από το περιοδικό «Παρακαταθήκη», τεύχος 68, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2009
Ο Ν. Δαπέργολας είναι Δρ Βυζαντινής Ιστορίας και μέλος της συντακτικής ομάδας του εντύπου γνώμης «Αντιφωνητής», πού ειδικεύεται στην προβολή των εθνικών μας θεμάτων και εκδίδεται στην Κομοτηνή.
Στη Θράκη εντοπίζεται σήμερα ένα από τα οξύτερα εθνικά μας προβλήματα. Ο τίτλος τους είναι γνωστός: Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής. Ένας παράγοντας, πού αν δεν υπήρχε, δεν θα ετίθετο ασφαλώς ούτε ζήτημα ασφάλειας για την ελληνική πολιτεία, ούτε ζήτημα προόδου και ομαλής διαβίωσης της μειονοτικής κοινωνίας. Η κατάσταση όμως έχει πλέον φτάσει στο απροχώρητο και γι' αυτό είναι πια επιτακτική η ανάγκη να ενταθούν επιτέλους οι πιέσεις της ελλαδικής κοινωνίας προς την κατεύθυνση του αυτονόητου: την άμεση απομάκρυνση του από τη Θράκη. Είναι δεδομένο άλλωστε ότι το Προξενείο δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης, από τη στιγμή πού ούτε Τούρκοι υπήκοοι υπάρχουν στην περιοχή, ούτε μειονοτικά δικαιώματα, πού μέσα στη σύγχρονη Ελλάδα της Ε.Ε. να κινδυνεύουν, αλλά ούτε ασφαλώς και η Συνθήκη της Λωζάνης (πού η Τουρκία την παραβιάζει συστηματικά ήδη από το 1924) χρειάζεται την «κηδεμονία» του ίδιου του στυγνού της βιαστή...
Εδώ και αρκετές δεκαετίες το Προξενείο Κομοτηνής παραμένει η μεγάλη πληγή της Θράκης. Ένας παράγοντας μόνιμης αποσταθεροποίησης, ένα ουσιαστικά κράτος εν κρατεί, πού με τους οργανωμένους παρακρατικούς του μηχανισμούς συντηρεί τη γκετοποίηση των μουσουλμάνων, ποδηγετεί τη μειονοτική κοινωνία και επιδιώκει τη δημιουργία «τουρκικής μειονότητας» μέσω του μεθοδευμένου εκτουρκισμού Πομάκων και Ρομά. Από τις παλαιότερες «αμαρτωλές» ιστορίες, όπως η προβοκάτσια πού αποτέλεσε την αφορμή για τα Σεπτεμβριανά του 1955 (από τον υπάλληλο του Προξενείου Οκτάϊ Ενγκίν)(1), έως την περίπτωση του διαβόητου (συν τοις άλλοις και για τις σχέσεις του με τη ΜΙΤ και τους Γκρίζους Λύκους) Αχμέτ Σαδήκ(2) και τέλος μέχρι τις σημερινές ατελείωτες προκλήσεις, η αλυσίδα είναι τεράστια. Σήμερα, ο Τούρκος Πρόξενος συνεχίζει καθημερινά να υπερβαίνει τον τυπικό ρόλο, πού καθορίζει η θέση του, και να παραβιάζει κάθε ιδέα έννομης διπλωματικής τάξης, πραγματοποιώντας ηγετικές εμφανίσεις στα χωριά (οπού παραδίδει ανενόχλητος μαθήματα τουρκισμού) ή συνοδεύοντας τους εκλεκτούς του μειονοτικούς πολιτευτές σε προεκλογικές περιόδους, οπότε και ο παρεμβατικός του ρόλος στα ελληνικά δημόσια πράγματα γίνεται ακόμη πιο απροκάλυπτος. Την ίδια ώρα συνεχίζεται ραγδαία - και συχνά μέσα σε συνθήκες τρομοκρατίας - ο εκτουρκισμός των μουσουλμανικών πληθυσμών, πραγματοποιείται η οικειοποίηση τοπικών πομάκικων πανηγυριών, επινοούνται «τουρκικά έθιμα» και μυθικοί «Τούρκοι» τοπικοί ήρωες, χρηματοδοτούνται «επιστημονικές» έρευνες για την «απόδειξη» της τουρκικής καταγωγής των Πομάκων, διοργανώνονται γιορτές (υπενθυμίζω για όποιον ενδεχομένως και - μάλλον φυσιολογικά πλέον μετά τα παραπάνω - το ξέχασε: εντός ελληνικού εδάφους) προς τιμήν των Οθωμανών κατακτητών της Θράκης κατά τον 14ο αι.(3). Και ταυτόχρονα βεβαίως υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις (και ενίοτε έρχονται στο φως και αποδείξεις) ότι μέσω των μηχανισμών του το Προξενείο μισθοδοτεί χιλιάδες άτομα για τον έλεγχο των μουσουλμανικών οικισμών, δανειοδοτεί μειονοτικές επιχειρήσεις και αγορές χριστιανικών περιουσιών (δεν είμαστε...ΣΔΟΕ, αλλά τα διακινούμενα ποσά είναι τόσο ιλιγγιώδη, πού αποκλείεται φυσικά να προέρχονται από ιδιωτικές τσέπες, ενώ ταυτόχρονα τυγχάνει να γνωρίζουμε ότι ο ετήσιος προϋπολογισμός του Προξενείου υπερβαίνει τα 20.000.000 ευρώ!), συντηρεί τα (παράνομα) μειονοτικά νηπιαγωγεία αλλά και τις μειονοτικές εφημερίδες (πού αποτελούν βασικούς φορείς του κηρύγματος μίσους κατά των χριστιανών, αλλά και μέσα για την εξουθένωση και τον εκφοβισμό των οποίων «αντιφρονούντων» Πομάκων ή άλλων φιλελλήνων μειονοτικών). Για να είμαστε όμως και δίκαιοι, είναι ίσως άδικο τελικά να κατηγορούμε την Τουρκία και τα όργανα της στην περιοχή για όλα αυτά. Η Τουρκία είναι ένα οργανωμένο φασιστικό κράτος, πού επιχειρεί να διαδραματίσει στα Βαλκάνια ένα νέου τύπου οθωμανικό, αυτοκρατορικό ρόλο - και στην κατεύθυνση αυτή κάνει βεβαίως πολύ καλά τη δουλειά της. Αν όμως τώρα κάποιος - μετά από όλα τα προαναφερθέντα - αναρωτιόταν τι κάνει το ελληνικό κράτος ως αντίδραση, η απάντηση θα ήταν βεβαίως απίστευτα απλή: απολύτως τίποτε! Και εκεί είναι πού εντοπίζεται ασφαλώς η κύρια ευθύνη. Το μεν επίσημο αθηναϊκό ψευδοκράτος είναι απλούστατα ανύπαρκτο (απολύτως συνεπές άλλωστε στον γνωστό ενδοτικό και φοβικό ρόλο πού χαρακτηρίζει τη συνολική του εξωτερική πολιτική των τελευταίων έξι δεκαετιών), οι δε τοπικοί χριστιανοί πολιτικοί και πολιτευτές (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) συμπεριφέρονται ως δουλοπρεπείς θεραπαινίδες του αφέντη, από του οποίου τις διαθέσεις εμφανώς αισθάνονται ότι εξαρτάται η εκλογή ή η επανεκλογή τους. Το εμετικό φαινόμενο της δημόσιας εμφάνισης δημάρχων και νομαρχών μαζί με τον Πρόξενο (τον όποιον έχουν de facto αναγάγει σε επίσημο πολιτειακό εταίρο, «νομιμοποιώντας» καθημερινά την άκρως εξωθεσμική και παράνομη δράση του), οι επισκέψεις τους στο Προξενείο, η παρουσία τους σε εκδηλώσεις, όπου διακηρύσσεται πανηγυρικά ο κεμαλικός φασισμός, η συνδιοργάνωση μέχρι και...φιλανθρωπικών εκδηλώσεων (όπως πολύ πρόσφατα συνέβη(4)), είναι σχεδόν καθημερινό. Και πέρα απ' όλους αυτούς, υπάρχει μία τοπική κοινωνία υπνώττουσα, πού δεν αγνοεί το πρόβλημα, αλλά επιμένει φοβικά να το παρακάμπτει, μέσα από τη γνωστή τακτική της στρουθοκαμήλου. Κι όσο για τους λίγους... ανόητους πού απομείναμε σ' αυτόν τον εθνικά και πνευματικά άνυδρο τόπο, φωνάζοντας το αυτονόητο (ότι δηλαδή ο βασιλιάς είναι γυμνός - όπως και όλοι οι τουρκόφρονες «χριστιανοί» παρατρεχάμενοι του) και πασχίζοντας με τις μικρές δυνάμεις μας να κρατήσουμε τους Μήδους στις Θερμοπύλες, λίγο πριν διαβούνε, δεν μας πειράζει καθόλου πού οι πολλοί μας θεωρούν ακραίους (επειδή απλώς τολμούμε να προφέρουμε τη λέξη «Ελλάδα»). Το γνωρίζουμε καλά ότι «μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί», όπως γνωρίζουμε και το ότι οι παρέες μας στην υπόλοιπη Ελλάδα πληθαίνουν συνεχώς. Είναι αλήθεια όμως ότι στους χαλεπούς καιρούς πού ζούμε και με τα σχέδια της Νέας Τάξης να βρίσκονται εν πλήρει εξελίξει, τα πράγματα όσον άφορα όχι μόνο τη Θράκη, αλλά και τα υπόλοιπα εθνικά μας θέματα (Κύπρος, Αιγαίο, Ψευτομακεδονικό) είναι εξαιρετικά δυσοίωνα. Και η κατάσταση ασφαλώς θα επιδεινώνεται ολοένα και περισσότερο, αν τα θέματα αυτά κάποια στιγμή δεν γίνουν επιτέλους υπόθεση όλων μας...
1. Υπενθυμίζεται ότι ο Ενγκίν, μειονοτικός μουσουλμάνος της Κομοτηνής και γιος μάλιστα υποψηφίου βουλευτή της Ροδόπης, μετά την τοποθέτηση στο Προξενείο της Θεσσαλονίκης της γνωστής βόμβας (η οποία είχε έρθει από την Τουρκία μέσα σε διπλωματικό σάκο), απέδρασε αργότερα στην...Μητέρα Πατρίδα μέσα στο πόρτ-μπαγκάζ του τότε Προξένου στην Κομοτηνή. Η ευθυγράμμιση του Προξενείου Κομοτηνής με τον τυπικό διπλωματικό του ρόλο σε όλο της το...μεγαλείο!
2. Ο Σαδήκ, ως εκλεκτός του Προξενείου, συγκέντρωνε ως το 1993 «σταλινικά» ποσοστά (άνω του 90%) στους μειονοτικούς οικισμούς μέχρι βέβαια την αποκαθήλωση του και πάλι από το Προξενείο, πού μετά τη θεσμοθέτηση του ορίου του 3% για την είσοδο στην Ελληνική Βουλή, αποφάσισε να στηρίξει υποψηφίους εντός των ελλαδικών κομμάτων. Η παρουσία πάντως σταθερά από το 1996 και εξής εντός του Κοινοβουλίου (με τα ...χρώματα πλέον του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) προκλητικά απροκάλυπτων προξενικών οργάνων (όπως εξάλλου ισχύει και αυτή τη στιγμή για τους δουλευτές Ροδόπης Χατζηοσμάν και Ξάνθης Μάντατζη) καθιστά σαφές πόσο περίτρανα αυτή η περίφημη δήθεν ασφαλιστική δικλείδα του 3% αποδείχθηκε στην πράξη ένα απλό, φαρισαϊκό ανέκδοτο!
3. Στις 14/6/2009 ο πρόξενος Μουσταφά Σαρνίτς παρευρέθη σε εκδήλωση τιμής κάποιων τέτοιων...μυθικών Τούρκων ηρώων-κατακτητών της Θράκης. Επρόκειτο για τη γιορτή «Σαράντα Κουρμπάνια», πού έγινε σε ανάμνηση των 40 παλληκαριών κάποιου (παγκοσμίως άγνωστου) Σουλεϊμάν Πασά, πού υποτίθεται ότι κατέκτησε τον 14ο αιώνα την περιοχή. Αυτοί λοιπόν οι 40 δήθεν σκοτώθηκαν και θάφτηκαν τότε στη Θράκη και τώρα πλέον ήρθε το...πλήρωμα του χρόνου για να τιμηθούν, παρουσία του Τούρκου Προξένου!
4. Επρόκειτο για φιλανθρωπικό bazaar πού πραγματοποιήθηκε στις αρχές Οκτωβρίου στο κεντρικό Πάρκο της Κομοτηνής, με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για την οικονομική ενίσχυση του Νοσοκομείου της πόλης. Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν η Υπερνομαρχία Έβρου - Ροδόπης, η Δημαρχία Κομοτηνής, το Σισμανόγλειο Νοσοκομείο Κομοτηνής και το ...Τουρκικό Προξενείο!
Αίσχος!
Κατήργησαν το «Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης», όπως το είχε ζητήσει ο Αμερικανός αχυράνθρωπος του Ο.Η.Ε. Νίμιτς. Πανηγυρίζουν οι Σκοπιανοί, πού διεκδικούν τη Μακεδονία και οι Τούρκοι, πού διεκδικούν τη Θράκη.
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ
Συμπαρασταθείτε στην προσπάθεια της Κίνησης για την Απομάκρυνση του Τούρκικου Προξενείου, πού ξεκίνησε στην Κομοτηνή από το σωματείο «Αντιφωνητής» και πλέον κλιμακώνεται με επιτυχία. Μπείτε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας (www.antifonitis.gr) και στην ειδική ιστοσελίδα πού έχει δημιουργηθεί www.proxeneio-stop.org), ενημερωθείτε από το περιεχόμενο υλικό σχετικά με την παράνομη και προκλητική δράση του Προξενείου, διαδώστε το και στηρίξτε τον αγώνα μας για τη συγκέντρωση υπογραφών. Όποιος θέλει να υπογράψει, μπορεί να το κάνει είτε ηλεκτρονικά (στην άνω ιστοσελίδα), είτε και με την αποστολή FAX στο 25310.81536.
