Ζωηφόρος

Απόπειρα συμβολοκτονίας του Τάσσου Παπαδόπουλου,

Απόπειρα συμβολοκτονίας

του Τάσσου Παπαδόπουλου

Οι ιδέες δεν συμβολοκτονούνται

Ποιοί κρύβονται πίσω από την μακάβρια κλοπή της σορού του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου; Ποιος αρρωστημένος εγκέφαλος είναι τόσο βαριάς μορφής άρρωστος που θα οργάνωνε ομάδα ομοπαραφρόνων για την σύληση τάφου, την βεβήλωση και την κλοπή ενός πτώματος; Αυτή την στιγμή δεν μπορούμε να ξέρουμε. Και γνωρίζοντας την κυπριακή ιστορία, δεν νομίζουμε πως θα μάθουμε σύντομα.

Προσπαθώντας να δημιουργήσεις κινηματογραφικά την εικόνα στο μυαλό σου, το θέαμα που αντικρίζεις είναι ανατριχιαστικό: Καταρρακτώδεις βροχές, ασβέστης στην επιτύμβια στήλη και στο χώμα, λασπόνερα και, μες το απόλυτο σκοτάδι που δημιούργησε η διακοπή ρεύματος της ΑΗΚ, τέσσερεις-πέντε ανθρώπους να σκάβουν με ψυχρότητα και μαεστρία για να ανασύρουν και να κλέψουν ένα άψυχο, αποσυντεθειμένο ανθρώπινο σώμα.

Γιατί; Δεν είμαστε σε θέση, αφού δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες, να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Αλλά τα σενάρια δίνουν και παίρνουν: Πράκτορες της ΜΙΤ, τυμβωρύχοι που θα ζητήσουν λύτρα από την οικογένεια Παπαδοπούλου, ακροδεξιοί, προβοκάτορες του ΟΧΙ. Με βάση αυτά τα σενάρια ξεκίνησε ήδη πολιτικοποίηση του θέματος. Με βάση τα (μη-)υπάρχοντα στοιχεία, θα τοποθετηθούμε και εμείς πολιτικά, λαμβάνοντας υπόψιν πως οι πολιτικές ήδη τοποθετήσεις και τα σενάρια που εκκολάπτονται, σκοπό έχουν να συμβολοκτονήσουν και να αποδομήσουν μια και καλή όχι μόνο τον ίδιο τον Τάσσο Παπαδόπουλου σαν προσωπικότητα και σαν προσφορά, αλλά και την οικογένεια του, τους υποστηρικτές και συνεργάτες του, και κυρίως το ιδεολογικό του στίγμα και την πολιτική του παρακαταθήκη.

Τα στοιχεία και τα δεδομένα

Ας κάνουμε πρώτα μια περίληψη των στοιχείων που έχουμε: Σύμφωνα με τους ιατροδικαστές Πανίκο Σταυριανό ['Φιλελεύθερος' 12/12/2009] και Μάριο Ματσάκη ['Σημερινή' 12/12/2009] το σώμα δεν θα ήταν πλήρως αποσυντεθειμένο ένα χρόνο μετά την ταφή, ενώ ο τελευταίος μίλησε καθαρά για προβοκάτσια αφού από προσωπική εμπειρία γνωρίζει πως μια διαδικασία εκταφής είναι χρονοβόρα και χρειάζεται άρτια οργάνωση. Σύμφωνα με όλες τις σημερινές εφημερίδες έχουν ανακριθεί ήδη τρεις χαμηλόβαθμοι υπαξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς, διότι στον χώρο φέρεται να εθεάθη στρατιωτικό ασθενοφόρο. Ο ‘Φιλελεύθερος’ μιλά για άτομα που σχετίζονται με ακροδεξιά οργάνωση, ένα Ελλαδίτη στρατιωτικό και δύο άλλους που συνδέονται μαζί του, οι οποίοι όμως προέβαλαν ατράνταχτο άλλοθι. Επίσης έγιναν αναφορές σε Σέρβους εξτρεμιστές που έφτασαν στην Κύπρο. Η ‘Αλήθεια’ [12/12/2009] αναφέρεται σε σχέσεις τριών Ελλαδιτών ΕΠΥ με την Χρυσή Αυγή, οι οποίοι ωστόσο παρουσίασαν άλλοθι και αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο ‘Πολίτης’ [12/12/2009] αναφέρει πως η οικογένεια του Τάσσου υποψιάζεται σπείρα που θα ζητήσει λύτρα, ενώ ο ‘Φιλελεύθερος’ αναφέρει πως παρόμοια εγκληματική ενέργεια είχε γίνει στην Αυστρία από Ρουμάνους εγκληματίες. Άρα στοιχεία που να δείχνουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνηση δεν έχουμε. Τα μόνα δεδομένα για τα οποία είμαστε σίγουροι είναι τα εξής: Η ταφόπλακα ήταν βάρους 250 κιλών και μετακινήθηκε χωρίς μηχανήματα, ρίχθηκε ασβέστης πάνω στο μνημείο και γύρω από τον τάφο, και καθώς έβρεχε κιόλας, έχουν χαθεί σημαντικά τεκμήρια. Σε αυτά προστίθεται και το γεγονός πως είχε διακοπεί η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος από την ΑΗΚ, άρα οι δράστες έδρασαν στο απόλυτο σκοτάδι.

Με βάση λοιπόν τα μέχρι τώρα τεκμήρια, το μόνο ασφαλές συμπέρασμα που εξάγεται είναι πως οι δράστες ήταν πολλοί και απόλυτα οργανωμένοι, άρα αποκλείεται το σενάριο ενός ψυχολογικά διαταραγμένου ατόμου. Οι δράστες ήταν συνειδητοί σε αυτό που έκαναν, και το έκαναν με ψυχρό επαγγελματισμό.

Γιατί λοιπόν; Δεν ξέρουμε. Αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ο σχολιασμός και η πολιτική διαστάση που δόθηκε στο θέμα, έστω και αν αυτή η πολιτική διάσταση δόθηκε κεκαλυμμένα και με την πρόφαση “σεναρίων” ή “σκέψεων”.

Προβοκατσιολογία

Την αρχή έκανε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Δημήτρης Χριστόφιας δήλωσε πως πρόκειται για “προβοκάτσια”. Τι είδους προβοκάτσια όμως; Και με ποιο σκοπό; Εναντίον ποιων; Αυτά δεν τα διευκρίνησε ο Πρόεδρος. Άφησε σκιές να αιωρούνται. Γιατί ο Πρόεδρος αφήνει σκιές;

Διαβάζοντας τα δελτία τύπου και τις αναφορές κομμάτων, οργανώσεων και προσωπικοτήτων, οι πλείστοι μιλούν καθαρά για μια αποτρόπαια και φρικτή πράξη, και ευελπιστούν να βρεθούν οι ενόχοι και να επιστραφεί το πτώμα για να αναπαυθεί ο νεκρός. Οι μόνοι -περιέργως;- που κάνουν αναφορά σε “εσωτερική συνωμοσία” και “σχέδια υπόσκαψης της λύσης” είναι η Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών, οι Ενωμένοι Δημοκράτες, αρθρογράφοι της εφημερίδας ‘Πολίτης’ και ‘Αλήθεια’ και ορισμένα κυπριακά ιστολόγια με βεβαρημένο ιστορικό μίσους κατά του Τάσσου Παπαδόπουλου.

Ας δούμε τι λένε.

Η Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών:

    Η Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών, αναφερόμενη στη βεβήλωση του τάφου του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου, προειδοποιεί για την ύπαρξη ”εσωτερικής συνωμοσίας”, η οποία, όπως αναφέρει σε σημερινή της ανακοίνωση, ”στοχεύει στην ανωμαλία”.

    ”Και οι συνωμότες, όπου και αν βρίσκονται, πρέπει να αποκαλυφθούν και να καταγγελθούν στο λαό”, προσθέτει, δηλώνοντας ότι ”αυτό είναι χρέος της Αστυνομίας και ευρύτερα της πολιτείας”.

    ”Το μακάβριο όσο και αισχρό επεισόδιο με την εξαφάνιση της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου”, συνεχίζει η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Σοσιαλιστών, ”αποτελεί απλώς ένα ακόμα βήμα των συνωμοτών στα άνομα σχέδια πρόκλησης εσωτερικής πολιτικής ανωμαλίας, η οποία σαφώς στοχεύει στη ματαίωση ενδεχόμενης λύσης και η οποία σαφώς ευνοεί όσους φανατικά τάσσονται ενάντια σε αυτή την προοπτική”. ['ΚΥΠΕ' 11/12/2009]

Οι Ενωμένοι Δημοκράτες:

    Αποτροπιασμό εκφράζουν οι Ενωμένοι Δημοκράτες (ΕΔΗ) για τη σύληση του τάφου του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου.

    Σε ανακοίνωσή τους, οι ΕΔΗ αναφέρουν ”πως είναι φανερό ότι η αποτρόπαια αυτή πράξη έχει ως στόχο την υπόσκαψη του διαλόγου για την επανένωση της Κύπρου και τη δημιουργία αρνητικού κλίματος ανάμεσα στην κοινή γνώμη”.

    Οι ΕΔΗ σημειώνουν ότι ”οποιαδήποτε και αν είναι τα κίνητρα των ιερόσυλων, κανείς δεν δικαιούται να βεβηλώνει τη μνήμη των νεκρών”.

    Αναφέρουν, τέλος, ότι ”η διαφορετικότητα των απόψεων από όπου κι αν προέρχεται πρέπει να εκφράζεται δημοκρατικά και στα πλαίσια του νόμου, διαφορετικά κινδυνεύουμε με κατάλυση αυτών των ίδιων των θεσμών της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου”. ['ΚΥΠΕ' 11/12/2009]

Ο Λευτέρης Αδειλίνης στον ‘Πολίτη’:

    Η σύληση του τάφου του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας και η κλοπή της σορού του έλαβαν χώρα σε μια κρίσιμη για το Κυπριακό πολιτική συγκυρία, αλλά και μια μέρα πριν από το ετήσιο μνημόσυνο από το θάνατό του. Ως εκ τούτου, ο προβληματισμός προσλαμβάνει τις ακόλουθες πτυχές:

    * Η “αρπαγή” της σορού θα μπορούσε να στοχεύει στη μετατροπή ενός ετήσιου μνημόσυνου σε παλλαϊκό συλλαλητήριο για την υπόμνηση του “όχι” του 2004.

    * Η Κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι η σύληση του τάφου λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο που επίκεινται εντατικές διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, οι οποίες θα καταδείξουν, αναμφίβολα, αν προχωρούμε ή όχι προς λύση.

    * Προβληματίζει επίσης και η αντίδραση αρκετών πολιτικών δυνάμεων της ε/κ πλευράς στην πρόθεση του κ. Χριστόφια να ξεκινήσει εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών για τη λύση διζωνικής - δικοινοτικής ομοσπονδίας που επιδιώκεται. ['Πολίτης' 12/12/2009, σελ. 7]

Ο Κώστας Κωνσταντίνου στον ‘Πολίτη’:

    *Παράξενο είναι το χρονικό σημείο που επέλεξαν οι δράστες. Εάν δεχθούμε, υποθετικά μιλώντας, πως επρόκειτο για άτομα που μισούσαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο (όσο νοσηρό κι αν είναι από μόνο του το να μισείς έναν νεκρό), δεν είχαν άραγε αυτοί οι άνθρωποι την κοινή λογική να αντιληφθούν πως μια τέτοια ενέργεια την παραμονή του μνημοσύνου του εκλιπόντος το μόνο που θα μπορούσε να πετύχει θα ήταν το να το μετατρέψει σε συλλαλητήριο; Να πετύχει δηλαδή αυτό ακριβώς που οι πολιτικοί επίγονοι του Τάσσου Παπαδόπουλου ανεπιτυχώς είχαν προσπαθήσει να κάνουν τόσο στην κηδεία του, όσο και στα μνημόσυνα που ακολούθησαν, όχι γιατί τον αγαπούσαν (οι πολιτικοί σπανίως αγαπούν) αλλά διότι επιχείρησαν παντοιοτρόπως να εκμεταλλευτούν και να εξαργυρώσουν τις πολιτικές παρακαταθήκες του προς ίδιον όφελος; Είναι δυνατόν άνθρωποι οι οποίοι οργάνωσαν και εκτέλεσαν (μαεστρικά όπως όλα δείχνουν) αυτή τη (σιχαμερή έστω) επιχείρηση να ήταν τόσο χαζοί ώστε να μην σκέφτηκαν ένα τόσο απλό πράγμα;

    *Πιο λογικό ίσως, αν και μιλάμε πάντοτε για υποθέσεις, ακούγεται το… αντίστροφο. Το πιο πάνω, δηλαδή, να ήταν ο στόχος. Αλλά να… διέφεραν οι δράστες. Εμείς δεν υιοθετούμε τα περί προβοκάτσιας με την έννοια ενός οργανωμένου πολιτικού σχεδίου, από άτομα εκτός του περιθωρίου πάντοτε. Μας φαίνεται τουλάχιστον αστείο το να οργάνωσαν πολιτικά πρόσωπα αυτή την απάνθρωπη ενέργεια. Εάν ισχύει αυτή η εκδοχή, το αντίθετο δηλαδή του να επρόκειτο για χαζούς (πλην… δεινούς σε επιχειρησιακό επίπεδο) «εχθρούς» του εκλιπόντος, τότε μάλλον θα πρόκειται για το έργο κάποιων οι οποίοι πίστευαν ότι με αυτή τους την πράξη θα μετέτρεπαν τον νεκρό σε ένα είδος cult φιγούρας, ένα αντικείμενο λατρείας. Για αυτό και το έκαναν την παραμονή του μνημοσύνου του. Κι αυτή η εκδοχή, υποθετική πάντοτε, ίσως να ενισχύεται και από το γεγονός ότι επέδειξαν έναν ακατανόητο «σεβασμό» προς τον υπόλοιπο τάφο. Αφαιρώντας απλώς τη σορό με πάσα επιμέλεια, χωρίς να καταστρέψουν οτιδήποτε άλλο, όπως θα έκανε λογικά κάποιος ο οποίος θα ήθελε να βεβηλώσει το χώρο από μίσος προς τον μακαρίτη. ['Πολίτης' 12/12/2009, σελ. 13]

Ο Πάμπος Χαραλάμπους στην ‘Αλήθεια’:

    Για τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ, Γιαννάκη Ομήρου, όμως, είναι όλα καθαρά. Τον παρακολουθούσα χθες σε ιδιωτικό κανάλι να εξηγεί ότι τέτοιες πράξεις και ενέργειες σημειώνονταν και πριν από το 1974 και φτάσαμε στην τραγωδία του ’74. Πρόκειται, είπε, «για προβοκάτσια, που έχει στόχο να αλώσει το εθνικό μέτωπο και να δημιουργήσει συνθήκες διχασμού».[...]

    Ο κ. Ομήρου και ο αρχιεπίσκοπος την έχουν κατανοήσει; Ή απλώς η τυμβωρυχία των σχιζοφρενών κλεφτών ξέθαψε μαζί και την πολιτική τυμβωρυχία, την αιώνια πρακτική των πολιτικών μας ταγών, που στο όνομα της ενότητας καλλιεργούν τα πάθη και τη διχόνοια; ['Αλήθεια' 12/12/2009]

Από τα διάφορα ιστολόγια θα αντιγράψουμε την πιο εμετική και υποβολιμαία ανάλυση από όλες, αυτή του Μιχάλη Μιχάλη, ο οποίος έσυρε και τον χορό στην κυπριακή μπλογκόσφαιρα:

    Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η ιεροσυλία άρχισαν τα διάφορα σενάρια για το ποιοι μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτή την ενέργεια. Και τι δεν ακούσαμε:

    1. Ξένος δάκτυλος,

    2. Ξένες μυστικές υπηρεσίες,

    3. Έργο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών,

    4. Πολιτικοί αντίπαλοι του Τ. Παπαδόπουλου.

    Κάποιοι μάλιστα βιάστηκαν να βγάλουν και συμπεράσματα και να μας πουν ότι ευθύνεται η κυβέρνηση Χριστόφια! Βεβαίως ύστερα προσπάθησαν να το ανασκευάσουν… Πού οδηγούν όμως οι ενδείξεις; Ας εξετάσουμε κάποια πιθανά σενάρια. Για να απαντηθεί το ερώτημα χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε πρώτα και κύρια το πιο σημαντικό. Και το πιο σημαντικό είναι το ποιοι θα ωφελούνταν από μια τέτοια ενέργεια;

    Απαντώντας το ερώτημα αυτό χωρίς πολλή σκέψη απορρίπτονται οι πιο πάνω (4) κατηγορίες για ένα απλούστατο λόγο: Η ενέργεια αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη συσπείρωση του κόσμου και ιδιαίτερα αυτών που αποσκοπούσε, των ανθρώπων του Όχι.

    Επομένως σε κανένα από τους τέσσερεις δεν συμφέρει να γίνει αυτό αφού τόσο οι ξένοι, όσο και οι Τούρκοι αλλά και οι πολιτικοί αντίπαλοι του Τ. Παπαδόπουλου επιδιώκουν την κατάληξη σε μια συγκεκριμένη μορφή λύσης. Η βεβήλωση του τάφου του Τ. Παπαδόπουλο πετυχαίνει (ή φαίνεται) να πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο.

    Άλλωστε έχουν ήδη συλληφθεί τρεις έλληνες ως ύποπτοι γεγονός που καταρρίπτει το επιχείρημα περί ξένου δάκτυλου. Άρα κάπου αλλού πρέπει να στραφεί η προσοχή αλλά αυτό δεν είναι δική μας δουλειά, είναι δουλειά της αστυνομίας. Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι το θλιβερό περιστατικό βόλεψε κάποιους. Και αυτοί οι κάποιοι δεν είναι άλλοι από τους υποστηρικτές του τέως προέδρου που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός.

    Όπως είναι γνωστό αύριο Σάββατο είναι το μνημόσυνο του Τ. Παπαδόπουλου. Αυτή η ενέργεια έδωσε στην ευκαιρία σε αυτούς τους κύκλους να εκμεταλλευθούν το γεγονός και να μετατρέψουν το μνημόσυνο σε συλλαλητήριο ενάντια στη διαφαινόμενη λύση. Για μένα η υπόθεση αυτή έρχεται μετά την εξαγγελία του προέδρου Χριστόφια για ενημέρωση των πολιτών για το τι είναι η Δ.Δ.Ο.

    Η πράξη φαίνεται να ήταν καλά οργανωμένη και φαίνεται να έγινε από επαγγελματίες του είδους. Οι βέβηλοι δεν προκάλεσαν ζημιά στον τάφο και όπως δήλωναν κάποιοι το πρωί απλώς μετακίνησαν την επιτάφια πλάκα, έσκαψαν με κασμάδες και φτυάρια, έφεραν το φέρετρο στην επιφάνεια, πήραν ότι απέμεινε από τη σορό και έφυγαν. Ο τρόπος που έγινε η πράξη δείχνει ότι εκείνοι που το έκαναν δεν έτρεφαν εχθρικά αισθήματα έναντι του θαμμένου. [...]

    Πρέπει να πω παράλληλα ότι με παραξένεψε λίγο και η αντίδραση της οικογένειας. Υπό κανονικές συνθήκες μια οικογένεια δεν θα επικεντρωνόταν στα πολιτικά μηνύματα αλλά σε άλλα ζητήματα. Και όμως, η οικογένεια Παπαδόπουλου εκτός από την λύπη της αναφέρεται και στο ότι (η πράξη) «δεν μπορεί με κανένα τρόπο να ενταφιάσει την πολιτική και να διαγράψει τις παρακαταθήκες που κατέλειπε ο Τάσσος Παπαδόπουλος.» Σημειώνω όμως και κάτι άλλο.

    Μου προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι η οικογένεια δεν κάνει καμία απολύτως έκκληση για ανεύρεση ή παράδοσης της σορού. Αντίθετα λέει ότι: «Όπου και αν βρίσκεται τώρα η σορός του, η φωνή του θα ακούγεται και θα διαρκεί, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της εθνικής μας υπόθεσης». Με αυτά που γράφω δεν υποβάλλω οτιδήποτε. [!!!] Σκέψεις κάνω. ['Mihalismihail.blogspot.com 11/12/2009]

Και το κλίμα από μπλογκόσφαιρα φρόντισε να το πολλαπλασιάσει ο ‘Πολίτης’, καλλιεργώντας και πάλι νέα περιρρέουσα ατμόσφαιρα:

    Όσον αφορά στους μπλόγκερς, από νωρίς το πρωί, η είδηση της κλοπής της σορού αναρτήθηκε σε διάφορα μπλογκς, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει το “Όχι Μάνα Μου”, το οποίο διερωτάται αν σοβαρομιλούμε… Σχολιάζοντας την είδηση ο χρήστης Idiot Mouflon επισημαίνει ότι οι αντιδράσεις υπακούουν στις επιδιώξεις των δραστών, ενώ η Χαρούμενη στην πόλη των τρελών απευθύνει στους επισκέπτες της ερωτήματα σχετικά με τους σκοπούς που εξυπηρετεί μια τέτοια πράξη, γιατί να έγινε παραμονή του θανάτου του, και αν βοηθά η πράξη αυτή στη δημιουργία περιρρέουσας ατμόσφαιρας. ['Πολίτης' 12/12/2009, σελ. 5]

Βλέπουμε καθαρά πως σε καμιά περίπτωση δεν προσκομίζονται στοιχεία, αλλά στοχοποείται εμμέσως πλην σαφώς η ίδια η οικογένεια Παπαδόπουλου και οι πολιτικοί και οι οπαδοί του ΟΧΙ. Ενώ δεν υπάρχουν στοιχεία να αποδειχθεί οτιδήποτε, προβαίνουν σε αυθαίρετα συμπεράσματα και τα υποβάλλουν με πλαστά ερωτήματα και με επιπόλαιους συνειρμούς. Πρωτομάστορας αυτών των τεχνασμάτων είναι ο Μιχάλης Μιχαήλ ο οποίος υποβάλλει στον αναγνώστη ποιον θα πρέπει να θεωρεί ως αυτουργό,  με “συνειρμούς” του τύπου «ο τρόπος που έγινε η πράξη δείχνει ότι εκείνοι που το έκαναν δεν έτρεφαν εχθρικά αισθήματα έναντι του θαμμένου» και «υπό κανονικές συνθήκες μια οικογένεια δεν θα επικεντρωνόταν στα πολιτικά μηνύματα αλλά σε άλλα ζητήματα»! Κάτω από ποιες «κανονικές συνθήκες» έκρινε ένα πρωτοφανές συμβάν ο κ. Μιχαήλ και μάλιστα έφτασε σε τέτοιους αλλόκοτους συνειρμούς; Και ενώ γνωρίζουμε πως οι μυστικές υπηρεσίες Τουρκίας και Βρετανίας έχουν πλούσιο ποινικό μητρώο αποσταθεροποίησης της κυπριακής κοινωνίας, πως αποφασίζει πως «χωρίς πολλή σκέψη απορρίπτονται οι πιο πάνω (4) κατηγορίες» για εμπλοκή ξένων μυστικών υπηρεσιών; Θέλουμε να ελπίζουμε πως δεν τις καλύπτει συνειδητά.

Το «Κυπριακό Βαθύ Κράτος»

Οι θέσεις όλων των πιο πάνω και οι τοποθετήσεις τους διαχρονικά σε σχέση με τον Τάσσο Παπαδόπουλο είναι πασίγνωστες, και δεν υπάρχει λόγος να παρατεθούν εδώ. Απλά βλέπουμε μια κλασική συγχορδία του κυπριακού βαθέως κράτους, αφού βλέποντας το ποιόν του καθενός, αντιλαμβάνεται κανείς ξεκάθαρα τις πολιτικές σκοπιμότητες. Οι Ενωμένοι Δημοκράτες του πρώην Προέδρου Γιώργου Βασιλείου, όπως και η Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών, στήριξαν την εκλογή Χριστόφια στην προεδρία. Αυτοί λειτουργούν ως ρεζέρβα της κυβέρνησης, θέτοντας ουσιαστικά ζητήματα στην “ατζέντα”, όπως για παράδειγμα την ανασύσταση της “Πλατφόρμας του ΝΑΙ” ['Εμπροσθοφύλακας' 13/11/2009] και καθώς είναι ανύπαρκτοι κοινοβουλευτικά δεν υφίστανται κανένα πολιτικό κόστος, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο προς το ΑΚΕΛ. Η σύζυγος του Γιώργου Βασιλείου, Ανδρούλα Βασιλείου, διορίστηκε πρόσφατα Επίτροπος Εκπαίδευσης και Πολιτισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Της Πρωτοβουλίας Σοσιαλιστών ηγείται ο Τάκης Χατζηδημητρίου, ο οποίος πριν το Σχέδιο Ανάν έφυγε από την ΕΔΕΚ και συντάχθηκε με απίστευτο πάθος (νοουμένου ότι κάποτε ήταν αντιπρόεδρος της ΕΔΕΚ) υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Η Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών πρόσφατα συναντήθηκε με τον Άντρο Κυπριανού του ΑΚΕΛ και συζήτησαν την ανάγκη να βρεθεί “λύση” για να μην «δοθεί λαβή σε εξτρεμιστικά στοιχεία», τόνισαν ότι στηρίζουν τον Πρόεδρο στις διαπραγματεύσεις και είναι έτοιμοι να βοηθήσουν την πορεία προς τη λύση ['ΚΥΠΕ' 26/11/2009]. Η ιστοσελίδα της Πρωτοβουλίας Σοσιαλιστών sosialistes.org φιλοξενείται στον διακομιστή του ΙΚΜΕ (Ιδρύματος Κοινωνικοπολιτικών Ερευνών), του οποίου προεδρεύει και πάλι ο Τάκης Χατζηδημητρίου.

Το ΙΚΜΕ με τη σειρά του έχει χορηγήσει και το βιβλίο του γνωστού φανατικού αντιτασσικού δημοσιογράφου του ‘Πολίτη’ Μακάριου Δρουσιώτη “Η Πρώτη Διχοτόμηση”, στο οποίο διαστρεβλώνεται η ιστορία του Κυπριακού σχετικά με το 1963-64. Ο Κώστας Κωνσταντίνου του ‘Πολίτη’ δεν χρειάζεται συστάσεις. Διαβάζοντας καθημερινά κάποιος τα ρυπαρογραφήματα του αθυρόστομου κονδυλοφόρου αντιλαμβάνεται τις νοητικές ικανότητες, τον πολιτισμό και την παιδεία του ανδρός. Ειδικά με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο αρθρογράφος αυτός έχει ιδιαίτερες εμμονές και συμπλέγματα, αφού τον έχει βαφτίσει κατά καιρούς με διάφορα επίθετα, όπως “Φωτεινό Εθνάρχη”, ενώ τόσο είναι το κόμπλεξ του έναντι του Τάσσου που ονόμασε την ήττα του στις εκλογές “Μεταπολίτευση” και παραδέχθηκε πως είχε ένα μεγάλο χαμόγελο την νύχτα εκείνη ['Πολίτης' 09/10/2009, σελ. 13]. Το πιο πρόσφατο “κτύπημα” του ήταν η πρόταση του να «μετονομαστεί όχι μια… κοινή λεωφόρος αλλά ολόκληρη η Πράσινη Γραμμή σε Γραμμή Τάσσου Παπαδόπουλου. Ολόκληρη»'Πολίτης' 25/09/2009, σελ. 13]. [

Ο δε Μιχάλης Μιχαήλ είναι δημοσιογράφος του ραδιοσταθμού ‘Astra 92.8′ που πρόσκειται στο ΑΚΕΛ, και αρθρογραφεί συχνά στο ιστολόγιο του με απόψεις και θέσεις που στηρίζουν την κυβερνητική γραμμή του ΑΚΕΛ. Για την εφημερίδα ‘Αλήθεια’ δεν χρειάζονται συστάσεις, είναι η εφημερίδα της Δεξιάς η οποία πρόσφατα πανηγύριζε για την συνεργασία των Βρετανών Ιμπεριαλιστών με το ΑΚΕΛ ['Εμπροσθοφύλακας' 22/11/2009]. Όσο για τον δημοσιογράφο Πάμπο Χαραλάμπους ο οποίος μιλά για «πολιτική τυμβωρυχία» ενώ περιέργως αποκλείει το γεγονός να πρόκειται περί προβοκάτσιας, να θυμίσουμε πως ο ίδιος παραδέχθηκε πως με τον Αλέκο Κωνσταντινίδη ήταν καλεσμένοι στο μυστικό φαγοπότι που διοργάνωσε ο Μακάριος Δρουσιώτης με τον Αλεξάντερ Ντάουνερ στο Τρόοδος μαζί με άλλους δημοσιογράφους και οπαδούς της “Πλατφόρμας του ΝΑΙ” ['Εμπροσθοφύλακας' 29/09/2009].

Οι πιο πάνω, που όπως βλέπετε συνδέονται μεταξύ τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άμεσα ή εμμεσα, θεωρούν πως ένα το σενάριο -ένας οπαδός δηλαδή του Τάσσου να ανοίγει τον τάφο του και να φεύγει με το πτώμα του ειδώλου του!- είναι απολύτως “φυσιολογικό”, αλλά όλως περιέργως αποκλείουν πέραν πάσης αμφιβολίας άλλα σενάρια, τα οποία ιστορικά έχουν αποδειχτεί ουκ ολίγες φορές!

Παθολογικά μισούντες τον Τάσσο οι δράστες;

Το ένα είναι η πιθανότητα πίσω από την κλοπή της σορού να βρίσκονται άνθρωποι οι οποίοι πραγματικά μισούν παράφορα τον Τάσσο Παπαδόπουλο, οι οποίοι επηρεαζόμενοι από το μένος εναντίον του και την λασπολογία που εκτοξεύει το κυπριακό βαθύ κράτος να προέβησαν στην αποτρόπαια πράξη. Αδύνατον; Δεν νομίζουμε. Αυτοί που ανατίναζαν αστυνομικούς σταθμούς το 1971-74 δεν έτρεφαν ασίγαστο μίσος κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο καλλιεργούσαν οι ελεγχόμενες από την Χούντα εφημερίδες; Αυτοί που καίνε σήμερα ελληνικές σημαίες, καταστρέφουν αγάλματα και προτομές ηρώων, και ξυλοφορτώνουν μέχρι και τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών γιατί το κάνουν; Το κάνουν γιατί το πιστεύουν. Το κάνουν γιατί υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και ο σχετικός Τύπος που καλλιεργεί αυτή την νοοτροπία. Μήπως αυτοί που καίνε ελληνικές σημαίες στην Κύπρο, φέρνουν σημαίες του ψευδοκράτους στα γήπεδα και κρατάνε πανό που αναγράφουν “Istabul since 1453″ και “Γαμώ το έθνος σας” γιατί το κάνουν ; Δεν το κάνουν γιατί είναι προβοκάτορες. Το κάνουν γιατί το πιστεύουν ['Νοητική Αντίστασις' 09/05/2007]. Με την ίδια λογική λοιπόν υπάρχει και το ενδεχόμενο φανατικοί υποστηρικτές της διζωνικής να ευθύνονται για την κλοπή. Να το έκαναν νομίζοντας πως θα πάρουν εκδίκηση από τον Τάσσο, κλέβοντας μετά θάνατον το ανυπεράσπιστο πτώμα του. Αυτό το σενάριο δεν περνά καν μέσα από τα συνωμοσιολογικά μυαλά των προαναφερθέντων.

Ξένες υπηρεσίες και κοινωνική αποσταθεροποίηση;

Βέβαια, υπάρχει και το άλλο, το πιο σοβαρό σενάριο, το οποίο όλως περιέργως απορρίπτουν όλοι. Και μιλάμε φυσικά για την εμπλοκή ξένων υπηρεσιών στην προσπάθεια αναταραραχής, διάσπασης του εσωτερικού μετώπου και δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος με σκοπό να ευοδωθούν τα συνωμοτικά σχέδια ξένων. Η ανατριχίλα που μας προκαλεί η ίδια η κλοπή της σορού του Τάσσου διπλασιάζεται με την σκέψη και μόνο πως όλοι οι πιο πάνω αρνούνται πεισματικά να αναζητήσουν τους ενόχους στην πλευρά αυτών που με προβοκάτσιες και συνωμοσίες έφεραν το Κυπριακό στην κατάσταση που βρίσκεται.

Η κυπριακή κοινωνία είναι σχετικά σταθερή. Την χαρακτηρίζει μια απροθυμία να προβαίνει σε βίαιες εγκληματικές ενέργειες. Ωστόσο η πρόσφατη πολιτική ιστορία της βρίθει από αλλόκοτα εγκληματα. Να ξεχάσουμε τις ανεξιχνίαστες δολοφονίες των αγωνιστών της ΕΟΚΑ Νεοκλή Παναγιώτου και του Ευριπίδη Νούρου στις 15 Αυγούστου 1962; Να ξεχάσουμε την σκοτεινή δολοφονία στις 15 Μαρτίου 1970 του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, που ούτε και αυτή δεν εξιχνιάστηκε ποτέ; Μήπως η εκτέλεση του αγωνιστή Θεόφιλου Γεωργιάδη στις 20 Μαρτίου 1994, έξω από την αυλή του σπιτιού του, από πράκτορες της ΜΙΤ; Εξιχνιάστηκε;

Επίσης, πρέπει να επισημαθεί πως κανένας, ούτε εφημερίδα, ούτε πολιτικό κόμμα, δεν ανέδειξε επαρκώς την ιστορικότητα της πράξης αυτής. Οι “δικοινοτικές ταραχές” του 1963-64, όπως ονομάζεται εσχάτως το πρώτο πραξικόπημα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, ξεκίνησε με πολλαπλές προβοκάτσιες της ΜΙΤ, σε αγαστή συνεργασία με Βρετανούς αξιωματικούς που υπηρετούσαν στις Βάσεις. Εκρήξεις σε τεμένη, δολοφονίες Τουρκοκυπρίων αριστερών, εκτελέσεις αθώων Ελληνοκυπρίων, όπως βοσκών και εργατών, ήταν στην ημερήσια διάταξη. Σκοπός ήταν η ολοκλήρωση της διχόνοιας μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, κάτι που πέτυχε η Άγκυρα, εφαρμόζοντας την πρώτη φάση του σχεδίου της που ήταν ο εγκλεισμός των Τουρκοκυπρίων στους θύλακες. Ευτυχώς στη δεύτερη φάση, εκτός από του βομβαρδισμούς της Τηλλυρίας, η εισβολή ματαιώθηκε.

Αλλά υπάρχει και άλλο, πιο πρόσφατο ιστορικό προηγούμενο. Η περίοδος 1971-74, με την δράση της ΕΟΚΑ-Β’ και της Χούντας στην Κύπρο. Το πόσες προβοκάτσιες, εκτελέσεις, συμβολικές ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών και δημοσίευση υποβολιμαίων άρθρων σε εφημερίδες κατηύθηνε η Επταετία και το Β’ Επιτελικού Γραφείου του χουντοδιαβρωμένου ΓΕΕΦ δεν περιγράφονται. Ούτε μπορεί να ξεχαστεί η διείσδυση πληροφοριοδοτών των Άγγλων στον πυρήνα της ΕΟΚΑ-Β’, ούτε η “θερμή γραμμή επικοινωνίας” που φέρεται να είχε η Χούντα με το τουρκικό Βαθύ Κράτος. Σκοπός αυτής της προπαρασκευασμένης διχόνοιας ήταν να ανατινάξει το αρραγές εσωτερικό μέτωπο μεταξύ των Ελληνοκυπρίων, ούτως ώστε να προλειανθεί το έδαφος για διαμελισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας στην βάση της διζωνικής μυστικής συμφωνίας της Λισαβώνας μεταξύ Χούντας-Τουρκίας του 1971. Από το 1963 μέχρι και το 1967 τουλάχιστον, από την μακαριακή δεξιά μέχρι και το ΑΚΕΛ υπήρξε σχετική σύμπνοια απόψεων αναφορικά με τα εθνικά ζητήματα. Η εμφάνιση της βίας, συμβολικής και φυσικής, διέλυσε την κοινωνική αλληλεγγύη, χώρισε τον λαό σε Μακαριακούς - Γριβικούς και με αποκορύφωμα το δεύτερο πραξικόπημα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας προετοιμάστηκε άψογα το κλίμα για την εισβολή, την κατοχή και την ντε φάκτο διχοτόμηση του νησιού.

Συνεπώς, από κατευθυνόμενες προσπάθειες διάσπασης της ενότητας, οι οποίες υποθάλπονται με σκοπό να δρομολογηθούν “λύσεις” στο εθνικό θέμα οι Κύπριοι έχουν υποφέρει από πολλές. Αυτή την φορά η εισβολή δεν θα είναι με βόμβες ναπάλμ όπως το 1964, ούτε με αποβατικά πλοία και άρματα όπως το 1974. Δεν χρειάζεται άλλωστε, αφού αυτό που μένει είναι η πολιτική, συνταγματική και κυρίως η ψυχολογική “διευθέτηση” του Κυπριακού. Αυτό που έγινε δηλαδή το 1974 να αποκτήσει διεθνή νομιμότητα, και αυτό να γίνει με τις υπογραφές μας. Επομένως, αφού είναι πολιτική πλέον η διευθέτηση, δεν χρειάζονται κανονικές δολοφονίες. Επίκειται μια πολιτικοδιπλωματική εισβολή, γι’ αυτό και διαπράττονται ψυχολογικές δολοφονίες.

Στην προκειμένη περίπτωση, κρίνοντας όχι με αφορμή την ίδια την πράξη κλοπής της σορού του Τάσσου, αλλά με την πολιτική γραμμή που δίνεται για το θέμα (επίρριψη ευθυνών για προβοκάτσια σε κύκλους του ΟΧΙ), ο σκοπός είναι η δολοφονία του Τάσσου ως προσωπικότητας και ως πρεσβευτή μιας ανώτερης ιδέας. Η δολοφονία του ΟΧΙ, και το τι έκφραζε εκείνο το ΟΧΙ, το οποίο δεν ήταν μια απλή άρνηση σε ένα κακό σχέδιο, ήταν η απόδειξη πως ο κυπριακός Ελληνισμός είναι ακόμα αξιοπρεπής και μπορεί να δει τι είναι καλό για τον τόπο του και τι δεν είναι και δεν παρασύρεται εύκολα από τα άνομα σχέδια των ξένων.

Συμβολοκτονία Ιδεών

Σας θυμίζουμε πως πιο πάνω δεν προβήκαμε σε ανάλυση για το ποιοι βρίσκονται πίσω από την κλοπή της σορού του Τάσσου. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αφού δεν έχουμε τα στοιχεία. Εμείς ευχόμαστε να βρίσκονται εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα, άνθρωποι που σκοπό έχουν το οικονομικό όφελος και μόνο. Αν αποδειχτεί αυτό το σενάριο ως το πιο αληθινό, τότε θα έχουμε πραγματικά ησυχάσει πως δεν πρόκειται για συνειδητή προσπάθεια αποσταθεροποίησης του κλίματος. Γι’ αυτό το τονίζουμε: Η πιο πάνω ανάλυσή μας έχει να κάνει με τις ίδιες τις αναλύσεις και τις εικασίες που ξεκίνησαν ορισμένοι φανατικοί κύκλοι πλησίον του Προεδρικού και φανατικοί υποστηρικτές κλεισίματος του Κυπριακού στην βάση της ανανόμορφης, ρατσιστικής λύσης του Κυπριακού. Οι δικές τους δήθεν “αντικειμενικές” αναλύσεις αφήνουν έμμεσα να νοηθεί πως πίσω από την τυμβωρυχία βρίσκονται άνθρωποι, συνεργάτες ή υποστηρικτές του ίδιου του Τάσσου Παπαδόπουλου με σκοπό να ριζοσπαστικοποιήσουν την κοινωνία και να την φέρουν υπέρ του ΟΧΙ.

Μπορεί λοιπόν να μην ξέρουμε ούτε τους ενόχους ούτε τα κίνητρα της κλοπής της σορού. Ξέρουμε όμως αυτούς που πολιτικοποίησαν, εμμέσως αλλά άγαρμπα, το θέμα. Αυτό που διαπράχθηκε στο κοιμητήριο της Δευτεράς την άγρια, βροχερή νύκτα της 10ης Δεκεμβρίου 2009, και τα ψηφιακά και έντυπα ρυπαρογραφήματα και υπονοούμενα που ακολούθησαν, ήταν μια αποτυχημένη προσπάθεια συμβολοκτονίας του Τάσσου Παπαδόπουλου, μείωσης της ηθικής υπεροχής του ΟΧΙ και προπαρασκευή κλίματος εμφύλιου πολέμου με σκοπό την αποδυνάμωση του εσωτερικού μετώπου, την δημιουργία “κενού ασφαλείας”, και την ευκολότερη έτσι επιβολή “λύσης” τύπου Ανάν.

Μια απόπειρα όμως που είναι ήδη αποτυχημένη. Διότι οι δημοκρατικές, πατριωτικές και πανανθρώπινες αξίες που συμβολίζει ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν πέθαναν με τον θάνατο του, δεν θα πεθάνουν με την κλοπή του πτώματος του, και ούτε θα πεθάνουν από τις πολυπλόκαμες πολυδοκιμασμένες προβοκάτσιες του κυπριακού βαθέως κράτους και των συμβολοκτόνων μεταπρατών του διζωνικού ντενκτασισμού.

πηγή:  http://www.efylakas.com/archives/4155

αναδημοσίευση από: http://exagorefsis.blogspot.com/

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel