Ο ιερέας Ζαχαρίας και η σύζυγος του Ελισάβετ έμειναν πολλά χρόνια άτεκνοι, καθώς η Ελισάβετ ήταν στείρα και δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει. Οι δυο ευσεβείς άνθρωποι προσεύχονταν νυχθημερόν στον θεό να τους χαρίσει ένα παιδί. Οι δεήσεις του ζεύγους εισακούσθηκαν και κάποια μέρα που ο Ζαχαρίας βρισκόταν στο Ναό εμφανίσθηκε σε αυτόν ο αρχάγγελος Γαβριήλ για να του μηνύσει το χαρμόσυνο νέο ότι αυτός και η Ελισάβετ θα αποκτούσαν παιδί, το οποίο θα ονομαζόταν Ιωάννης. Όμως ο Ζαχαρίας, ο οποίος γνώριζε πως η σύζυγος του ήταν στείρα, έδειξε να δυσπιστεί και αμφισβήτησε τα λόγια του αρχαγγέλου. Ο Γαβριήλ τότε τον ειδοποίησε ότι θα τιμωρηθεί για τη δυσπιστία με την οποία δέχθηκε το μήνυμα του θεού και θα χάσει προσωρινά τη μιλιά του. Πράγματι, ο Ζαχαρίας έχασε τη μιλιά του, η οποία αποκαταστάθηκε μετά τη γέννηση του Ιωάννη, όταν έγραψε πάνω σε πινακίδιο το όνομα του νεογέννητου παιδιού. Η έλευση του Προδρόμου του Κυρίου είχε προφητευτεί από τον Ησαΐα.

     Ο Άγιος προφήτης και ιερέας Ζαχαρίας έζησε στους χρόνους που βασιλιάς της Ιουδαίας ήταν ο Ηρώδης. Ο Ζαχαρίας διήγε βίο ενάρετο και ευσεβή με τη σύζυγο του Ελισάβετ, η οποία όμως δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει. Κάποια μέρα, κι ενώ είχαν φθάσει και οι δύο σε βαθιά γεράματα, παρουσιάστηκε στον Ζαχαρία την ώρα του θυμιάματος άγγελος Κυρίου, ο οποίος τον πληροφόρησε πως η σύζυγος του θα έφερνε στον κόσμο ένα γιο. Η καρδιά του Ζαχαρία γέμισε ενθουσιασμό και χαρά, όμως είχε αμφιβολίες, αφού γνώριζε πως η Ελισάβετ δεν μπορούσε να κάνει παιδιά και πως ήταν σε μεγάλη ηλικία. Εξαιτίας της δυσπιστίας του ο Ζαχαρίας έμεινε, προσωρινά, κωφάλαλος. Το θέλημα του θεού πραγματοποιήθηκε και η Ελισάβετ συνέλαβε και γέννησε ένα γιο. Όταν ρώτησαν τον Ζαχαρία ποιο θα ήθελε να είναι το όνομα του παιδιού του, αυτός έγραψε το όνομα Ιωάννης. Τότε ο θεός επέτρεψε στον ιερέα να ξαναμιλήσει. Ο Ζαχαρίας εθανατώθη επί του θυσιαστηρίου του Ναού από στρατιώτες του Ηρώδη.

     Οι Άγιοι Ζηνόβιος και Ζηνοβία έζησαν και μαρτύρησαν την εποχή που ο αυτοκράτορας των Ρωμαίων Διοκλητιανός (284-305 μ.Χ.) είχε κινήσει σκληρό διωγμό εναντίον των χριστιανών. Τα δυο αδέλφια κατάγονταν από τις Αίγες της Κιλικίας και προέρχονταν από οικογένεια πλούσια και ευσεβή. Ο Ζηνόβιος εξασκούσε την ιατρική επιστήμη, την οποία είχε θέσει αφιλοκερδώς στην υπηρεσία των απόρων. Η δραστηριότητα του Ζηνοβίου δεν περιοριζόταν στην παροχή ιατρικών φροντίδων. Ο ίδιος και η αδελφή του μοίραζαν απλόχερα τα αγαθά που είχαν κληρονομήσει από τους γονείς τους σε όποιον είχε ανάγκη. Αυτό έγινε η αιτία να οδηγηθούν στην πίστη του Χρίστου πολλοί ειδωλολάτρες, γεγονός που εξόργισε τον ηγεμόνα της περιοχής Λυσία, ο οποίος διέταξε τη σύλληψη του. Πράγματι, ο Ζηνόβιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στον ηγεμόνα. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης του εμφανίσθηκε οικειοθελώς η Ζηνοβία, η οποία επιθυμούσε να συμμαρτυρήσει με τον αδελφό της και δήλωσε ότι είναι και αυτή χριστιανή. Έπειτα από το γεγονός αυτό οι ειδωλολάτρες βασάνισαν σκληρά τους Αγίους και τελικά τους θανάτωσαν με αποκεφαλισμό.

     Οι Άγιοι Αγαθόνικος, Ζωτικός, Ζήνωνας, Θεοπρέπιος, Ακίνδυνος και Σεβηριανός έζησαν και μαρτύρησαν την εποχή που αυτοκράτορας ήταν ο Μαξιμιανός (286-305 μ.Χ.). Στην περιοχή του Πόντου περνώντας από την πόλη Κάρπη ο Ευτόλμιος συνάντησε και θανάτωσε με τρόπο μαρτυρικό τον Άγιο Ζωτικό και τους μαθητές του. Στη Νικομήδεια πληροφορήθηκε ότι ένας εξέχων ειδωλολάτρης της πόλης είχε μυηθεί στο χριστιανισμό από τον Αγαθόνικο. Τότε συνέλαβε τον Αγαθόνικο και πολλούς άλλους χριστιανούς, τους οποίους οδήγησε στη Θράκη για να παρουσιαστούν στον αυτοκράτορα. Στο δρόμο όμως, κοντά στο χωριό Ποταμό, ο Ευτόλμιος σκότωσε τους Αγίους Ζήνωνα, Θεοπρέπιο, Ακίνδυνο και Σεβηριανό, επειδή δεν μπορούσαν πλέον να βαδίσουν. Όταν έφθασαν στο Βυζάνπο και έπειτα από διαταγή του βασιλιά, ο Ευτόλμιος αποκεφάλισε τον Αγαθόνικο και τους άλλους χριστιανούς έξω από το χωριό <<Αμμοι», στην περιοχή της Σηλυβρίας.

     Οι Άγιοι Έσπερος, Ζωή και τα παιδιά τους Κυριάκος και Θεόδουλος μαρτύρησαν επί αυτοκρατορίας Αδριανού, το 2ο μ.Χ. αιώνα. Κατάγονταν από την Παμφυλία και ήταν δούλοι των Ρωμαίων Κατάλλου και Τετραδίας. Ο ειδωλολάτρης Ρωμαίος διέταξε το βασανισμό των παιδιών και των γονιών τους επειδή ομολόγησαν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. Οι Άγιοι ρίχτηκαν σε πυρακτωμένο κλίβανο, όπου παρέδωσαν τις ψυχές τους. Την επόμενη μέρα από τη θανάτωση των Αγίων έντρομοι οι ειδωλολάτρες άκουσαν μελωδικές ψαλμωδίες, που προέρχονταν από τον κλίβανο. Όταν τον άνοιξαν αντίκρισαν τα λείψανα των Αγίων ανέγγιχτα από την πυρά.