Συνέντευξη στον ΓΙΩΡΓΟ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟ
Με τη θεώρηση ότι το «όχημα του αλυτρωτισμού» τροφοδοτείται από τον «σφετερισμό οργανικού στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας, που σημαίνει επικίνδυνο ακρωτηριασμό της», ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου και σημερινός αρχηγός της Δημοκρατικής Αναγέννησης, Στέλιος Παπαθεμελής, εξηγεί επιγραμματικά τα κύρια αίτια που ένα απλό θέμα κατέληξε, κάτω από τους κακούς χειρισμούς της ελληνικής πλευράς, σε εθνικό θέμα. Ένας από τους εναπομείναντες «καλούς γνώστες» του Σκοπιανού, ως ένα σύγχρονο κομμάτι του λεγόμενου Μακεδονικού Ζητήματος, ο κ. Παπαθεμελής δεν κρύβει την απογοήτευσή τους για «τα ηττημένα μυαλά της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» που αντανακλάστηκε με την πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης, φοβούμενος ότι η απόφαση αυτή θα «ανοίξει την όρεξη» των Σκοπιανών για μια σειρά προσφυγών σε βάρος μας, ιδιαίτερα κάτω από την αδράνεια και τον εφησυχασμό της ελληνικής πλευράς.
Έτσι, με τον κ. Παπαθεμελή μιλήσαμε σφαιρικά για το θέμα της πλαστογράφησης της ιστορικής αλήθειας προς το πολιτικό συμφέρον των Σκοπίων, για τα «μεγάλα λάθη» μας στην πορεία του λεγόμενου Σκοπιανού, αλλά και για το τι πρέπει να κάνουμε, έστω και στο παραπέντε, από την οριστική λύση του θέματος. Έτσι...
- Τι σηματοδοτεί για την ελληνική πλευρά η απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης αναφορικά με την πορεία του Σκοπιανού;
Η Χάγη αντανακλά τα ηττημένα μυαλά της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Γνώριζαν οι κάθε λογής αρμόδιοι ότι η νομική βάση της σκοπιανής προσφυγής είναι η πολλαπλώς βλαπτική για την Ελλάδα Ενδιάμεση Συμφωνία. Όφειλαν να την έχουν καταγγείλει τουλάχιστον από το 2002 που έληξε η ισχύς της και να έχουν τραβήξει έτσι το χαλί κάτω από τα πόδια του αντιδίκου. Δεν το έπραξαν και το απίστευτο είναι ότι δεν εννοούν να το κάνουν ούτε και τώρα.
Παρά την τρέχουσα απροθυμία Νατοϊκών, Κοινοτικών και λοιπών να δεχτούν να τους υπαγορεύει η Χάγη καθ' οιονδήποτε τρόπο το τι θα πράξουν, η απόφαση που είναι εν το συνόλω της είναι καταδικαστική για την Ελλάδα και όχι κατά το ήμισυ, όπως παρουσιάστηκε από τα εγχώρια παπαγαλάκια, ανατροφοδοτεί τη θρασύτητα του προτεκτοράτου.
Δεδομένης της σκοπιανής υπερκινητικότητας που έχει πάντοτε την αδρή αμερικανική υποστήριξη και της ελληνικής αδράνειας («ες αύριον τα σπουδαία»), τα Σκόπια θα ξεκινήσουν μια βιομηχανία προσφυγών εναντίον μας, αν εμείς δεν αντεπιτεθούμε.
- Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε, για να λυθεί το θέμα με τα Σκόπια, ποια ήταν; Από τότε τι μεσολάβησε και έχουμε φτάσει σ' αυτό το αδιέξοδο; Δηλαδή, να έχουν αναγνωρίσει ως «Μακεδονία» τα Σκόπια όλες οι χώρες κι εμείς ακόμη να... ψαχνόμαστε;
Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία μάς παρουσιάστηκε ακριβώς πριν από 20 χρόνια. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1991 μπορούσε να είναι ένα γενναίο βέτo στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Δεν το κάναμε αυτό, είπαμε «ναι» με όρο για την ονομασία που άφηνε πολλά «παράθυρα» στους έξω κακόπιστους και στους μέσα ενδοτικούς. Ενός κακού, όμως, μύρια έπονται.
Οι παράλληλοι βίοι της ελληνοσκοπιανής διπλωματικής αντιπαράθεσης της τελευταίας 20ετίας αποτυπώνουν το μονίμως ευένδοτο της ελληνικής πλευράς και το πεισμόνως ανένδοτο της σκοπιανής. Πανσλαβιστικό σταλινο-τιτοϊκό επινόημα το ψευδώνυμο μόρφωμα των Σκοπίων, υιοθετήθηκε μετά το 1991 από την Ουάσιγκτον και προήχθη σε χαϊδεμένο παιδί της. Η μυωπική πολιτική των κυβερνήσεών μας στάθηκε ανίκανη να διαγνώσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες από την παρουσία στα βόρεια σύνορά μας ενός προτεκτοράτου που θα ιδιοποιείται το όνομά μας και θα λειτουργεί για λογαριασμό τού εκάστοτε κηδεμόνα του.
Το «Μακεδονία» έχει συντριπτικό ιστορικό βάρος. Είναι τίτλος κυριότητας εδαφών, χρυσό κλειδί εις χείρας τού όποιου κηδεμόνα. Οι ιστορικο-πολιτικά άσχετοι μειδιούν ειρωνικά για το όνομα, ανίκανοι να κατανοήσουν ότι ο σφετερισμός οργανικού στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας σημαίνει επικίνδυνο ακρωτηριασμό της. Αυτό είναι προδήλως το όχημα του αλυτρωτισμού. Με αυτό δεδομένο οι πολιτικοί αρχηγοί το 1992 χάραξαν την εθνική στρατηγική: ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
- Και τι δεν πήγε καλά από τότε;
Απλούστατα δεν εκμεταλλευτήκαμε ορισμένες θετικές αντιμετωπίσεις, όπως:
- Το Συμβούλιο Κορυφής της Λισαβόνας (26 Ιουνίου 1992) εκφράζει πρόθεση αναγνώρισης των Σκοπίων «υπό μια ονομασία που δεν περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία», δηλαδή αποδέχεται την ελληνική θέση. Κατά την προεκλογική προεδρική περίοδο του 1992, η ελληνοαμερικανική κοινότητα πέτυχε στήριξη των ελληνικών θέσεων από τον δημοκρατικό προεδρικό υποψήφιο Μπιλ Κλίντον, ο οποίος στις 3 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου δήλωσε: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη ''Μακεδονία''». Πολλοί Αμερικανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν το πρόβλημα που προκύπτει από τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία». Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος για το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας «ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας» ενώ θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης. Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει καταρχάς να δεχτεί τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, να ικανοποιήσει τις γειτονικές χώρες και την παγκόσμια κοινότητα, όσον αφορά στις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Η κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδας.
Το πολιτικό μας προσωπικό και η διανόηση του Κολωνακίου έχουν από καιρό παραδώσει το ζήτημα στον αυτόματο πιλότο. Αφότου, μάλιστα, το 2005 κυβέρνηση και σύμπασα η πολιτική τάξη ομοθύμως προσκύρωσαν το «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς με μηδενικό αντάλλαγμα κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό, η υπόθεση κατέστη τρίτης διαλογής.
Η ελληνική πλευρά ποτέ δεν προειδοποίησε τις ξένες κυβερνήσεις ότι τυχόν αναγνώριση των Σκοπίων ως Μακεδονία συνιστά εχθρική ενέργεια απέναντί μας. Αφήκε, επομένως, ανοιχτό το πεδίο στους ξένους, αντιστάσεως μη ούσης, να αναγνωρίζουν άνετα τα Σκόπια με το ψευδώνυμό τους. Χαρακτηριστικά είναι όσα αποκαλύφθηκαν πρόσφατα από το Wikiliks για την απόφαση των ΗΠΑ να τα ονομάσουν Μακεδονία και την απόλυτη εκ μέρους μας απραξία.
- Κρίνετε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν η αρχή για να χάσουμε τις διαπραγματευτικές μας δυνατότητες;
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατά ένα απίστευτο τρόπο αποδέσμευσε τον Κλίντον από αυτήν την ανεπιφύλακτη υποχρέωσή του. Εξουσιοδότησε το γνωστό Γραφείο Manatos & Manatos να συγκροτήσει μιαν «Ad hoc American Hellenic Leadership Committee» να μαζέψει τις υπογραφές των Ελληνοαμερικανών ιθυνόντων κάτω από ένα αμφίσημο κείμενο που ζητούσε από τον νέο πρόεδρο να υποστηρίξει τη νέα θέση της ελληνικής κυβέρνησης, συμβιβαστική λύση με σύνθετη ονομασία.
Λίγο αργότερα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη συναινεί στην είσοδο των Σκοπίων στον ΟΗΕ με όνομα που έχει τη λέξη Μακεδονία, το γνωστό «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (FYROM). Ουδείς ούτε τα ίδια τα Η.Ε. το ονόμασαν έτσι. Όλοι το είπαν «Μακεδονία», γεγονός που αποδεικνύει την «παγίδα» που συνιστά η λεγόμενη σύνθετη ονομασία.
Είναι τότε που ο πρόεδρος τής επί των Εξωτερικών Επιτροπής του Κογκρέσου Lee Hamilton δήλωσε σε συνέντευξή του στον Μιχάλη Ιγνατίου της «Πρωϊνής» της Νέας Υόρκης: «Συμβιβαστήκατε αστραπιαία και δεν προλάβαμε να σας βοηθήσουμε. Μας αφήσατε σύξυλους με την υποχώρησή σας», η οποία υποδηλώνει την αναξιοπιστία μας όταν σπανίως απευθύνουμε και μια σωστή προειδοποίηση, όπως το βέτο. Βέβαια, ο κ. Μητσοτάκης είχε φροντίσει τότε, κόντρα στην κοινή απόφαση (των αρχηγών) στις 13 Απριλίου του 1992 να παροχετεύει προς πάσα κατεύθυνση και προς πάσα κυβέρνηση ότι είναι έτοιμος να συμβιβαστεί με σύνθετη, διπλή κ.λ.π.
- Από την άρνησή μας να δεχτούμε έστω και παράγωγο του ονόματος της Μακεδονίας μέχρι τη «δέσμευση» του Γιώργου Παπανδρέου για το «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» τι έχει διαδραματιστεί;
Σήμερα το τοπίο εμφανίζεται ως εξής:
Πρώτον: Τα Σκόπια λειτουργούν υπό αμερικανική ομπρέλα. Με δική μας ευθύνη και ενοχή αφήνουμε ανενόχλητους τους Αμερικανούς να μας υπονομεύουν. Αν οι ΗΠΑ τεθούν σοβαρά ενώπιον του διλήμματος να επιλέξουν στρατηγικό εταίρο στην περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων, θα ήταν τελείως ηλίθιο να διαλέξουν τα Σκόπια. Όμως, τέτοιο δίλημμα ουδέποτε τους ετέθη.
Δεύτερoν: Αφότου, κακή τη μοίρα, τους προτείναμε το «Μακεδονία», κολλήσαμε στον περιβόητο γεωγραφικό προσδιορισμό. Αλλά ο σκοπιανός αλυτρωτισμός βασίζεται στον εθνικό και όχι στον γεωγραφικό προσδιορισμό. Με αυτόν ως πολιορκητικό κριό διεκδικεί τη μισή Ελλάδα. Ο Γκρουέφσκι παριστάνει και πείθει και τους υπηκόους του ότι είναι μετεμψυχώσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου...
Διαρρέεται ότι διεξάγονται μυστικές ελληνοσκοπιανές διαπραγματεύσεις. Προς τι, αφού το Μακεδονία (εθνικός προσδιορισμός) το δώσαμε προ πάσης διαπραγμάτευσης;
Απομένει ο γεωγραφικός. Εκδοχή πρώτη: Απορρίπτουν και τους τρεις: Άνω, Βόρεια, Βαρδάρη. Το έπραξε προχθές στη Γενεύη ο πρόεδρός τους Ιβάνοφ.
Εκδοχή δεύτερη: Υπαναχωρούν, αλλά γιατί, αφού η αδιαλλαξία τους «πουλάει»; Πάντως, με τα γεωγραφικά σκευάσματα και τυχόν γενόμενα αποδεκτά κερδισμένοι θα είναι ξανά οι Σκοπιανοί, διότι το «Άνω» θεμελιώνει διεκδίκηση να «απελευθερώσουν» την Κάτω, το Βόρεια τη Νότια και του Βαρδάρη την, όπως την αποκαλούν, «Μακεδονία του Αιγαίου». Χώρια βέβαια από το ότι οι προσδιορισμοί θα αφορούν μόνο την ώρα της υπογραφής και μετά θα αποβληθούν ως ασύμβατα μοσχεύματα.
- Πώς κρίνετε τώρα την εξέλιξη του θέματος, τη στιγμή που αναμένεται εντός των προσεχών μηνών η οριστική του λύση;
Είναι αφελές να πιστεύουν κάποιοι ότι θα «κλείσουν» την υπόθεση όπως αυτοί φαντάζονται, αναγνωρίζοντας τους Σκοπιανούς ως Μακεδόνες και τη χώρα τους ως Μακεδονία.
Αν θέλουμε λύση, πρακτέο, εδώ που φτάσαμε.
α: Ανάκληση της πρότασης για σύνθετη ονομασία. Κυβέρνηση και κόμματα έχουν χίλιους λόγους να το πράξουν.
Επαναφορά του ζητήματος στη φυσική του αφετηρία που όρισαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου: Ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
β: Καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας η οποία είναι διάτρητη από διαρκείς παραβιάσεις της από τα Σκόπια. Οφείλαμε να την καταγγείλουμε ήδη για να μη διακινδυνεύσουμε και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπου οι ένοχοι μας έσυραν κατηγορούμενους. Η καταγγελία θα αφαιρούσε και τη νομική βάση της προσφυγής τους.
γ: Εκ βαθέων επαναπροσδιορισμός της στρατηγικής και της τακτικής μας. Τα Σκόπια εμποτίζουν 24ωρες το 24ωρο με το εκπαιδευτικό και το επικοινωνιακό τους σύστημα τον λαό τους με τον μακεδονισμό. Τον επιθετικό μακεδονισμό. Επιχειρούν μιαν αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου τους που διαμορφώνει μια επίκτητη, εισαγόμενη, αλλά φανατισμένη συνείδηση ταυτότητας, όπως αυτή που εμφύτευαν οι κατακτητές στους γενιτσάρους επί Τουρκοκρατίας. Πάντα ταύτα, γιατί δεν υπάρχει ελληνική αντίσταση και αντεπίθεση.
Καιρός τού ποιήσαι! Αν οι Σκοπιανοί «αισθάνονται» Μακεδόνες, τότε είναι Έλληνες, όπως αείποτε τυγχάνουν οι αληθινοί Μακεδόνες. Η μέσω προπαγάνδας συνειδησιακή τους διαστροφή δεν είναι ανήκεστη. Η βάση της παραπάνω θέσης είναι αφ' εαυτής βραδυφλεγής βόμβα για τη σκοπιανή νομενκλατούρα: Καθιστά αντιστρέψιμο τον αλυτρωτισμό.
Αντί, δηλαδή, τα Σκόπια να διεκδικούν τη μισή Ελλάδα, η Ελλάδα δικαιούται να διεκδικεί ολόκληρα τα Σκόπια! Τελικά, μόνον ένα σοβαρό φόβητρο αντιστροφής του αλυτρωτισμού θα φρονηματίσει τα Σκόπια.
ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΤΗΣ: Ο γέροντας Παΐσιος και το πρόβλημα με Σκόπια
Εκκλησιάζομαι όταν είμαι σπίτι μου στους Αμπελόκηπους, στην εκκλησία στο Μετόχι του Σινά (οδός Δορυλαίου). Μια Κυριακή, όταν τελείωσε η λειτουργία και βγήκα έξω από την εκκλησία, με περίμενε ένας εκ Δράμας Αρεοπαγίτης και μου είπε ότι ως πρόεδρος της Επιτροπής των Δικαστών και Εισαγγελέων «Φίλων του Αγίου Όρους» επισκέφθηκε με τα άλλα μέλη του προεδρείου τον μοναχό Παΐσιο τον Αγιορείτη (για πρώτη φορά άκουγα το όνομα Παΐσιος) και του είπαν: «Άγιε Παΐσιε, δίνουμε από τους μισθούς και τις συντάξεις μας εισφορές και αγοράζουμε την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και τα μοιράζουμε στον κόσμο».
Ο μοναχός Παΐσιος απάντησε: «Καλά κάνετε, αλλά να αγοράζετε το βιβλίο του τέως υπουργού Νικολάου Μάρτη ''Η Πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας'' για να σωθεί η Μακεδονία, διότι, εάν χαθεί η Μακεδονία, το Άγιο Όρος θα περιέλθει στους Σκοπιανούς και η Ελλάδα θα υποστεί πλήγμα». «Μου είπε ο μοναχός Παΐσιος», προσέθεσε ο Αρεοπαγίτης, «πες στον Μάρτη να έρθει στο Άγιο Όρος να με δει».
Έτσι κι έγινε, καθώς το καλοκαίρι, που πήγαινα για διακοπές με τη γυναίκα μου στο Πόρτο Καρράς στη Χαλκιδική, θυμήθηκα την επιθυμία του μοναχού Παΐσιου να τον επισκεφθώ και πήγα στην Ουρανούπολη και εν συνεχεία με το πλοίο στη Δάφνη. Έπρεπε να πάμε στη Μονή Κουτλουμουσίου και από εκεί με τα πόδια να φτάσουμε στην καλύβα του γέροντα Παΐσιου.
Ο γέρων Παΐσιος με δέχτηκε με χαρά και με κράτησε μια ώρα και με ρωτούσε για το θέμα της Μακεδονίας. Όταν τελειώσαμε είπα: «Πάτερ Παΐσιε, ήταν μια μέρα που θα τη θυμάμαι όσο ζω». Μου απάντησε: «Η συνάντησή μας ήταν για μένα Πάσχα που ήλθες και με είδες. Ένας τίμιος θα σε δικαιώσει στον αγώνα σου. Θεωρώ τίμια την απόφαση Κορυφής της Λισαβόνας όπου κατόπιν της επιστολής του αείμνηστου Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλή, αποφάσισε ομόφωνα υπό τον όρο ότι δεν θα έχει η χώρα των Σκοπίων τη λέξη Μακεδονία. Θεωρώ την απόφαση καταλυτική για την ιστορική αλήθεια και θα ασχοληθώ στο μέλλον με ό,τι προσέφεραν οι Μακεδόνες στην Ιστορία και στον πολιτισμό».
Σε μια έκδοση του βιβλίου μου «Η Πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας» χάρισα ένα αντίτυπο σε κάποιον που πήγαινε στον γέροντα Παΐσιο και το έδειξε στον μοναχό Παΐσιο, στον οποίο είχα αφιερώσει ένα άλλο αντίτυπο. Στο αντίτυπο το οποίο έδωσα, ο γέροντας Παΐσιος έγραψε ένα ποίημα προς εμένα, που λέει:
«Στον κύριο Νικόλαο Μάρτη
Η λιακάδα σου Μάρτη φώτισε για την αλήθεια.
Η θερμή λιακάδα σου Μάρτη θέρμανε την Ελλάδα.
Η θερμή λιακάδα σου Μάρτη καίει τη σλαβική ψευτιά των ψευδομακεδόνων.
Ας είναι περήφανη η Μάνα-Ελλάδα,
που έκανε τέτοια παιδιά...
Να αγιάσουν τα κόκκαλα και των γονέων σου,
κύριε Νικόλαε Μάρτη.
Με αγάπη Χριστού
Μοναχός Παΐσιος»
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο κ. Μάρτης, μετά από τηλεφωνική μας συνομιλία, θεώρησε, στα 97 του χρόνια, ως καλύτερο κείμενο – αφιέρωμα στη Μακεδονία την παραπάνω αφήγηση.
Πηγή: http://www.paraskhnio.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=30452:%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CF%83-to-%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%B4%CF%89%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%84%CE%BF&Itemid=144
