Ζωηφόρος

«Λυχνία» Ιούλιος 2001

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 216 Ιούλιος 2001

«Η ΝΕΑΝΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ... ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ»

«ΟΙ ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ ΜΥΣΤΙΚΩΣ ΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΕΣ» του Ἱερομ. Γρηγορίου

«ΠΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ» του Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάδης

«ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» του Ἀρχιμ. Ν.Κ.

 

Η ΝΕΑΝΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ... ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

 

            Ἄς προσπαθήσουμε νά δοῦμε τίς ὁρμές αὐτῆς τῆς ἡλικίας μέ ὅσο γίνεται περισσότερη ψυχραιμία, χωρίς νά ὑπολογίσουμε τούς κοινωνικούς φραγμούς τῶν ἀπαγορεύσεων καί τῶν ποινῶν. Ἄς δοῦμε τήν καθαρή λειτουργία τους πέραν καί πρίν ἀπό τήν ἐγκληματικότητα. Οἱ ὁρμές αὐτές εἶναι:

 

            Ἡ ὁρμή πρός κτῆσιν: Τό παιδί οἰκειοποεῖται ἐκεῖνο πού τοῦ ἀρέσει καί συνεπῶς μπορεῖ νά κλέβει.

 

            Ἡ ὁρμή πρός φανταστική παραπλάνηση: Τό παιδί καταργεῖ μιά δυσάρεστη πραγματικότητα μέ μιά φανταστική, τήν ὁποία ὑπερασπίζεται πειστικά καί συνεπῶς μπορεῖ νά ψεύδεται.

 

            Ἡ ἐρωτική ὁρμή: Ἡ ἐμφάνιση, ἡ ἔνταση καί συχνά ἡ ἀδυναμία ἐπιλύσεως προβλημάτων τοῦ σέξ (παρά τήν κακῶς ἐννοούμενη σύγχρονη εὐκολία τῶν σχέσεων) ὠθοῦν σέ ἐκδικητικές συμπεριφορές, φαινομενικά ἀνεξήγητες. Ὡστόσο, ὁ ἐμπρησμός ἤ τά ἐγκλήματα τῆς τροχαίας πέραν τῶν ἄλλων ἑρμηνειῶν ἔχουν βαρύνουσα τήν ἐξήγηση μιᾶς ὑποσυνείδητης ἐρωτικῆς ὁρμῆς.

 

            Ἡ ὁρμή πρός βίαν: Ὁ ἔφηβος εἶναι περήφανος γιά τήν σωματική του ἀνάπτυξη καί ἐπιδειξιομανής ὡς πρός αὐτήν. Καί συνεπῶς, ὅταν προσβάλλεται, χρησιμοποιεῖ αὐτήν κατά κανόνα. Τό ἔνστικτο τῆς ἐπιθετικότητας μαζί μέ τό ἐρωτικό εἶναι τά ἐπικρατέστερα στήν ψυχή του.

 

            Ἡ ὁρμή πρός φυγήν: Μιά δυσάρεστη συμβίωση στό στενό ἤ τό εὐρύτερο περιβάλλον καί μιά ἀδυναμία ἤ ἄρνηση ἐντάξεως σ' αὐτό ὠθεῖ τόν ἔφηβο στό νά δραπετεύσει ἀπό κάθε ἀντίξοη ἑστία καί νά ζητήσει στόν δρόμο ὅ,τι δέν βρῆκε στό σπίτι του ἤ στήν κοινωνική ὁμάδα. Ἡ ἀλητεία εἶναι μιά λύση ἀπογνώσεως πού ζητεῖ ὑποκατάστατα ἐλευθερίας.

 

            Ἡ ὁρμή πρός τό καινό καί ἡ ὁρμή πρός τό κενό: Ἑρμηνεύουν, νομίζω, τήν τάση τοῦ ἐφήβου νά ἀφήνει τήν ψυχή του ἀνοικτή στήν ἐπίσκεψη τῶν ναρκωτικῶν. Ἀπό τήν μιά ἡ τάση νά συμμορφωθεῖ στήν ὁμοείδεια τῶν τολμηρῶν (μόδα) καί ἀπό τήν ἄλλη νά ἀδειάσει τήν ψυχή του ἀπό τό βάρος ἑνός ἀκατανόητου "'ἐγώ", τόν ὠθοῦν στόν μοιραῖο ἐκμηδενισμό τῆς ζωῆς του.

 

            Ὅλες αὐτές οἱ ὁρμές πού προσπάθησαν ν' ἀπαριθμήσω ἀναφέρονται φυσικά σέ μιά κατηγορία παιδιῶν, πού δέν μπόρεσαν ἤ πού δέν δέχθηκαν νά τίς προσαρμόσουν στούς ἀγωγούς τῶν κοινωνικῶν ἐντάξεων. Καί ὁπωσδήποτε οἱ ἀντικοινωνικές ἐπιπτώσεις περιγράφουν κάτι πού δέν διαφέρει ἀπό μιά ζωντανή κόλαση.

 

*            *            *

 

            Οἱ ὁρμές ὅμως αὐτές εἶναι γνώρισμα ὄχι μόνο μιᾶς ἐνδεχόμενης ἐγκληματικότητας, ἀλλά μιᾶς ἡλικίας πού μᾶς ἀφορᾶ ἄμεσα. Κι αὐτό ἔπρεπε νά τό εἴχαμε προσέξει πρίν νά καρποφορήσει ἡ ἐγκληματική μας... ἐπιμέλεια. Μέ τά τραγικά καί ὀδυνηρά ἐπεισόδια τῶν τελευταίων ἡμερῶν, μέ νεκρούς στούς δρόμους, στ' αὐτοκίνητα καί στόν ἀέρα, μέ ἄοπλους ἀστυνομικούς νά πληρώνουν αὐτοί τά σπασμένα τά δικά μας, ἔχουμε τό θράσος νά ζητοῦμε τούς ἠθικούς αὐτουργούς. Καί δέν διαφωνῶ ὅτι ὑπάρχουν καί σχέδια καί ξένα καί ντόπια κέντρα ἀποφάσεων καί κυρίως αἰσχρή ἐκμετάλλευση μιᾶς ἡλικίας. Ὅμως ὅλα αὐτά δέν συνιστοῦν ἠθικούς αὐτουργούς. Ἠθικοί αὐτουργοί εἴμαστε ἐμεῖς, ὡς πολιτεία, ὡς πολιτική ἡγεσία, ὡς πνευματική εὐθύνη. Ἐπιτρέψαμε νά πολιτικολογοῦν καί νά κομματίζονται μέσα στά σχολεῖα παιδιά πού ἡ ἡλικία τους, τά προβλήματα τῆς ἥβης, τά αἰτήματα τῆς μόρφωσης, ἡ ἀθλητική ἄσκηση, τό παιχνίδι, ἡ ψυχαγωγία, ἀπαιτοῦν τίς προϋποθέσεις τῆς ἀγάπης, τῆς στοργῆς, τῆς φιλαλληλίας. Κι ἐμεῖς μέ τίς ἰδεολογίες μας, μέ τίς μισαλλοδοξίες καί τούς φανατισμούς ἐσπείραμε σέ ἐπικίνδυνα ἄγουρες ψυχές τό μῖσος σέ μιά ποικιλία πολιτικῶν ἐκφάνσεων.

 

(Τάσου Λιγνάδη, "Καταρρέω", ἐκδ. Ἀκρίτας, Ἀθήνα, 1989, σελ. 58-60)

 

*            *            *

 

            Σωστές καί ἅγιες οἱ διαπιστώσεις τοῦ σοφοῦ δημοσιογράφου! Ἀλλά, πῶς θά γίνει ἡ διόρθωση ὅλων αὐτῶν τῶν κακῶς κειμένων; Ποῦ θά βροῦμε ἰατρό πού θά ὑποδείξει φάρμακα καί θεραπεία γιά ὅλους τούς νοσοῦντες πνευματικά: ἐμᾶς καί τά παιδιά μας; Ἄς ἔχωμε θάρρος. Ὁ ζητούμενος μέγας ἰατρός, ὁ ἀρχίατρος ψυχῶν καί σωμάτων, ὑπάρχει. Εὑρίσκεται δίπλα μας. Εἶναι ὁ Σωτήρας Χριστός.

 

Καί πῶς τό γνωρίζουμε αὐτό:

 

Ἐπῆγε ὁ Χριστός στόν τελώνη (=μεγάλος παλιάνθρωπος τῆς ἐποχῆς) Ματθαῖο... Πῆγαν, τότε, καί πολλοί τελῶνες καί ἁμαρτωλοί καί παρεκάθισαν μαζί Του στό γεῦμα. Ἐρωτοῦν οἱ Φαρισαῖοι τούς μαθητές:

 

            -Γιατί συντρώγει ὁ διδάσκαλός σας μέ τούς τελῶνες καί τούς ἁμαρτωλούς;

 

            Ὁ Ἰησοῦς ὅταν τό ἔμαθε, εἶπε:

 

            -'Ιατρό, δέν χρειάζονται οἱ ὑγιεῖς, ἀλλά οἱ ἄρρωστοι. Καί φροντίστε νά μάθετε, τί σημαίνουν τά λόγια: ἔλεον θέλω καί ὄχι θυσία. Δέν ἦλθα νά καλέσω σέ μετάνοια τούς δικαίους ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς (Ματθ. 9, 10-13).

 

            Θά ἀκούσουμε αὐτό τό κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ;

 

ΟΙ ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ ΜΥΣΤΙΚΩΣ ΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΕΣ

 

            Μέ τήν ἀνάγνωση τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου τελειώνει τό πρῶτο μέρος τῆς θείας Λειτουργίας. Μέ τήν Μεγάλη Εἴσοδο ἀρχίζει τό δεύτερο μέρος, τό ὁποῖο εἶναι τό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.

 

            Μεγάλη Εἴσοδο ὀνομάζουμε μία σειρά ἀπό ὕμνους, εὐχές καί πράξεις τοῦ Λειτουργοῦ ἱερέως καί τοῦ Λαοῦ. Ὅλες αὐτές οἱ εὐχές καί ἡ μεταφορά τῶν τιμίων Δώρων ἀπό τήν ἁγία Πρόθεση στήν ἁγία Τράπεζα, συμβολίζουν τήν εἰσοδο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν ἁγία Πόλη ὅπου προσέρχεται γιά νά θυσιασθεῖ ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας.

 

            Ὁ Λαός ἀρχίζει νά ψάλλει τόν χερουβικό Ὕμνο: Οἱ τά Χερουβίμ μυστικῶς εἰκονίζοντες καί τῇ ζωοποιῷ Τριάδι τόν τρισάγιον ὕμνον προσάδοντες, πᾶσαν τήν βιοτικήν ἀποθώμεθα μέριμναν. Ὡς τόν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι, ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Ἀλληλούϊα.

 

            Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά προετοιμασθοῦμε γιά νά μπορέσουμε νά συμπορευθοῦμε μέ τόν Χριστό στήν ὁδό τοῦ Μαρτυρίου καί νά σταθοῦμε κοντά Του στόν Σταυρό, μαζί μέ τήν Παναγία Μητέρα Του καί τόν μαθητή τῆς ἀγάπης Ἰωάννη. Ἄς ἀποθέσουμε τήν στιγμή αὐτή, λέει ὁ ὕμνος, κάθε μέριμνα βιοτική, γιατί πρόκειται νά ὑποδεχθοῦμε τόν Βασιλέα τῶν ὅλων. Γιά νά μπορέσουμε νά εἰσοδεύσουμε μαζί μέ τόν Χριστό στήν ἁγία Πόλη, πρέπει νά ἐξέλθουμε ἀπό τόν κόσμο τῶν βιοτικῶν πραγμάτων. Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Βγῆκαν ἀπό τήν Περσία οἱ Μάγοι γιά νά πᾶνε νά προσκυνήσουν τόν Χριστό. Βγές καί σύ ἀπό τά βιοτικά πράγματα καί βάδισε πρός τόν Ἰησοῦν».

 

            Ὁ ἅγιος Ἰωάννης μᾶς ὑποδεικνύει καί τήν δύναμη πού πρέπει νά χρησιμοποιήσουμε γιά νά βγοῦμε ἀπό τά πρόσκαιρα καί ὁρατά. Εἶναι ὁ πόθος τοῦ Θεοῦ: «Ἐάν κάποιος φλέγεται μέσα του ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, δέν ἀνέχεται νά βλέπει πλέον αὐτά πού ὑποπίπτουν στήν ἀντίληψη τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν. Ἀλλά ἀφοῦ ἀπέκτησε ἄλλους ὀφθαλμούς, ἐννοῶ τούς ὀφθαλμούς τῆς πίστεως, πάντοτε τά οὐράνια φαντάζεται καί πρός αὐτά ἔχει στραμμένη τήν σκέψη του. Καί ἐνῶ βαδίζει στήν γῆ εἶναι ὡσάν νά ζῆ στόν οὐρανό... Καί ἐπειδή ἐπιθυμεῖ νά ἀνέλθει ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό, δέν σταματᾶ νωρίτερα, οὔτε ξεγελιέται ἀπό κάποιο ὁρατό πρᾶγμα, μέχρι ὅτου μπορέσει νά ἀνεβεῖ στήν ἴδια τήν κορυφή».

 

            Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει ὅτι «ἡ ψυχή πού δέν ἔμαθε νά καταφρονεῖ τά μικρά καί τά βιοτικά, δέν θά μπορέσει νά θαυμάσει τά οὐράνια». Καί ἐκεῖνοι πού γεύθηκαν τήν χάρη τῶν οὐρανίων μᾶς προτρέπουν: Ἀδελφοί, «κανένας νά μήν μπεῖ στόν ἱερό Ναό ἔχοντας βιοτικές φροντίδες ἤ περισπασμούς ἤ φόβους. Ἀλλά ἀφοῦ ὅλα αὐτά τά ἀφήσουμε ἔξω, μπροστά στίς πύλες τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, τότε ἄς μποῦμε ὅλοι μέσα. Διότι μπαίνουμε στά ἀνάκτορα τῶν οὐρανῶν, πατοῦμε τόπους πού ἀστράφτουν».

 

            Σ' αὐτούς τούς ἀστραφτερούς τόπους μετέφερε τόν λειτουργό παπα-Τύχωνα ὁ φύλακάς του ἄγγελος τήν ὥρα τοῦ Χερουβικοῦ. Ἔλεγε μέ τά λίγα ἑλληνικά του ὁ ρῶσος ἱερέας: «Τήν ὥρα τοῦ Χερουβικοῦ φύλακας ἄγγελος κατεβάσει». Διεπίστωνε τότε ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ ὅτι βρισκόταν στήν μέση τῆς θείας Λειτουργίας καί ἔπρεπε νά συνεχίσει: «Πώ, πώ! Ἐγώ λειτουργήσει». Καί συνέχιζε τήν θεία Λειτουργία. «Γέροντα, τόν ρώτησαν, τί ἔβλεπες καί τί ἄκουγες τήν μισή ἐκείνη ὥρα;»  Καί ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Χερουβείμ – Σεραφείμ δοξολογοῦσε Θεό».

 

(Ἱερομ. Γρηγορίου, "Ὁ Ἐκκλησιασμός", ἔκδ. Κελλίου "ἁγ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος", Ἅγιον Ὅρος, 1992, σελ. 28-50)

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάδης (Ρώσσου)

 

ΠΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

 

            Στήν ζωή τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν ὑπάρχουν ὧρες, κατά τίς ὁποῖες φαίνεται, σάν νά τούς ἔχει ὁ Θεός ἐγκαταλείψει. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος ἐκ βάθους τῆς καρδίας του κράζει πρός τόν Θεό: «Γιατί ἀπέστρεψες, Κύριε, τό πρόσωπό Σου ἀπό μένα; Γιατί ἄφησες καί μέ ἐκάλυψε τό σκοτάδι; Καί ἐσκότισε τήν ψυχή μου ὁ Σατανᾶς; Εἶναι φοβερό γιά τήν ψυχή, νά εὑρίσκεται σέ τέτοιο σκοτάδι! Σέ σκοτάδι πού τῆς δίνει προαίσθηση τοῦ σκότους τῆς κολάσεως. Ἐπίστρεψέ με στό φῶς τῶν ἐντολῶν Σου! Κάμε εὐθεῖα τήν ὁδό μου!»

 

            Μερικές φορές, τότε πού ἀρχίζουμε νά ζοῦμε τήν χαρά τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἐχθρός μας, μᾶς φέρνει τήν πιό μεγάλη λύπη. Αὐτός εἶναι ὁ κλῆρος ὅλων ἐκείνων πού ζοῦν γιά τόν Κύριο, στή ζωή αὐτή. Γιά παράδειγμα: Πᾶς στήν Ἐκκλησία. Γεμίζεις εἰρήνη καί χαρά ἀπό τήν θεία Κοινωνία. Καί κάποτε ἀμέσως μετά, σοῦ ἔρχεται ἕνας φοβερός πειρασμός! Καί μαζί μ' αὐτόν μιά λύπη πολύ βαθειά.

 

*  *  *

 

            Ὅσο τά πάθη ζοῦν μέσα μας, ὅσο ὁ παλαιός ἄνθρωπος ζεῖ ἀκόμη μέσα μας, πολλή λύπη θά δοκιμάζουμε στή ζωή μας, ἀπό πολλούς πειρασμούς.

 

            Ἀκόμη καί οἱ ἅγιοι, μερικές φορές κυριεύονται ἀπό διαβολική ἀπελπισία καί ἀθυμία. Ἀλλά, ἄν ἀκόμη καί ἅγιοι, περνᾶνε πίκρες, τί μποροῦμε νά περιμένουμε ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί; Ὁ ἐχθρός, πολλές φορές, μᾶς πληγώνει! Μέ τί; Μέ τήν ὀργή τῆς καρδιᾶς μας· καί μέ τήν ραθυμία τῆς καρδιᾶς μας! Ἀποροῦμε τότε. Καί διερωτώμαστε. Γιατί Κύριε; Ἀλήθεια. Γιατί; 

 

Γιά νά νικήσουμε τά αἰσθήματα αὐτά, ὀφείλομε νά στρεφόμαστε διαρκῶς πρός τόν Θεό καί νά εἴμαστε πάντοτε μαζί Του. Μόνο τότε δέν θά πολιορκηθοῦμε καί δέν θά νικηθοῦμε ἀπό τόν ἐχθρό.

 

Ὑπάρχει ὅμως καί ἄλλο μέσο νά ἀποφύγουμε τούς πειρασμούς: Εἶναι ἡ εὐρύχωρη ὁδός τοῦ κόσμου!  Ἄν σύ παραδοθῆς ἀπό μόνος σου στίς ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου, ἡ ἀθυμία θά σέ ἀφήσει γιά κάποιο διάστημα. Γιά ὅσο διαρκοῦν τά γλέντια! Ὅμως τό θέμα δέν ἐλύθη! Θά γίνεις αἰχμάλωτος τους. Θά γίνει γιά σένα ἀνάγκη! Καί θά βρίσκεις ἀνάπαυση καί χαρά μόνο καί μόνο σ᾿  αὐτά. Ὅμως, ὁ Θεός, γιά νά σέ φυλάξει  ἀπό τήν φρικτή αὐτή παγίδα, σέ συμβουλεύει νά τήν ἀποφύγεις αὐτήν τήν παγίδα τοῦ διαβόλου! Γιατί, ὁ διάβολος,  θά σέ συντρίψει καί μέ τό δόλωμα τῆς πλατείας ὁδοῦ τῆς ἁμαρτίας, θά σέ ὁδηγήσει στήν αἰώνια ἀπώλεια.

 

            Πολλές φορές, ὅταν περνᾶμε δοκιμασίες, ἀκόμη καί χωρίς νά τό θέλομε, τίς ἀντιμετωπίζομε μέ λιποψυχία, μέ γογγυσμό, καί μέ βλασφημίες κατά τοῦ Κυρίου! Μά γιατί μᾶς συμβαίνει αὐτό; Γιατί δέν κάνομε τόν κόπο, νά ἰδοῦμε, τί ὠφέλεια θά μᾶς  προκύψει. Γιατί δέν θέλουμε νά δοῦμε, ὅτι ἡ καρδιά μας ἐχόντρυνε (πνευματικά)· ὅτι ἔγινε ὑπερήφανη, μοιχαλίδα, μοχθηρή καί πονηρή· ὅτι στρέφεται στά γήϊνα. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σέ τέτοια πνευματική κατάσταση, μόνος του δέν μπορεῖ οὔτε νά καθαρισθῆ, οὔτε νά ταπεινωθῆ, οὔτε νά ὑποταχθῆ στόν Θεό μέ ἄλλο τρόπο, παρά μόνο ἄν ἀντιμετωπίσει σκληρές δοκιμασίες μέ μεγάλη ὑπομονή καί πίστη.

 

(Ἀπό τό βιβλίο: Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ)

 

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

 

            Ὁ φιλόσοφος Γεώργιος Στάϊνερ (George Steiner) εἶναι ἕνας ἀπό τούς σημαντικότερους στοχαστές τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα. Ὁ Στάϊνερ ἔδωσε στήν γαλλική ἐφημερίδα Ἐξπρές μία συνέντευξη, ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε καί σέ ἑλληνική ἐφημερίδα ("Καθημερινή", 14-1-2001).

 

*  *  *

 

            Ἐκεῖ, λέγει καί τά ἑξῆς πολύ ἐνδιαφέροντα:

 

            -Ὁ ἐξανθρωπισμός τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν κουλτούρα (=πολιτισμό) ἦταν ἡ μεγάλη ὑπόσχεση τοῦ Διαφωτισμοῦ. «Στό μέτρο καί στό βαθμό, πού θά ἐξασθενεῖ ἡ πίστη σέ θρησκευτικά δόγματα», ἔλεγε ὁ Βολταῖρος, «θά διαλύονται τά μίση». Ὅμως. Τό τέλος τῆς πίστης ἀποδεικνύεται μιά ἐξέλιξη πολύ πιό ἐπικίνδυνη, ἀπ' ὅσο μποροῦσαν νά προβλέψουν οἱ φιλόσοφοι. Ἀρνούμενοι τήν κόλαση, μάθαμε νά τήν οἰκοδομοῦμε καί νά τήν θέτουμε σέ λειτουργία ἐπί γῆς. Ἡ προσδοκία τοῦ Διαφωτισμοῦ δέν βγῆκε σωστή.  Οἱ βιβλιοθῆκες, τά  μουσεῖα, τά θέατρα, τά πανεπιστήμια μποροῦν νά εὐδοκιμοῦν μιά χαρά στή σκιά τῶν στρατοπέδων συγκέντρωσης! Τό καταλαβαίνουμε τώρα: ἡ κουλτούρα δέν κάνει τόν ἄνθρωπο πιό ἀνθρώπινο! Μπορεῖ μάλιστα καί νά τόν κάνει πιό ἀναίσθητο στή δυστυχία τῶν συνανθρώπων του!

 

            -Γιά μένα, ὁ «ἐξανθρωπιστικός» ρόλος τῶν ἀνθρωπιστικῶν ἐπιστημῶν πρέπει νά τεθεῖ σοβαρά ὑπό ἀμφισβήτηση. «Ἀνθρωπιστικές ἐπιστῆμες», «ἀνθρωπιστικά γράμματα»... Τί ἀλαζονικές λέξεις! Τί εἰρωνεία! Τί ἔγινε λοιπόν ὅλος αὐτός ὁ «ἀνθρωπισμός»;

 

*            *            *

 

Ἐχάθη, λοιπόν, κάθε ἐλπίδα νά γίνουμε ἄνθρωποι; Καί ἄν ὄχι, πῶς θά γίνει κάτι τέτοιο;

 

            Τό 304 μ.Χ. ζοῦσε στήν Νικομήδεια τῆς Μ. Ἀσίας ἕνας νέος ὀνόματι Παντελεήμων, ἰατρός καλός στό ἐπάγγελμα. Ὁ πατέρας του ἦταν εἰδωλολάτρης. Ἡ μητέρα του ἦταν χριστιανή. Ἀλλά πέθανε, ὅταν ὁ Παντελεήμων ἦταν μικρό παιδί. Βλέποντας τό σεμνό ἦθος τοῦ νέου ἕνας ἱερέας τῆς Νικομήδειας, ὁ Ἑρμόλαος, τόν ἐκάλεσε μία ἡμέρα καί ἄρχισε συζήτηση γιά ...τόν Χριστό, τόν μέγα ἰατρό ψυχῶν καί σωμάτων! Καί ὁ Παντελεήμων τόν ἄκουσε. Καί πήγαινε συχνά νά συζητήσουν.

 

            Πηγαίνοντας, λοιπόν, μία ἡμέρα στόν Ἑρμόλαο, βλέπει στόν δρόμο ἕνα παιδάκι, πού πέθαινε ἀπό δάγκωμα ὀχιᾶς. Λέει, μέσα του, ὁ Παντελεήμων:

 

            -'Εάν μοῦ ἀκούσει ὁ Χριστός καί σώσει τό παιδί, τότε ,ὅλα, ὅσα μοῦ εἶπε ὁ ἱερέας Ἑρμόλαος, εἶναι ἀληθινά· καί ἄλλη ἀπόδειξη δέν ζητῶ.

 

 Ἔκανε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ πάνω στό παιδί. Τήν ἴδια στιγμή, τό παιδί θεραπεύτηκε καί σηκώθηκε ὑγιές. Ὁ Χριστός ἄκουσε τόν Παντελεήμονα, γιατί εἶδε τήν καλή διάθεση τῆς καρδιᾶς του,  τήν πίστη του καί τήν εἰλικρινῆ ἀναζήτηση τῆς Ἀλήθειας.

 

*  *  *

 

            Πόση ἀγάπη καί φιλανθρωπία διαθέτει ὁ Χριστός, ὥστε νά δίνει τήν χάρη τῶν θαυμάτων, ἀκόμη καί σέ ἀβαπτίστους!

 

            Ὁ Παντελεήμων, βαπτίσθηκε, ἔκανε πολλά θαύματα, καί τελικά, μετά ἀπό πολλά βασανιστήρια ἀποκεφαλίσθηκε στίς 27 Ἰουλίου 304 μ. Χ. Καί ἐξακολουθεῖ, δεκαεπτά αἰῶνες μετά τήν κοίμησή του, νά θαυματουργεῖ καί νά παρηγορεῖ τούς

 

 ἀνθρώπους ψυχικά καί σωματικά.

 

            Ἄν μέ τέτοιο δυναμικό τρόπο ἐνεργεῖ ὁ Χριστός, τότε τό κλειδί τῆς ἀλλαγῆς, τῆς μεταμόρφωσης, τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ὁλόθερμη καί ἀκλόνητη πίστη του στό Χριστό.

 

Ἀρχιμ. Ν.Κ.

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel