Εδώ και λίγα χρόνια παρατηρούμε την προσπάθεια ορισμένων ιστορικών, διανοητών και πολιτικών να κατασκευάσουν μια νέα ιστορία για την περιοχή μας με κύριο στόχο την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το επιχείρημα πιστεύω ότι είναι αφελές, διότι τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό δεν θα λυθούν αν σβήσουμε από τα βιβλία του σχολείου τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων ή αν ξεχάσουμε τον Κολοκοτρώνη και την Ποντιακή γενοκτονία. Η βελτίωση θα έλθει αν και όταν αποχωρήσει ο Αττίλας από την Κύπρο και όταν παύσει η τουρκική στρατοκρατία να προκαλεί στο Αιγαίο, στην Θράκη κ.α. Η συζήτηση στη χώρα μας αποκορυφώθηκε με το βιβλίο ιστορίας της Στ’ Δημοτικού, το οποίο διδάχθηκε κατά την περίοδο 2006-2007 και τελικά απεσύρθη τον Σεπτέμβριο του 2007 μετά από Πανελλήνια κατακραυγή. Υπάρχει όμως μια γενικότερη προσπάθεια κατασκευής μιας νέας ιστορίας για τα Βαλκάνια και για την Κύπρο.
Η παμβαλκανική εμβέλεια του εγχειρήματος καταδεικνύεται από την έκδοση μιας τετράτομης ιστορίας των Βαλκανικών λαών, η οποία μεταφράσθηκε στα ελληνικά, τουρκικά, βουλγαρικά, αλβανικά και σκοπιανά. Η συνισταμένη των τεσσάρων τόμων είναι η αθώωση και ο εξαγνισμός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είναι προφανές ότι η αντίληψη αυτή υποστηρίζεται από παράγοντες, οι οποίοι θέλουν να προωθήσουν την Τουρκία στην Ευρώπη. Επίσης το τετράτομο αυτό έργο υποστηρίζει τις σκοπιανές θέσεις στο μακεδονικό και γενικά παραποιεί τις πηγές προωθώντας μία τεχνητή και προκατασκευασμένη βαλκανική ιστορία. Εκδότης του έργου είναι το Κέντρο για την Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, το οποίο εδρεύει στην Θεσσαλονίκη. Κύριος χρηματοδότης είναι το Ίδρυμα Σόρος και αυτό δεν το λένε κάποιοι συνωμοσιολόγοι, αλλά το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο στο ψήφισμά του της 4-3-2008 σχετικά με την ευρωπαϊκή πορεία της ΠΓΔΜ. Είναι απορίας άξιον ότι ένας διεθνούς φήμης Ουγγροαμερικανός χρηματιστής ενδιαφέρεται για την κατασκευή νέας ιστορίας στην περιοχή μας. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι την μελέτη της ιστορίας προωθούν επιστήμονες, πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες. Τώρα βλέπουμε έναν χρηματιστή να συγκινείται τόσο πολύ για την ύλη ιστορίας που θα διδαχθούν τα παιδιά μας στα Βαλκάνια και στην Κύπρο.
Στην Ελλάδα έγινε προσπάθεια να εισαχθεί στα λύκεια το τετράτομο έργο, αλλά το υπουργείο Παιδείας αρνήθηκε υπό την πίεση και των θυελλωδών αντιδράσεων για το βιβλίο της Στ’ Δημοτικού. Το φθινόπωρο του 2008 άρχισε η προσπάθεια εισαγωγής του έργου στα σχολεία της Κύπρου. Η όλη προσπάθεια συμπίπτει με την εμφάνιση περίεργων ιδεών από ορισμένους επιστήμονες που εμφανίζονται ως ειδικοί για την παιδεία στην Κύπρο. Υπό την ανοχή της σημερινής κυβερνήσεως προωθείται μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία έχει στόχο την απομάκρυνση από το «ελληνικό εθνικό πρότυπο» και παραλλήλως προβάλλεται από λίγους - αλλά θορυβώδεις - προπαγανδιστές η ανάγκη προβολής μιας «κυπριακής εθνικής ταυτότητας». Δυσάρεστη έκπληξη για την κυπριακή κοινωνία απετέλεσε η εγκύκλιος του υπουργού Παιδείας κ. Ανδρέα Δημητρίου για τα γεγονότα της τουρκανταρσίας του 1963-64, η οποία επέρριπτε τις ευθύνες στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Οι αντιδράσεις οξύνθηκαν όταν ο εν λόγω υπουργός της κυβερνήσεως Χριστόφια ζήτησε από τους εγκλωβισμένους μαθητές του γυμνασίου Ριζοκαρπάσου - στα Κατεχόμενα - να ντυθούν Τούρκοι σε μια θεατρική παράσταση ώστε να προωθήσουν την συνύπαρξη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων! Η παράσταση τελικά δεν έγινε, διότι αρνήθηκαν να συμπράξουν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, αλλά και της ελληνοκυπριακής κοινωνίας γενικότερα, αντιτίθεται στις σπασμωδικές αυτές ενέργειες των συνεργατών του προέδρου Χριστόφια. Φαίνεται ότι κάποιοι δοκιμάζουν τα νεύρα και τις αντοχές της κοινωνίας και αναλόγως θα δράσουν. Το σύνθημα των κυβερνώντων είναι η καλλιέργεια «κουλτούρας επαναπροσέγγισης» και φυσικά κάθε λογικός άνθρωπος επιθυμεί την συμφιλίωση των δύο πλευρών στη Μεγαλόνησο. Οι αντιρρήσεις που εκφράζονται εστιάζονται σε δύο σημεία: Πρώτον με το σύνθημα αυτό δίδεται λανθασμένο πολιτικό μήνυμα και αθωώνεται ουσιαστικά ο Αττίλας. Δεύτερον δεν θα επιτευχθεί η προσέγγιση με τον αφελληνισμό των Κυπρίων, όταν μάλιστα οι Τουρκοκύπριοι παραμένουν φανατικοί Τούρκοι εθνικιστές και δεν συζητούν την αλλαγή της ταυτότητάς τους.
Είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπουμε μεμονωμένα άτομα στην ελεύθερη Κύπρο να καλλιεργούν την ανιστόρητη ιδέα του κυπριακού έθνους. Η Κύπρος έχει μέλλον στην Ευρώπη και στην Αν. Μεσόγειο ως τμήμα του πανάρχαιου και διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού και έτσι την βλέπουν οι σοβαροί Ευρωπαίοι και οι Άραβες. Η ιδέα περί κατασκευής μιας νέας εθνικής ταυτότητας εξ άλλου είναι άκρως αντιδημοκρατική. Τεχνητά έθνη κατασκεύαζαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Ο Τίτο κατασκεύασε το ανύπαρκτο «μακεδονικό έθνος» και ο Στάλιν το έθνος των Λευκορώσων (όπως ο ίδιος παραδέχθηκε). Σε μία ευρωπαϊκή δημοκρατική Κύπρο τέτοιες ιδέες απλώς προδίδουν την έλλειψη σοβαρότητας των εισηγητών τους.
Η ισχυρότερη αντίδραση στην κατασκευή νέας ιστορίας για την Κύπρο προήλθε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου και προσωπικά από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β’. Σε επανειλημμένες δηλώσεις του τόνισε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου θα αγωνισθεί με κάθε τρόπο για την διαφύλαξη της ελληνικότητας της Κυπριακής παιδείας, θα συντηρήσει τη μνήμη των Κατεχομένων εδαφών και θα ιδρύσει δικά της σχολεία, τα οποία θα δίνουν έμφαση σε μαθήματα όπως η ελληνική γλώσσα, η ιστορία και τα θρησκευτικά.
Πηγή: efkozani & http://aktines.blogspot.com/
