Εoρτάζοντες την  7ην του μηνός Απριλίου

• Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΣ

• Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Μυτιλήνης

• Ο ΑΓΙΟΣ ΡΟΥΦΙΝΟΣ ό Διάκονος

• Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ 200 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Σινώπη

• Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ό Νέος ό εν Καλύμνω

• Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΜΟΣ ό Βυζάντιος,

• Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ό θαυματουργός (Ρώσος, + 1510)

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΣ
Καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας καί έζησε στα χρόνια των διωγμών επί Διοκλητιανού. Έχασε τον πατέρα του πολύ νωρίς, αλλά ή μητέρα του Θεόκλεια τον γαλούχησε με τα Ιερά γράμματα του Ευαγγελίου. Έτσι, όταν άρχισε ό διωγμός, ό νεαρός Καλλιόπιος όχι μόνο δε φοβήθηκε, αλλά καί θαρραλέα σήκωσε το ανάστημα του απέναντι Ρ στους διώκτες. Κάποτε, ό έπαρχος Μάξιμος ήλθε στην περιοχή του καί βασάνιζε καί σκότωνε πολλούς χριστιανούς. Ό Καλλιόπιος, με τη χαρακτηριστική τόλμη πού τον διέκρινε, παρουσιάστηκε μόνος του μπροστά στον έπαρχο καί του είπε ότι θα δώσει λόγο στο Θεό για τίς κακουργίες πού διαπράττει εναντίον αθώων ανθρώπων. Αμέσως ό έπαρχος διέταξε να τον βασανίσουν, καί κατόπιν τον έκλεισαν στη φυλακή. Μετά από ορισμένο χρόνο, ό έπαρχος τον έβγαλε από τη φυλακή καί τον ρώτησε αν συνεχίζει να πιστεύει στο Χριστό. Ό Καλλιόπιος, πάντα με θάρρος, απαντά ότι εμμένει στις πεποιθήσεις του. Τότε, πάρθηκε ή απόφαση να πεθάνει με σταυρικό θάνατο. Αυτό προκάλεσε μεγάλη χαρά στον Καλλιόπιο, διότι θα πέθαινε όπως καί ό Κύριος. Καί αντί να τον πτοήσει αυτή ή θανατική καταδίκη, τον έκανε "περισσοτέρως τολμάν άφόβως τον λόγον λαλεΐν"1. "Εκανε, δηλαδή, τον Καλλιόπιο, με περισσότερη τόλμη να ομολογεί άφοβα το λόγο του Ευαγγελίου. Τον σταύρωσαν κατά θεία σύμπτωση Μεγάλη Παρασκευή, καί άξια πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου. Ή δε μητέρα του Θεόκλεια - κατά την παράδοση - αφού αγκάλιασε το σώμα του γιου της, επί τόπου ξεψύχησε καί αυτή.

1. Προς Φιλιππησίους, α' 14.

Άπολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Έκβλαστήσας ως ρόδον Μάρτυς άμάραντον, άθλητικώς κατευφραίνεις την Έκκλησίαν Χριστού, τη εύπνοία των λαμπρών κατορθωμάτων σου' ού γαρ παθών ζωοποιών, ανεδείχθης κοινωνός, νομίμως άνδραγαθήσας, ώ Καλλιόπιε μάκαρ, υπέρ της δόξης του Σωτήρος ημών.

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Μυτιλήνης
Έζησε στα χρόνια των Είκονομάχων καί ανατράφηκε με μεγάλη ευσέβεια, καί από νεαρή ηλικία διακρίθηκε για τη μεγάλη του ταπεινοφροσύνη καί ελεημοσύνη. Τα καλά του λοιπόν έργα, τον ανέδειξαν πνευματικό λύχνο. Καί ή Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, πού ακολουθεί τα λόγια του Ιδρυτή της, έβαλε τον πνευματικό αυτό λύχνο επάνω στη λυχνία, πού στην περίσταση αυτή υπήρξε ή επισκοπή της Μυτιλήνης. Την εκλογή του δικαίωσε, κατά τον πιο λαμπρό τρόπο. Όλες οι κινήσεις, φιλανθρωπική, φωτιστική καί διδακτική, τον είχαν επί κεφαλής. Ό ίδιος κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, για να στηρίξει το φρόνημα της "Ορθοδοξίας καί να κερδίσει τους άποπλανηθέντες της επισκοπής του από την εικονομαχία. Οι αγώνες του στέφθηκαν από επιτυχία καί όταν πέθανε, το ποίμνιο του τον τίμησε μέσα σε βαθύ πένθος. (Ή μνήμη του επαναλαμβάνεται καί την 1η Φεβρουαρίου, μαζί μ' αυτή των τριών αδελφών του).

Άπολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, καρποφορήσας, ως θεόφυτος λειμών την χάριν, Ίεράρχα των αρρήτων Γεώργιε, τάς των ψυχών έγεώργησας αύλακας, ως έπιπνοίας άθλου γεώργιον. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΡΟΥΦΙΝΟΣ ό Διάκονος
Μαρτύρησε αφού τον έσφαξαν με μαχαίρι. Όμως στον Λαυριωτικό Κώδικα 170, για τους Άγιους Ρουφίνο, Άκυλίνα καί 200 μαρτύρων, υπάρχει το έξης υπόμνημα: "Ούτοι οι άγιοι ύπήρχον επί της βασιλείας του παρανόμου Δεκίου (249-251) καί πάντες συναθροισθέντες ομοθυμαδόν συνέθεντο άλλήλοις έμμένειν τη εις Χριστόν πίστει· εν έκείνω δε  τω καιρώ άπέστειλεν ό βασιλεύς στρατιώτας του συλλαβέσθαι τον άγιον Χριστοφόρον καί άπαγαγεϊν έμπροσθεν αυτού δια την εις Χριστόν τον Θεόν ημών όμολογίαν, καί, ίδόντες τα θαυμάσια, ά έποίει ό άγιος, καί φοβερά τεράστια τη έπικλήσει του Χριστού, άνεβόησαν άπαντες· "μέγας ό Θεός των Χριστιανών καί αύτώ μόνω λατρεύομεν". Ό μεν βασιλεύς τον άγιον Χριστοφόρον δούλοις αυτού υπέρ εκείνης της εν ειρκτή ζοφώδει κατακλείσας, τούτους επί βήματος έκέλευσεν άγεσθαί' καί έρωτήσας αυτούς "τίς υμάς κατηνάγκασεν, ανόσιοι, ταύτα φθέγγεσθαι έμπροσθεν εμού καί κηρύττειν έσταυρωμένον Θεόν"· οι δε άπεκρίναντο, μάλιστα ό άγιος Ρουφίνος λέγων "υπέρ τούτων απάντων εγώ απολογούμαι σοι, ότι δια την άποκειμένην βασιλείαν ην ήτοιμάσατο ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τοις εκλεκτοίς δούλοις αυτού υπέρ εκείνης της άνεκλαλήτου χαράς ημείς τω Χριστώ πιστεύομεν καί ομολογούμεν". Ταύτα ό βασιλεύς άκουσας τω θυμώ ύπερζέσας έκέλευσε ξίφει τάς σάρκας αυτών έμπροσθεν αυτού ως εν μακέλλω μεληδόν κατακόψαι' καί ούτως έτελειώθη αυτών ή μαρτυρία καί των έπηγγελμένων αιωνίων αγαθών άπήλαυσαν, ά ήτοίμασε δι' αυτούς".

Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ
Μαρτύρησε αφού την έδεσαν όπισθάγκωνα καί έκαψαν την κοιλιακή της χώρα.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 200 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Σινώπη
Όλοι μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ό Νέος ό εν Καλύμνω (+ 1948)

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΜΟΣ ό Βυζάντιος,
Λόγιος, μαθητής Μακαρίου Καλόγερο (18ος αϊ.)

Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ  ό θαυματουργός (Ρώσος, + 1510)