Ο Άγιος Καλαβρύτων, συνεχίζει τα τελευταία χρόνια, να συμπεριφέρεται με τις δημόσιες δηλώσεις του ως άλλος «Κέλσος» κατά του Κορυφαίου Προσώπου της Οικουμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

Προσπάθησα να πείσω τον εαυτόν μου ότι τα εκάστοτε αρνητικά και ασύστολα σχόλια σε βάρος ενεργειών του Οικουμενικού μας Πατριάρχου είναι καλοπροαίρετα. Δυστυχώς, είναι κακοπροαίρετα και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, προσωπικά ως Ορθόδοξος Αρχιερέας αισθάνομαι πολύ πληγωμένος.

Αντί να προσευχόμαστε να τον ενδυναμώνει ο Θεός που νυχθημερόν διά της διακονίας του δοξάζεται το όνομα της Ορθοδοξίας, τον ποτίζουμε με «όξος και χολήν». Η εμπιστοσύνη μας στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη πρέπει να είναι δεδομένη.

Απουσιάζει όμως όταν απουσιάζει η αγάπη μας προς το πρόσωπό Του. Παντού και πάντοτε ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης από τα μικρά του βήματα μέχρι που η Πρόνοια του Θεού τον ανέβασε εις την υψηλότερη βαθμίδα της Ορθοδοξίας εφαρμόζει τον λόγον του Ευαγγελίου «Αγαπάτε αλλήλους», τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Η τελευταία λοιπόν παρουσία του στην συναγωγή των Εβραίων στην Νέα Υόρκη έγινε πιστεύω μέσα στα πλαίσια της εφαρμογής της Θείας εντολής να αγαπούμε τον κάθε άνθρωπο, γιατί ο  Αρχηγός της πίστεως μας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός «είναι το Φως το Αληθινόν που φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιωάννου 1, 8).

Σε μια εποχή που η ζωή αυτού του Πλανήτη απειλείται επικίνδυνα η επιβίωση του, σε μια εποχή που η βελτίωση των όρων συνυπάρξεως των ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα, διαφορετική εθνική ταυτότητα και θρησκεία είναι απαραίτητη για την ενίσχυση της ελπίδας της ειρηνικής επιβίωσης μας, οι πρωτοβουλίες του Οικουμενικού μας Πατριάρχου συμβάλλουν τα μέγιστα προς τη κατεύθυνση αυτήν.

Ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης δεν είναι κανένα παιδάκι που χρειάζεται την καθοδήγησή μας. Είναι το ζωντανό Φώς της Ορθοδοξίας που μας σβήνει τα σκοτάδια που έχουμε μέσα μας για να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε το Φως του Χριστού που οδηγεί εις την Βασιλείαν των Ουρανών.

Ο Ιησούς Χριστός βρέθηκε στη Συναγωγή των Εβραίων όταν ήταν δώδεκα ετών και ξαναπήγε και λίγο πριν τη Σταύρωσιν Του, η πρόθεση του να σώσει ανθρώπινες ψυχές.

Αυτό το πνεύμα καλλιεργεί κι ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Όλα τα ανεύθυνα σχόλια που λένε σε βάρος του Οικουμενικού Πατριάρχη είναι εκ του πονηρού,  κι άλλοι τα λένε από άγνοια κι άλλοι από κακία και υποκρισία. Στην κατηγορία την δεύτερη ανήκουν  κληρικοί και  θεολόγοι.

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, που αξίζει και Νόμπελ για το έργο του στην Αλβανία και αλλού στην Αφρική και Ευρώπη (απλώς δεν είναι ως το Ομπάμα με πολιτική δύναμη), εκφράζοντας τις θέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας για το Διαθρησκειακό Διάλογο τονίζει με σαφήνεια ότι «μπορεί η Ορθόδοξη στάση να είναι κριτική απέναντι στις άλλες θρησκείες ως συστήματα και οργανικές ενότητες, έναντι όμως των ανθρώπων που ζουν στο κλίμα άλλων θρησκειών και Ομολογιών είναι πάντοτε στάση σεβασμού και αγάπης – κατά το παράδειγμα του Χριστού.

Διότι ο άνθρωπος εξακολουθεί να φέρει μέσα του το κατ’ εικόνα Θεού, με έφεση προς το καθ’ ομοίωσιν, κατέχοντας ως έμφυτα συστατικά της υπάρξεως του ελεύθερη βούληση, νου, προδιάθεση και δυνατότητα αγάπης.... Ο διάλογος ανήκει στην παράδοση της Εκκλησίας και αποτέλεσε κινητήριο παράγοντα για την ανάπτυξη της χριστιανικής θεολογίας» (από το βιβλίο του «Ιεραποστολή – στα Ίχνη του Χριστού», έκδοση Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα, 2007, σελ.267).

Οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών, στο Μήνυμά τους  το 2000 στη Βηθλεέμ, εκεί που γεννήθηκε το Θείο Βρέφος, τόνισαν με σαφήνεια: «Προσβλέπομεν προς τας άλλας μεγάλας θρησκείας, ιδία δε τας μονοθεϊστικάς του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ, προτιθέμενοι να οικοδομήσωμεν έτι πλέον τας προϋποθέσεις διαλόγου μετ’ αυτών επί τω τέλει της ειρηνικής συνυπάρξεως όλων των λαών. Η Ορθόδοξος Εκκλησία απορρίπτει την μισαλλοδοξίαν και καταδικάζει τον θρησκευτικόν φανατισμόν, οπονθεδήποτε ήθελον εκδηλωθή τοιαύτα φαινόμενα» (Βλέπε εφημερίδες Απογευματινή, Ελευθεροτυπία, Τα Νέα και Καθημερινή ημερ. 8.1.2000).

Δυστυχώς οι προφητικοί αυτοί λόγοι δεν βοήθησαν στην αποφυγή της ανθρώπινης τραγωδίας της Αμερικής εννέα μήνες μετά τον Σεπτέμβριο του 2001.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ακολουθεί ότι όλοι μαζί οι Προκαθήμενοι μας διεκήρυξαν, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Γι’ αυτό πρέπει όσοι κατά καιρούς κάνουν άδικες επιθέσεις σε βάρος του Οικουμενικού μας Πατριάρχου, όχι μόνο πρέπει να σταματήσουν, αλλά να δείξουν έμπρακτη μετάνοια με τη δημόσια απολογίαν τους και τη συγνώμη τους.

Όπως τονίζει κι ο γνωστός σύγχρονος Ορθόδοξος Θεολόγος που συνέβαλε τα μέγιστα εις τη Μαρτυρία της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο Σεβ. π. Ελβετίας κ. Δαμασκηνός Παπανδρέου «οι διαθρησκειακοί διάλογοι μεταξύ της Ορθοδοξίας και του Ισλάμ αφ’ ενός και της Ορθοδοξίας και του Ιουδαϊσμού αφ’ ετέρου, αποτελούν πλέον ένα χαρακτηριστικό υπόδειγμα διαθρησκειακής συνεργασίας ενώπιον της τρίτης χιλιετίας. Ο διάλογος απώθησε στο περιθώριο την καχυποψία των ιστορικών προλήψεων ή και τραυματικών εμπειριών και συνεχίζεται με ενθουσιασμό  φέροντας χρηστές ελπίδες, παρά τις τραγικές συγκυρίες ή αντιφάσεις της νέας τάξεως πραγμάτων στη διεθνή σκηνή.

Η ελπίδα του διαθρησκειακού τούτου Διαλόγου παρέμεινε αλώβητη και αναζητεί επίμονα τη συνεργασία για την αποκατάσταση των ηθικών αξιών στις σχέσεις μεταξύ των λαών και μεταξύ των πιστών των διαφόρων θρησκειών, και μάλιστα σε μια εποχή, η οποία θέλγεται ή μάλλον φοβάται τη δυναμική του ειλικρινούς διαλόγου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλει να εργάζεται υπέρ της ειρηνικής συνυπάρξεως των πιστών όλων των θρησκειών, χωρίς θρησκευτικές, φυλετικές, κοινωνικές ή άλλες διακρίσεις» (Βλέπε περισσότερα βιβλίο Σεραφείμ Κυκκώτης, Μητρ. Ιωαννουπόλεως, «Ενότητα και Μαρτυρία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο», εκδόσεις Παναγόπουλος, Αθήνα, 2005, σελ. 456).

Το επιχείρημα ότι οι Εβραίοι εσταύρωσαν τον Χριστόν και δεν πρέπει να περάσουμε από την Συναγωγή για να διακυρήξουμε το αγαθόν της θρησκευτικής ελευθερίας είναι αφελές.

Θα έπρεπε δηλαδή ο νέος Πρωθυπουργός μας να μη πάει στους εορτασμούς για το ρίξιμο του τείχους του Βερολίνου γιατί οι βάρβαροι κι απάνθρωποι στρατιώτες του Χίτλερ σκότωσαν τα παιδιά μας στα Καλάβρυτα.

Τα τείχη του μίσους, του διαχωρισμού και της κακίας πέφτουν μόνον με το μεγαλείον της αγάπης μας προς κάθε άνθρωπον. Αυτό κάνει κι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κι όλοι οι Προκαθήμενοι μας. Ο Θεός να τους έχει καλά και να τους προστατεύει.  

πηγή: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3478&Itemid=2