Logo
Print this page

Εθνικός και κοινωνικός κίνδυνος οι αιρέσεις,

Οι  αιρέσεις:

Εθνικός  και  κοινωνικός  κίνδυνος 

Τις καταδίκασε και η Γαλλική Εθνοσυνέλευση

Αναδημοσίευση από  την  εφημερίδα  «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ»  Πέμπτη  7  Μαρτίου  2002

 «Στις  30 Μαΐου του  2001, η γαλλική Εθνοσυνέλευση, με ομοφωνία όλων των πολιτικών  πτερύγων,  ενέκρινε  έναν  νόμο κατά των αιρέσεων. Ο νέος νόμος επιτρέπει τη διάλυση των οργανώσεων που έχουν ως σκοπό «να εκμεταλλεύονται την ψυχολογική ή σωματική   υποταγή  ατόμων  και  οι  οποίες  έχουν  καταδικαστεί τελεσίδικα αρκετές φορές. Σε σοβαρές περιπτώσεις η ποινική ευθύνη επεκτείνεται και στους ηθικούς αυτουργούς. Αυστηρότερες ποινές προβλέπονται επίσης και για την παράνομη άσκηση της ιατρικής, κάτι που αφορά ιδιαίτερα στη Σαϊεντόλοντζι, η οποία με το «προσωπείο» της Διανετικής (παροχή "ιατρικών» υπηρεσιών) και της Narconοn ( προγράμματα απεξάρτησης ), ασκεί παράνομα -σύμφωνα άλλωστε και με αποφάσεις δικαστηρίων- ιατρικό έργο. Τέλος, ο νόμος απαγορεύει  την εγκατάσταση παρόμοιων οργανώσεων σε απόσταση μικρότερη των διακοσίων μέτρων από "ευαίσθητα ιδρύματα» ( σχολεία, νοσοκομεία, γηροκομεία, κ.λπ.) 'και αναγνωρίζει στις αντιαιρετικές οργανώσεις το δικαίωμα να καταφεύγουν αυτές στη δικαιοσύνη, για λογαριασμό των Θυμάτων. Αυτή η νέα δυνατότητα προκάλεσε την οργή των αιρέσεων, οι  οποίες  μέσω  της  ένωσής  τους  «Omnium  των  ελευθεριών » απείλησαν  ότι  θα   προσβάλουν στη δικαιοσύνη αυτήν την παράγραφο, επειδή οι αντιαιρετικές οργανώσεις διαθέτουν καλύτερη νομική υποστήριξη και δεν υποκύπτουν σε δελεαστικές προτάσεις ν 'αποσύρουν την όποια αγωγή, όπως συνέβη σε πολλες μέχρι τώρα περιπτώσεις με Θύματα κυρίως της Σαϊεντόλοντζι.

Η μητρόπολη του Διαφωτισμού και του Λαϊκού -άθρησκου- Κράτους βρέθηκε στην ανάγκη να λάβει   νομοθετικά  μέτρα κατά των αιρέσεων, όταν διαπίστωσε ότι ένα τμήμα της νεολαίας της όχι μόνο έχασε την ελευθερία του, αλλά υφίσταται και κακοποιήσεις πέφτοντας στα δίχτυα των αιρέσεων . Και το κυριότερο, όταν διαπίστωσε ότι οι αιρέσεις συνιστούν σοβαρό πρόβλημα δημόσιας τάξης και απειλή για την ίδια Δημοκρατία.

Σύμφωνα με στοιχεία των γαλλικών αρχών Ασφαλείας (1999), τα οποία επιβεβαιώθηκαν από τις αντιαιρετικές οργανώσεις, 40.000 παιδιά ζουν υπό την  επιρροή των αιρέσεων,   από τα οποία 500 έγκλειστα  σε  στρατόπεδα. Περίπου 6.000 παιδιά έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου»,  φοιτώντας ιδιωτικά σχολεία, τα οποία ανήκουν σε αιρετικές οργανώσεις.

Οι αιρέσεις προσπαθούν με κάθε τρόπο  να  διεισδύσουν  στα  σχολεία  για  να κερδίσουν τα νέα παιδιά. Ενδεικτική επ' αυτού είναι η εγκύκλιος 51999/2000 της Eπιθεώρησης Εθνικής Εκπαίδευσης της Γαλλίας: «H Εκκλησία της Σαϊεντόλοντζι», αναφέρει, «μέσω της Επιτροπής Πολιτών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (!) -τμήμα Γαλλίας»- κυκλοφορεί περιοδικό με τίτλο  «Ψυχιατρική, Τα πρoδωμένα και ναρκομανή παιδιά». Ζητούμε να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να μας ενημερώσετε αν έχετε λάβει αυτήν την έκδοση».

Η ενίσχυση της νομοθεσίας κατά των αιρέσεων –«παγκόσμια πρωτιά», σύμφωνα με την εισηγήτρια Κατρίν Πικαρ του Σοσιαλιστικού Κόμματος- περιλαμβάνονταν στις προτάσεις της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων στην εξ 85 σελίδων έκθεση της (Δεκέμβριος 1995) και αποτελεί την έμπρακτη απάντηση του πολιτικού κόσμου της Γαλλίας στην έντονη ανησυχία της κοινής γνώμης.

Τι  είναι  αίρεση

Παρουσιάζει ιδιαίτερο  ενδιαφέρον να  δούμε μερικές από τις  διαπιστώσεις της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής των Αιρέσεων.

Η Επιτροπή  βρίσκεται σε αδυναμία, καθώς της λείπουν οι Θρησκευτικές προϋποθέσεις να ξεχωρίσει τι ακριβώς είναι αίρεση και τι Εκκλησία. Καταφεύγει γι'  αυτό στις απόψεις έγκυρων κοινωνιολόγων (Μax Weber, Εrnst ΤrοeΙtsh), σύμφωνα με τους οποίους η Εκκλησία «προσαρμόζεται στην κοινωνία και έρχεται σε συμβιβασμό με το Κράτος», ενώ η αίρεση «αρνείται κάθε δεσμό με την κοινωνία, αλλά και κάθε διάλογο», διαχωρισμό τον οποίο φαίνεται υιοθετεί.

Πρέπει εδώ να υπενθυμίσουμε ότι οι αιρέσεις επιδιώκουν παντί   τρόπω, ν' αναγνωριστούν  ως  θρησκείες,  τόσο  για  το  κύρος που τις προσδίδει αυτός ο χαρακτηρισμός, όσο και για τα οικονομικά οφέλη που έχουν από τις κυβερνήσεις.

Ενδεικτικά αυτού είναι τα όσα είπε στην Επιτροπή, ειδικός επί των αιρέσεων , ο οποίος στην 'Έκθεση χαρακτηρίζεται ως μετριοπαθής: «Πάνω σε τι αναπτύσσονται οι αιρέσεις; Στην αποσιώπηση απόκρυφης πλευράς τους, με το Θρησκευτικό λεξιλόγιο. Πρέπει ν' αρχίσουμε να τις αρνούμαστε αυτό που ζητούν , δηλαδή το καθεστώς Θρησκείας. Αυτό θα ήταν η παγίδα των παγίδων. Σκεφτείτε το γόητρο που Θ' αποκτήσουν, αν τις αποδώσουμε καθεστώς ομολογίας. Θα ήταν πραγματική καταστροφή».

Αναγνωρίζει ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο αντιαιρετικός αγώνας γινόταν μόνον από τις Εκκλησίες στο πλαίσιο του ποιμαντικού τους έργου. Από το 1970 -και με  ορμητήριο  πάντα  τις  ΗΠΑ -  εμφανίζεται ένα δεύτερο κύμα αιρετικών κινήσεων οι οποίες απειλούν τώρα και  δημόσια  τάξη. Σήμερα στη Γαλλία. σύμφωνα με τα στοιχεία των αρχών Aσφαλείας  της  χώρας, δρουν 172 «μητρικές» οργανώσεις... επικίνδυνες τόσο για τα άτομα όσο και για τη Δημοκρατία, οι οποίες διαθέτουν 800 «θυγατρικές». Μόνο η «Εκκλησία της Επιστημολογίας», διαθέτει περίπου 60 «θυγατρικές».

Ενδιαφέρουσα   είναι  η  εκτίμηση  της  Επιτροπής, ότι Θύματα των αιρέσεων δεν είναι μόνο «εύθραυστα άτομα», αλλά προπαντός άτομα τα οποία αναζητούν νόημα στη ζωή. «Είναι βέβαιο», γράφει η Επιτροπή στην 'Έκθεση της,  ότι  η  αμφισβήτηση  της  εντατικής  παραγωγής,  η  κατάρρευση των πολιτικών ιδεολογιών,  οι  κατηγορίες  κατά  της  επιστήμης  και  του  υλισμού,  η συνεχής συρρίκνωση των "παραδοσιακών" θρησκειών έχουν Θέσει υπό ισχυρή  αμφισβήτηση το πρότυπο πάνω στο οποίο αναπτύχθηκαν οι δυτικές  κοινωνίες από τον 190 αιώνα». Σε  αυτό, αναφέρει η 'Έκθεση,  ήρθαν να προστεθούν  «η   οικονομική κρίση και η ανατροπή των οικογενειακών δομών».

Οικονομικές αυτοκρατορίες

Αρκετές από τις αιρετικές οργανώσεις αποτελούν οικονομικές αυτοκρατορίες. Η  δήλωση  του  ιδρυτή  της  Επιστημολογίας (Σαιεντόλατζι),  Λαφαγιέτ  Ρον  Χάμπαντ,  είναι  χαρακτηριστική  για  τον  κυνισμό  της: «Το  καλύτερο  μέσο  για  να  γίνει  κανείς  εκατομμυριούχος  είναι  να  ιδρύσει  δική  του  θρησκεία». Μάλιστα  για  τις  σχέσεις  αιρέσεων  και  χρήματος,   η ίδια Επιτροπή έχει συντάξει το 2000, ειδική έκθεση 348 σελίδων,  με τίτλο « Αιρέσεις και χρήμα» στην οποία αναφέρει ότι οι πλουσιότερες αιρέσεις είναι η Σαϊεντόλοντζι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η περιουσία των του Ιεχωβά στη Γαλλία, εκτιμήθηκε  σ' ένα δις φράγκα.

Οι «Θυγατρικές» αποτελούν έναν ολόκληρο γαλαξία και ενδέχεται ν' ασχολούνται ακόμα και με τη συλλογή τροφίμων και φαρμάκων για τα παιδιά του Ιράκ, χωρίς να καταδικάζουν ποτέ τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς και το συνεχιζόμενο εμπάργκο κατά της χώρας αυτής. Ενδεικτικά αναφέρουμε την Ομοσπονδία Γυναικών για την Παγκόσμια Ειρήνη, η οποία κατευθύνεται από την αίρεση του Μουν. (Σ.Σ.: Η αίρεση αυτή εξαπέλυσε ανθελληνική συκοφαντική εκστρατεία μέσω ελεγχομένου από αυτήν Τύπου, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του κ. Σημίτη στις ΗΠΑ).

Αλλάζουν ονομασίες

Οι αιρετικές οργανώσεις αλλάζουν συχνά την ονομασία τους, ιδίως όταν τα δικαστήρια διατάξουν τη διάλυσή τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι  «Τα παιδιά του Θεού», μετονομάστηκαν σε «Οικογένεια» μετά την αποκάλυψη οτι τα νεαρά μέλη της αίρεσης επιδίδονταν σε πορνεία για να προσελκύσουν οπαδούς. Μάλιστα, σύμφωνα  με καταγγελία της ίδιας της  κόρης του,  αρχηγός  της   αίρεσης αυτής  τη  βίασε σε ηλικία 9 χρονών!

Για την αντιμετώπιση των αιρέσεων , η Επιτροπή προτείνει την ενημέρωση των μαθητών στο πλαίσιο της δημόσιας εκπαίδευσης, την οργάνωση τηλεοπτικών εκπομπών για την ενημέρωση του κοινού και την ανάπτυξη διεθνούς συνεργασίας.

Το μέγεθος του προβλήματος αποδίδουν τα συμπεράσματα της επιτροπής: «Το να μείνουμε απαθείς, θα ήταν όντως ανεύθυνο έναντι των προσώπων που υπήρξαν Θύματα ή προσφέρονται να υπάρξουν, αλλά και επικίνδυνο για τις δημοκρατικές αρχές, στις οποίες στηρίζεται η Δημοκρατία μας».

Καταπέλτης ο γαλλικός τύπος

Ενδεικτικό της σοβαρότητας του προβλήματος που συνιστούν οι αιρέσεις, είναι τα πολλαπλά δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου. Θ' αρκεστούμε σε δύο μόνο. Στο ειδικό τεύχος του εβδομαδιαίου Nouvel ObseNateur (6 1ουλίου 2000, με τίτλο: «Αιρέσεις: Απειλή για τα παιδιά») και στην αρθρογραφία της γνωστής Monde Diplomatique. Στην έκδοση του Μαΐου του 2000, στη Mοnde Diplοmatique φιλοξενήθηκε άρθρο του πολιτικού αναλυτή Πωλ Αριές, στο οποίο αναφέρει ότι η Σαϊεντόλοντζι έχει πελάτες της μεγάλες  επιχειρήσεις, όπως  η  Τζένεραλ  Μότορ,  Σιτροέν,  Λανκόμ,  Περιέ,  Μόμπιλ  όιλ,  Έπσον  Αμέρικα, ΦολκσΒάνκεν , Κόκα-Κόλα, Μακ Nτόναλντς, οι οποίες  καταφεύγουν  στις  διάφορες  τεχνικές  της, «tech» στο ειδικό λεξιλόγιο της Σαϊεντόλοντζι. Σύμφωνα με τον ιδρυτή της Χάμπαντ , «για να αποφύγουμε τα παράλογα ενδεχόμενα, όπως οι απεργίες, που αναστατώνουν την παραγωγή, ή τις καλές κοινωνικές σχέσεις στο εσωτερικό της επιχείρησης», αρκούν οι απελευθερωτικές «tech» της Σαϊεντόλοντζι.

Η Σαϊεντολογία είναι πολεμική μηχανή κατά τού ανθρωπισμού

Και συνεχίζει ο κ. Αριές: «Η Σαϊεντόλοντζι μεταδίδει ιδεολογία άρνησης  των  αδυναμιών  του  αδύναμου. Εμφανίζεται απολίτικη, αλλά προωθεί έναν μη   δημοκρατικό υπερφιλευΘερισμό. Θεωρεί όντως ότι η δημοκρατία  αποτελεί εκδήλωση «αντιδραστικής  νοοτροπίας». Κατά τη Σαϊεντόλοντζι, οι πολιτικές  απόψεις  κατατάσσονται  σε   μια  αριθμητική  κλίμακα  την  «κλίμακα των τόνων». Ο έλεγχος των σαράντα «επιπέδων τόνου»  επιτρέπει τον επηρεασμό της ψυχικής κατάστασης των υποκειμένων . Οι άνθρωποι που Βρίσκονται κάτω από το επίπεδο του 2.00 πρέπει να στερηθούν τα πολιτικά δικαιώματα. Δεν είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε έναν κόσμο  φωτισμένων για να φτιάξουμε μια ορθολογιστική και άξια κοινωνία, έγραψε ο Χάμπαντ. Τo μόνο  που  χρειάζεται  είναι  να  εξαφανίσουμε τα άτομα που βρίσκονται στο 2,00 και κάτώ, είτε μέσω των πολλών «ακροάσεων» για να τους ανεβάσομε πάνω από το 2,00, είτε Θέτοντάς τους στο περιθώριο της κοινωνίας». «Η  Εκκλησία της Σαϊεντόλοντζι», καταλήγει ο Αριές, «είναι μια πολεμική  μηχανή εναντίον του δημοκρατικού συμβολαίου».

Η πολιτική διαπλοκή  των  αιρέσεων

Τρανή απόδειξη  της  έντονης  πολιτικής διαπλοκής των αιρέσεων είναι η ίδρυση της Παγκόσμιας Αντικομουνιστικής 'Ένωσης από τον Μουν και η «Εκκλησία του Λόγου», δημιούργημα ενός πρώην αμερικανού αξιωματικού, ειδικού στον ψυχολογικό πόλεμο, η οποία κατέστη πρώτη πολιτική δύναμη στη Γουατεμάλα. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων, Αλαίν Βιβιέν, «πολλές αιρέσεις φαίνεται να εκτελούν αποστολές. Στα πρότυπα του 'Εσελον δρουν ως μέλη ενός στρατιωτικού συντονισμένου μηχανισμού, στην υπηρεσία βορειοαμερικανικών συμφερόντων». Αυτό κατέδειξε άλλωστε και η εισαγγελική έρευνα στα γραφεία  του  υποκατάστατου  της  Επιστημολογίας  ΚΕΦΕ. Τα  σχέδια  των  ελληνικών  ενόπλων  δυνάμεων  που  βρέθηκαν  εκεί,  βεβαιώνουν  ότι  η  Σαιεντόλοτζι  δρα  ως  Πέμπτη  φάλαγγα  σε  βάρος  των  χωρών  στις  οποίες  εγκαθίσταται..

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Μπρούνο Φοσερώ (Charli Hebdo 31 Οκτωβρίου 2000), ο  Αμερικανός  πρέσβης  στη  Μαδρίτη  ζήτησε  από  τον  επικεφαλής  του  Οργανισμού  Δημοκρατίας  και  Ανθρωπίνων  Δικαιωμάτων  στην  Ουάσιγκτον, R. Seil  «να φρενάρει την έρευνα του ανακριτή σε Βάρος των υπεύθυνων της Επιστημολογίας στην Ισπανία.

Είναι  τέλος  γνωστά από δημοσιεύματα και του ελληνικού Τύπου, τα επίσημα διαβήματα στα οποία προέβησαν οι ΗΠΑ επί Μπιλ Κλίντον στην γερμανική κυβέρνηση υπέρ τnς Επιστημολογίας. Θυμίζουμε ότι το 1997 οι υπουργοί Εσωτερικών των 16 ομόσπονδων κρατιδίων και  της  κεντρικής  κυβέρνησης  έθεσαν την Επιστημολογία υπό παρακολούθηση, «εχθρική  στάση  έναντι  του  Συντάγματος». Τα  μέτρα αυτά  απέτρεψαν  τη  διείσδυση  μελών  της  Επιστημολογίας στον κρατικό μηχανισμό, περιόρισαν την ανάπτυξη των οικονομικών  της  δραστηριοτήτων  κατά  συνέπεια,  τη  στρατολόγηση  νέων μελών . Σήμερα  η  Επιστημολογία  αριθμεί  στη  Γερμανία περί  τους  6000  οπαδούς,  από  10000  που  αριθμούσε  παλαιότερα.

Αυτά  στη  Γαλλία. Στην  Ελλάδα  των  «εκσυγχρονιστών», οι  χιλιαστές  αναγνωρίζονται  από  τον  επί  των  Θρησκευμάτων  υπουργό  κ. Πέτρο  Ευθυμίου,  ως  «Χριστιανοί  Μάρτυρες  του  Ιεχωβά»  και  το  Σαιεντολογικό  ΚΕΦΕ,  που  διαλύθηκε  με  δικαστική  απόφαση,  περιμένει  την αναγνώρισή  του,  από  τον  ίδιο  υπουργό,  ως  «Ελληνική  Εκκλησία  της  Σαιεντόλοτζι»!

Το  κείμενο  αυτό μάς  στάλθηκε  από το Γραφείο του  βουλευτού  Στυλ. Παπαθεμελή  και χρησιμοποιήθηκε   σε  ερώτηση τού βουλευτού προς τον κ. Ευθυμίου Υπουργό  Παιδείας  και  Θρησκευμάτων,  για το Θέμα των Χιλιαστών.»

Zoiforos.GR

Latest from Zoiforos.GR

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR