|
Εορτάζοντες την 4ην του
μηνός Ιανουαρίου
Αναλυτικά Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 70 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους εξέλεξε ό Χριστός ϋστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ό "Ιδιος. Στόν αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν οϋτε στιγμή. Γι' αυτό τους είπε, ότι ώφειλον να μη σταματούν και να μη χαιρετούν κανένα εις τον δρόμον. Αυτό δε, αποτελεί μάθημα για μερικούς πνευματικούς εργάτες, πού χάνουν άσκοπα ώρες και μέρες φλυαρώντας αντί να διδάσκουν, και σκανδαλίζοντας αντί να οικοδομούν. Ό Κύριος παρήγγειλε τους Έθδομήκοντα Αποστόλους, μήτε βαλάντιο να έχουν μαζί τους, μήτε δισάκιο, οϋτε υποδήματα να κρατάνε. Γιατί; Για να φανεί, ότι οι στρατιώτες του Χριστού πρέπει να έχουν αυταπάρνηση και να εξοικειώνονται με όλες τίς στερήσεις. Και να δειχθεί ότι ό Θεός με μηδαμινά μέσα κατορθώνει τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα έργα. ΟΙ Έβδομήκοντα έξετέλεσαν την αποστολή τους με όλη την ακρίβεια και την πειθαρχία, όταν ό Χριστός ήταν στη γη. Άλλα και υστέρα από την ανάληψη Του και το σχηματισμό της Εκκλησίας Του, έκαναν με ζήλο και αυταπάρνηση όλο το καθήκον τους. Αυτοί δε ήταν:
Άπολυτίκιον. "Ηχος γ'. Θείας πίστεως, τω άμφιβλήστρω, έζωγρήσατε, εθνών αγέλας, Έβδομήκοντα Κυρίου Απόστολοι, προς ευσέβειας την θείαν έπίγνωοιν, ως δεδεγμένοι την χάριν του Πνεύματος. Μύσται ένθεοι, Χριστώ τω Θεώ πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ήμϊν το μέχα έλεος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΩΣΙΜΟΣ ό μοναχός και ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ό κομενταρήσιος Σκοταδισμό θεωρούν σήμερα πολλοί... υποτιθέμενοι διανοούμενοι του κόσμου το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου. "Εγκλημα θεωρούσε τότε το να διδάσκει κάποιος περί αρετής και ό αυτοκράτορας Δομιτιανός, ατά χρόνια (81-96) του οποίου έζησε και ό "Αγιος Ζώσιμος, στον τόπο της Κιλικίας/Επόμενο ήταν να βρεθεί σε μεγάλη και σκληρή δοκιμασία ή χριστιανική Εκκλησία. Σ' αυτόν το διωγμό, συλλαμβάνεται και ό Ζώσιμος. Βασανίζεται φρικτά, για να αρνηθεί την πίστη του στο Χριστό. Τα βασανιστήρια, όμως, δε μεταβάλλουν καθόλου το φρόνημα του και δεν ελαττώνουν το θάρρος του. Στήν αγριότητα αντιτάσσει ηρωισμό, και το πεϊσμα των δημίων του σπάει μπροστά στην ατέλειωτη υπομονή του. Αποφασίζουν τότε και τον ρίχνουν για τροφή σ' ένα λιοντάρι, μέσα σε αμφιθέατρο. Ξαφνικά, κάτι παράδοξο γίνεται μπροστά στα μάτια των θεατών. Μόλις το λιοντάρι πλησιάζει κοντά στο Ζώσιμο, ή ορμή του ανακόπτεται. "Ηρεμα προχωρεί και κάθεται δίπλα στα πόδια του. Ό Θεός είχε βάλει στο βλέμμα του τόση δύναμη επιβλητικότητας, χάρης και έλκυστικότητας, πού κατάφερε να εξημερώσει το λιοντάρι σαν αρνί. Το πλήθος δια βοής απαιτεί από τον αυτοκράτορα την απελευθέρωση του Αγίου, πράγμα πού έγινε. Ό θρίαμβος αυτός της πίστεως κέρδισε και έναν ειδωλολάτρη, τον Αθανάσιο κομεντα-ρήσιο. Φεύγοντας και οι δύο σ ένα ορεινό μέρος και αφού έζησαν με αγάπη και συμπροσευχη. τελείωσαν ειρηνικά τη ζωή τους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ ηγούμενος Κουκουμίου Υπήρξε ηγούμενος της Μονής Κουκουμά ή Κουκουμίου ή Κουκούμης στη Σικελία. Απεβίωσε ειρηνικά.
Άπολυτίκιον. Ηχος γ'. Την ωραιότητα. Κτίσις βασιλείας, Θεού γενόμενος, βίον κατάλληλον, τη κλήσει εσχηκας, εύαρεστήσας τω Θεώ, εν έργοις δικαιοσύνης· όθεν Μοναζόντων σε, ποδηγέτην ανέδειξε, Χριστός ό φιλάνθρωπος, ό δεχθείς τους αγώνας σοι ώ πρέσβευε υπέρ των βοώντων χαίροις Θεόκτιστε θεόφρον.
Η ΟΣΙΑ ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΑ ή Συγκλητική Έζησε τον 5ο αιώνα μετά Χριστόν. Κόρη του 'Ανθεμίου, ανώτατου διοικητικού άρχοντα της Ρώμης. Ή Άπολλιναρία, φημισμένη για την ωραιότητα και τη φρόνηση της, είχε θερμή πίστη και ολόψυχη αφοσίωση στον Χριστό. Κάποτε της δόθηκε ή ευκαιρία και πήγε στους Αγίους Τόπους στην Ιερουσαλήμ, μαζί με πολλά χρήματα, δούλες και δούλους, για να προσκυνήσει. Μετά τις πρώτες άγιες συγκινήσεις της, θεώρησε χρέος της να απελευθερώσει όλους τους δούλους, άφοϋ τους εφοδίασε με τα ανάλογα χρήματα. Αυτή, μαζί με έναν γέροντα υπηρέτη, πήγε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί με πολύ θεοσέβεια και καθαρότητα, ζούσε το μοναχικό βίο. Έγινε φημισμένη στους γυναικείους μοναστηριακούς κύκλους, και πολλές γυναίκες πήγαιναν και συμβουλεύονταν από τη φρόνηση και τη μεγάλη της αρετή. Κάποτε μάλιστα, αρρώστησε από ακάθαρτο πνεύμα ή αδελφή της. Τότε ή Άπολλιναρία πήγε στη Ρώμη και με τίς προσευχές της, ή θεία χάρη θεράπευσε την αδελφή της. "Ολοι τότε προσπάθησαν να την κρατήσουν κοντά τους. Αυτή όμως, αποχαιρέτησε συγκινητικά τους δικούς της και επέστρεψε στο ησυχαστήριο της, όπου ειρηνικά παρέδωσε το πνεύμα της.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞ ΜΑΡΤΥΡΕΣ Απεβίωσαν ειρηνικά (αν και στους Συναξαριστές αναφέρονται σαν μάρτυρες).
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ό νέος Κείται πλησίον του αγίου Μωκίου".
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ και ΕΥΦΗΜΙΑ* Γίνεται απλή αναφορά των ονομάτων τους χωρίς κανένα βιογραφικό στοιχείο.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ηγούμενος Βατοπεδίου και οι ΔΩΔΕΚΑ ΜΟΝΑΧΟΙ Βατοπεδινοί Ό όσιομάρτυρας Ευθύμιος και οι δώδεκα μοναχοί της Μονής Βατοπεδίου, μαρτύρησαν το 1280 κατά τον διωγμό στο "Αγιον "Ορος, από τους φιλοπαπικούς, τον βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγο και Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο. Καταδίωξαν λοιπόν τους μοναχούς και άλλους μεν βασάνισαν, τον δε ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου Ευθύμιο, πού είχε πρωτοστατήσει στη διαμαρτυρία κατά της ένωσης με τους παπικούς, έπνιξαν στη θάλασσα. Ενώ συγχρόνως δώδεκα άλλους αδελφούς της ιδίας Μονής απαγχόνισαν.
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ Γεννήθηκε στο χωριό Κάμπροβα του Μεγάλου Τυρνάβου. Ό πατέρας του ονομαζόταν Δέτζιο, αργότερα έγινε μοναχός με το όνομα Δανιήλ. Ή μητέρα του ονομαζόταν "Αννα. Το πρώτο όνομα του νεομάρτυρσ αύτοϋ ήταν Ματθαίος και ο'ι ευσεβείς και πλούσιοι γονείς του τον μεγάλωναν με χριστιανοπρέπεια. Κάποτε λοιπόν, όταν ήταν οκτώ ετών, οι γονείς του τον μάλωσαν για κάποια του αταξία και αυτός θυμωμένος εϊπε μπροστά σε Τούρκους ότι θα τουρκέψει. Τότε με χίλια βάσανα ο'ι γονείς του κατόρθωσαν να αποτρέψουν την περιτομή του. "Οταν μεγάλωσε ό Ματθαίος πήγε στο "Αγιον "Ορος στη Μονή Χιλιανδαρίου, όπου χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα Μανασσής. Άλλ' οί τύψεις από το παιδικό εκείνο περιστατικό τον έκαναν να αγωνίζεται με αυστηρή νηστεία και προσευχή για να εξιλεωθεί στον Θεό. Αργότερα αποφάσισε να ομολογήσει τον Χριστό μπροστά στους άπιστους και να υποστεί μαρτυρικό θάνατο. Πήγε λοιπόν στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, όπου δοκιμάστηκε για 4 μήνες από τον πνευματικό Νικηφόρο και κατόπιν έγινε μεγαλόσχημος μοναχός με το όνομα "Ονούφριος. Έπειτα με την ευλογία του πνευματικού του και αφού πήρε σαν συνοδό του κάποιο Γρηγόριο Πελοποννήσιο πήγε στη Χίο. "Εκεί αφού και πάλι προετοιμάστηκε κατάλληλα, φόρεσε ρούχα Άγαρηνών και πήγε στο κριτήριο, όπου μπροστά σε πολλούς αγάδες με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό και αναθεμάτισε τον μουσουλμανισμό. Και έριξε κάτω το πράσινο σαρίκι, πού φορούσε. Τα βασανιστήρια πού ακολούθησαν ήταν ανελέητα και φρικτά. Τελικά πέθανε αφού τον μαχαίρωσαν οί βασανιστές του, στίς 4 "Ιανουαρίου 1818 ήμερα Παρασκευή και ώρα 3 μ.μ. Το Ιερό του λείψανο οι Τούρκοι το έριξαν στη θάλασσα. Ακολουθία και βιογραφία του Αγίου συνέγραψε ό "Ονούφριος Ίβηρίτης, πού εκδόθηκε στην Αθήνα το 1862.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΪΟΣ ό Μακεδών απόστολος από τους 70 Από ορισμένους Συναξαριστές αναφέρεται σαν Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (;). Επίσης αναφέρεται ότι ήταν συνοδός του απ. Παύλου, συνελήφθη με τον Άρίσταρχο από τον όχλο της Εφέσου κατά την υποκινηθείσα ταραχή του Δημητρίου. Ή μνήμη του Αγίου αυτού επαναλαμβάνεται και την 5η Νοεμβρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΠΡΟΒΟΣ επίσκοπος Καρπασίας Κύπρου (| 4ος αϊ.)
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ό Α' Αρχιεπίσκοπος Ζερβών (1276-1286)
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ό Διάκονος της Λαύρας Κιέβου (Ρώσος-14ος αϊ.)
|
