Ζωηφόρος

Δύο συγκινητικά περιστατικά στο χώρο της Ιεραποστολής,

Είμαι στον Παράδεισο!!!

&

Το εξαντλημένο παιδί!!!

Δύο συγκινητικά περιστατικά στο χώρο της Ιεραποστολής

Ορθόδοξη Ιεραποστολική Αδελφότητα «Φως Χριστού»

Ξυπόλυτος, πεινασμένος, και με κουρελιασμένα ρούχα, έφθασε έξω από το ορφανοτροφείο μας στο Μόντε της Ουγκάντας εκείνο το βροχερό απόγευμα ένα μικρό και φοβισμένο δωδεκάχρονο αγόρι, ο Χρήστος.

Ατελείωτες μέρες και νύχτες περπατούσε φοβισμένο το μικρό αυτό αγοράκι από τη Βόρεια Ουγκάντα, όπου ο εμφύλιος σπαραγμός ανάμεσα στις φυλές της χώρας του τον έκανε ορφανό και από μάνα και από πατέρα.

Από τα αδελφάκια του, μόνο αυτός έζησε για να πάρει το δρόμο της ξενητιάς και να γλυτώσει τον θάνατο.

Πεινασμένο, ρακένδυτο και φοβισμένο, από την ανασφάλεια που φέρνει η ορφάνια, έφθασε μέχρι την ενδοχώρα της Ουγκάντας. Εκεί, τυχαία άκουσε από άλλα παιδιά για ένα χωριό της αγάπης, με το όνομα «Φως Χριστού», που είχαν χτίσει κάποιοι λευκοί για ορφανά παιδιά σαν κι αυτόν.

Έτσι, μετά από πολλές περιπλανήσεις, έφθασε έξω από το ορφανοτροφείο μας στο Μόντε, το οποίο είχε κτιστεί στη μνήμη ενός παλικαριού από την Ελλάδα, του Νίκου, που πέθανε μόλις 26 χρονών, πάνω στο άνθος της ηλικίας του.

Εκεί, αφού έφαγε καλά το ορφανό, για πρώτη φορά κοιμήθηκε το Βράδυ τόσο γλυκά... Ξάπλωσε αγκαλιά με ένα άλλο ορφανό παιδί, που θέλησε να μοιραστεί μαζί με το μικρό Χρήστο μας το κρεβατάκι του και τη ζεστή κουβερτούλα του, μιας και δεν υπήρχε άλλο κρεβάτι διαθέσιμο, από το πλήθος των ορφανών.

Το άλλο πρωί δεν χόρταινες να το Βλέπεις... Χαιρόσουν κι εσύ με την χαρά αυτού του αγοριού, που δεν σταματούσε να γελά και να φωνάζει:

«Είμαι στον Παράδεισο, είμαι στον Παράδεισο!!!»

* * *

Ο Νίκος, ένα παιδί από τον Παράδεισο, έχει φέρει πολλά τέτοια ορφανά παιδιά στον «μικρό επίγειο Παράδεισο» του Ορφανοτροφείου «Φως Χριστού», στην περιοχή Μόντε της Ουγκάντας, που στη μνήμη του έκτισαν οι ευσεβείς γονείς του, Γιώργος και Δέσποινα από την Θεσσαλονίκη!

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.

***

Το εξαντλημένο κοριτσάκι από την… πείνα!

Το Sambue είναι μια περιοχή βαθιά στη ζούγκλα της κεντρικής Ουγκάντας. Την περιοχή αυτή επισκεφθήκαμε για να προσευχηθούμε στον νεοανεγερθέντα μεγαλοπρεπή Ναό της Αγίας Τριάδος, που η Αδελφότητα μας έχτισε εκεί με τη συνδρομή μιας ευσεβούς γυναίκας.

Λίγο πιο πέρα από το ναό λειτουργεί ένα μικρό Δημοτικό Σχολείο με πολλά μικρά φτωχά και ορφανά παιδάκια.

Κατά την επίσκεψη μας εκεί, όλα τα παιδιά μας επεφύλαξαν μια θερμή υποδοχή με χαρές, χειροκροτήματα και τραγουδάκια...

Ένα μικρό, όμως, επτάχρονο κοριτσάκι, δευτέρας δημοτικού, τράβηξε αμέσως την προσοχή όλων μας. Χωρίς καθόλου να σηκωθεί και με ξαπλωμένο το κεφαλάκι του πάνω στο θρανίο, λες και κοιμόταν, έδειχνε να μη έχει κουράγιο να συμμετάσχει στη χαρά των υπόλοιπων παιδιών. Η ώρα περνούσε και το κοριτσάκι φαινόταν ακίνητο στην ίδια θέση. Ρωτήσαμε την δασκάλα αν το μικρό κοριτσάκι είναι άρρωστο.

«Το ορφανό αυτό παιδί δεν είναι άρρωστο, απλά ήρθε στο σχολείο από κάποια χιλιόμετρα μακριά και δεν έχει φάει τίποτα εδώ και δυο μέρες. Η έλλειψη φαγητού και η κούραση από την οδοιπορία προκάλεσαν στο μικρό παιδί τόση εξάντληση, που δεν έχει κουράγιο ούτε να σηκωθεί από το θρανίο του!»

Η απάντηση που μας έδωσε η δασκάλα του προκάλεσε σε όλους μας αφόρητη θλίψη και στεναχώρια. Όχι μόνο επειδή το συγκεκριμένο ορφανό παιδί ήταν τόσες μέρες νηστικό, αλλά γιατί, όπως μάθαμε εκ των υστέρων, αυτό ήταν ένα συνηθισμένο φαινόμενο και για άλλα πολλά παιδιά του σχολείου αυτού, καθώς και της ευρύτερης περιοχής.

Για το λόγο αυτό ελπίζουμε σύντομα, με τη βοήθεια όλων εσάς που αγαπάτε τα φτωχά και ορφανά, να μπορέσουμε να χτίσουμε και στο Sambue μια Στέγη Συσσιτίων, για να μπορούν να έχουν και εκεί, καθημερινά, όλα τα παιδάκια μας, ένα πιατάκι φαγητό να φάνε!

http://www.foschristu.gr/index.php?option=com_frontpage&Itemid=49

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel