Εορτάζοντες την 2ην του μηνός Ιουλίου

• ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΤΙΜΙΑΣ ΕΣΘΗΤΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΟΣ Πατριάρχης Ιεροσολύμων

• Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΪΝΤΟΣ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ό Νεομάρτυρας

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΙΜΟΣ ό Γέρων, ΠΑΥΛΟΣ, ΒΗΛΩΝ, ΘΕΩΝ, ΗΡΩΝ και άλλοι 36 Αιγύπτιοι (+ 305-310)*.

• [Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΑΝΟΣ, Μάρτυρας]

Αναλυτικά

ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΤΙΜΙΑΣ ΕΣΘΗΤΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Στο ναό των Βλαχερνών, πού είχε κτίσει ή βασίλισσα Πουλχερία, κόρη του αυτοκράτορα Αρκαδίου και σύζυγος του αυτοκράτορα Μαρκιανού (451-457), είχαν κατατεθεί τα σπάργανα (εντάφια) της Θεοτόκου, τα όποια είχαν σταλεί από τον Πατριάρχη Ίεροσολύμων Ίουβενάλιο. Όταν δε ήταν αυτοκράτορας ό Λέων Α' ό Θράξ (457-474), οι πατρίκιοι Γάλβιος και Κάνδιδος έφεραν από τα Ιεροσόλυμα και την τίμια έσθήτα της Ύπεραγίας Θεοτόκου. Ό Λέων την παρέλαβε και την κατέθεσε στο ναό των Βλαχερνών, μέσα σε χρυσή λάρνακα. Ή έσθήτα αυτή υπήρχε μέσα στο ναό των Βλαχερνών μέχρι το έτος 820. Άλλα ό ναός αυτός το 1070 κάηκε και κατόπιν, αφού ανοικοδομήθηκε, από απροσεξία ξανακάηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1434. Βέβαια, πάντα τα τίμια αντικείμενα της Ύπεραγίας Θεοτόκου γίνονται αφορμή στους αγωνιζόμενους χριστιανούς να μιμηθούν την αρετή της. Και όπως, λοιπόν, αυτή διετήρει πάντα τα ρήματα (του Κυρίου) εν τη καρδία αυτής"1, διατηρούσε, δηλαδή, τα λόγια του Υιού της βαθειά χαραγμένα στην καρδιά της, έτσι ας κάνουμε κι εμείς.
1. Ευαγγέλιο Λουκά, θ' 51.

Άπολυτίκιον. "Ηχος πλ. δ'.
Θεοτόκε Άειπάρθενε, των ανθρώπων ή σκέπη, Έσθήτα και Ζώνην του αχράντου σου σώματος, κραταιάν τη πάλει σου περιβολήν έδωρήοω, τω άσπόρω τόκω σου άφθαρτα διαμείναντα· επί σοι γαρ και φύσις, καινοτομείται και χρόνος. Διό δυσωπούμεν σε, είρήνην τη πολιτεία σου δώρησαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΟΣ Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Ό Πατριάρχης αυτός, κατέχει μία από τις επισημότερες θέσεις στην εκκλησιαστική Ιστορία. Κατά την πιο πιθανή γνώμη, πατριάρχευσε 28 συνεχή χρόνια και υπήρξε σύγχρονος των βασιλέων Θεοδοσίου του μικρού, Πουλχερίας, Μαρκιανοϋ και Λέοντος του Α'. Στή Γ' Οικουμενική Σύνοδο, πού έγινε στην Εφεσο, ή συμμετοχή του Ίουβενάλιου ήταν ένεργήτικώτατή. Διότι ήταν άνδρας όχι μόνο πολλού ζήλου, αλλά και λόγου και παιδείας. Ό Ίουβενάλιος έγραψε για την Κοίμηση της Θεοτόκου και τη Μετάσταση αυτής. Επίσης, αυτός είναι πού έστειλε στον αυτοκράτορα Μαρκιανό τα εντάφια της σπάργανα, πού κατατέθηκαν στο Ναό των Βλαχερνών. Πέθανε, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Δοσίθεου, το έτος 457.

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΪΝΤΟΣ
Καταγόταν από τη Φρυγία και διακρινόταν για το θερμό ζήλο του να διαδίδει τη χριστιανική πίστη μεταξύ των ειδωλολατρών. Κάποτε πήγε σ' ένα χωριό πού ονομαζόταν Αίολίς, όπου έδινε ελεημοσύνη στους φτωχούς και γιάτρευε ανθρώπους από ακάθαρτα πνεύματα. Επειδή όμως ό ηγεμόνας Ρούφος τον ανάγκαζε να θυσιάσει στα είδωλα, δαιμονίστηκε, αλλ' ό Άγιος τον θεράπευσε και ό ηγεμόνας, αφού τον αντάμειψε με πολλές τιμές τον άφησε ελεύθερο. Κατόπιν πήγε στην Πέργαμο, όπου συνελήφθη από τους Έλληνες Κυμαίους, πού άρχισαν να τον βασανίζουν. Τότε ξαφνικά έγινε μεγάλος σεισμός, με αποτέλεσμα να πέσει ό ναός των Ελλήνων και να συντριβούν τα είδωλα πού ήταν μέσα σ' αυτόν. Φοβισμένοι οι Έλληνες, άφησαν τον Άγιο ελεύθερο. 'Αργότερα στην Πέργαμο ήλθε ό άρχοντας Κλέαρχος, ό όποιος συνέλαβε τον Άγιο και του συνέτριψε τα σκέλη, αλλ' αυτός με τη θεία χάρη έγινε υγιής και από τότε έζησε άλλα 10 χρόνια και κατόπιν απεβίωσε ειρηνικά. (Ή κυρίως μνήμη του 'Αγίου αυτού είναι την 2α Μαρτίου, εδώ περιττώς επαναλαμβάνεται από τους Συναξαριστές).

Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ό Νεομάρτυρας
Στις 2 Ιουλίου του 1835, μαρτύρησε στη Μάκρη του Νομού Έβρου ό Άγιος Λάμπρος. Αυτός, μαζί με άλλους πέντε συμμάρτυρές του, τον Θεόδωρο, τον άλλο Θεόδωρο, τον Γεώργιο, τον Ιωάννη και τον Μιχαήλ, εκβιάστηκε από τους Τούρκους και έξώμοσε. Κατόπιν όμως μεταμελήθηκε και μαζί με τους άλλους μαρτύρησε για την πίστη του στον Χριστό.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΙΜΟΣ ό Γέρων, ΠΑΥΛΟΣ, ΒΗΛΩΝ, ΘΕΩΝ, ΗΡΩΝ και άλλοι 36 Αιγύπτιοι (+ 305-310).
Ό Άγιος Άνθιμος, γέρων στην ηλικία και πιθανώτατα ελληνικής καταγωγής, μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια του Μαξιμιανού. ΟΙ δε υπόλοιποι, επίσης μαρτύρησαν στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια του Μαξιμιανού.

[Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΑΝΟΣ, Μάρτυρας]