Τη σημερινή ημέρα τελούμε την ανάμνηση των Αγίων Αποστόλων Σωσθένους, Ατπτολώ, Κηφά, Τυχικού, Επαφροδίτου, Καίσαρος και Ονησιφόρου. Ο Σωσθένης, που μνημονεύεται και από τον Απόστολο Παύλο, έγινε επίσκοπος Κολοφώνος της Μ. Ασίας. Και όλοι οι υπόλοιποι διετέλεσαν επίσκοποι σε διάφορες περιοχές και εποίμαναν με αγάπη και ταπεινοφροσύνη του λαό του θεού, ξεπερνώντας κάθε πειρασμό που παρουσιαζόταν στο δρόμο τους. Αγωνίσθηκαν μάλιστα κατά της ειδωλολατρίας, προσφέροντας σημαντικά έργα στην Εκκλησία μας. Όταν ολοκλήρωσαν την ιερή αποστολή τους εξεδήμησαν προς Κύριον.

     Ο Άγιος Καλλίνικος καταγόταν από την Κιλικία της Μικρός Ασίας. Με ζήλο κήρυττε το λόγο του Ευαγγελίου και οδήγησε πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Οι ειδωλολάτρες τον συνέλαβαν για την ευαγγελική δράση του και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα Σακερδώνα. Ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας προσπάθησε με κάθε τρόπο να κάμψει το χριστιανικό φρόνημα του Αγίου και να τον πείσει να ασπασθεί τα είδωλα. Όμως ο Καλλίνικος έμενε σταθερός στην πίστη του, παρά τις απειλές του Σακερδώνα, ο οποίος διέταξε το βασανισμό του Αγίου. Αφού υπέβαλαν σε κάθε είδους βασανιστήρια τον Καλλίνικο, στο τέλος τον έδεσαν πίσω από ένα άλογο, το οποίο τον έσυρε διανύοντας απόσταση έντεκα περίπου χιλιομέτρων. Όταν μάλιστα οι στρατιώτες που συνόδευαν τον Άγιο δίψασαν, ο Καλλίνικος με τη δύναμη της προσευχής του επιτέλεσε το εξής θαύμα: Από μια σκληρή πέτρα με τις προσευχές του Αγίου άρχισε να αναβλύζει νερό, το οποίο ξεδίψασε τους στρατιώτες. Η οργή του Σακερδώνα ήταν τόση που διέταξε να ρίξουν τον Καλλίνικο στη φωτιά. Στην πυρακτωμένη κάμινο ο Άγιος Καλλίνικος παρέδωσε το πνεύμα του.

     Οι τριάντα τρεις μάρτυρες έζησαν την εποχή που αυτοκράτορες των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός. Πρώτος συνελήφθη για την πίστη του ο Ιέρων, ο οποίος καταγόταν από τα Τύανα της Καππαδοκίας και ασκούσε το επάγγελμα του γεωργού. Όταν ξέσπασε ο διωγμός κατά των χριστιανών ο έπαρχος Αγρικόλας, που γνώριζε καλά ότι ο Ιερών κήρυττε τον ευαγγελικό λόγο σε κάθε ευκαιρία, διέταξε να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν ενώπιον του προκειμένου να τον ανακρίνει ο ίδιος. Μπροστά στον έπαρχο ο Ιερών δεν ένιωσε φόβο, αλλά γενναία ομολόγησε την πίστη του στον Ιησού Χριστό. Έπειτα από την ομολογία αυτή ο Αγρικόλας διέταξε να βασανίσουν τον Άγιο και να του κόψουν το αριστερό του χέρι. Ο Ιερών υπέστη τρομερά βασανιστήρια, αλλά δε λύγισε, παρά υπέμενε τα μαρτύρια του με υποδειγματική καρτερία. Λίγες μέρες αργότερα συνελήφθησαν και οι χριστιανοί Νίκανδρος, Ησύχιος, Βάραχος, Μαξιμιανός, Καλλίνικος, Ξάντικος, Αθανάσιος, Θεόδωρος, Δουκίτιος, Ευγένιος, Θεόφιλος, Ουαλέριος, Θεόδοτος, Καλλίμαχος, Ιλάριος, Γιγάντιος, Λογγίνος, θεμέλιος, Ευτύχιος, Διόδοτος, Καστρίκιος, Θεαγένης, Μάμας, Νίκων, Θεόδουλος, Βοστρύκιος, Ουίκτωρ, Δωρόθεος, Κλαυδιανός, Επιφάνιος, Ανίκητος και Ιέρων, οι οποίοι την επομένη αποκεφαλίσθηκαν μαζί με τον Ιέρωνα.

     Οι Άγιοι Θύρσος, Λεύκιος και Καλλίνικος έζησαν τον 3ο αιώνα μΧ Κατάγονταν όλοι από τη Βιθυνία και κατοικούσαν στην Καισαρεία. Ήταν γόνοι επιφανών οικογενειών και διήγαν ευσεβή και ταπεινό βίο. Μαρτύρησαν όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος κήρυξε σκληρό διωγμό εναντίον των χριστιανών. Χωρίς να φοβηθεί τις απειλές των ειδωλολατρών ο Λεύκιος παρουσιάσθηκε οικειοθελώς στον έπαρχο Κουμβρίκιο, στον οποίο και ομολόγησε την πίστη του. Δε δίστασε δε να ελέγξει τον έπαρχο που προσπαθούσε με κάθε μέσο να περιορίσει τη διάδοση του χριστιανισμού. Εξοργισθείς ο Κουμβρίκιος διέταξε το βασανισμό του Αγίου. Αφού υπέστη φρικτά βασανιστήρια, ο Λεύκιος ετελειώθη δι" αποκεφαλισμού. Η γενναία στάση του Αγίου, οδήγησε μπροστά στον ηγεμόνα και τον Θύρσο, ο οποίος ομολόγησε με θάρρος ότι Κύριος και θεός του είναι ο Ιησούς Χριστός. Για την ομολογία του αυτή υπέστη φοβερά βασανιστήρια, από τα οποία όμως, με τη βοήθεια του θεού, βγήκε αλώβητος, γεγονός που οδήγησε στη χριστιανική πίστη τον ειδωλολάτρη ιερέα Καλλίνικο. Οι δυο άνδρες βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Ο Καλλίνικος αποκεφαλίσθηκε, ενώ ο Θύρσος θανατώθηκε με πριόνια από τους δήμιους.

     Η Αγία Καλλιόπη έζησε τον 3ο μΧ αιώνα επί αυτοκρατορίας Δεκίου. Πανέμορφη κόρη διακρινόταν για την ομορφιά της και ήταν αφοσιωμένη στο Χριστό. Συνελήφθη στον διωγμό όπου θαμπωμένοι οι κριτές της προσπάθησαν να την σύρουν στη ζωή των ηδονών. Αμετακίνητη καθώς ήταν στην πίστη της βασανίσθηκε και αποκεφαλίσθηκε και έτσι κατατάχθηκε σ' αυτούς που περιφρόνησαν την ζωή τους για τον Χριστό.

     Ο Άγιος Καλλιόπιος καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας, περιοχή που βρίσκεται στη Μικρά Ασία, και έζησε και μαρτύρησε επί αυτοκρατορίας Μαξιμιανού. Όταν ο Καλλιόπιος ομολόγησε την πίστη του, εξοργισμένος ο ηγεμόνας της Πομπηιούπολης, διέταξε να βασανισθεί. Πράγματι οι δήμιοι του Μαξίμου έδεσαν τον Καλλιόπιο σε τροχό, κάτω από τον οποίο έκαιγε φωτιά. Όμως ο τροχός σταμάτησε και η φωτιά έσβησε όταν εμφανίσθηκε ξαφνικά άγγελος Κυρίου. Κατόπιν οι ειδωλολάτρες τον έκλεισαν στη φυλακή. Στη συνέχεια ζητήθηκε εκ νέου από τον Καλλιόπιο να αλλαξοπιστήσει, όμως ο Άγιος αρνήθηκε. Τότε καταδικάσθηκε σε σταυρικό θάνατο. Εκτελέσθηκε ανήμερα τη Μεγάλη Παρασκευή.

     Ο Άγιος Καλλίστρατος καταγόταν από την Καρχηδόνα. Διδάχθηκε την πίστη στον Χριστό από τους γονείς του, οι οποίοι ήταν άνθρωποι χριστιανοί και ευσεβείς. Ο Καλλίστρατος υπηρετούσε στο στρατό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού ως απλός στρατιώτης. Καθώς δεν κρατούσε κρυφή την πίστη του, γρήγορα συνελήφθη από τον ειδωλολάτρη στρατηγό Περσεντίνο. Ο Καλλίστρατος φυλακίσθηκε και βασανίσθηκε ανελέητα, αλλά ούτε στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό του η σκέψη να αρνηθεί τον Χριστό. Βλέποντας ο Περσεντίνος ότι το ήθος του Αγίου δεν μπορούσε να καμφθεί με βασανιστήρια, διέταξε να τον κλείσουν σε ένα σάκο και να τον ρίξουν στη θάλασσα. Όμως με θεία παρέμβαση ο σάκος σχίσθηκε και ο Καλλίστρατος μεταφέρθηκε από δυο δελφίνια στην ξηρά σώος και αβλαβής. Το θαύμα αυτό είδαν σαράντα εννέα στρατιώτες, οι οποίοι τότε πίστεψαν στον θεό του Καλλιστράτου. Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός αυτό ο Περσεντίνος διέταξε να φυλακισθούν ο Άγιος και οι σαράντα εννέα στρατιώτες. Στη φυλακή ο Καλλίστρατος δίδαξε στους στρατιώτες τις αλήθειες της χριστιανικής πίστης. Τελικά ο Περσεντίνος διέταξε να αποκεφαλισθούν ο Καλλίστρατος και οι σαράντα εννέα μάρτυρες.

     Οι Άγιοι μάρτυρες Εφραίμ, Βασίλειος, Ευγένιος, Αγαθόδωρος, Ελπίδιος, Καπίτων και Αιθέριος έζησαν και μαρτύρησαν επί αυτοκρατορίας του Διοκλητιανού. Και οι επτά εστάλησαν από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων σε χώρες ειδωλολατρών για να κηρύξουν το λόγο του Ευαγγελίου. Όλοι οι Άγιοι βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στη Χερσώνα, εκτός από τον Καπίτωνα, ο οποίος σώθηκε ύστερα από επέμβαση του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Καπίτων εξεδήμησε  εν ειρήνη προς τον Κύριο.

     Ο Απόστολος Καρπός έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νέρωνα και συναριθμήθηκε με τους Εβδομήκοντα Μαθητές του Κυρίου. Αρχικά αγωνίσθηκε στην Τρωάδα και στη συνέχεια τιμήθηκε με το αξίωμα του επισκόπου Θράκης. Από τη θέση αυτή φώτισε με τη διδασκαλία του ολόκληρη την οικουμένη και υπήρξε θαυμαστός οδηγός για το ποίμνιο του. Επιτέλεσε μέγιστα θαύματα, θεράπευσε και βοήθησε χιλιάδες ανθρώπους και αγωνίσθηκε δυναμικά ενάντια στους αιρετικούς. Προσήλκυσε ολόκληρες πόλεις και λαούς στην πίστη του Χριστού και μάλιστα μέσω του αγίου βαπτίσματος ξεχώριζε τους πιστούς από τους απίστους. 'Έτσι εξόργισε τους ειδωλολάτρες άρχοντες, οι οποίοι άρχισαν να τον πολεμούν με μένος. Εκείνος όμως ακλόνητος δε δείλιασε στιγμή από την οργή τους και συνέχισε να κηρύττει με θέρμη τη χριστιανική αλήθεια. Η υπομονή και η ευλάβεια του ήταν τόση που συνήθιζε να λέει: «Εφόσον είστε μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη». Ο Άγιος Καρπός γνώριζε και διακήρυττε ότι ο δρόμος για την ένωση με τον θεό δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αντίθετα χρειάζονται δοκιμασίες και αγώνας. Πέθανε ειρηνικά και θαυματουργεί καθημερινά δια του αγίου λειψάνου του.

     Οι Άγιοι μάρτυρες Καρπός, Πάπυλος, Αγαθόδωρος και Αγαθονίκη κατάγονταν από την Πέργαμο. Έζησαν και μαρτύρησαν κατά τους χρόνους που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο διώκτης των χριστιανών Δέκιος. Ο Καρπός, ο οποίος είχε σπουδάσει, όπως και ο συνεργάτης του Πάπυλος, την ιατρική επιστήμη, ήταν επίσκοπος Θυατείρων. Στην επισκοπή του υπηρετούσε κι ένας ευσεβής χριστιανός, ο Αγαθόδωρος. Για τη χριστιανική τους δράση οι τρεις άνδρες συνελήφθησαν από τον ανθύπατο της Μικρός Ασίας Βαλέριο. Όταν οδηγήθηκαν μπροστά στον ηγεμόνα, αυτός τους ζήτησε να θυσιάσουν στους θεούς των ειδωλολατρών. Όμως οι Καρπός, Πάπυλος και Αγαθόδωρος αρνήθηκαν και ομολόγησαν, χωρίς να φοβηθούν, την πίστη τους στον Χριστό. Έπειτα από την ομολογία τους οι τρεις άνδρες βασανίσθηκαν σκληρά. Μάλιστα, ο Βαλέριος έδωσε εντολή στους δήμιους του να ανάψουν κάμινο και να ρίξουν μέσα τους Αγίους μαζί με την αδελφή του Παπύλου, Αγαθονίκη. Όμως μια καταρρακτώδης βροχή έσβησε τη φωτιά και οι τέσσερις Άγιοι σώθηκαν. Τότε ο ηγεμόνας διέταξε να αποκεφαλίσουν τους τρεις άνδρες και την Αγαθονίκη. Οι Άγιοι με το θάνατο τους κέρδισαν το στέφανο του μαρτυρίου.

     Ο Άγιος Κελεστίνος βάδισε με εκπληκτική καρτερία το δρόμο του μαρτυρίου. Ο διακαής πόθος του να επικρατήσει η αληθινή θρησκεία τον ώθησε να κηρύττει με παρρησία το Ευαγγέλιο και να σώζει τις πλανεμένες ψυχές. Οι διαρκείς αγώνες που έδινε ενάντια στο ψεύδος και στις αιρέσεις εξόργισαν τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι τον κατήγγειλαν στις τοπικές αρχές που τον υπέβαλαν σε φριχτά βασανιστήρια. Καθώς δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν από μέσα του τον Χριστό, τον εθανάτωσαν με πυρακτωμένο σίδερο.

     Οι Άγιοι Ναζάριος, Γερβάσιος, Προτάσιος και Κέλσιος μαρτύρησαν επί αυτοκρατορίας Νέρωνα (57-68 μΧ.), ο οποίος προέβη σε ανελέητο διωγμό κατά των χριστιανών. Ο Ναζάριος καταγόταν από γονείς θεοσεβείς, οι οποίοι είχαν κατηχηθεί στο χριστιανισμό από τον Απόστολο Πέτρο. Σε νεαρή ηλικία ο Ναζάριος ορφάνεψε και όταν έφτασε στην ηλικία των είκοσι χρόνων ξεκίνησε περιοδεία με σκοπό να κηρύξει στους λαούς το λόγο του Ευαγγελίου. Όταν έφθασε στα Μεδιόλανα γνώρισε τον Προτάσιο και τον Γερβάσιο, δυο ευσεβείς χριστιανούς. Ο Ναζάριος συνέχισε το θεάρεστο έργο του μαζί με τους δύο άνδρες, κατηχώντας στη χριστιανική πίστη πλήθος ειδωλολατρών. Φεύγοντας για τη Γαλλία ο Ναζάριος διάλεξε για ακόλουθο του ένα νεαρό παιδί, τον Κέλσιο. Όταν ο Ναζάριος και ο Κέλσιος επέστρεψαν στα Μεδιόλανα συνελήφθησαν μαζί με τον Γερβάσιο και τον Προτάσιο από τον έπαρχο Ανούλιο. Στην άρνηση τους να προσκυνηθούνε τα είδωλα, ο Ανούλιος διέταξε τον αποκεφαλισμό και των τεσσάρων.

     Ο Άγιος Σεβαστιανός και οι συν αυτώ Ζωή, Τραγκυλίνος, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ και Τιρβοότιος, Κάστουλος, Μαρκελλίνος και Μάρκος έζησαν την εποχή που ήταν αυτοκράτορες ο Διοκληπανός και ο Μαξιμιανός. Ο Σεβαστιανός ήταν ευσεβής και ενάρετος και καθ' όλη τη ζωή του διακήρυττε την αλήθεια οδηγώντας πολλούς στη χριστιανοσύνη. Ο Μαρκελλίνος και ο Μάρκος, γιοι του ειδωλολάτρη Τρογκυλίνου, διδάχθηκαν και εν συνεχεία ομολόγησαν τη χριστιανική πίστη και για το λόγο αυτό υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Όταν οι ειδωλολάτρες θέλησαν να τους αποκεφαλίσουν, οι γονείς τους προσπάθησαν να τους πείσουν να αρνηθούν τον Χριστό για να σώσουν πς ζωές τους. Τότε όμως παρενέβη ο Σεβασπανός, ο οποίος εμψύχωσε τους νέους και μόΛιστα προσέλκυσε στη χριστιανική πίστη τον πατέρα τους. Στη συνέχεια ο ίδιος, ο πρώην ειδωλολάτρης Τραγκυλίνος, οδήγησε στο δρόμο της αλήθειας το στυγνό έπαρχο. Λίγα χρόνια αργότερα ο Σεβασπανός, ο Τραγκυλίνος, οι γιοι του καθώς και οι χριστιανοί Ζωή, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ και Τιβούρτιος συνελήφθησαν και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Οι Άγιοι, έπειτα από φρικτά βασανιστήρια, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο και ανήλθαν στεφανηφόροι στην αιώνια βασιλεία.

     Τρεις μεγάλες ηρωικές και μαρτυρικές μορφές τιμά η Εκκλησία μας, τον δια τους τίμιους τρόπους του αποκαλούμενο Ευτρόπιο, τον Κλεόνικο και τον Βασιλίσκο. Και οι τρεις έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Μαξιμιανού και κατάγονταν από την Καππαδοκία του Πόντου. Ήταν επίσης συγγενείς και συστρατιώτες του Αγίου μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος. Για την πίστη τους στο Χριστό οδηγήθηκαν ενώπιον του ηγεμόνα Ασκληπιοδότου και μαστιγώθηκαν ανηλεώς. Αξιώθηκαν όμως να δεχθούν το θαύμα της ιάσεώς τους με την εμφάνιση του Κυρίου και του ενδόξου μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου. Τελικά ο Κλεόνικος και ο Ευτρότπος κοσμήθηκαν με τους στεφάνους της αγιοσύνης δια σταυρικού θανάτου, ο δε Βασίλειος ετελειώθη στη φυλακή.

     Κλήμης Ιερομάρτυρας - Μεγαλούργησε και μαρτύρησε την εποχή του Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Καταγόταν από την 'Αγκυρα της Γαλατίας.' Έζησε βίο μοναχικό και αργότερα διετέλεσε αρχιερέας και επίσκοπος Αγκύρας. Υπέστη φρικτά βασανηστήρια και στο τέλος αποκεφαλίστηκε.

     Ο Άγιος Κλήμης καταγόταν από οικογένεια ειδωλολατρών ευγενών. Οι γονείς του Φαύστος και Ματθιδία διακρίνοντας τη φιλομάθεια του γιου τους του προσέφεραν τις καλύτερες σπουδές που θα μπορούσε να λάβει ένας νέος της εποχής του. Ο ευφυής Κλήμης αναγνώρισε την αλήθεια των λόγων του Αποστόλου Πέτρου, όταν τον άκουσε κάποτε να κηρύττει, και έκτοτε αφιερώθηκε στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη διάδοση του χριστιανισμού. Άνθρωπος ενάρετος και δεινός ερμηνευτής των αγίων γραφών καθώς ήταν, ο Κλήμης αναδείχθηκε το 88 μΧ. περίπου επίσκοπος Ρώμης, διαδεχθείς τον Κλήτο. Υπήρξε άριστος ποιμένας, στηρίζοντας με τους λόγους και τη δράση του τους χριστιανούς που διώκονταν. Συνελήφθη από τον Δομιτιανό, ο οποίος τον εξόρισε σε μια πόλη κοντά στη Χερσώνα. Οι εκεί ειδωλολάτρες θανάτωσαν τον Άγιο δένοντας του μια άγκυρα στο λαιμό και ρίχνοντας τον στη θάλασσα. Όταν ο Άγιος Κλήμης απεβίωσε, τα νερά της θάλασσας υποχώρησαν τρία μίλλια. Κάποιοι χριστιανοί προχώρησαν μέχρι το σημείο όπου είχε υποχωρήσει η θάλασσα και βρήκαν μια λίθινη λάρνακα, η οποία περιείχε το άγιο λείψανο του Κλήμεντος. Αφού προσκύνησαν και αποχώρησαν οι χριστιανοί, η θάλασσα επανήλθε στα όρια της.

     Ο Κοδράτος, ο Θεοδόσιος, ο Μανουήλ και άλλοι σαράντα μάρτυρες, κατάγονταν από την Ανατολή. Διακήρυξαν με θάρρος ότι είναι χριστιανοί και τους έκλεισαν στη φυλακή. Υποβλήθηκαν σε πολλά και φοβερά βασανιστήρια. Τελικά τους αποκεφάλισαν όταν όλα τα βασανιστήρια στάθηκαν ανίσχυρα να μεταβάλουν την αφοσίωση τους στον Χριστό.

     Ο Απόστολος Κοδράτος διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον Πούπλιο, ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Ήταν άνθρωπος με βαθιά καλλιέργεια και άριστη θεολογική κατάρτιση. Κατάφερε με τους Λόγους του να αποστομώσει τους φιλοσόφους, οι οποίοι ενήργησαν ώστε να απομακρυνθεί από την πόλη των Αθηνών. Τότε μετέβη στη Μαγνησία της Μικρός Ασίας, όπου δίδαξε τον ευαγγελικό λόγο και οδήγησε στη σωτηρία πολλούς ειδωλολάτρες. Ο μέγας απολογητής βρήκε μαρτυρικό θάνατο υστέρα από διαταγή του αυτοκράτορα Αδριανού.

     Ο Άγιος Κόνων καταγόταν από μια κωμόπολη της Ισαυρίας. Οι γονείς του, όταν έφθασε σε ηλικία γάμου, τον πίεσαν να παντρευθεί, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος προτιμούσε την άγαμη ζωή. Τελικά ενυμφευθη, αλλά συμφώνησε με τη σύζυγο του να ζήσουν εν παρθενία. Λέγεται ότι διδάχθηκε τη χριστιανική πίστη από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ο οποίος τον βάπτισε και του χορήγησε την ενέργεια να επιτελεί θαύματα. Μετά από αυτό δίδαξε τη χριστιανική πίστη και στους ειδωλολάτρες γονείς του. Ο Κόνων συνελήφθη και βασανίσθηκε από τον ηγεμόνα Μάγνο. Δύο χρόνια αργότερα κάποιοι χριστιανοί τον μετέφεραν σπίτι του, για να τον περιθάλψουν. Εκεί ο Κόνων παρέδωσε την άγια ψυχή του.<![endif]>

     Ο Άγιος Κορνήλιος ήταν Ρωμαίος εκατόνταρχος. Διδάχθηκε το χριστιανισμό από τον Απόστολο Πέτρο, έπειτα από οπτασία που είχαν και οι δυο. Μετά την κατήχηση και τη βάπτιση του ο Κορνήλιος ξεκίνησε περιοδεία προκειμένου να διδάξει το λόγο του Ευαγγελίου. Επισκέφθηκε τη Φοινίκη, την Κύπρο, την Αντιόχεια και την 'Εφεσο. Ο Απόστολος Πέτρος ζήτησε από τον Κορνήλιο να επισκεφθεί και την πόλη Σκέψεων της Μυσίας, της οποίας οι κάτοικοι ήταν ειδωλολάτρες. Ως επίσκοπος της πόλης εκχριστιάνισε και βάπτισε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, γεγονός που προκάλεσε την μήνιν των ειδωλολατρών. Συγκεκριμένα, ο έπαρχος Δημήτριος συνέλαβε τον Κορνήλιο και τον οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό, όπου προσπάθησε να τον πείσει να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε ο Κορνήλιος, προανήγγειλε μέγα σεισμό, από τον οποίο όμως υποσχέθηκε πως ο Δημήτριος, η σύζυγος του και το παιδί του δεν θα πάθαιναν τίποτα και βγήκε από το ναό. Ακολούθησε πράγματι τρομερός σεισμός, ο οποίος κατέστρεψε το ναό, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν όσοι βρίσκονταν σε αυτόν, εκτός από τον Δημήτριο και την οικογένεια του. Το θαύμα αυτό έγινε η αιτία να πιστέψουν στον Χριστό ο έπαρχος και η οικογένεια του.

     Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός έζησαν την εποχή που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Καρίνας. Ήταν αδέλφια και κατείχαν σε ύψιστο βαθμό την ιατρική επιστήμη, την οποία έθεταν στην υπηρεσία των ανθρώπων, αλλά και του Χριστού, αφού το μόνο αντάλλαγμα που ζητούσαν από τους ασθενείς ήταν να πιστέψουν στη δύναμη του Κυρίου. Πράγματι, τα δυο αδέλφια θεράπευαν όποιον είχε την ανάγκη τους χωρίς να ζητούν ως αμοιβή τους χρήματα (γι' αυτό και ονομάσθηκαν Ανάργυροι). Μάλιστα, όταν κάποιος εύπορος τους πίεζε να δεχθούν χρήματα για να τους ευχαριστήσει για τη θεραπεία του, οι Άγιοι Ανάργυροι του ζητούσαν να δώσει το ποσό σε κάποιον φτωχό ασθενή. Παρά τη φιλεύσπλαχνη δράση τους όμως, οι δυο Άγιοι διώχθηκαν από τον αυτοκράτορα Καρίνο εξαιτίας της χριστιανικής πίστης τους. Ο άρχοντας τους ζήτησε να αρνηθούν τον Χριστό, αλλά αυτοί όχι μόνο δεν υποχώρησαν, παρά κατάφεραν, με θαύμα που επιτέλεσαν, να αποδείξουν στον αυτοκράτορα την πλάνη του και να του δείξουν το δρόμο της σωτηρίας. Μια μέρα που οι Άγιοι μάζευαν θεραπευτικά βότανα σε κάποιο βουνό, ο δάσκαλος τους από φθόνο τους επιτέθηκε με πέτρες και τους δολοφόνησε.

     Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός κατάγονταν από την Ασία. Ευτύχησαν να έχουν γονείς δυο ευσεβείς ανθρώπους. Σε νεαρή όμως ηλικία έμειναν ορφανοί από πατέρα. Έκτοτε η μητέρα τους Θεοδότη, υπόδειγμα χριστιανής και μητέρας, αφιέρωσε τη ζωή της στην ανατροφή και στη μόρφωση των παιδιών της. Τους εμφύσησε την αγάπη για τον ενάρετο βίο, έχοντας πάντα ως οδηγό της τις αρχές του Ευαγγελίου. Τα δυο ευσεβή τέκνα της Θεοδότης διέκρινε μεγάλη ευφυΐα και γ' αυτό η μητέρα τους φρόνησε ώστε να σπουδάσουν σε διάφορες σχολές. Πράγματι, τα δυο αδέλφια διδάχθηκαν πολλές επιστήμες, αλλά αφοσιώθηκαν στην εξάσκηση της ιατρικής. Με τις γνώσεις που απέκτησαν θεράπευαν τις ασθένειες των φτωχών ανθρώπων χωρίς ποτέ να ζητήσουν αμοιβή για τις υπηρεσίες τους. Ακόμα και όταν οι ίδιοι οι ασθενείς που θεραπεύονταν προσέφεραν στους Αγίους χρήματα για να τους ευχαριστήσουν, εκείνοι δεν τα δέχονταν, παρά τους ζητούσαν να τα δώσουν σε όσους είχαν ανάγκη. Επειδή λοιπόν δε δέχονταν να πάρουν αμοιβή, ονομάσθηκαν Ανάργυροι. Απεβίωσαν εν ειρήνη.

     Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός υπήρξε Απόστολος του Ευαγγελίου στα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Γεννήθηκε στο Μονοδένδρι της Αιτωλίας, είκοσι ετών μετέβη στο Αγιον Όρος, στη Μονή Φιλόθεου όπου έγινε μοναχός. Ο Άγιος δεν ησύχαζε από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Με θεία αποκάλυψη πήγε στην Κων/πολη και αφού έκανε μαθήματα ρητορικής, πήρε άδεια και όργωσε την Ελλάδα διδάσκοντας τους «ραγιάδες».'Έκτιζε σχολεία, εκκλησίες και πλήθος πιστών τον ακολουθούσε. Απαγχονίστηκε στα χώματα της Βορείου Ηπείρου από τους ασεβείς το έτος 1779.

     Οι Άγιοι Ολυμπάς, Ροδίων, Σωσίπατρος, Τέρτιος, Έραστος και Κουάρτος ανήκουν στους εβδομήντα Αποστόλους του Ιησού Χριστού. Αφιέρωσαν τη ζωή τους στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου, προσελκύοντας πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Ο Σωσίπατρος χειροτονήθηκε επίσκοπος Ικονίου, όπου και παρέδωσε το πνεύμα του εν ειρήνη, έχοντας προηγουμένως επιτελέσει αξιοθαύμαστο έργο. Ο 'Έραστος ήταν επίσκοπος Πανεάδος. Αφού υπήρξε άριστος ποιμένας των χριστιανών τους οποίους του εμπιστεύθηκε ο θεός, εξεδήμησε ειρηνικά προς τον Κύριον. Ο Κουάρτος υπήρξε επίσκοπος Βηρυτού. Ετελειώθη ειρηνικά, έχοντας οδηγήσει στο δρόμο της σωτηρίας πολλούς ειδωλολάτρες. Οι Άγιοι Ολυμπάς και Ροδίων έλαβαν τον δι' αποκεφαλισμού θάνατον στο μεγάλο διωγμό του Νέρωνα.

     Ο Άγιος Κρήσκης, μαθητής του Αποστόλου Παύλου, καταγόταν από τα Μόρα της Λυκίας. Σε όλο το βίο του επέδειξε αξιοθαύμαστη ευσέβεια και είχε κατακτήσει σε βαθμό υψηλό τις χριστιανικές αρετές. Σε αρκετά μεγάλη ηλικία, ο Κρήσκης δεν έπαψε να μάχεται για να νουθετήσει όσους θυσίαζαν στα είδωλα και να αγωνίζεται να τους φέρει στο δρόμο της αλήθειας. Ο έπαρχος της περιοχής έμαθε για τη χριστιανική δράση του γέροντα και έδωσε εντολή να τον βασανίσουν. Ο Άγιος παρέδωσε μαρτυρικά το πνεύμα του στο θεό.

     Ο Άγιος Κυπριανός έζησε και μαρτύρησε επί αυτοκρατορίας Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας από επιφανή και πλούσια οικογένεια, η οποία του είχε προσφέρει αξιόλογη μόρφωση. Ο Κυπριανός υπήρξε για πολλά χρόνια ξακουστός μάγος. Σε αυτόν μάλιστα προσέτρεξε κι ένας ειδωλολάτρης, ο Αγλαΐδας, ο οποίος ήταν ερωτευμένος με μια παρθένα, την Ιούστα. Επειδή όμως δεν έβρισκε ανταπόκριση στον ερωτά του ζήτησε από τον Κυπριανό να τον βοηθήσει με τις μαγικές του ικανότητες. Όμως οι ενέργειες του Κυπριανού δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα και γι" αυτό έκαψε τα βιβλία του που περιείχαν τις απατηλές γνώσεις της μαγικής τέχνης και βαπτίσθηκε χριστιανός-Έκτοτε αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου, προσελκύοντας στη χριστιανική πίστη πολλούς ανθρώπους. Κατόπιν έγινε ιερέας και αργότερα επίσκοπος Καρχηδόνας. Την Ιούστα τη χειροτόνησε διακόνισσα και τη μετονόμασε σε Ιουστίνη. Για τη χριστιανική τους δράση οι δυο Άγιοι συνελήφθησαν και εξορίστηκαν στη Νικομήδεια. Ο εκεί ηγεμόνας Κλαύδιος υπέβαλε σε πολλά βασανιστήρια τους Αγίους. Στο τέλος διέταξε τον αποκεφαλισμό τους.

     Η Αγία Κυριακή είχε γονείς τον Δωρόθεο και την Ευσεβία οι οποίοι ήταν άτεκνοι. Μετά από προσευχές των γονιών της προς τον θεό γεννήθηκε η Αγία ημέρα Κυριακή. Κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού οι γονείς της μαρτύρησαν. Την Αγία έστειλαν στον Καίσαρα Μαξιμιανό και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό που της θύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Η παρθένος του απάντησε κατάλληλα και εκείνος αφού την βασάνισε διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της.

     Ο όσιος Κυριάκος έζησε και έδρασε την εποχή που αυτοκράτορας ήταν ο Θεοδόσιος Β' ο Μικρός (408-405 μ.Χ.). Καταγόταν από γένος ιερατικό. Συγκεκριμένα, ο πατέρας του Ιωάννης ήταν ιερέας στην Εκκλησία της Κορίνθου, ενώ αδελφός της μητέρας του Ευδοκίας ήταν ο επίσκοπος Κορίνθου Πέτρος. Μέχρι τα δεκαοχτώ του χρόνια ο Κυριάκος ήταν αναγνώστης στην Εκκλησία της Κορίνθου. Έπειτα μετέβη στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει και από εκεί πήγε στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου, ο οποίος τον έκανε μοναχό. Ο Κυριάκος διακρίθηκε ανάμεσα στους άλλους ασκητές για τις αρετές και την υπομονή του, καθώς και για την προσήλωση του στην ορθόδοξη πίστη. Λίγο καιρό αργότερα έφυγε από τη Λαύρα του Ευθυμίου και πήγε στη Λαύρα του Σουκά, όπου έγινε επιστάτης του σκευοφυλακίου. Το μεγαλείο του χριστιανού Κυριακού ήταν τέτοιο που ο θεός τον αξίωσε να θαυματουργεί, αλλά και να προλέγει όσα επρόκειτο να συμβούν. Στην ηλικία των εβδομήντα χρόνων ο Κυριάκος έφυγε και από τη Λαύρα του Σουκά και πέρασε από πολλά μοναστήρια. Εξεδήμησε προς Κύριον σε ηλικία εκατόν επτά χρόνων.

     Ο Άγιος Κύριλλος έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίου (337-361) Καταγόταν από πλούσια και ευσεβή οικογένεια, γι' αυτό και από πόλο νέος δέχτηκε τα νάματα της ευσεβείας. Μετά το θάνατο του επισκόπου Ιεροσολύμων ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο και από τη θέση αυτή ποίμανε με αγάπη και αφοσίωση τους πιστούς. Γύρω στο 358 π.Χ. εξορίστηκε από τον επίσκοπο Ακάκιο και τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο, επανήλθε όμως λίγα χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο του τελευταίου, για να μπορέσει να συνεχίσει το θαυμαστό του έργο.

     Ο Αγιος Κύριλλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όταν ήταν σουλτάνος ο Σουλεϊμάν από τον Πέιο και την Παρασκευή. Οι γονείς του πέθαναν όταν αυτός ήταν σε ηλικία δέκα ετών. Την κηδεμονία του Κυρίλλου ανέλαβε ο μουσουλμάνος αδελφός της μητέρας του, ο οποίος προσπάθησε να τον εξισλαμίσει. Όμως κάτω από την καθοδήγηση ευσεβών πατέρων, ο Κύριλλος πήγε στη Μονή Χιλιανδαρίου και έγινε μοναχός. Οκτώ χρόνια μετά κι ενώ ο Κύριλλος βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, συκοφαντήθηκε στους Τούρκους από το μουσουλμάνο θείο του. Οι Τούρκοι, αφού προσπάθησαν να τον πείσουν να αρνηθεί την πίστη του, τον έκαψαν ζωντανό στις 6 Ιουλίου 1566.

     Οι Άγιοι Πατέρες μας Κύριλλος και Μεθόδιος μεγαλούργησαν κατά τον ένατο μετά Χριστόν αιώνα. Γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη από οικογένεια επιφανή και θεοσεβή. Μεγαλύτερος από τα δύο αδέλφια ήταν ο Μεθόδιος, ο οποίος γεννήθηκε το 815 μ.Χ., ενώ ο Κύριλλος ήρθε στον κόσμο δώδεκα χρόνια αργότερα, το 827 μ .Χ. Όταν ήταν ακόμη σε νεαρή ηλικία τα δύο αδέλφια μετέβησαν στη Μονή του . Πολυχρονίου, στην Κωνσταντινούπολη, όπου μορφώθηκαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Η γνωριμία τους με τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φώτιο υπήρξε καθοριστική για την πνευματική και ηθική εξέλιξη τους. Όταν ήταν αυτοκράτορας ο Μιχαήλ Γ ο Φώτιος επέλεξε τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, που είχαν πλέον φθάσει σε ανώτατο βαθμό θεολογικής κατάρτισης και σοφίας, για να εκτελέσουν έργο θεάρεστο. Συγκεκριμένα, ανετέθη στα δυο αδέλφια να μεταβούν στα έθνη των Σλάβων και να κηρύξουν το λόγο του Ευαγγελίου. Οι δύο Άγιοι με χαρά δέχθηκαν να υπηρετήσουν το θέλημα του θεού και να οδηγήσουν στο δρόμο της σωτηρίας τους λαούς των χωρών αυτών. Στα μέρη αυτά οι Κύριλλος και Μεθόδιος συγκρότησαν και οργάνωσαν εκκλησίες, δίδαξαν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, αλλά και διέδωσαν το αλφάβητο των Σλάβων που είχαν επινοήσει. Ο Κύριλλος αναπαύθηκε το έτος 869 στη Ρώμη, ενώ ο Μεθόδιος κοιμήθηκε το 885 στη Μοραβία.

     Ο Άγιος Κύριλλος έζησε την εποχή του Θεοδοσίου του Μικρού. Ήταν ανιψιός του αρχιεπισκόπου Αλεξάνδρειας Θεόφιλου, τον οποίο και διαδέχθηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Από τη θέση αυτή καθοδήγησε το ποίμνιο του με αφοσίωση και στοργή και προσήλκυσε πολλούς στην Ορθοδοξία. Η πνευματική του δύναμη και η αγνότητα της καρδιάς του τον ανέδειξαν πρόεδρο της Γ Οικουμενικής Συνόδου, θέση από την οποία καταπολέμησε τους αιρετικούς και αποκατέστησε την αλήθεια. Αφήνοντας ένα πλούσιο πνευματικό έργο ως πολύτιμη κληρονομιά στις μετέπειτα γενιές, εξεδήμησε προς Κύριον εν ειρήνη.

     Κύρος και Ιωάννης 'Αγιοι - Ο Κύρος κατάγονταν από την Αλεξάνδρεια. Έγινε μοναχός στον Αραβικό κόλπο. Ο Ιωάννης όταν έμαθε ότι κάνει θαύματα, πήγε και τον βρήκε. Στην συνέχεια έμεινε μαζί του και έγινε και αυτός μοναχός. Θεράπευαν από το κελί τους όλους τους πάσχοντες. Κάποτε έμαθαν ότι οι ειδωλολάτρες έπιασαν μια χριστιανή με τις κόρες της και σκόπευαν να τις βασανίσουν. 'Ηταν η Αθανασία με τις κόρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία. Αμέσως έτρεξαν κοντά τους για να τις εμψυχώσουν. Τότε οι ειδωλολάτρες βασάνισαν και αυτούς και στην συνέχεια τους αποκεφάλισαν. Το ίδιο έκαναν και με τις τέσσερις γυναίκες.

     Οι Άγιοι Ανάργυροι Κύρος και Ιωάννης έζησαν και μαρτύρησαν τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο σκληρός διώκτης των χριστιανών Διοκλητιανός. Η καταγωγή του Κόρου ήταν από την Αλεξάνδρεια και του Ιωάννη από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Ήταν και οι δύο" άριστοι γνώστες της ιατρικής επιστήμης. Προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε όποιον τους είχε ανάγκη χωρίς να αμείβονται. Πέρα όμως από το γεγονός ότι δε ζητούσαν χρήματα, μοίραζαν την περιουσία τους στους απόρους, με αποτέλεσμα να μείνουν και οι δυο φτωχοί. Όμως η προσφορά τους προς τους συνανθρώπους τους δεν περιορίστηκε στην παροχή ιατρικών υπηρεσιών. Οι Άγιοι Ανάργυροι δίδασκαν με κάθε ευκαιρία το λόγο του Ευαγγελίου, καταδεικνύοντας σε πολλούς ανθρώπους το δρόμο της σωτηρίας, αλλά και εμψυχώνοντας τους χριστιανούς που διώκονταν και μαρτυρούσαν για την αγάπη του Χριστού. Η δράση τους αυτή έγινε γνωστή στον ειδωλολάτρη άρχοντα του τόπου, ο οποίος διέταξε τον αποκεφαλισμό τους. Τα άγια λείψανα του Κόρου και του Ιωάννη ενταφιάσθηκαν κρυφά από τους χριστιανούς. Όταν ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ο Αρκάδιος και πατριάρχης Αλεξανδρείας ο Θεόφιλος βρέθηκαν τα λείψανα των Αγίων. Η ανακομιδή τους έγινε με τρόπο πανηγυρικό.

     Κατά τα χρόνια του σκληρού αυτοκράτορα Δεκίου (249-251 μΧ.)  έζησαν οι επτά παίδες Μαξιμιλιανός, Εξακουστωδιανός, Ιάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Ιωάννης και Κωνσταντίνος. Ο Δέκιος εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, βασανίζοντας και  δολοφονώντας πλήθος κόσμου. Οι επτά νέοι, έπειτα από πολλή  σκέψη, αποφάσισαν να μοιράσουν στους φτωχούς τα υπάρχοντα  να καταφύγουν σε σπήλαιο, ώστε να μην εξαναγκαστούν  να αρνηθούν την πίστη τους. Στο καταφύγιο τους οι παίδες προσευχήθηκαν θερμά στον Κύριο να τους πάρει κοντά του για να μην πέσουν στα χέρια του Δεκίου. Η προσευχή τους εισακούστηκε και οι νέοι παρέδωσαν το πνεύμα τους. Εκατόν ενενήντα χρόνια μετά, επί βασιλείας Θεοδοσίου Β' του Μικρού, εμφανίστηκε αίρεση που αμφισβητούσε την ανάσταση των νεκρών. Ο αυτοκράτορας ήταν απελπισμένος και δεν ήξερε τι να πράξει. Ο Κοριός απάντησε στις προσευχές του με τον εξής θαυμαστό τρόπο: Ένα παιδί εμφανίσθηκε στην αγορά της Εφέσου, το οποίο αγόρασε ψωμί με νόμισμα της εποχής του Δεκίου. Έκπληκτοι οι κάτοικοι ανέκριναν το παιδί, το οποίο τους οδήγησε στη σπηλιά στην οποία είχε μαζί με τα αδέλφια του παραδώσει το πνεύμα του πολλά χρόνια πριν. Όταν οι Εφέσιοι αντίκρισαν όλα τα παιδιά ζωντανά κατάλαβαν ότι επρόκειτο για απάντηση του θεού στις κακοδοξίες των αιρετικών.

     Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν γιος του Κωνσταντίου του Χλωρού και της Αγίας Ελένης. Όταν ο Κωνστάντιος πέθανε, άφησε διάδοχο του το γιο του Κωνσταντίνο. Ο Κοριός, θέλοντας να βοηθήσει τον Κωνσταντίνο στον αγώνα του κατά του Μαξεντίου, σχημάτισε στον ουρανό το σημείο του Τιμίου Σταυρού με την επιγραφή «Εν τούτω νίκα», προσφέροντας του ένα ισχυρότατο όπλο για να καταπολεμήσει τους εχθρούς του. Ο Κωνσταντίνος ενδιαφερόταν πολύ για τα ιερά σεβάσματα των χριστιανών, γι' αυτό έστειλε τη μητέρα του στα Ιεροσόλυμα για να βρει τον Τίμιο Σταυρό. Μετά την εύρεση η Αγία Ελένη, αφού διχοτόμησε τις κεραίες του και έτσι δημιούργησε δύο σταυρούς, τον ένα τον μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Σε ηλικία ογδόντα ετών, το 328 μΧ. παρέδωσε το πνεύμα της στο λατρευτό της Ιησού. Ο γιος της εξεδήμησε και αυτός προς Κύριον το 337 μΧ.