Εoρτάζοντες την  13ην του μηνός Απριλίου

• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ Πάπας Ρώμης

• ΜΝΗΜΗ ΔΥΟ ΑΓΙΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΤΙΛΙΑΝΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ καί ΔΑΔΑΣ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ό Πέρσης

• Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΖΩΪΛΟΣ ό Ρωμαίος

• Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ ή βασίλισσα καί ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ ό υπηρέτης της

• Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ό Πελοποννήσιος

• Ανάμνηση της άνακομιδής καί κατάθεσης στον ιερό ναό Αγίου Ιωάννου Λευκωσίας (1967) των ιερών λειψάνων του νεομάρτυρα αγίου Γεωργίου του Κυπρίου, από την Άκκρα (Πτολεμαΐδας).

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ Πάπας Ρώμης
Γεννήθηκε στην κεντρική Ιταλία, στο Τόδι της Όμβρικής. Έγινε Πάπας Ρώμης την εποχή πού την Εκκλησία ταλαιπωρούσε ή αίρεση των Μονοθελητών. Δυστυχώς, τότε καί ή Εκκλησία της Κων/πολης είχε πέσει στα δίχτυα αυτής της αίρεσης, διότι ό Πατριάρχης Παύλος ό Β' ήταν υπέρμαχος του Μονοθελητισμού, μαζί με τον αυτοκράτορα Κώνστα τον Β' . Ό Πάπας Μαρτίνος, υπέρμαχος της "Ορθοδοξίας, προσπάθησε με επιστολή του, αλλά καί με ειδικούς απεσταλμένους κληρικούς, να επαναφέρει τον Πατριάρχη Παύλο στο ορθόδοξο δόγμα. Μάταια, όμως. Ό Πατριάρχης, επηρεαζόμενος από τον αυτοκράτορα, επέμενε στο Μονοθελητισμό καί εξόρισε τους απεσταλμένους του Μαρτίνου σε διάφορα νησιά. Μάλιστα, ό Κώνστας ό Β' έστειλε καί συνέλαβαν με δόλο καί τον ίδιο το Μαρτίνο. Καί αφού τον οδήγησαν αιχμάλωτο στην Κων/πολη, κατόπιν τον εξόρισαν στη Χερσώνα. Εκεί, πέθανε στίς 16 Σεπτεμβρίου του 655, αφού κυβέρνησε την εκκλησία του έξι χρόνια. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι ό θάνατος τον 6ρήκε αγωνιζόμενο στίς επάλξεις της "Ορθοδοξίας, "όρθοτομοϋντα τον λόγον της αληθείας"1. Δηλαδή, να διδάσκει ορθά, χωρίς πλάνη, το λόγο της αλήθειας. (Ή μνήμη του, από ορισμένους Συναξαριστές, επαναλαμβάνεται καί στίς 16 καί 20 Σεπτεμβρίου).

1. Β' προς Τιμόθεον, Β"\5.

Άπολυτίκιον. Ηχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείοις δόγμασι, της ευσέβειας, ύπεστήριξας, την Έκκλησίαν, ώ Μαρτίνε ιεράρχα Θεόσοφε· τον γαρ Χριστόν διπλούν όντα ταις φύσεσιν, όμολογήσας την πλάνην κατήσχυνας. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.

ΜΝΗΜΗ ΔΥΟ ΑΓΙΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
Οι δύο όμολογητές αυτοί δυτικοί επίσκοποι, εξορίστηκαν στη Χερσώνα μαζί με τον "Αγ. Μαρτίνο, όπου μετά από πολλές ταλαιπωρίες πέθαναν.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΤΙΛΙΑΝΟΣ. ΜΑΞΙΜΟΣ καί ΔΑΔΑΣ
Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, καί κατάγονταν από την Όζοβία. Όταν έγινε ό διωγμός κατά των χριστιανων, φυλακίστηκαν. Κατόπιν τους κτύπησαν σκληρά καί τους έριξαν πάλι στη φυλακή. Εκεί οι ειδωλολάτρες, κατέβαλαν πολλές καί ποικίλες προσπάθειες, για να τους παρασύρουν στην άρνηση του Χριστού. Αυτοί όμως έμειναν πιστοί μέχρι τέλους καί αξιώθηκαν του μαρτυρικού στεφάνου, αφού αποκεφαλίστηκαν για την πίστη τους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ό Πέρσης
Ό Άγιος αυτός ήταν χριστιανός από την Περσία καί πήγε στον επίσκοπο Συμεών για να διδαχθεί τελειότερα τον λόγο της αληθείας. Όταν επέστρεφε στο σπίτι του, στο δρόμο, δίδασκε στους προσερχόμενους σ' αυτόν τα περί της οικονομίας του Χριστού. Έτσι κατόρθωσε να φέρει στη Χριστιανική πίστη πολλούς άπιστους καί να τους βαπτίσει. ΟΙ πυρολάτρες όμως Πέρσες τον κατάγγειλαν στον βασιλιά, ό όποιος τον συνέλαβε καί αφού δεν μπόρεσε να τον μεταπείσει ό ίδιος, τον παρέδωσε στους άρχιμάγους για να τον πείσουν αυτοί ν' αρνηθεί τον Χριστό. Αφού καί αυτοί, κατόπιν πολλών βασανιστηρίων, δεν μπόρεσαν να το κατορθώσουν, τελικά τον αποκεφάλισαν καί έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους

Ο ΑΓΙΟΣ ΖΩΪΛΟΣ ό Ρωμαίος
Μαρτύρησε αφού τον κρέμασαν επάνω σε ξύλο.

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ ή βασίλισσα καί ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ ό υπηρέτης της
Ή μνήμη τους δεν φαίνεται πουθενά στους Σύναξαριστές. Τους συναντάμε στο Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70, όπου υπάρχουν καί οι εξής πληροφορίες: Ή Θεοδοσία ήταν κόρη του βασιλιά Αδριανού (117-138) καί επειδή δεν ήθελε να έλθει σε γάμο κοινωνία, όπως ήθελαν οι γονείς της, εγκατέλειψε το παλάτι μαζί με τον υπηρέτη της Γερόντιο καί έφυγε από την πόλη μεταμφιεσμένη σε ζητιάνα. Πήγε στην Ιερουσαλήμ, προσκύνησε τους Αγίους Τόπους καί περιηγήθηκε όλα τα εκεί μοναστήρια, όπου γνώρισε όλες τις αρετές των Όσιων. Κατόπιν κλείστηκε σ' ένα κελί καί έκανε αυστηρή άσκηση με αγρυπνίες, νηστείες καί προσευχή. Τον δε υπηρέτη της τον έβαλε σε μοναστήρι, όπου έγινε μοναχός καί αφού έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής απεβίωσε ειρηνικά. Ή δε Άγια, αφού καί αυτή έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής, απέκτησε προορατικό χάρισμα καί προείδε το τέλος της. Έτσι, φώναξε τον εκεί επίσκοπο, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων καί παρέδωσε το πνεύμα της στον Θεό". Το Συναξάρι όμως αυτό, μάλλον είναι φανταστικό καί συγχέεται με αυτό των Αγίων Γερόντιου καί Βασιλείδη της 1 ης Απριλίου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ό Πελοποννήσιος
Βλέπε βιογραφία του την 14η Απριλίου.

Ανάμνηση της ανακομιδής καί κατάθεσης στον ιερό ναό αγίου Ιωάννου Λευκωσίας (1967) των ιερών λειψάνων του νεομάρτυρα αγίου Γεωργίου του Κυπρίου, από την Άκκρα (Πτολεμαΐδας).