Ζωηφόρος

«Λυχνία» Δεκέμβριος 2001

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 221

Ο ΒΑΛΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ του Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΕΙΔΑ του Αρχιμ. Νίκων Κουτσίδη

Η ΦΩΛΙΑ του Αρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου

ΝΕΑΡΕΣ ΔΩΡΗΤΡΙΕΣ

Ο ΒΑΛΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ

 

Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου

 

            Λέγει στό Εὐαγγέλιο ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας: Αὐτή εἶναι ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων, πού ἔχουν ξεχάσει τά ἄνω.

 

Τρῶνε· πίνουν· ἀγοράζουν· πουλᾶνε· καλλιεργοῦν χωράφια· φτιάχνουν σπίτια· παντρεύονται· κάνουν ἔρωτα· γλεντᾶνε (Λουκ. 17,28).

 

            Θέλει νά μᾶς εἰπεῖ: Ἀκόμη καί ὅταν ὅλα αὐτά γίνωνται μέ σεμνότητα καί μέ ἐντιμότητα, ἄν ὁ ἄνθρωπος μένει σ' αὐτά βαλτώνει. Καί ὅταν βαλτώνει, χάνει τόν δρόμο. Γιατί αὐτά τόν ἀπορροφοῦν. Καί τότε, ὄντας ξύπνιος σωματικά, πνευματικά νυστάζει. Καί κοιμᾶται. Καί χάνει τόν δρόμο του καί τόν προορισμό του. Καί ὅταν θά ἔρθει ἡ ἡμέρα, θά εὑρεθῆ γυμνός. Σάν μωρή παρθένος. Χωρίς φῶς. Καί χωρίς ἔνδυμα.

 

            Ἔτσι βαλτώνει ὁ ἄνθρωπος. Καί ἐνῶ τόν ἀπειλεῖ ἡ χειρότερη ἀπώλεια, ἡ αἰώνια ἀπώλεια, αὐτός, ἔχοντας χάσει τό σωστό κριτήριο, χαίρει. Χαίρει, «ἡγούμενος ἡδονήν τήν καθ' ἡμέραν τρυφήν» (Β΄ Πέτρου 2,13)· γιατί τοῦ ἔχει κολλήσει ἡ ἰδέα, ὅτι ἀξία στήν ζωή ἔχει ἡ καλοπέραση· ὅτι χαρά καί καταξίωση τῆς ζωῆς εἶναι ἡ καλοπέραση!

 

            Ἀλλά ὁ Θεός, ὁ πολυεύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος, δέν μᾶς ἀφήνει νά βαδίζωμε τόν δρόμο πρός τήν ἀπώλεια.

 

*              *              *

 

            Δέν μᾶς ἀφήνει. Μᾶς πονάει. Μᾶς ἀγαπάει. Καί μᾶς τό φωνάζει. Τό φωνάζει πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις.

 

            Στούς ποιμένες ἔστειλε ἕναν ἄγγελο. Στάθηκε δίπλα τους καί τούς εἶπε: Σᾶς φέρνω τήν πιό εὐχάριστη εἴδηση. Σήμερα γεννήθηκε, Ἐκεῖνος πού ὁρίστηκε ἀπό τό Θεό, νά σώσει καί σᾶς καί ὅλο τόν κόσμο. Καί μόλις πού τελείωσε τά λόγια αὐτά, ἐφάνηκαν δίπλα του χιλιάδες ἄγγελοι· καί ὅλοι μαζί ἔψαλλαν:

 

            ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩ ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ· ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ.

 

            Καί οἱ ποιμένες, παρ' ὅτι φτωχοί καί ἀγράμματοι, κατάλαβαν. Καί ἔτρεξαν. Καί βρῆκαν τήν Παναγία καί τόν Υἱό της, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρα τοῦ Κόσμου, στό σπήλαιο. Καί Τόν ἐδέχθηκαν. Καί Τόν προσκύνησαν.

 

            Καί κατάλαβαν, τό μεγάλο μυστήριο. Ὅτι ὁ Θεός ἦλθε στόν κόσμο γιά μᾶς· ἤρεμα· καί ταπεινά.

 

            Εἶδαν, ὅτι κανείς δέν ἦταν δίπλα Του, ὅταν γεννήθηκε. Κανείς ἀπό τούς μεγάλους καί τούς ἐπισήμους. Εἶδαν, ὅτι «λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον», ὁ Θεός τῆς Δόξης Ἰησοῦς.

 

            Ἀλλά ἐκεῖνο, πού δέν ἔκαμαν, πού δέν ἐφρόντισαν νά κάμουν οἱ ἄνθρωποι -πῶς νά τό ἔκαναν, ἀφοῦ εἶχαν βαλτώσει;- τό ἔκαμε ὁ Οὐρανός. «ΑΛΛ' ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΕ ΠΑΣΙΝ ΕΚΗΡΥΞΕΝ, ΩΣΠΕΡ ΣΤΟΜΑ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟΣ». Καί μέ τό ἀστέρι ὁδηγό, ὡδήγησε τούς σοφούς μάγους τῆς ἀνατολῆς στό σπήλαιο· νά προσκυνήσουν τόν Χριστό.

 

Καί ἐκεῖ, μέσα στό σπήλαιο, συναντήθηκαν οἱ ἀγράμματοι ποιμένες μέ τούς σοφούς μάγους Περσῶν βασιλεῖς. Ναί, βρέθηκαν μαζί μπροστά στόν γεννηθέντα Σωτῆρα τοῦ κόσμου· καί Τόν προσκύνησαν μαζί!

 

*              *              *

 

            Τόν προσκύνησαν, γιατί ξεβάλτωσαν. Τούς ξεβάλτωσε τό μήνυμα τοῦ ἀγγέλου καί τό ἀστέρι στόν οὐρανό. Ξεβάλτωσαν, γιατί τό ἄκουσαν. Καί τό δέχθηκαν. Χωρίς γόγισμούς. Χωρίς νά κολλᾶνε στούς ὅποιους ἀμφιβόλους λόγισμούς.

 

            Ἄς τούς μιμηθοῦμε μέ πόθο καί ζῆλο γιά νά ἑορτάσωμε ἀληθινά Χριστούγεννα, πνευματικά καί σωματικά.

 

 

 

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΕΙΔΑ

 

Ἀρχιμ. Νίκων Κουτσίδη

 

            Στήν Ἱερά Μονή Σταυρονικήτα ὑπάρχει μιά ψηφιδωτή εἰκόνα τοῦ ἁγίου Νικολάου (προστάτου τῆς Μονῆς). Στό μέτωπο τοῦ ἁγίου ὑπάρχει κατά μῆκος σχισμή ὀκτώ ἑκατοστῶν, πάνω στήν ὁποία εἶχε φυτευθῆ ἕνα μεγάλο «ὄστρεο» κατά τό χρονικό διάστημα, πού ἡ εἰκόνα εἶχε μείνει στόν βυθό τῆς θάλασσας. Ἔτσι ἡ εἰκόνα αὐτή ἔλαβε τήν προσηγορία: «ἅγιος Νικόλαος ὁ Στρειδᾶς ἤ Ἀστρειδᾶς».

 

*              *              *

 

            Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι «ἐξήχθη ἐκ τῆς θαλάσσης, ὑπό τῶν ἁλιέων τῆς Μονῆς κατά τούς χρόνους τῆς ἀνιδρύσεως αὐτῆς», κατά τύχη, μέ τά δίχτυά τους, μέ τό ὄστρακο πάνω στό μέτωπο τοῦ ἁγίου Νικολάου. Οἱ ἁλιεῖς προσπάθησαν ἐπιτηδείως νά ἀποκολλήσουν τό στρείδι ἀπό τό μέτωπο τοῦ ἁγίου. Μόλις ὅμως τό ξεκόλλησαν, στό μέτωπο τοῦ ἁγίου ἐφάνη αἷμα, πού μέχρι σήμερα φαίνεται καί βεβαιώνει τό θαῦμα.

 

            Ἐξ' αἰτίας αὐτοῦ τοῦ θαύματος ὁ πατριάρχης Ἰερεμίας ὅρισε, νά ἑορτάζει καί νά τιμᾶται ἡ Μονή ἐπ' ὀνόματι τοῦ ἁγίου Νικολάου. Τό ὄστρακο αὐτό διατηρήθηκε σάν κειμήλιο. Τό μισό εὑρίσκεται στή Μονή. Τό ἄλλο μισό τό ἔκαμαν, κατά τήν παράδοση, ἐγκόλπιο-δῶρο στόν πατριάρχη Ἰώβ τῆς Ρωσίας. Τό πιό πιθανό εἶναι νά ρίχτηκε ἡ εἰκόνα στό βυθό ἀπό τούς Καταλανούς πειρατές μετά τήν ἐπιδρομή πού ἔγινε τό 1306. Αὐτό μᾶς τό ἐπιβεβαιώνουν οἱ εἰδικοί, πού χρονολόγησαν τήν κατασκευή τῆς εἰκόνας στά τέλη τοῦ 13ου αἰῶνα. Ἡ εἰκόνα ἀνελκύστηκε τό ἔτος 1589, ἐπί πατριαρχίας Ἰερεμίου Β΄. Ἄρα ἡ εἰκόνα ΕΜΕΙΝΕ ΑΒΛΑΒΗΣ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ 283 ΧΡΟΝΙΑ.

 

(Ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ θαυματουργός, Ἐκδ. Παπαδημητρίου, 1998, σελ. 82-83)

 

*              *              *

 

            Ἔχουμε, λοιπόν ἐδῶ, ἕνα ἀναμφισβήτητα θαυμαστό γεγονός γιά τήν συγκεκριμένη εἰκόνα τοῦ ἁγίου Νικολάου. Φυσικά ὑπάρχουν καί ἄλλα ἀνάλογα θαύματα τῆς Παναγίας καί ἄλλων ἁγίων. Μαρτυροῦν, ὅτι ὁ Θεός δίνει τή χάρη Του ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥΣ.

 

Θαύματα ἀπό τίς ἅγιες εἰκόνες γίνονταν στό παρελθόν. Γίνονται καί ΤΩΡΑ. Καί θά συνεχίσουν νά γίνονται καί στό μέλλον. Γιά πάντα. Γιατί ὁ Θεός, εἶναι καί θά εἶναι πάντοτε ὁ ἴδιος.

 

*              *              *

 

            Συμπέρασμα πνευματικό.

 

            Ὅποιος δέν πιστεύει στά θαύματα τῶν ἁγίων καί τῶν εἰκόνων τους, ξεχνάει ὅτι ὁ Θεός εἶναι παντοδύναμος. Καί ὅτι ἐνεργεῖ, ὅποτε θέλει· καί ὅπως θέλει.

 

            Ὅποιος πιστεύει μέν στά θαύματα τῶν ἁγίων μέσῳ τῶν λειψάνων τους καί τῶν εἰκόνων τους, ἀλλά δυσπιστεῖ, ἄν κάποιο ἀπό τά θαύματα, πού τοῦ διηγοῦνται, εἶναι ἀληθινό καί αὐθεντικό ἤ ὄχι, δέν ἁμαρτάνει. Γιατί ἡ δυσπιστία του δέν ἀναφέρεται στόν Θεό, ἀλλά σέ ἀνθρώπους.

 

 

 

Η ΦΩΛΙΑ                 

 

Ἀρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου

 

            Τό 1995, τό βραβεῖο Νόμπελ λογοτεχνίας ἀπονεμήθηκε στόν Ἰρλανδό Σέι­μους Χήνυ. Στήν πανηγυρική ὁμιλία, πού ἐξεφώνησε στήν Σουηδική Ἀκα­δημία κατά τήν τελετή ἀπονομῆς τοῦ βραβείου, ἀναφέρθηκε σέ ἕναν ἅγιο τῆς Ἰρ­λανδίας, τόν ἅγιο Κέβιν.

 

             Ὁ ἅγιος Κέβιν ἔζησε τόν 7ο αἰώνα. Εἶναι ἅγιος τῆς Μιᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ ἔζησε πολύ πρίν συμβῆ τό Μεγάλο Σχίσμα ἀνάμεσα στούς Χριστιανούς τῆς Εὐρώπης. Ἡ Ἐκκλησία μας τι­μᾶ τήν μνήμη του στίς 3 Ἰουνίου.

 

            Ὁ νομπελίστας λογοτέχνης διηγήθηκε τό ἑξῆς περιστατικό ἀπό τήν ζωή τοῦ ἁγίου Κέβιν:

 

            «Κάποτε, ἐνῶ ὁ ἅγιος προσευχόταν μέ τεντωμένα τά χέρια σέ σχῆμα σταυ­ροῦ, ἕνα πουλί στάθηκε στήν ἀνοιχτή παλάμη του καί γέννησε τό αὐγό του. Ὁ ἅγιος ἦταν τόσο εἰρηνικός, πού τό πουλί δέν δίστασε γιά ὁλόκληρες μέρες νά κάθεται στό χέρι του καί νά κλωσσάει τό αὐγό μέχρι πού βγῆκε ὁ νεοσσός!...»

 

            Ὁ Χήνυ ἀπεκάλεσε τόν ἅγιο Κέβιν «ὁδοδείκτη». Δηλαδή, δείκτη πο­ρείας. Μιᾶς πορείας, πού ὅπως εἶπε, «ὁδηγεῖ πρός τήν ἐνηλικίωσή μας».

 

            Μέ ἄλλα λόγια: Τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου τῆς Ἰρλανδίας, μᾶς δείχνει ὅτι μόνο μέσῳ τῆς προσευχῆς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά «μεγαλώσει». Νά πάψει νά εἶ­ναι νήπιο. Καί νά γίνει ὤριμος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ξέρει καλά ποῦ πη­γαίνει. Καί φυσικά αὐτό γίνεται, ὄχι μέσῳ μιᾶς προσευχῆς φτηνῆς, τοῦ στύλ «ἄντε νά τελειώ­νουμε». Ἀλλά μέσῳ μιᾶς προσευχῆς, πού εἶναι ἔκφραση ἀγάπης καί ἐμπιστοσύνης στόν Χριστό· μιᾶς προσευχῆς πού ΕΠΙΜΕΝΕΙ «νά χτυπάει τήν πόρτα» τοῦ Θεοῦ, καί ΥΠΟΜΕΝΕΙ νά κοπιάζει γιά χάρη Του σωματικά καί ψυχικά.

 

*    *    *

 

            Τήν δεύτερη ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων εἶναι μία ἀπό τίς μεγαλύτερες γιορτές τῆς Παναγίας. Λέγεται Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

 

            Τιμᾶμε καί γιορτάζουμε Αὐτήν, πού ἀγάπησε τόν Θεό καί τήν προσευχή τόσο, πού  ΕΠΕΜΕΙΝΕ καί ΥΠΕΜΕΙΝΕ τόν κόπο τῆς προσευχῆς, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο ἄνθρωπο στόν κόσμο. Γι' αὐτό ἀξιώθηκε νά ἐπιτύχει κάτι ἀσύγκριτα μεγαλύτερο ἀπό αὐτό πού πέτυχε ὁ Ἰρλανδός ἅγιος.

 

            + Ὁ ἅγιος Κέβιν ἔκανε τό χέρι του φωλιά, γιά νά γεννηθῆ ἕνα που­λά­κι.

 

            + Ἡ Παναγία ἔκανε τό Ἄχραντο Σῶμα Της Ναό γιά νά γεννηθῆ ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ἡ προσευχή Της εἶχε τέτοια δύναμη, ὥστε κατέβασε - κυριολεκτικά - τόν Θεό στήν γῆ. Ἡ προσευχή Τήν ἁγίασε τόσο, ὥστε νά εἶναι ὁ μόνος καθαρός τόπος, ἄξιος νά δεχθῆ τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ.

 

*    *    *

 

            + Ὁ ἅγιος Κέβιν τἄχασε, ὅταν εἶδε ἕνα πουλί νά φωλιάζει στό χέρι του.

 

            + Ἡ Παναγία ἀσύγκριτα περισσότερο ἀπόρησε καί ἐθαύμασε, ὅταν κα­τά­λαβε ὅτι θρονιάστηκε μέσα Της ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Καί μιλώντας στόν Θεό-Παιδί Της, Τοῦ ἔλεγε:

 

            Ἥλιε, Γυιέ μου, πῶς νά Σέ κρύψω στά σπάργανα;

 

            Πῶς νά θηλάσω Ἐσένα, πού τρέφεις ὅλη τήν φύση;

 

            Πῶς κρατάω στά χέρια μου Αὐτόν, πού κρατάει τά σύμπαντα;

 

            Πῶς νά κοιτάξω ἄφοβα Ἐσένα, πού δέν τολμοῦν νά ἀτενίσουν οὔτε τά πο­­λυ­­όμματα Χερουβίμ; (Προεόρτιο τῶν αἴνων 24ης Δεκεμβρίου)

 

*    *    *

 

            Ὁ Θεός ἔγινε νήπιο, γιά νά μεγαλώσουμε ἐμεῖς. Καί ἀπό νήπια πού μπου­σουλᾶνε πάνω στήν γῆ, νά γίνουμε πολίτες τοῦ οὐρανοῦ.

 

            Καί μᾶς δίδαξε τήν εἰρήνη. Καί τήν ἀγάπη γι' Αὐτόν. Καί τήν ἀληθινή ζωή.

 

            Γι' αὐτό ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων εἶναι ἕνας σωτήριος ὁδοδείκτης. Μᾶς δείχνει τόν δρόμο πού πρέπει νά ἀκολουθήσουμε, γιά νά ἐνηλικιωθοῦμε. Γιά νά μεγαλώσουμε. Γιά νά γίνωμε ὥριμοι ἄνθρωποι, πού ξέρουμε ποῦ πᾶμε. Καί αὐτός ὁ δρόμος εἶναι ἡ ΕΠΙΜΟΝΗ καί ἡ ΥΠΟΜΟΝΗ στήν προσευχή.

 

 

 

ΝΕΑΡΕΣ ΔΩΡΗΤΡΙΕΣ

 

            Χτίζαμε τό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου καί βρισκόμαστε σέ μεγάλη οἰκονομική δυσκολία. Πολύτιμοι ὅλοι οἱ δωρητές μας, ἀνεξάρτητα ἀπό τό ὕψος τῆς συνδρομῆς τους. Ὅμως σ' ἕνα ἔργο εἴκοσι τόσων ἑκατομμυρίων ἡ συμβολή τῶν πέντε-δέκα χιλιάδων τοῦ κάθε εὐσεβοῦς δωρητῆ ἔπρεπε τουλάχιστον νά δημιουργεῖ μεγάλη ἁλυσίδα, γιά νά μπορέσει νά τελειώσει κάποτε καί νά μήν ἀναβιώσει τό «γεφύρι τῆς Ἄρτας».

 

*              *              *

 

            Δειλά-δειλά μπῆκε στό Γραφεῖο ἡ χαριτωμένη δασκαλίτσα. Ὡς ὡρομίσθια καί μέ οἰκονομίες εἶχε ἀποταμιεύσει τό ποσό τῶν ἐννιακοσίων πενήντα χιλιάδων δραχμῶν. Αὐτά εἶχε ὅλα-ὅλα. Τά ἔθετε στή διάθεσή μας γιά νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ αἴθουσα τῆς νεολαίας στό ἰσόγειο καί τό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου ἐπάνω. Δέν πιστεύαμε στ' αὐτιά μας. Μιά ἐλεύθερη κοπέλα, πού θά ἔπρεπε νά φυλάει καί τήν τελευταία της δραχμή γιά τήν ἀποκατάστασή της, ἔδινε ὅ,τι εἶχε, γιά ἕνα ἱερό σκοπό. Δυό χρόνια μετά τῆς ἔβαζα τά στέφανα στό κεφάλι. Μέ δυσκολία συγκρατοῦσα τή συγκίνησή μου. Τῆς εὐχήθηκα μέ τήν καρδιά μου νά ζήσει εὐτυχισμένη καί μακάριζα τό σύζυγο γιά τό θησαυρό πού ἔπαιρνε.

 

*            *            *

 

            Λίγο ἀργότερα ἐμφανίστηκε μιά ἄλλη διαλεχτή ψυχή. Μόλις εἶχε ἀναλάβει ὑπηρεσία στό δημόσιο καί ἦλθε νά καταθέσει τόν πρῶτο της μισθό στήν Ἐνορία, συνδράμοντας τήν ποικίλη μέριμνά της. Σέ μιά ἐποχή, πού ὅλοι μιλᾶνε γιά ἀνασφάλειες, γιά ἀδυναμίες ποικίλες, γιά οἰκονομικά προβλήματα, γιά πολλές, πραγματικές ἤ καί φανταστικές, δυστυχίες... Σήμερα, πού ὅλοι γογγύζουν γιά τά πάντα, λίγα καί φτωχά πού ἀπολαμβάνουν, τό νά ἔρχεται μιά κοπέλα νά προσφέρει τόν πρῶτο της μισθό γιά ἔργα καλά καί ὠφέλιμα, παραβλέποντας δικές της ἀνάγκες, αὐτό καί μόνο μᾶς γεμίζει κουράγιο καί ἐλπίδα.

 

*            *            *

 

            Ἡ τρίτη εἶναι καλλιτέχνης. Ζητήσαμε γιά λίγο τή βοήθειά της. Καί ἐκείνη, ξεπερνώντας τίς προσδοκίες μας, ξεδίπλωσε τήν ἐσωτερική της ὀμορφιά καί ἁρμονία καί τήν ἅπλωσε στούς τοίχους τοῦ Ναοῦ μας. Ἀνέβηκε σέ σκαλωσιές, κρεμάσθηκε στό κενό, κουράστηκε καί ταλαιπωρήθηκε δίνοντας τόν καλύτερό της ἑαυτό. Ὅ,τι καί νά τῆς δίναμε λίγο θά ἦταν. Ὅμως δέ δέχθηκε τίποτε.

 

            -Τό ἔκανα γιά μένα, ἀφῆστε με νά χαρῶ ἔτσι, ὅπως θά τό ἤθελε ἡ ψυχή μου.

 

*            *            *

 

            Δέν πέθαναν λοιπόν οἱ ἀξίες, ἐπειδή οἱ «ζωντανοί νεκροί» τοῦ καιροῦ μας φαίνονται νά πληθαίνουν ἐπικίνδυνα... Αὐτά τά τρία κορίτσια, πού ζοῦν ἀνάμεσά μας, συνιστοῦν τρανή ἀπόδειξη, πώς μποροῦμε ἀκόμη νά ἐλπίζουμε.

 

(Πρωτ. Γεωργίου Φραγκιαδάκη, "Ποιμαντικά Γλυκόπικρα", Χαϊδάρι 2000, σελ. 31-32)

 

 

 

 

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel