Επιτρέψτε μου εξ΄ αφορμής του γεγονότος ότι διετυπώσατε εφέτος τις χριστουγεννιάτικες ευχές σας και στην ψευδώνυμη «Μακεδονική γλώσσα» να θέσω υπ΄ όψιν σας τα ακόλουθα:
I. Για προπαγανδιστικούς και άλλους ανομολόγητους λόγους οι Στάλιν και Τίτο εδημιούργησαν στη νότια περιοχή της Γιουγκοσλαβίας, που ονομάζονταν ως τότε Vardarska ένα ψευδώνυμο κρατικό μόρφωμα το οποίο ονόμασαν «Μακεδονία», τους κατοίκους του έθνος Μακεδονικό και το σλαβικό ιδίωμα που ομιλούν, ως τότε μη γραφόμενο, μακεδονική γλώσσα.
Όπως τότε κατήγγειλε ο Αμερικανός Υπουργός των Εξωτερικών John Stetinius η πρωτοβουλία Στάλιν – Τίτο απέβλεπε στην απόσπαση ελληνικών εδαφών και την προσάρτησή τους στο κομμουνιστικό μπλόκ.
Το αρχικά εσωτερικό διοικητικό μόρφωμα μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991 επιμένει να χρησιμοποιεί καταχρηστικώς το ελληνικό όνομα Μακεδονία, αν και στα Ηνωμένα Έθνη έγινε δεκτό ως Former Yugoslavian Republic of Macedonia με την εντολή να συμφωνήσει η Ελλάδα ένα κοινά αποδεκτό όνομα το οποίο ενωρίτερα το Συμβούλιο Κορυφής της Λισσαβόνας (
II. Οι Σλάβοι πολίτες των Σκοπίων δεν πρέπει να αφεθούν εσαεί να ζουν μέσα στην ψευδαίσθηση ενός προπαγανδιστικού κατασκευάσματος. Οι ειδότες πρέπει να τους προσγειώσουν στην πραγματικότητα η οποία κατά την διεθνή επιστημονική κοινότητα, όπως αυτή εκφράζεται από τίμιους και αντικειμενικούς ιστορικούς ερευνητές, διακηρύσσει μετά λόγου γνώσεως ότι η ονομασία Μακεδονία σε περιοχή που δεν κατοικήθηκε από Μακεδόνες και δεν υπήρξε μέρος του Μακεδονικού Βασιλείου είναι αδιανόητη.
Ιστορικά μόνο το 1/10 περίπου της σημερινής σκοπιανής επικρατείας ανήκει στην ιστορική Μακεδονία. Τα υπόλοιπα 9/10 ανήκουν στην αρχαία Παιονία και Δαρδανία. Οι κάτοικοι μάλιστα της τελευταίας υπήρξαν ορκισμένοι εχθροί των Μακεδόνων, εναντίον των οποίων έτρεφαν αιώνιο και άσβεστο μίσος.
III. Οι πολίτες της γειτονικής μας χώρας έχουν την δική τους ιστορία, τον δικό τους πολιτισμό και φυσικά τους δικούς τους προγόνους. Οι Σλάβοι της περιοχής που είναι η μείζων εθνότητα, και η μόνη που ανάγει την καταγωγή της στον Μεγαλέξανδρο, πρέπει να βοηθηθούν, να απαλλαγούν από το σύμπλεγμα της «δημιουργίας προγόνων» και να συνειδητοποιήσουν πρώτον ότι είναι Σλάβοι και δεύτερον ότι οι πρόγονοί τους έφθασαν στην περιοχή χίλια χρόνια μετά τον Μεγαλέξανδρο.
IV. Δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα, δηλαδή γλώσσα που μιλούσαν ή έγραφαν οι Μακεδόνες συμπολίτες του Φιλίππου, του Αλεξάνδρου και του Αριστοτέλη, οι οποίοι μόνον Έλληνες υπήρξαν, όπως μαρτυρεί ο Ηρόδοτος διασώζοντας τον λόγο Αλεξάνδρου του Αʼ (498-454 π.Χ) «αυτός τε γάρ Έλλην το γένος ειμί τωρχαίον» (Ηρόδοτος 9, 45). Οι πηγές χωρίς εξαίρεση επιβεβαιώνουν την ελληνικότητα των Μακεδόνων και της γλώσσας τους (Θουκυδίδης Αισχίνης, Ισοκράτης κ.λπ.).
Το ακατάσχετο υβρεολόγιο του πολιτικού αντιπάλου του Φιλίππου, του Αθηναίου ρήτορος Δημοσθένη είναι χυδαία αντιπολιτευτική γλώσσα που στρέφεται προσωπικά κατά του Φιλίππου και όχι κατά των Μακεδόνων συλλήβδην. Εν προκειμένω το «βάρβαρος» είναι ύβρις και τέτοια χρησιμοποιείται.
Αν ο Φίλιππος ήταν όντως βάρβαρος = μη Έλλην, ο υβριστής του θα κυριολεκτούσε και το βάρβαρος θα έχανε τον απαξιωτικό του χαρακτήρα. Ο προκάτοχός σας Ιωάννης – Παύλος ο Βʼ ανακηρύσσοντας «ουρανίους προστάτες της Ευρώπης» τους φωτιστές των Σλάβων, Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, τους ονομάζει ως πρέπει «Έλληνες Θεσσαλονικείς αδελφούς».
Οι γείτονές μας τους διεκδικούν ως «Μακεδόνες» τύπου Σκοπίων.
Ο αυτός προκάτοχός σας σε συνέντευξή του στην αθηναϊκή εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (
Η ελληνικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τελικά των Μακεδόνων, επιμαρτυρείται στην Παλαιά Διαθήκη:Α. Δανιήλ η, 1-22 / β, 39 / ι, 20.Β. Μακκαβαίων α, 1.Γ. Ησαΐας ιθ, 20-23.
Δ. Ιωήλ δ, 6. και φυσικά επιμαρτυρείται στην Καινή Διαθήκη.
Ο Απόστολος των Εθνών «διαβάς εις Μακεδονίαν», ελληνικά εκήρυξε το Ευαγγέλιο του Αναστάντος Χριστού στις πόλεις της Μακεδονίας Φιλίππους, Θεσσαλονίκη, Βέροια.
Στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στην Αθήνα εκτίθενται σήμερα 7.000. επιγραφές από τις ανασκαφές που έχουν γίνει στην Μακεδονία. Καμία από αυτές δεν είναι γραμμένη στην λεγόμενη «μακεδονική». Όλες είναι γραμμένες στην ελληνική. Μία γλώσσα μόνο θα μπορούσε ίσως να ονομασθεί μακεδονική.
Αυτή είναι η αλεξανδρινή κοινή, δηλαδή γλώσσα στην οποία γράφτηκαν τα Ευαγγέλια και μεταφράστηκε από τους Εβδομήκοντα η Παλαιά Διαθήκη.
Το σλαβικό γλωσσικό εργαστηριακό προϊόν των Σκοπίων (Droysen Joh. Gust «Geschichte Alexanders des Grossen», Bengston «Griechische Geschichte»), προφορικό ως την δεκαετία του 1940, χωρίς καμιά προγενέστερη γραπτή πηγή, αξιοσέβαστο ως μέσο επικοινωνίας των κατοίκων της FYROM, δεν θα ήταν τίμιο και αληθινό να πιστωθεί με το βαρύ ελληνικό όνομα μακεδονική γλώσσα.
Ο Μακεδών Αλέξανδρος ο Μέγας «τράγος των Αιγών και βασιλεύς των Ελλήνων» (Δανιήλ η, 21) διέδωσε την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό στην Οικουμένη, την δική του γλώσσα και τον δικό του πολιτισμό.
Για μας είναι δεδομένη η ευαισθησία σας απέναντι στην ιστορική αλήθεια. Είμαστε πεπεισμένοι ότι συμμερίζεσθε τις επισημάνσεις μας.
Αναδημοσίευση από το ηλεκτρονικό Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων "ΡΟΜΦΑΙΑ"
