Ο Άγιος Σάββας ο Στρατηλάτης ήταν Γότθος, έζησε τον 3ο αιώνα και υπηρετούσε στη Ρώμη. Επειδή ήταν χριστιανός πήγαινε τρόφιμα στους φυλακισμένους. Οι αξιωματικοί τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα που προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Υποβλήθηκε σε βασανιστήρια και τελικά τον έριξαν μέσα σε καζάνι με πίσσα. Αφού δεν έπαθε το παραμικρό, του έδεσαν πέτρα σστο λαιμό και τον έριξαν στον Τίβερη ποταμό.

     Ο όσιος Σάββας έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού. Καταγόταν από την Καππαδοκία και ήταν γόνος επιφανούς και ευσεβούς οικογένειας. Έτσι από πολύ νωρίς γνώρισε τις θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Είχε μάλιστα τόση πίστη που κάποτε μπήκε σ' έναν κλίβανο πυρός, απ' τον οποίο όμως βγήκε αβλαβής με τη βοήθεια του θεού. Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το Μοναστήρι των Φλαβιανών όπου βρισκόταν και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο. Ο Ευθύμιος τον έστειλε σ' ένα κοινόβιο, το οποίο διηύθυνε ο όσιος Θεόκτιστος. Ο Σάββας κατά την παραμονή του στο κοινόβιο έλαμψε λόγω του χαρακτήρα του, των αρετών του και της πνευματικής του ωριμότητας. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός -παρά το νεαρό της ηλικίας του- που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας από τον Μέγα Ευθύμιο. Ο Σάββας όσο μεγάλωνε τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του, γ' αυτό και τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Το χάρισμα αυτό το επιστράτευσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών και έτσι επιτέλεσε σημαντικότατα έργα. Σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών ανήλθε προς Κύριον εν ειρήνη.

     Οι Άγιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος και Δορυμέδων έζησαν και μαρτύρησαν κατά τους χρόνους που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Πρόβος. Ο Τρόφιμος και ο Σαββάτιος βρέθηκαν κάποια στιγμή στην Αντιόχεια, όταν γίνονταν εκδηλώσεις προς τιμήν του θεού των ειδωλολατρών Απόλλωνα. Οι δύο άνδρες αντικρίζοντας τα όργια που εκτυλίσσονταν μπροστά τους αντέδρασαν έντονα και γι' αυτό συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα της περιοχής, τον Βικάριο. Όταν οι Άγιοι κλήθηκαν να απολογηθούν, με απαράμιλλο θάρρος δήλωσαν ότι είναι χριστιανοί και δεν υποχώρησαν μπροστά στις πιέσεις που δέχονταν από τους ειδωλολάτρες να αρνηθούν την πίστη τους. Για τη στάση τους αυτή βασανίσθηκαν τόσο που ο Σαββάτιος παρέδωσε το πνεύμα του ενώ βρισκόταν στη φυλακή. Ο Τρόφιμος υπέστη πλήθος μαρτυρίων από έναν άλλον ηγεμόνα, τον Περίννιο. Μάλιστα, ενώ ο Άγιος μάρτυρας βρισκόταν φυλακή τον επισκέφθηκε ένας χριστιανός βουλευτής, ο Δορυμέδων, τον οποίο και συνέλαβε ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας. Τους δυο άνδρες, τον Τρόφιμο και τον Δορυμέδοντα, οι ειδωλολάτρες τους έριξαν στα θηρία, τα οποία όμως δεν τους πείραξαν καθόλου. Έπειτα από αυτό οι δήμιοι τους εθανάτωσαν με αποκεφαλισμό.

     Ο Άγιος μάρτυς Σαβίνος γεννήθηκε στην  Ερμούπολη της Αιγύπτου από αριστοκρατική οικογένεια και μαρτύρησε κατά τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός (284-305 μΧ.). Ήταν άνθρωπος διακεκριμένος για την πίστη του και το θεοσεβή βίο του. Όταν ξεκίνησε ο διωγμός ο Σαβίνος κρύφτηκε έξω από την Ερμούπολη, αλλά οι στρατιώτες του αυτοκράτορα τον ανακάλυψαν και τον οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα της πόλης Αρριανό. Όταν ρωτήθηκε από τον ειδωλολάτρη ηγεμόνα για την πίστη του, ο Σαβίνος δε δίστασε με θάρρος να ομολογήσει την πίστη του στον Χριστό. Τότε ο Αρριανός διέταξε τους δημίους του να τον υποβάλουν σε φοβερά βασανιστήρια. Πράγματι, οι βασανιστές του, αφού του καταξέσκισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια, τον κατέκαυσαν με αναμμένες λαμπάδες. Ο Αρριανός όταν συνειδητοποίησε πως ούτε με τα βασανιστήρια μπορούσε να πείσει τον Σαβίνο να αλλαξοπιστήσει διέταξε να του δέσουν μια πέτρα στο λαιμό και να τον ρίξουν σε ένα ποτάμι. Με τον τρόπο αυτό ο Άγιος Σαβίνος παρέδωσε το πνεύμα του και έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου

     Ο προφήτης Σαμουήλ γεννήθηκε στην Αρμαθαίμ Σιφά, στο όρος Εφραίμ. Ανήκε στη φυλή του Λευί και ήταν τέκνο του Ελκανά και της πρώτης συζύγου του Άννας. Η Άννα ήταν αρχικά στείρα, αλλά ο θεός άκουσε τις προσευχές της και την αξίωσε να τεκνοποιήσει. Όταν η Άννα γέννησε τον Σαμουήλ θέλησε να ευχαριστήσει τον θεό που της χάρισε παιδί και γι' αυτό αφιέρωσε το γιο της σε Αυτόν. Όταν μεγάλωσε, ο Σαμουήλ αφιερώθηκε στην υπηρεσία του θεού και αναδείχθηκε μεγάλος προφήτης και κριτής του Ισραήλ. Προφήτευσε σαράντα έτη, κρίνοντας και νουθετώντας το λαό του. Έχρισε βασιλείς τον Σαούλ και τον Δαβίδ και πέθανε σε βαθιά γεράματα.

     Ο όσιος Σαμψών καταγόταν από οικογένεια πλούσια και ευσεβή. Γεννήθηκε στη Ρώμη, όπου και σπούδασε φιλοσοφία και ιατρική. Έχοντας πάντα οδηγό του το χριστιανικό πρότυπο ζωής, έθεσε τις ιατρικές του γνώσεις στην υπηρεσία των φτωχών. Προσέτρεχε πάντα σε κάθε άπορο που τον είχε ανάγκη, χωρίς ποτέ να ζητά αμοιβή για τις υπηρεσίες που προσέφερε. Όταν πέθαναν οι γονείς του διένειμε στους πένητες τη μεγάλη περιουσία που κληρονόμησε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί επισκέφθηκε όλα τα μοναστήρια. Σε αυτά έβρισκε καταφύγιο για να ησυχάζει και να μελετά τις ιερές γραφές. Η θεολογική κατάρτιση και οι αρετές του Σαμψών κίνησαν το ενδιαφέρον του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μηνά, ο οποίος τον χειροτόνησε ιερέα. Κάποτε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός Α' προσβλήθηκε από βαριά ασθένεια και ζήτησε τη βοήθεια του Σαμψών. Ο όσιος κατάφερε να σώσει τη ζωή του Ιουστινιανού και ο αυτοκράτορας, θέλοντας να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του και την εκτίμηση του απέναντι στον Σαμψών, έκτισε για να τον ευχαριστήσει νοσοκομείο, στο οποίο κατέφευγαν οι άποροι προκειμένου να θεραπευθούν. Έχοντας επιτελέσει έργο θεάρεστο και αξιομνημόνευτο, ο όσιος Σαμψών παρέδωσε το πνεύμα του εν ειρήνη.

     Οι Άγιοι Σαμωνάς και Γουρίας μαρτύρησαν όταν διεξαγόταν ο σκληρότατος διωγμός κατά των χριστιανών, τον οποίο είχε κηρύξει ο αυτοκράτορας παν Ρωμαίων Διοκλητιανός. Ο Γουρίας καταγόταν από τη Σαργωκητία και ο Σαμωνάς από τη Γανάδα. Οι δύο άνδρες ήταν γνωστοί για το χριστιανικό έργο τους και για το λόγο αυτό συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα της Έδεσσας Αντωνίνο, ο οποίος τους ζήτησε να αρνηθούν τον Χριστό. Οι Αγιοι όμως δε δείλιασαν και με παρρησία ομολόγησαν την πίστη τους. Έπειτα από την ομολογία τους αυτή, οι δυο άνδρες φυλακίσθηκαν και στη συνέχεια υπεβλήθησαν σε σκληρά βασανιστήρια. Οι Αγιοι Γουρίας και Σαμωνάς υπέμειναν με υποδειγματική καρτερία τα μαρτύρια τους. Στο τέλος οι ειδωλολάτρες τους αποκεφάλισαν και οι Αγιοι ανήλθαν στεφανηφόροι στην ουράνια βασιλεία.

     Όταν ήταν αυτοκράτορας ο Θεόφιλος ο εικονομάχος, οι σαράντα δύο Μάρτυρες κατείχαν ανώτερα αξιώματα: ήταν στρατηγοί και ταξιάρχες. Στα χρόνια εκείνα η πόλη Αμόριον κυριεύθηκε από τους Αγαρηνούς και οι σαράντα δυο αξιωματούχοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι και οδηγήθηκαν στη χώρα των αλλοθρήσκων. Εκεί διατήρησαν ακλόνητη την πίστη τους στον Χριστό και τίποτε δεν τους έκανε να δειλιάσουν και να αλλαξοπιστήσουν. Δε λογάριαζαν ούτε βάσανα ούτε μαρτύρια, αλλά αντέταξαν το ανδρείο τους φρόνημα και τη γενναιότητα της ψυχής τους σε κάθε περίσταση. Δέχθηκανν όλοι με πολλή χαρά τον αποκεφαλισμό τους.

     Οι Άγιοι Τερέντιος και Νεονίλα μαρτύρησαν μαζί με τα -παιδιά τους Λυτή, <Σάρβιλο, Ιέρακα, Θεόδουλο, Φωκά, Βήλη και Ευνίκη για τη δόξα του Χριστού. Ο Τερέντιος και η Νεονίλα έδωσαν στα παιδιά τους χριστιανική αγωγή, με γνώμονα τις επιταγές του Ευαγγελίου. Έτσι, όταν ξεκίνησε ο διωγμός εναντίον των χριστιανών και η οικογένεια έπρεπε να επιλέξει αν θα έφευγε για να σωθεί ή θα έμενε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο, κανένα από τα μέλη της δεν επέλεξε το δρόμο της φυγής, αλλά όλοι μαζί αποφάσισαν να περιμένουν με καρτερία ό,τι επρόκειτο να συμβεί. Γρήγορα η οικογένεια, γνωστή καθώς ήταν για τη χριστιανική της δράση, συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες και οδηγήθηκε στο κριτήριο. Εκεί οι Άγιοι με παρρησία ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, χωρίς να φοβηθούν τις συνέπειες. Έπειτα από την ομολογία τους υπέστησαν πλήθος βασανιστηρίων, τα οποία απέμειναν με υποδειγματική ευψυχία. Όταν οι ειδωλολάτρες συνειδητοποίησαν πως το φρόνημα των Αγίων δεν επρόκειτο να καμφθεί, όποιο μέσο κι αν χρησιμοποιούσαν, τους εκτέλεσαν με αποκεφαλισμό.

     Η Αγία Σεβαστιανή έζησε και μαρτύρησε όταν ήταν αυτοκράτορας των Ρωμαίων ο Δομιτιανός (87-96 μΧ). Κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη από τον Απόστολο Παύλο. Όταν ο ηγεμόνας Σέργιος πληροφορήθηκε τη χριστιανική δράση της Αγίας διέταξε να τη συλλάβουν και να τη βασανίσουν. Τα βασανιστήρια της η Σεβαστιανή τα απέμεινε με μεγάλη καρτερία, προσευχόμενη διαρκώς στον Χριστό να της δώσει δύναμη. Οι δήμιοι τελικώς την αποκεφάλισαν και η Αγία Σεβαστιανή έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου.

     Ο Άγιος Σεβαστιανός και οι συν αυτώ Ζωή, Τραγκυλίνος, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ και Τιρβούτιος, Κάστουλος, Μαρκελλίνος και Μάρκος έζησαν την εποχή που ήταν αυτοκράτορες ο Διοκληπανός και ο Μαξιμιανός. Ο Σεβαστιανός ήταν ευσεβής και ενάρετος και καθ' όλη τη ζωή του διακήρυττε την αλήθεια οδηγώντας πολλούς στη χριστιανοσύνη. Ο Μαρκελλίνος και ο Μάρκος, γιοι του ειδωλολάτρη Τρογκυλίνου, διδάχθηκαν και εν συνεχεία ομολόγησαν τη χριστιανική πίστη και για το λόγο αυτό υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Όταν οι ειδωλολάτρες θέλησαν να τους αποκεφαλίσουν, οι γονείς τους προσπάθησαν να τους πείσουν να αρνηθούν τον Χριστό για να σώσουν πς ζωές τους. Τότε όμως παρενέβη ο Σεβαστιανός, ο οποίος εμψύχωσε τους νέους και μάλιστα προσέλκυσε στη χριστιανική πίστη τον πατέρα τους. Στη συνέχεια ο ίδιος, ο πρώην ειδωλολάτρης Τραγκυλίνος, οδήγησε στο δρόμο της αλήθειας το στυγνό έπαρχο. Λίγα χρόνια αργότερα ο Σεβαστιανός, ο Τραγκυλίνος, οι γιοι του καθώς και οι χριστιανοί Ζωή, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ και Τιβούρτιος συνελήφθησαν και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Οι Άγιοι, έπειτα από φρικτά βασανιστήρια, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο και ανήλθαν στεφανηφόροι στην αιώνια βασιλεία.

     Ο Άγιος Σεβηριανός καταγόταν από τη Σεβάστεια της Μικρός Ασίας. Έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους που αυτοκράτορας ήταν ο Λικίνιος (308-323 μΧ). Ανέπτυξε πλούσια χριστιανική δράση, σώζοντας τις ψυχές πολλών ανθρώπων και στηρίζοντας πολλούς χριστιανούς που μαρτυρούσαν για την πίστη τους. Οι ενέργειες αυτές του Σεβηριανού προκάλεσαν την οργή του ηγεμόνα της Σεβαστείας Λυσία, ο οποίος και τον κάλεσε να απολογηθεί ενώπιον του. Ο Σεβηριανός δε δίστασε να παρουσιασθεί στον ειδωλολάτρη άρχοντα και να ομολογήσει με παρρησία την πίστη στο Χριστό. Ο Λυσίας προσπάθησε να πείσει τον Άγιο να αρνηθεί την πίστη του και να ασπασθεί τα είδωλα, όμως δεν κατάφερε να κάμψει το φρόνημα του. Μπροστά στη θαρραλέα στάση του Σεβηριανού ο ηγεμόνας έχασε την υπομονή του και διέταξε να τον υποβάλουν σε διάφορα κολαστήρια, τα οποία ο Άγιος υπέμενε με καρτερία, προσευχόμενος αδιάκοπα στον Κοριό. Στο τέλος οι ειδωλολάτρες τον κρέμασαν σε ένα τείχος, πάνω στο οποίο ο Άγιος Σεβηριανός παρέδωσε το πνεύμα του και έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου.

     Οι Άγιοι Αγαθόνικος, Ζωτικός, Ζήνωνας, Θεοπρέπιος, Ακίνδυνος και Σεβηριανός έζησαν και μαρτύρησαν την εποχή που αυτοκράτορας ήταν ο Μαξιμιανός (286-305 μ.Χ.). Στην περιοχή του Πόντου περνώντας από την πόλη Κάρπη ο Ευτόλμιος συνάντησε και θανάτωσε με τρόπο μαρτυρικό τον Άγιο Ζωτικό και τους μαθητές του. Στη Νικομήδεια πληροφορήθηκε ότι ένας εξέχων ειδωλολάτρης της πόλης είχε μυηθεί στο χριστιανισμό από τον Αγαθόνικο. Τότε συνέλαβε τον Αγαθόνικο και πολλούς άλλους χριστιανούς, τους οποίους οδήγησε στη Θράκη για να παρουσιαστούν στον αυτοκράτορα. Στο δρόμο όμως, κοντά στο χωριό Ποταμό, ο Ευτόλμιος σκότωσε τους Αγίους Ζήνωνα, Θεοπρέπιο, Ακίνδυνο και Σεβηριανό, επειδή δεν μπορούσαν πλέον να βαδίσουν. Όταν έφθασαν στο Βυζάνπο και έπειτα από διαταγή του βασιλιά, ο Ευτόλμιος αποκεφάλισε τον Αγαθόνικο και τους άλλους χριστιανούς έξω από το χωριό <<Αμμοι», στην περιοχή της Σηλυβρίας.

     Οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος έζησαν και μαρτύρησαν όταν αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Μαξιμιανός, στο στρατό του οποίου υπηρετούσαν. Εκτιμώντας τις ικανότητες και τις αρετές του ο Μαξιμιανός έδωσε το αξίωμα του πριμικηρίου (πρώτου άρχοντα) στον Σέργιο και του σεκουνδικηρίου (δεύτερου άρχοντα) στον Βάκχο. Οι δύο άνδρες υπηρέτησαν τον αυτοκράτορα με σύνεση κι ανδρεία. Όταν όμως αυτός έμαθε πως οι δυο αξιωματικοί του ήταν χριστιανοί ταράχθηκε. Για να επιβεβαιώσει τις υποψίες του οργάνωσε ειδωλολατρική γιορτή, στην οποία κάλεσε τους δυο άνδρες. Όταν ο Σέργιος και ο Βάκχος αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα ο Μαξιμιανός πείσθηκε για την πίστη τους στον Χριστό και εξαγριωμένος διέταξε να τους αφαιρέσουν τα διακριτικά γνωρίσματα των αξιωμάτων του. Αφού τους διαπόμπευσαν, οι ειδωλολάτρες τους έστειλαν στον Αντίοχο, σε έναν ηγεμόνα της Ανατολής. Αυτός, αφού τους βασάνισε σκληρά, ζήτησε τον αποκεφαλισμό του Βάκχου. Τον Σέργιο, ο οποίος κάποτε είχε ευεργετήσει τον ηγεμόνα, ο Αντίοχος προσπάθησε να τον πείσει να αλλαξοπιστήσει. Όταν όμως πείσθηκε πως απέτυχε, ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας δεν δίστασε να διατάξει να αποκεφαλίσουν και αυτόν.

     Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Κρήσκης, Επαινετος και Ανδρόνικος ανήκαν στους εβδομήντα μαθητές του Κυρίου. Κήρυξαν τον ευαγγελικό λόγο στην Καρχηδόνα και στην Ιταλία και βάπτισαν πλήθος ειδωλολατρών. Προκειμένου να εκτελέσουν το έργο τους οι Άγιοι υπέστησαν πολλές κακουχίες, τις οποίες αντιμετώπισαν με θάρρος. Ο Σίλας μάλιστα φυλακίστηκε στους Φιλίππους της Μακεδονίας μαζί με τον Απόστολο Παύλο, τον οποίο και ακολούθησε σε πολλές περιοδείες του. Αργότερα έγινε επίσκοπος Κορίνθου. Ο Κρήσκης χειροτονήθηκε επίσκοπος Καρχηδόνας, ο Σιλουανός επίσκοπος Θεσσαλονίκης, ενώ ο Επαινετός επίσκοπος Καρθαγένης.

     ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ  2/1 - Γιος του Ρουφίνου, γεννήθηκε στη Ρώμη. Η αγάπη του για την χριστιανοσύνη εκδηλώθηκε από μικρή ηλικία. Το 314 μ.Χ. διαδέχτηκε τον πάπα Μιλτιάδη στο θρόνο της Ρώμης. Ο Σίλβεστρος υπήρξε δριμύς πολέμιος του Αρείου. Έκανε πολλά θαύματα. Πολλοί άνθρωποι πίστεψαν στο χριστιανικό λόγοκαι έσωσαν την ψυχή τους, όταν είδαν τον Άγιο να ανασταίνει τον ταύρο τον οποίο είχε σφάξει ένας Εβραίος μάγος. Ο Σίλβεστρος παρέδωσε την ψυχή του σε βαθιά γεράματα.

     Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Κρήσκης, Επαινετος και Ανδρόνικος ανήκαν στους εβδομήντα μαθητές του Κυρίου. Κήρυξαν τον ευαγγελικό λόγο στην Καρχηδόνα και στην Ιταλία και βάπτισαν πλήθος ειδωλολατρών. Προκειμένου να εκτελέσουν το έργο τους οι Άγιοι υπέστησαν πολλές κακουχίες, τις οποίες αντιμετώπισαν με θάρρος. Ο Σίλας μάλιστα φυλακίστηκε στους Φιλίππους της Μακεδονίας μαζί με τον Απόστολο Παύλο, τον οποίο και ακολούθησε σε πολλές περιοδείες του. Αργότερα έγινε επίσκοπος Κορίνθου. Ο Κρήσκης χειροτονήθηκε επίσκοπος Καρχηδόνας, ο Σιλουανός επίσκοπος Θεσσαλονίκης, ενώ ο Επαινετός επίσκοπος Καρθαγένης.

     Ο Άγιος Σίμων ονομάστηκε Ζηλωτής εξαιτίας της θέρμης με την οποία κήρυττε το λόγο του Ευαγγελίου και της ξεχωριστής αγάπης που έτρεφε για τον παντοκράτορα θεό. Ο Απόστολος Σίμων καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίος και ήταν ο γαμπρός στο γάμο όπου ο Χριστός, καλεσμένος με τη μητέρα Του, επιτέλεσε το θαύμα της μεταβολής του ύδατος σε οίνο. Έπειτα από το θαύμα αυτό ο Σίμων πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τη γυναίκα του και το σπίτι του και να ακολουθήσει τον Ιησού Χριστό. Μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές του Χρίστου δέχθηκε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Αγίας Πεντηκοστής και από τότε επιδόθηκε με ζήλο στην ιεραποστολική δράση. Ακούραστος, διέτρεξε όλη την περιοχή από την Αίγυπτο ως τη Μαυριτανία, φανερώνοντας στο λαό την πλάνη της ειδωλολατρίας και την αλήθεια του ευαγγελικού λόγου. Ο τελευταίος τόπος τον οποίο επισκέφθηκε ο Σίμων ήταν η Βρετανία. Εκεί, αφού δίδαξε στο λαό τη χριστιανική πίστη, συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι και τον εθανάτωσαν επί του σταυρού.

     Ο όσιος Σισώης ο Μέγας γεννήθηκε στις αρχές του 4ου αι. μΧ. στην Αίγυπτο. Η αγάπη του για τον θεό ήταν τόσο μεγάλη και η επιθυμία του να τον υπηρετήσει τόσο ισχυρή ώστε μετέβη στη Σκήτη της Νιτρίας, όπου επιδόθηκε με ζήλο στην ασκητική ζωή. Θέλοντας να φτάσει σε τέλειο σημείο ασκητικής ζωής, έφυγε για να συναντήσει τον Μέγα Αντώνιο, κοντά στον οποίο υποβλήθηκε σε σκληρότερους ασκητικούς αγώνες. Αξιώθηκε δε να λάβει από τον Κύριο το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Ο όσιος Σισώης παρέδωσε το πνεύμα του εν ειρήνη, σε ηλικία εβδομήντα ετών.

     Οι επτά Άγιοι Μακκαβαίοι, η μητέρα τους Σολομονή και ο δάσκαλος τους Ελεάζαρος έζησαν κατά την εποχή που βασιλιάς ήταν ο Αντίοχος Δ' ο Επιφανής (175-163 π.Χ.). θέλοντας να εξαναγκάσει τους Εβραίους να αρνηθούν το Μωσαϊκό Νόμο και να ασπαστούν την ειδωλολατρία, ο Αντίοχος προέβη σε αρκετές συλλήψεις. Μεταξύ αυτών συνελήφθησαν οι επτά παίδες, η μητέρα τους, καθώς και ο ενενηντάχρονος δάσκαλος τους. Σε αυτούς ο Αντίοχος πρόσφερε δόξα και τιμές προκειμένου να αρνηθούν την πίστη τους. Όμως οι μάρτυρες όρθωσαν το ηθικό ανάστημα τους απέναντι στον τύραννο, δηλώνοντας με θάρρος πως δεν υπήρχε τίποτα που να τους εξαναγκάσει να καταπατήσουν το νόμο των πατέρων τους. Όταν ο Αντίοχος συνειδητοποίησε πως καμία κολακεία δεν μπορούσε να κάμψει το φρόνημα των αγίων μαρτύρων, διέταξε το βασανισμό τους. Οι ειδωλολάτρες βασάνισαν πρώτα τον Ελεάζαρο, τον οποίο και έριξαν στην πυρά. Οι ελπίδες τους ότι ο μαρτυρικός θάνατος του Ελεαζάρου θα τρομοκρατούσε τους μαθητές του διαψεύστηκαν. Οι επτά παίδες δε λύγισαν ούτε σπγμή και έχοντας σύμμαχο την πίστη τους υπέμεναν τα βασανιστήρια τους. Όταν ο Αντίοχος σκότωσε ένα ένα και τα επτά παιδιά, η μητέρα τους έπεσε μόνη της στη φωτιά.

     Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη έζησαν όταν αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Αδριανός. Όταν η τίμια και ενάρετη Σοφία χήρεψε πήγε μαζί με τις κόρες της στη Ρώμη. Εκεί ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν. Αφού χώρισε τη μητέρα από τα παιδιά της, ζήτησε να παρουσιασθεί μπροστά του η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Αδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί τον Χριστό, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τότε ο σκληρός ηγεμόνας διέταξε τον αποκεφαλισμό της. Το ίδιο σθένος με την Πίστη επέδειξαν και οι αδελφές της, η δεκάχρονη Ελπίδα και η εννιάχρονη Αγάπη, όταν παρουσιάσθηκαν μπροστά στον αυτοκράτορα. Ο σκληρός Αδριανός δε δίστασε να διατάξει τους δήμιους του να αποκεφαλίσουν και τα άλλα δυο κορίτσια. Περήφανη για τα παιδιά της, η Σοφία ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας τον θεό να την πάρει κοντά του. Ο θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.

     Ο Άγιος προφήτης Σοφονίας του οποίου τη μνήμη τελεί σήμερα η Εκκλησία μας καταγόταν από τη φυλή του Συμεών. Είχε αξιωθεί το προφητικό χάρισμα και κατάφερε να προμηνύσει την άλωση και την ερήμωση της Ιερουσαλήμ. Προείδε επίσης την έλευση του Ιησού Χρίστου, καθώς και την ημέρα της κρίσης. Ο Σοφονίας, αφού ολοκλήρωσε το προφητικό του έργο, εξεδήμησε εν ειρήνη προς Κύριον.

     Ο Άγιος Σπυρίδων έζησε την εποχή που βασίλευε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος. Καταγόταν από την Κύπρο και στην αρχή ζούσε ως ποιμένας προβάτων. Ήταν νυμφευμένος με μια ευσεβή γυναίκα, η οποία πέθανε νέα. Έκτοτε ο Άγιος πέρασε την υπόλοιπη ζωή του αφοσιωμένος στην υπηρεσία του Κυρίου και των πλησίον του. Λόγω της ηθικής του αρτιότητας ο θεός τον τίμησε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Γι' αυτό και ονομάστηκε θαυματουργός. Οι αρετές του και η δύναμη της πίστης του εκτιμήθηκαν και από το λαό, ώστε όταν απεβίωσε ο επίσκοπος Τριμυθούντος της Κύπρου, του ζητήθηκε αμέσως να αναλάβει τον επισκοπικό θρόνο. Υπήρξε μεγάλος θεματοφύλακας της ορθόδοξης πίστης και με τα επιχειρήματα του ανέτρεπε τις κακοδοξίες των αιρετικών. Όταν ο Άγιος ήταν επίσκοπος Τριμυθούντος συνέβη και το εξής θαυμαστό περιστατικό: Δυο κλέφτες εισέβαλαν στο μαντρί της επισκοπής με σκοπό να κλέψουν το κοπάδι. Με θεία όμως παρέμβαση βρέθηκαν αλυσοδεμένοι. Την επόμενη ημέρα, όταν ο Σπυρίδων τους αντίκρισε, όχι μόνο τους ελευθέρωσε αλλά τους χάρισε και ένα κριάρι. Ο Άγιος Σπυρίδων απεβίωσε εν ειρήνη.

     Οι Άγιοι Στάχυς, Απελλής, Αμπλίας, Ουρβανός, Νάρκισσος και Αριστόβουλος ανήκαν στους εβδομήντα Αποστόλους του Κυρίου. Πρόσφεραν όλοι ανεκτίμητο αποστολικό έργο, κηρύττοντας μέχρι το τέλος της ζωής τους τον ευαγγελικό λόγο. Μάλιστα, οι Άγιοι Αμπλίας, Ουρβανός και Νάρκισσος αξιώθηκαν να μαρτυρήσουν για τη δόξα του Χριστού. Συγκεκριμένα, ο Άγιος Στάχυς χειροτονήθηκε από τον Απόστολο Ανδρέα πρώτος επίσκοπος Βυζαντίου. Αφού ποίμανε για δεκαέξι χρόνια στην εκκλησία την οποία έχτισε ο ίδιος, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Απελλής, επίσκοπος Ηράκλειας, ανεπαύθη εν ειρήνη έχοντας οδηγήσει στη χριστιανική πίστη πολλούς ανθρώπους. Οι Άγιοι Αμπλίας και Ουρβανός χειροτονήθηκαν επίσης από τον Απόστολο Ανδρέα επίσκοποι Οδυσσουπόλεως και Μακεδονίας αντίστοιχα. Βρήκαν και οι δυο μαρτυρικό θάνατο από τους ειδωλολάτρες επειδή γκρέμιζαν τα είδωλα. Ο Νάρκισσος έγινε επίσκοπος Αθηνών. Η χριστιανική του δράση και το θερμό του κήρυγμα εξόργισαν τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι θανάτωσαν τον Άγιο υποβάλλοντας τον σε φριχτά βασανιστήρια. Τέλος, ο Αριστόβουλος χειροτονήθηκε επίσκοπος Βρετανίας και ποίμανε θεοφιλώς τους χριστιανούς που του εμπιστεύθηκε ο θεός για πολλά χρόνια. Απεβίωσε ειρηνικά.

     Ο Άγιος Στέφανος υπήρξε ένας από τους επτά διακόνους τους οποίους εξέλεξαν ο; πρώτοι χριστιανοί και χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι, με σκοπό να επιβλέπουν τη διαχείριση των τροφίμων και των χρημάτων των χριστιανικών κοιινοτήτων. Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για την προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Με τη θαυματουργική του δράση ο Άγιος όχι μόνο θεράπευε πολλούς ασθενείς, αλλά και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική κατάρτιση που τον διέκρινε εξάλλου, ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Ιησού Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους. Κάποιοι μάλιστα από τους φανατικούς Ιουδαίους συκοφάντησαν τον Στέφανο διατεινόμενοι ότι δε σεβόταν τον θεό και τον οδήγησαν στο συνέδριο, μπροστά στους αρχιερείς. Όταν ο Στέφανος απολογήθηκε, δεινός γνώστης του ιουδαϊκού Νόμου καθώς ήταν, κατατρόπωσε το Συνέδριο και τους αρχιερείς, προκαλώνττας την μήνιν τους. Έπειτα από την απολογία του οι Ιουδαίοι έσυραν έξω από το δικαστήριο τον Άγιο και τον θανάτωσαν δια λιθοβολισμού.

     Ο όσιος Στέφανος έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από ευσεβείς χριστιανούς, τον Ιωάννη και την Άννα. Από νεαρή κιόλας ηλικία ήταν γνώστης των ιερών γραφών. Οι γονείς του ενίσχυαν τη θεάρεστη ενασχόληση του Στεφάνου και φρόντισαν να λάβει αξιόλογη μόρφωση. "Εχοντας πλέον αποκτήσει πλήρη θεολογική κατάρτιση, ο όσιος αναδείχθηκε ηγούμενος στο όρος του Αγίου Αυξεντίου. Υπήρξε εξαιρετικός ποιμένας, ενώ δε σταμάτησε ποτέ να υποβάλλεται σε σκληρούς πνευματικούς αγώνες. Όταν το 747 μ.Χ. ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Κωνσταντίνος ο Κοπρώνυμος συνέχισε το αιρετικό έργο του Λέοντα Γ του Ισαυρου, καταστρέφοντας ιερούς ναούς και εικόνες και διώκοντας τους ομολογητές της ορθής πίστης. Ο Στέφανος δεν τρομοκρατήθηκε από τις διώξεις και τις απειλές του Κωνσταντίνου και τιμούσε τις εικόνες, κηρύττοντας τα δόγματα της Ορθοδοξίας. Μόλις ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε τη δράση του οσίου, τον διέταξε να υπογράψει ένα κείμενο, με το οποίο θα δεχόταν την αίρεση. Ο Στέφανος αρνήθηκε και κλείστηκε στη φυλακή. Στη συνέχεια εστάλη σε τόπο εξορίας, όπου και θανατώθηκε με λιθοβολισμό από φανατικούς αιρετικούς.

     Αββάδες Αγιοι - Οι Άγιοι Αββάδες ησύχαζαν σε σπηλιές του Όρους Σινά, όπου κατοικούσαν οι Σαρακηνοί. Επί αυτοκρατορίας  Διοκλητιανού και ενώ πατριάρχης Αλεξανδρείας ήταν ο Πέτρος πέθανε ο αρχηγός των Σαρακηνών, οι οποίοι τότε ξεθηκώθηκαν και σκότωσαν πολλούς από τους ασκητές. Για την ακρίβεια σκότωσαν 38 οσίους ενώ μόνο2 γλίτωσαν. Ο Ησαΐας και ο Σάββας οι οποίοι συνέλεξαν τα λείψανα των φονευθέντων και τα έθαψαν με σεμνότητα. Λίγο καιρό μετά την σφαγή τον ίδιο μαρτυρικό θάνατο βρήκαν 30 χριστιανοί αναχωρητές, που ησύχαζαν στην έρημο της Ραϊθού.

     Ο όσιος Στυλιανός ανατράφηκε από πλούσια οικογένεια, η οποία όμως του δίδαξε πώς να χειρίζεται το χρήμα ώστε να στηρίζει και να βοηθά τους έχοντες ανάγκη. Όταν οι γονείς του απεβίωσαν, ο Στυλιανός μοίρασε όλη την περιουσία του στους φτωχούς και έκανε πραγματικότητα τη μεγαλύτερη επιθυμία του: Αποσύρθηκε στην έρημο, όπου κλείστηκε σε ένα σπήλαιο, τρεφόμενος από άγγελο Κυρίου. Ο όσιος καλλιέργησε σε βάθος κάθε χριστιανική αρετή και ασκήθηκε επίπονα στην εγκράτεια. Αξιώθηκε μάλιστα από τον θεό να θεραπεύει τις γυναίκες που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν, καθώς καιι τα άρρωστα παιδιά.

     Ο Άγιος Συμεών ήταν γιος του μνήστορα της Θεοτόκου Ιωσήφ και αδελφός του αδελφοθέου Ιακώβου. Λόγω της αγωνιστικότητας και της βαθιάς πίστης του τιμήθηκε με το αξίωμα του επισκόπου Ιεροσολύμων που ανέλαβε μετά την δολοφονία του Ιακώβου. Κατά τη διάρκεια της επισκοπικής του θητείας υπήρξε αντάξιος του αδελφού του. Η αγωνιστικότητα του και το θάρρος του οδήγησε πολλές ψυχές στη σωτηρία. Αν και εκατόν είκοσι ετών γέροντας, το φρόνημα του δεν κάμφθηκε μπροστά στο μαρτύριο και υπέστη το σταυρικό θάνατο με νεανική φλόγα.

     Συμεών 'Αγιος - Ζούσε στην Ιερουσαλήμ και ήταν δίκαιος και ευσεβής. Πέθανε μόνο όταν υποδέχτηκε στην αγκαλιά του τον Μεσσία, όπως του είχε αποκαλύψει το άγιο Πνεύμα.

     Ο Άγιος Συμεών ο Νέος  Θεολόγος ήταν από την Παφλαγονία και έζησε τον 10ο αιώνα. Οι γονείς του Βασίλειος και Θεοφανώ φρόντισαν για την εκπαίδευση του και συνέχισε στην Κων/πολη τις σπουδές του. Τον δέχθηκαν στην περίφημη Μονή του Στουδίου, όπου ασχολήθηκε με θεολογικές μελέτες. Κατόπιν στην Μονή Αγ. Μάμαντα πήρε μοναχικό σχήμα και έγινε ηγούμενος της. Όταν θέλησε να επιβάλει τους μοναστικούς κανόνες του Μεγ. Βασιλείου συνάντησε αντίδραση και παραιτήθηκε. Διατάχθηκε να πάει σε ένα μοναχικό παρεκκλήσι στην Ασιατική Προποντίδα όπου πέθανε σε γεροντική ηλικία. Από τις συγγραφές του σώζονται 92 λόγοι, 282 πρακτικά και θεολογικά ποιήματα. Για την θεολογική του δεινότητα ονομάσθηκε: Νέος θεολόγος.

     Ο όσιος Συμεών ο Στυλίτης καταγόταν από το χωριό Σισάν της Κιλικίας. Έζησε τους χρόνους που αυτοκράτορας ήταν ο Λέων Α' και πατριάρχης Αντιοχείας ο Μαρτυρίας. Από νεαρή ηλικία αφοσιώθηκε στην υπηρεσία του θεού και γρήγορα στην ψυχή του γεννήθηκε η επιθυμία να ασκητεύσει. Για το λόγο αυτό συνόδευσε τον όσιο Ηλιόδωρο, κοντά στον οποίο έμεινε για δέκα χρόνια. Όμως η ανάγκη του για πιο ήσυχη ζωή ήταν μεγάλη, οπότε πήρε την απόφαση να ζήσει πάνω σε ένα στόλο, όπου έμεινε για σαράντα ολόκληρα χρόνια. Απεβίωσε εν ειρήνη.

     Ο όσιος Συμεών έδρασε την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστίνου Α'. Καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας όπου και ανατράφηκε. Πόλο μικρός ο όσιος -ήταν μόλις έξι ετών-πλήρης χάριτος και πνεύματος αγίου εγκατέλειψε τα εγκόσμια και ανέβηκε σ' ένα όρος για να αφιερωθεί στο θεό. Στη συνέχεια πήγε σ" ένα μοναστήρι, όπου πήρε και τα υψηλότερα διδάγματα χριστιανικής αγωγής, και τέλος αποσύρθηκε στο θαυμαστό Όρος, έναν τόπο που είχε μόνο ξερολίθια. Εκεί έζησε τη σκληρότερη ασκητική ζωή επί σαράντα πέντε χρόνια. Λόγω της θαυμαστής του καρτερίας αξιώθηκε ννα ζήσει ογδόντα πέντε χρόνια και να αποτελέσει πρότυπο μοναχικού βίου. Εκοιμήθη εν ειρήνη και μετέβη στην αιώνια μακαριότητα.

     Οι όσιοι πατέρες Συμεών και Ιωάννης κατάγονταν από την Έδεσσα της Συρίας και έδρασαν την εποχή του βασιλιά Ιουστίνου Α' (518-527 μ.Χ.). Τους έδενε βαθιά φιλία και ταύτιση τόση, που αποφάσισαν να πάνε μαζί στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό. Όταν αντίκρισαν το Τίμιο Ξύλο ένιωσαν τη φλόγα της πίστης να φουντώνει στα στήθη τους και έτσι αποφάσισαν να αφοσιωθούν στον ασκητικό βίο. Αφού αποσύρθηκαν στη Μονή του Αγίου Γερασίμου, έλαβαν το άγιο σχήμα από τον όσιο Νίκωνα. Δεν συμπλήρωσαν όμως εφτά ημέρες στο μοναστήρι και έφυγαν για την έρημο. Εκεί έμειναν σαράντα ολόκληρα χρόνια υπομένοντας τη σκληρή αυτή ζωή με μόνη δύναμη την προσευχή τους. Κατόπιν ο Συμεών επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα για να κηρύξει το Ευαγγέλιο, ενώ ο πνευματικός αδελφός του Ιωάννης έμεινε πίσω στην έρημο. Ο Συμεών μάλιστα κατά την επιστροφή του παρακάλεσε τον Κοριό να του δώσει δύναμη για να βοηθήσει τους πάσχοντες και να επιδοθεί σε αγαθοεργίες. Επίσης του ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος, γιατί δεν ήθελε να δοξαστεί και να τιμηθεί επίγεια. Και έτσι έγινε: Ο Συμεών θεράπευσε ασθενείς και φώτισε πολλούς ανθρώπους χωρίς ποτέ να αποκαλύψει το όνομα και την ιδιότητα του. Τελικά πέθανε φτωχός και ταλαιπωρημένος, κερδίζοντας όμως την αιώνια βασιλεία των ουρανών.

     Ο Άγιος Συμεών ήταν αρχιερέας των χριστιανών στην Περσία, όταν ήταν βασιλιάς ο Σαπώρ Β'. Οι Πέρσες, που δεν συμπαθούσαν τους χριστιανούς, διέβαλαν τον Συμεών στο βασιλιά, ο οποίος διέταξε να οδηγήσουν τον Άγιο στη φυλακή. Μετά ο Συμεών και χίλιοι εκατόν πενήντα ακόμη χριστιανοί αποκεφαλίσθηκαν και παρέδωσαν το πνεύμα τους στο θεό

     ΣΥΝΑΞΗΣ ΑΓΙΩΝ 70 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Έπειτα από την επιλογή των δώδεκα Αποστόλων, ο Ιησούς διάλεξε εβδομήντα ακόμη, όπως μαρτυρεί το κατά Λουκά Ευαγγέλιο. Είχαν ως αποστολή να πηγαίνουν σε κάθε πόλη που επρόκειτο να πάει ο Ιησούς και να προετοιμάζουν τους κατοίκους για τον ερχομό Του. Τους έδωσε μάλιστα εντολή να μην έχουν μαζί τους τίποτε (σακίδια - χρήματα -υποδήματα) προκειμένου να διδάσκουν με τον τρόπο του βίου τους, την εγκράτεια και την αντοχή στις κακουχίες. Τους ζήτησε να μην χάνουν ώρα, να μην καθυστερούν, να μην σταματούν και να μην χαιρετούν κανένα στο δρόμο τους. Ο Κύριος τους είπε να  τρώνε και να πίνουν ότι τους δίνουν, να κοιμούνται όπου τους δέχονται και να μην αλλάζουν τόπο διαμονής. Τους ζήτησε να θεραπεύουν τους αρρώστους και να αναγγέλλουν τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού διαβεβαιώνοντάς τους πως η πόλη που δεν θα τους καλοδεχόταν δεν θα είχε την επιείκεια του Θεού κατά την ημέρα της κρίσης. Οι εβδομήντα Απόστολοι εξετέλεσαν με ακρίβεια και πειθαρχία το έργο τους.

     Ο Άγιος Σώζων καταγόταν από την πόλη Λυκαονία της Μικρός Ασίας. Ήταν ποιμήν στο επάγγελμα και  ως εθνικός ονομαζόταν Ταράσιος. Όμως γρήγορα ασπάσθηκε τη χριστιανική πίστη και ονομάσθηκε Σώζων. Υπήρξε άνθρωπος ενάρετος και θεοσεβής. Μελετούσε τις ιερές γραφές και κήρυττε το λόγο του Ευαγγελίου, σώζοντας με αυτόν τον τρόπο πολλές ψυχές. Κάποια μέρα ο Σώζων μπήκε σε έναν ειδωλολατρικό ναό, όπου είδε ένα αγαλματίδιο φτιαγμένο από χρυσό. Όταν είδε αυτό το θέαμα ο Σώζων οργίστηκε με τη σκέψη ότι οι ειδωλολάτρες έφτιαχναν πολυτελή είδωλα τη στιγμή που αρκετοί άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα. Τότε έκοψε το ένα χέρι του αγάλματος και, αφού το πούλησε, μοίρασε τα χρήματα στους απόρους. Ο ηγεμόνας της περιοχής όταν έμαθε τι είχε συμβεί άρχισε να συλλαμβάνει και να τιμωρεί αρκετούς χριστιανούς. Ο Σώζων θεώρησε πως δεν έπρεπε να διώκονται άλλοι για πράξεις τις οποίες είχε κάνει ο ίδιος και γι' αυτό παρουσιάσθηκε οικειοθελώς στον ηγεμόνα, στον οποίο και ομολόγησε με θάρρος και χωρίς να έχει μετανιώσει ότι αυτός ήταν που είχε αφαιρέσει το κομμάτι του αγάλματος. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια, ο Σώζων παρέδωσε μαρτυρικά το πνεύμα του στο θεό.

     Τη σημερινή ημέρα τελούμε την ανάμνηση των Αγίων Αποστόλων Σωσθένους, Αππολώ,  Κηφά, Τυχικού, Επαφροδίτου, Καίσαρος και Ονησιφόρου. Ο Σωσθένης, που μνημονεύεται και από τον Απόστολο Παύλο, έγινε επίσκοπος Κολοφώνος της Μ. Ασίας. Και όλοι οι υπόλοιποι διετέλεσαν επίσκοποι σε διάφορες περιοχές και εποίμαναν με αγάπη και ταπεινοφροσύνη του λαό του θεού, ξεπερνώντας κάθε πειρασμό που παρουσιαζόταν στο δρόμο τους. Αγωνίσθηκαν μάλιστα κατά ττης ειδωλολατρίας, προσφέροντας σημαντικά έργα στην Εκκλησία μας. Όταν ολοκλήρωσαν την ιερή αποστολή τους εξεδήμησαν προς Κύριον.

     Οι Άγιοι Ολυμπάς, Ροδίων, Σωσίπατρος, Τέρτιος, Έραστος και Κουάρτος ανήκουν στους εβδομήντα Αποστόλους του Ιησού Χριστού. Αφιέρωσαν τη ζωή τους στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου, προσελκύοντας πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Ο Σωσίπατρος χειροτονήθηκε επίσκοπος Ικονίου, όπου και παρέδωσε το πνεύμα του εν ειρήνη, έχοντας προηγουμένως επιτελέσει αξιοθαύμαστο έργο. Ο 'Έραστος ήταν επίσκοπος Πανεάδος. Αφού υπήρξε άριστος ποιμένας των χριστιανών τους οποίους του εμπιστεύθηκε ο θεός, εξεδήμησε ειρηνικά προς τον Κύριον. Ο Κουάρτος υπήρξε επίσκοπος Βηρυτού. Ετελειώθη ειρηνικά, έχοντας οδηγήσει στο δρόμο της σωτηρίας πολλούς ειδωλολάτρες. Οι Άγιοι Ολυμπάς και Ροδίων έλαβαν τον δι' αποκεφαλισμού θάνατον στο μεγάλο διωγμό του Νέρωνα.

     Οι Άγιοι Ιάσων και Σωσίπατρος αφιερώθηκαν στο ιεραποστολικό καθήκον με θαυμαστή συνέπεια. Κήρυξαν το θείο λόγο, ίδρυσαν εκκλησίες και προσέλκυσαν πολλούς ανθρώπους στη χριστιανική πίστη. Είχαν ήδη διατελέσει επίσκοποι, όταν πήγαν στην Κέρκυρα για να συνεχίσουν τη δράση τουυς. Εκεί ο ειδωλολάτρης άρχοντας Κερκυλλίνος τους συνέλαβε και τους φυλάκισε δίχως να φαντάζεται ότι οι απόστολοι θα προσέλκυαν πιστούς ακόμα και στη φυλακή. Έκαναν χριστιανούς επτά φυλακισμένους λήσταρχους του νησιού και μάλιστα όλη την οικογένεια του άρχοντα Δατιανού. Ο απόστολος Σωσίπατρος γνώρισε μαρτυρικό θάνατο, ενώ ο Ιάσων απεβίωσε εν ειρήνη σε βαθύ γήρας.

     Κατά την εποχή που ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός βασάνιζε και σκότωνε τους χριστιανούς έζησαν και μαρτύρησαν οι Άγιοι Ιανουάριος -επίσκοπος Νεαπόλεως- Σώσσος, Φαύστος, Ευτύχιος και Ακουτίων. Οι Άγιοι ζούσαν στην πόλη της Ιταλίας Νεάπολη και εργάζονταν ασταμάτητα για να κατακτήσουν κάθε χριστιανική αρετή και να οδηγήσουν στο δρόμο της αλήθειας τους πεπλανημένους ειδωλολάτρες. Όταν ξέσπασε ο διωγμός συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα της Κομπανίας Τιμόθεο. Βασανίσθηκαν όλοι με το σκληρότερο τρόπο. Κατά τη διάρκεια των μαρτυρίων τους οι ειδωλολάτρες προσπαθούσαν να τους πείσουν πως δεν αξίζει να θυσιάσουν τη ζωή τους για τον Χριστό, όμως οι Άγιοι έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους. Για τη στάση τους αυτή αποκεφαλίσθηκαν όλοι, εκτός από τον Άγιο Ιανουάριο, τον οποίο έριξαν σε πυρακτωμένη κάμινο. Με θεία παρέμβαση ο Ιανουάριος σώθηκε και ανασύρθηκε αβλαβής από το κολαστήριό του. Τότε οι δήμιοι του, αφού του έκοψαν τα νεύρα, τον αποκεφάλισαν. Με το μαρτυρικό τους θάνατο οι Άγιοι Ιανουάριος, Σώσσος, Φαύστος, Ευτύχιος και Ακουτίων ανήλθαν στεφανηφόροι στην ουράνια βασιλεία.