τῆς ἀληθείας, «ἵνα ἤρεμον καί ἡσύχιον βίον διάγωμεν», (Α’Τιμ. 2, 2 ) νιώθουν τό στομάχι τους καί τήν καρδιά νά σφίγγεται, στήν ἀναγγελία τῶν ταξιδιῶν Σας στό  οἰκουμενισμοῦ ! Καί ἐνῷ Σεῖς τονίζετε μονόφθαλμα τήν ὑπακοή τῶν τέκνων πρός τούς πατέρες, λησμονεῖτε καί τήν παράλληλη ἀποστολική προτροπή «οἱ πατέρες μή παροργίζετε τά τέκνα ὑμῶν» (Ἐφεσ. 6, 1.4 ). Πόση δίκαιη δυσαρέσκεια ἔχει συγκεντρωθεῖ σέ βάρος Σας στό Θρόνο τοῦ Χριστοῦ! Πράγματι, τό Πατριαρχεῖο φαίνεται νά ἐμπνέεται ἀπό τίς ἀρχές ἐκείνων πού ἔχουν ἀναρτήσει τά μασωνικά ἐμβλήματά τους πάνω στόν Πύργο τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς (γεγονός πού μᾶς παρέδωσε στό χαρτί καί ὁ Ἀββᾶς Δοσίθεος ὁ ἁπλοῦς), καί φαίνεται νά ἐφαρμόζη, ὅταν μέν βρίσκεται σέ ἀδυναμία, τό μασονο-πυθαγόρειο «ὅρα, ἄκουε, σίγα», κι ἀπ’ τήν ἄλλη τό βολικό σύνθημα «τό δίκαιον ἐν τῇ ἰσχύϊ», ὅταν βρίσκεται ἔναντι τῶν ἀδύναμων ὑφισταμένων του. Τί ἄλλο νά ποῦμε; Ἴσως ὁ μόνος λόγος πού τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο διατηρεῖται, Παναγιώτατε, εἶναι κάποια εὐοίωνη προοπτική ὀρθοδόξου εὐαγγελισμοῦ τῶν Τούρκων.

Εὐχόμαστε, Παναγιώτατε, ὁλόψυχα, ὁ Θεός νά Σᾶς ὁδηγήσει πρός τήν Ἀλήθεια, ἡ ὁποία βρίσκεται παρά τούς πόδες Σας ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες, ἀλλ’ ἐπιδεικτικῶς καταφρονεῖται ἀπό Σᾶς, καί ὁ Χριστός νά Σᾶς σώσει. Ἐμεῖς, χωρίς νά ἐπιδιώκουμε κάτι ἐναντίον Σας, παρά μόνο τήν ἀλλαγή πλεύσης Σας στά θέματα Πίστεως, ἀποροῦμε πάντως μαζί μέ τό Μιχαήλ Ψελλό (πού δέν ἦταν καί «ταλιμπάν» Ὀρθόδοξος): «Ἐγώ ἀπορῶ, πῶς παλιά μέν, ὅταν δέν εἶχε ἀκόμη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καθαρθῆ [ἀπό τίς αἱρέσεις], ἄν βλάστανε κάποια ἀκανθώδης παραφυάδα, εὐθύς ἀποτεμνόταν, καί διώχνονταν ἀπό τούς ἱερούς θρόνους οἱ πρόεδροι οἱ περιβόητοι καί στά ὀνόματα καί στά πράγματα, ὅταν κατεύθυναν τά σκῆπτρα εὐσεβεῖς -καί τότε- Αὐτοκράτορες, ὁ πολύς Κωνσταντῖνος, ὁ Θεοδόσιος καί ἄλλοι, γιά νά μή τούς λέω ξεχωριστά, ὄχι ὅταν ἐπρόκειτο γιά καινοτόμα δόγματα, οὔτε γιά ἀσέβειες, ἀλλά κι ἄν ἀφόρισαν κάποιον προϊστάμενο τῆς Ἐκκλησίας χωρίς λόγο, ἄν κακολόγησαν, ἤ ἄν προξένησαν βαρύτερες πληγές. Τώρα, πού ὁ λόγος τῆς ἀληθείας ἔχει διασπαρεῖ παντοῦ, δυσανασχετοῦμεν, ἄν κάποιος Πατριάρχης πού ἀσέβησε, καθαιρεθεῖ». (Λόγος πρός τήν Σύνοδον, Κατηγορία τοῦ Ἀρχιερέως).

Νεμέσιος

πηγή: http://egolpio.wordpress.com/2009/10/16/aparadekta/

αναδημοσίευση από: http://aktines.blogspot.com/2009/10/blog-post_888.html