Ζωηφόρος

«Λυχνία» Νοέμβριος 2012

Μηνιαίο Περιοδικό Ι. Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 352 «Λυχνία» Νοέμβριος 2012

«ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ!»

 

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ!

Τήν 22αν Νοεμβρίου 2012, ἔγινε στήν  Πρέβεζα ἡ ἐνθρόνιση τοῡ νέου Μητροπολίτου μας, Σεβασμιωτάτου κ. Χρυσοστόμου. Μεγάλο πλῆθος Μητροπολιτών καί ἱερέων, καθώς καί μιά λαοθάλασσα πιστῶν ὑποδέχθηκαν τόν Σεβασμιώτατο στήν πλατεῖα τοῦ ἁγίου Νικολάου καί ἐν συνεχείᾳ παρακολούθησαν τήν ἐκκλησιαστική τελετή στό ναό τοῦ ἁγ. Κωνσταντίνου. Ἐκεῖ ὁ κ. Χρυσόστομος ἐκφώνησε τόν πνευματικότατο ἐνθρονιστήριο λόγο του, ἀποσπάσματα τοῦ ὁποίου ἀκολουθοῦν.

*     *     *

Ἀγαπημένε Λαέ τῆς ἐπαρχίας Νικοπόλεως καί Πρεβέζης, πού μοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, ἀντικρίζω ὅλους σας μαζί, καί κάθε ἕνα ἀπό σᾶς χωριστά. Συναισθάνομαι ὅτι εὑρίσκομαι αὐτή τήν στιγμή, σέ ἕνα μοναδικό σημεῖο τῆς προσωπικῆς μου ἱστορίας. Κατανοῶ, ὅτι δέν ἔφθασα ἐδῶ γιά νά διορθώσω τούς ἄλλους, ἀλλά ὅτι ὁ Θεός ὁδήγησε τά βήματά μου, στόν τόπο ὅπου βάδισε ὁ θεῖος Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, γιά νά ἀνιχνεύσω τή νέα κλήση μου, νά ἀναγεννηθῶ, νά ἀλλάξω τή ζωή μου.

Συναισθάνομαι ὅτι εἰσέρχομαι στό ἱερό τῆς θεοσώστου αὐτῆς ἐπαρχίας, στό ἱερό καί ἄβατο τῆς ζωῆς ὅλων σας, τῆς σχέσης σας μέ τόν Θεό, στό ἱερό βῆμα τοῦ ἀνερμήνευτου σ’ ἐμένα θελήματος τοῦ Κυρίου. Εἶναι αὐτός ὁ λόγος πού νιώθω βαθιά συντετριμμένος.

Κατά τίς ὧρες τῶν φόβων καί τῶν δισταγμῶν, ὅταν οἱ «ἔξωθεν μάχες καί οἱ ἔσωθεν φόβοι» θέτουν ὑπό δοκιμασίαν τίς ἀντοχές μας, ἀκούομε τή φωνή τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές Του καί πρός ἐμᾶς τούς ἀνάξιους: «Μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τόν Θεόν, καί εἰς ἐμέ πιστεύετε» .

Εὑρίσκομαι «ἐν μέσῳ ὑμῶν» γιά νά συνεχίσω καί νά ἀνανεώσω μέσα μου, ὡς ἕνας ἐλάχιστος ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, τό ὑψηλό βίωμα τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ σωτηρίας, ὅπως τό ἀπεργάζεται ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ μέ τίς μυστηριακές καί ἁγιαστικές πράξεις μέσα στήν Ἐκκλησία, μέ τόν ἀπόλυτο σύνδεσμο τοῦ κλήρου καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας σ’ αὐτές.

Εὑρίσκομαι ἐδῶ γιά νά ποιμάνω πνευματικά τόν λαό μαζί μέ τούς ἀδελφούς μου καί συνεργούς ἐν Κυρίῳ ἱερεῖς, κατά τό πρότυπο τοῦ «Καλοῦ Ποιμένος» Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Εὑρίσκομαι ἐδῶ γιά νά εἶμαι μαζί σας στήν κοινή πορεία τῆς ζωῆς ὅλων μας, μέ πνευματικά ὅπλα τήν «οἰκοδομή καί παράκληση», ὅπως μᾶς τήν παρέδωσε ὁ εὐαγγελικός λόγος καί ἡ ἱερά παράδοση.

............................................................................................................

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, πατέρες καί ἀδελφοί μου, περιλαμβάνει, σκεπάζει καί εὐλογεῖ ὅλους μας, ὅλο τόν κόσμο. Ἡ ἀρχή της εὑρίσκεται στό Θεό καί ὄχι στούς ἀνθρώπους. Ἡ ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας χάνεται στά βάθη τῶν αἰώνων καί τῶν χιλιετιών πρό τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, διότι ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ μαζί μέ τόν Χριστό «μυστήριον ἀποκεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ» .

............................................................................................................

Ὁ ἐπίσκοπος στέλλεται ἀπό τόν Θεό γιά νά ποιμάνει τήν Ἐκκλησία, γιά νά κάθηται στό μέσον της εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία ὁρίζει τόν ἐπίσκοπο ὡς τόν φορέα τοῦ πνεύματος τῆς ἑνότητος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, ὅρο ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, καί οἱ Πατέρες ζητοῦν ἀπό τόν ἐπίσκοπο νά ἐπιτυγχάνει περισσότερα μέ τήν σιωπή καί ὄχι μέ μάταιους λόγους.

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος ἀπεικονίζει σαφῶς τή θέση τοῦ ἐπισκόπου λέγοντας ὅτι «ὁ ἐπίσκοπος τοῦ Πατρός τῶν ὅλων τύπος ὑπάρχει». Ὑπονοεῖ τή σημασία πού ἔχει ὁ ὅρος Πατήρ στήν μεταποστολική ἐποχή καί τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες. Στόν πληθυντικό ἀριθμό ὁ ὅρος «οἱ Πατέρες» εἶναι οἱ μάρτυρες πού ἐκφράζουν τήν γενικά ἀποδεκτή αὐθεντία μέ τήν διαδοχή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως γιά τίς ἀρχές καί τίς διδασκαλίες τῆς Πίστης. Αὐτοί εἶναι οἱ ἐγγυητές τῆς ὀρθῆς πίστης καί ἡ κάθε γνώμη τους εἶναι ὑποχρεωτική γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία, γιά κάθε πιστό, γιά κάθε ἐποχή.

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ἐπίσης ἔχει ἀσχοληθεῖ ἰδιαίτερα μέ τήν θέση τοῦ ἐπισκόπου στήν Ἐκκλησία, τήν σύσταση τῆς ὁποίας ὁρίζει ὡς ἐπισκοποκεντρική. Ἀναφέρει τόν ἐπίσκοπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ὅτι, ὅπου βρίσκεται αὐτός, ἐκεῖ εἶναι καί ὁ Χριστός καί ὅλη ἡ Ἐκκλησία. Συντηρητής τῆς ἑνότητος εἶναι ὁ γνήσιος ἐκκλησιαστικός ἄρχων, ὁ φύλακας τῆς παρακαταθήκης τοῦ Χριστοῦ καί ὁ συνεχιστής τοῦ ἔργου του.

Ἐρχόμενος πρός σᾶς, ἔχω κατά νοῦν ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος, σύμφωνα μέ τήν παύλεια προτροπή πρός τόν Ἀπόστολο Τιμόθεο, ὀφείλει νά πληροφορήσει καλῶς τήν διακονία του. Δέν προτίθεμαι, ὅμως, αὐτήν τήν ἱερή ὥρα νά ἐκθέσω ἀναλυτικά προγράμματα καί νά κάνω ἐξαγγελίες. Θά προτιμήσω ἀντί τῶν λόγων τή σιγή, μέ τήν ὁποία θά συντελεῖται τό ἔργο τῆς διακονίας μου καί τοῦ ὁποίου μάρτυρες καί κριτές θά κληθεῖτε σεῖς καί ὁ δικαιοκρίτης Θεός.

Ἀλλά πρέπει νά ἀναφέρω ἐκεῖνο τό ὁποῖο θά ἀποτελεῖ τόν κανόνα καί τόν στόχο τῆς ἐπισκοπικῆς μου διακονίας. Θά ἐργασθῶ κατά τό Εὐαγγέλιον, θά ἐπιτελέσω τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς καί θά ἀποκαλύψω στόν λαό Του τό σωτήριο ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας Του, τό ὁποῖον γιά ἕνα ἕκαστο τῶν ἀνθρώπων καί γιά τόν σύμπαντα κόσμο ἐπιτέλεσε ἡ ἀπέραντη ἀγάπη Του.

............................................................................................................

Γνώμονα στήν προσπάθεια αὐτή θά ἀποτελεῖ πάντοτε ἡ στέρεα προσκόλλησή μου στήν λειτουργική καί θεσμική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. «Ἴδοις ἄν πολλούς καί τῶν πεπιστευκότων τοῖς νομικοῖς καί προφητικοῖς γράμμασι», ἔγραφε ὁ Μέγας Βασίλειος, «τῇ περί ἕκαστον ἐντάσει μετά πιθανότητος ἀπομαχομένους πρός τήν ἐνάργειαν, ὥστε σαθροῦσθαι καί διασαλεύεσθαι τό ἐν τοῖς δόγμασιν ἀληθές». Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔχει διατυπώσει σαφέστατα μέ μόλις πέντε λέξεις τήν σημασία τῆς ἐμμονῆς μας στήν Παράδοση:

«Στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις». Ὁ λόγος αὐτός ἀποτελεῖ ἐχέγγυο γιά τήν σωστή ἐπιλογή τῆς πορείας μας καί τήν ἀποφυγή λαθῶν, τά ὁποῖα ἴσως δέν βλάψουν μόνον ἐμᾶς τούς ἰδίους, ἀλλά, πράγμα πολύ περισσότερο ἐπικίνδυνο καί ἐπιβλαβές, τό Ποίμνιο καί τήν ἴδια τήν Ἐκκλησία.

Ἀπό τή θέση αὐτή θέλω νά τονίσω καί νά σᾶς διαβεβαιώσω, ὅτι αἰσθάνομαι ὑπερήφανος καί εὐτυχής γιά τό ἔμψυχο ὑλικό τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, τούς κληρικούς καί τούς μοναχούς της.

............................................................................................................

 Σεῖς, λοιπόν, οἱ μοναχοί καί οἱ μονάζουσες, εἶσθε ἀπό τῆς σήμερον ἡ δόξα μου καί τό καύχημά μου. Δέν λησμονῶ, ὅτι ἐν πολλοῖς εἶσθε ὁ καρπός τῶν ἀγώνων καί τῆς πνευματικῆς δεξιότητος τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου μου, Μελετίου Ἀρχιερέως, τοῦ «ἁπλοῦ τόν τρόπον καί πολυειδοῦς τήν κυβέρνησιν», κατά τόν Γρηγόριο τόν Θεολόγο, ὁ ὁποῖος παρέλαβε τήν Μητρόπολη αὐτή «ὑλώδη καί ἀπηγροικισμένην» καί τήν ἔκαμε νά «ἐξανθήσει καί ὑλοχαρήσει», ὁ ὁποῖος πολλά εἰσεκόμισε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ γενικότερα, καί στόν εὐλογημένο τοῦτο τόπο εἰδικά. Δέν θά παύσω νά μνημονεύω τό ὄνομά του ὅσο ζῶ.

Τήν ἴδια ἀγάπη καί ἐκτίμηση θά ἤθελα νά διατρανώσω καί γιά τόν ἐκλεκτό Κλῆρο τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, τούς Πρεσβυτέρους καί τούς Διακόνους, τούς πολύτιμους συνεργάτες μου στό πολυσχιδές ἔργο τῆς διαποίμανσης τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, καί μάλιστα σέ καιρούς δύσκολους.

Δέν θά παραλείψω νά ἐκφράσω τήν ἰδιαίτερη ἀγάπη μου καί τό ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον μου γιά τήν Νεότητα, σέ ἐποχή κατά τήν ὁποία κάθε εἴδους ἀνατροπές συγκλονίζουν τήν χώρα μας καί τόν κόσμο ὁλόκληρο.

Οἱ νέοι μας εἶναι αὐτοί πού μᾶς ἔχουν περισσότερο ἀνάγκη. Αὐτοί πού σκύβουν κάτω ἀπό τό βάρος τοῦ φορτίου τῆς ὑπάρξεως, αὐτοί τῶν ὁποίων ἡ ζωή ἐξελίσσεται σέ διαρκή πάλη γιά τήν ἁπλή συντήρηση καί διέπεται ἀπό τήν ἀγωνιώδη ἀναζήτηση λύσεων τῶν ἀδήριτων προβλημάτων τῆς καθημερινότητος. Οἱ νέοι μας, ἕνας κόσμος ὁλόκληρος, τόν ὁποῖο εὐ¬λογῶ καί ἀγκαλιάζω.

Σ’ αὐτόν τόν κόσμο πού ἀναζητεῖ ἐναγωνίως νόημα ζωῆς, πού ἀγωνίζεται νά διακρίνει μεταξύ ἀγαθῶν καί τοῦ ὄντως Ἀγαθοῦ, θά ἐργασθῶ «ὅση μοι δύναμις», μέ κύριο στόχο νά ἐμπεδώσω ὅτι «θεμέλιον ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός».

Τούτη τήν ἱστορική στιγμή γιά τόν τόπο καί τήν Ἐκκλησία του, σᾶς καλῶ ὅλους νά συμπορευθοῦμε καί νά βιώσουμε μία Ἐκκλησία ἐλεύθερη καί ἐλευθερώτρια, ταπεινή καί μαθητεύουσα, ἐργαζόμενη χωρίς προχειρότητες καί κομπασμούς, θαρραλέα, πού κοιτᾶ καί ἀντιμετωπίζει τά προβλήματα κατά πρόσωπο, προσγειωμένη στήν αἴσθηση τῶν προβλημάτων, οὐσιαστική, ποτέ τυπολατρική, ἀληθινή, εἰλικρινή καί εὐθεία, γρηγοροῦσα, ἀξιοκρατική, διαφανή, γεμάτη στοργή καί ἀγάπη.

Στήν Ὀρθοδοξία δέν ὑπάρχει ἀπογοήτευση, δέν ὑπάρχει ἀπομόνωση, δέν ὑπάρχει ἀπομάκρυνση, δέν ὑπάρχει ἀνελευθερία.

Ὑπάρχει ὁ καρπός τῆς ἐλευθερίας καί τῆς κοινωνίας.

Ἄς πορευθοῦμε ὅλοι, ἀπό τό προσωπεῖο στό πρόσωπο, τό σημεῖο ὅπου ἐνσαρκώνεται ἡ ἀληθινή ἐλευθερία καί ἀγάπη, ὁ χῶρος γιά τόν ὁποῖο σταυρώθηκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Σᾶς προσκαλῶ ὅλους σέ συμπόρευση γιά τό καλό τοῦ τόπου, τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ λαοῦ, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel