Είναι μια αποστάτης. Ακούγεται σαν μια παράξενη ασθένεια και κάπως έτσι είναι. Σύμφωνα με τους λεγόμενους «Μάρτυρες του Ιεχωβά», αφού έφυγε από αυτούς, η Βικτώρια Τέυλορ δεν μπορεί πια να ζήσει μια αξιόλογη ζωή.
Το 2011, η «Σκοπιά», το περιοδικό αυτής της αλλόκοτης, αν και φαινομενικά «καλοήθους», σέκτας, περιγράφει τα πρώην μέλη της, τα οποία την εγκατέλειψαν, ως «ψυχασθενείς» απόβλητους, ή αποστάτες, οι οποίοι «προσπαθούν να μολύνουν τους άλλους με τις αθέμιτες διαδόσεις τους».
Τα πρώην μέλη «αποφεύγονται» - αποκόπτονται από τις οικογένειές τους και υπόκεινται σε εκφοβισμούς, απειλές, παρενοχλήσεις, ενώ δέχονται πιέσεις ώστε να επιστρέψουν στην οργάνωση.
Αν οι οικογένειες, συναναστρέφονται με τα παιδιά τους που αποστάτησαν, θεωρούνται και αυτοί προδότες. Έτσι διαλύονται πολλές οικογένειες, των οποίων τα μέλη εξαφανίζονται μέσα στην οργάνωση.
Πολλά πρώην μέλη, δεν μιλούν δημοσίως, φοβούμενα αντίποινα. Όχι όμως και η Τέυλορ. Υπήρξε μέλος των λεγομένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά» στη Νότια Αυστραλία και το Κουίνσλαντ για όλη της τη ζωή, μέχρι που έφυγε πριν μερικούς μήνες. Γεννήθηκε εντός της οργάνωσης. Τώρα που έφυγε, δεν επιτρέπεται να μιλά με την οικογένειά της, ούτε να έχει καμιά άλλη επαφή μαζί της. Η ιστορία της καλύπτει δύο πολύ ανησυχητικές πτυχές της θρησκείας των λεγομένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά», τον αποκλεισμό και τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει και το πιο ανησυχητικό, τις καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση από ανώτερους και από μέλη της οργάνωσης.
Η κρατική έρευνα που διεξάγεται, περιλαμβάνει καταγγελίες και από άλλα πρώην μέλη.
«Δεν χρειάζομαι τις απολογίες τους», λέει η Τέυλορ και «δεν χρειάζομαι την αγάπη τους». Τώρα έχει εγγραφεί στο πανεπιστήμιο στο τμήμα ανθρωπολογίας. Η οργάνωση αυτή αποθαρρύνει τη μόρφωση. «Αυτή είναι η τελική μου νίκη εναντίον τους», καταλήγει.
Όπως λέει η Τέυλορ, η μητέρα της, η οποία ήταν επίσης «μάρτυρας», είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά στην οργάνωση αυτή και ποτέ δεν καταγγέλθηκε τίποτε. Οι κανονισμοί της «εκκλησίας» για χειρισμό των κατηγοριών ή των υποψιών για σεξουαλική κακοποίηση, λένε ότι πρέπει να υπάρχουν δύο μάρτυρες... Οι λεγόμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» θεωρούν ότι μόνο αυτοί γνωρίζουν την αλήθεια, ή την «Αλήθεια» και δεν εμπιστεύονται το κράτος, την αστυνομία και τα μέσα ενημέρωσης, όταν έρχονται σε αντίθεση με αυτά που πιστεύουν.
Η Τέυλορ λέει ότι παρέμενε στην οργάνωση των λεγομένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά» επειδή είχε χαμηλή αυτοεκτίμηση και εκεί της πρόσφεραν κάποια ελπίδα: «την ψευδαίσθηση μιας καλύτερης ζωής», υποστηρίζει.
«Δεν ήθελα να πληγώσω τον Ιεχωβά».
Βαπτίστηκε ως «Μάρτυρας του Ιεχωβά» και κάθε μέρα κτυπούσε πόρτες διαθέτοντας τα περιοδικά της οργάνωσης, «Η Σκοπιά» (The Watchtower) και το «Ξύπνα!» (Awake!) μέχρι να συμπληρώσει 90 ώρες το μήνα, όπως της είχαν αναθέσει.
Ο Βρετανός κοινωνιολόγος Άντριου Χόλντεν αναφέρει ότι η εταιρεία «Σκοπιά» έχει μια ολοκληρωτική διακυβέρνηση η οποία απαιτεί υποταγή, χωρίς αντιρρήσεις, σε εκείνους που έχουν διοριστεί για να επιβάλουν το δόγμα της. Το άτομο, λέει, «γίνεται ιδιοκτησία της οργάνωσης».
Του Chris Johnston
http://www.bordermail.com.au/story/1368015/slamming-the-door-on-jehovah/?cs=12
Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4000.html
