Εoρτάζοντες την  1ην του μηνός Απριλίου

• Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ ή Αιγύπτια

• Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ό όμολογητής ηγούμενος ιεράς Μονής Πελεκητής

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ καί ΒΑΣΙΛΕΙΔΗΣ

• Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΧΑΖ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΝΙΚΗΣ·

• Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Σαυζδαλίας

• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ό νεομάρτυς, ο Ρώσος

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΙΝΓΕΝΙΑΝΗ. ΠΑΚΕΡΟΣ (η Πάνταινος), ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ καί ΣΑΤΟΥΡΝΙΝΟΣ

Αναλυτικά

Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ ή Αιγύπτια
"Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν"1. Δεν ήλθα να καλέσω αυτούς πού νομίζουν τους εαυτούς τους δικαίους, αλλά ήλθα να καλέσω τους αμαρτωλούς, για να μετανοήσουν καί να σωθούν. Ό λόγος αυτός του Κυρίου μας βρίσκει πλήρη εφαρμογή στη ζωή της Μαρίας της Αιγύπτιας, καί να γιατί: Ή όσία Μαρία ' γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 345 (κατά τον Μ,Ι. Γαλανό). Από νωρίς αναπτύχθηκε ή ωραιότητα του σώματος της, καί παρά τίς συμβουλές γονέων και Ιερέων, έπεσε στη διαφθορά της αμαρτωλής ζωής για 17 ολόκληρα χρόνια. Όμως, ό πολυεύσπλαγχνος Κύριος Όχι μόνο την ανέχθηκε όλα αυτά τα χρόνια της ασωτίας της, αλλά ενήργησε καί το σχέδιο της σωτηρίας της. Οδήγησε τα βήματα της στους Άγιους Τόπους. Ή Μαρία προσπάθησε να μπει στην Εκκλησία, να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό. Μάταια, όμως. Είχε "καρφωθεί" στην είσοδο καί δεν μπορούσε να κάνει βήμα μπροστά. Ή αλλαγή στα βάθη της ψυχής της ήδη είχε αρχίσει. Παρακάλεσε την Παναγία να της επιτρέψει να μπει να προσκυνήσει καί ή ζωή της από 'κει καί εμπρός θα ήταν σύμφωνα με το θέλημα του Υιού της. Έτσι καί έγινε. Ή Μαρία με πόνο ψυχής καί δάκρυα στα μάτια μπήκε καί προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. Έπειτα, με θεία νεύση πήγε στην έρημο του Ιορδάνη, όπου εξομολογήθηκε, κοινώνησε το Σώμα του Κυρίου από τον ασκητή Ζωσιμά (4 Απριλίου) καί ασκήτεψε εκεί 50 ολόκληρα χρόνια, με αυστηρή νηστεία και προσευχή. Έκαψε, έτσι, το αμαρτωλό παρελθόν της καί συγχρόνως έγινε μεγάλο παράδειγμα μετανοίας. Μετά την συνάντηση πού είχε με τον ασκητή Ζωσιμά καί υστέρα από ένα χρόνο, ό ίδιος ασκητής επανήλθε για να τη συναντήσει. Άλλα τη βρήκε πεθαμένη καί την έθαψε εκεί, στα μέρη πού άσκήτευσε ή Αγία. 1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, θ' 13.

Άπολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Φωτισθείσα ένθέως Σταυρού τη χάριτι, της μετανοίας έδείχθης φωτοφανής λαμπηδών, των παθών τον σκοτασμόν λιπούσα πάνσεμνε· όθεν ως άγγελος Θεού, Ζωσιμά τω ίερώ, ώράθης εν τη έρήμω, Μαρία "Οσιε Μήτερ*  μεθ' ου δυσώπει υπέρ πάντων ημών.

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ό όμολογητής ηγούμενος ιεράς Μονής Πελεκητής
Έζησε στα τέλη του 8ου και τις αρχές του 9ου αίώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στην Κων/πολη καί ονομαζόταν Χριστόφορος. Μικρός ακόμα, έχασε τον πατέρα καί τη μητέρα του. Τον ανέθρεψε ένας θείος του, με πολλή επιμέλεια καί στοργή. Ή προκοπή του στα γράμματα υπήρξε θαυμάσια, καί ή ζωή του ήταν γεμάτη σωφροσύνη καί χρηστότητα, υπόδειγμα σε πολλούς συνομηλίκους του. Όταν ωρίμασε στην ηλικία, έφυγε από την Κων/πολη καί πήγε στο μοναστήρι της Πελεκητής, πού βρίσκεται στην Τρίγλεια της Προύσας. Εκεί έγινε μοναχός καί μετονομάστηκε Μακάριος. Ή παιδεία του, καί οι υπέροχες προσωπικές καί διοικητικές αρετές του, δεν άργησαν να τον αναδείξουν ηγούμενο της Μονής, μετά από θερμή παράκληση των μοναχών. Ό δε Πατριάρχης Ταράσιος, όταν άκουσε ότι ό Μακάριος θεράπευε με την προσευχή του ασθενείς, τον προσκάλεσε στην Κων/πολη, όπου θεράπευσε ένα πατρίκιο, τον Παύλο. Εκτιμώντας την προσωπικότητα του Μακαρίου ό Ταράσιος, τον χειροτόνησε ό ίδιος Ιερέα. Αργότερα, επί αυτοκρατόρων Λέοντος του Αρμενίου καί Μιχαήλ του Τραυλού, φυλακίστηκε καί εξορίστηκε ποικιλοτρόπως. Τελικά πέθανε εξορισμένος στο νησί Άφουσία, υπέρμαχος του ορθού δόγματος της Εκκλησίας.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ καί ΒΑΣΙΛΕΙΔΗΣ
(ή κατ' άλλους Βασιλειάδης). Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΧΑΖ
Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΝΙΚΗΣ
Ή μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Εύχολόγιον ή Άγιασματάριον", έκδοση Αποστολικής Διακονίας 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται ή μνήμη του.

Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Σαυζδαλίας

ό θαυματουργός, Ρώσος

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ό νεομάρτυς, ο Ρώσος
(Δια Χριστόν σαλός)

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΙΝΓΕΝΙΑΝΗ. ΠΑΚΕΡΟΣ (η Πάνταινος), ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ καί ΣΑΤΟΥΡΝΙΝΟΣ
Μαρτύρησαν στη Θεσσαλονίκη, πιθανότατα κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.