Ζωηφόρος

«Λυχνία» Μάιος 2002

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 226 Μάιος 2002

«Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» του + Ν.Μ.

«Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» του Άρχιμ. Β.Λ.

«ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΦΩΤΟΣ» του Άρχιμ. Β.Λ.

«ΤΟ ΝΟΗΜΑ» του Νίκου Καμβύση

 

Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Έγραφε στα τέλη της ζωής του, ένας άγιος υπέργηρος αρχιερέας, πού πέρναγε τις τελευταίες ημέρες του επάνω στην γη:

 

-Είναι φθινόπωρο, και έρχεται χειμώνας, και όλα θα νεκρωθούν. Όμως, για τη φύση, το ξέρομε, θα περάσει ο χειμώνας, και θα έλθει πάλι η άνοιξη, και πάλι το καλοκαίρι. Για μένα, για την επίγεια ζωή μου, ήλθε τώρα το φθινόπωρο. Και μετά από λίγο θα έλθει ο χειμώνας. Ο χειμώνας του θανάτου. Και το δένδρο της ζωής μου θα γυμνωθή από τα φύλλα του. Και θα μείνουν τα κόκκαλα μου γυμνά. Άλλα όχι για πάντα. Γιατί κατά θέλημα του Χριστού, και τότε πού Εκείνος θα ορίσει, θα έλθει η ανάσταση. Και τότε θα ξαναγυρίσω και εγώ στη ζωή! Σε μια ζωή πιο όμορφη και πιο αληθινή, σε μια όμορφη πνευματική, σε μια ζωή, γεμάτη ευωδία, δόξα και χάρη.

 

* * *

 

Ναι, αυτό θα γίνει για όλους μας. Για όλους εκείνους, πού θα γίνωμε (με την πίστη μας και την αγάπη μας για τον Χριστό) άξιοι, να μας αναστήσει και να μας πάει κοντά Του, στη βασιλεία Του. Γιατί ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για μας. Να λύσει τα έργα του διαβόλου. Ήρθε να καταργήσει τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τον διάβολο. Ήρθε να τον καταργήσει- με τον θάνατο Του,  και με την ανάσταση Του.

 

Βέβαια, και πέθανε, και ετάφη. Άλλα ανέστη νικητής. Ενίκησε. Ενίκησε τον θάνατο. Και κατήργησε (δηλαδή, εξεθρόνισε) τον διάβολο, του αφαίρεσε κάθε εξουσία και τον έκαμε, για κείνους πού κατάλαβαν την αλήθεια, σκουπίδι και εμπαιγμό!

 

Τον ενίκησε για μας! Για δικό μας καλό!

 

* * *

 

Σύ πιστεύεις στον Χριστό; Πιστεύεις στην ανάσταση Του; Πιστεύεις, ότι επάτησε τον θάνατο; και ότι κατάργησε τον διάβολο;

 

Μηδείς φοβείσθω θάνατον! Μας ελευθέρωσε από τον φόβο του θανάτου ο Χριστός.

 

Εσκύλευσε τον Άδην ο κατελθών εις τον Άδην! Επίκρανεν αυτόν! Δηλαδή: Το σώμα του Χριστού νεκρό, ζωή για μας, ήταν δηλητήριο για τον θάνατο και για τον Άδη. Δηλητήριο! Ναι, δηλητήριο!

 

•Νόμισε, ότι έλαβε σώμα ανθρώπου, και έπεσε στον Θεόν!

 

•Νόμισε, ότι έλαβε γη, ότι πήρε στα χέρια του αυτός κάτι το χοϊκό, και βρέθηκε ο ίδιος στα χέρια Εκείνου, πού βασιλεύει στον ουρανό.

 

•Νόμισε, ότι θα μπορούσε να Τον κρατήσει. Άλλα ουκ ην δυνατόν κρατείσθαι υπό της φθοράς τον αρχηγόν της ζωής! Και όχι μόνο δεν μπόρεσε να Τον κρατήσει! Άλλα και αντίθετα. Ο ίδιος έπεσε στα χέρια του Χριστού. Και ο Χριστός, τον πάτησε, τον ενίκησε, τον συνέτριψε. Και ανέστη ως νικητής. Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας.

 

* * *

 

Και εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο. Ανάστησε και θα αναστήσει τους νεκρούς. Απαρχή ο Χριστός. Πρώτα αναστήθηκε ο Χριστός. Έπειτα οι του Χριστού. Μετά εμείς, οι του Χριστού. Εν τη παρουσία Αυτού. Τότε πού θα έλθει. Σε λίγο.

 

Λίγη υπομονή. Μέχρι πού να έλθει η άνοιξη του Θεού.

 

+ Ο Ν.Μ.

 

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ

 

Με αυτό τον τίτλο κυκλοφόρησε πέρυσι ένα βιβλίο, πού αναφέρεται στην κατάργηση της θανατικής ποινής στην Γαλλία. Το έγραψε ο Ρομπέρ Μπαντεντέρ, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της Γαλλίας, και βασικός «αρχιτέκτονας» αυτής της κατάργησης.

 

Με ιδιαίτερο καμάρι, ο όντως σπουδαίος πολιτικός, περιγράφει, με πόση συγκίνηση, τον Σεπτέμβριο του 1981, ανέβηκε στο βήμα της Εθνοσυνέλευσης και είπε τα ιστορικά λόγια: «Λαμβάνω την τιμή, εν ονόματι της Κυβέρνησης, να ζητήσω από την Εθνοσυνέλευση να καταργήσει την θανατική ποινή στην Γαλλία»!

 

Ο ίδιος μιλάει για τα χρόνια, πού -σαν δικηγόρος- πήγαινε στο δικαστήριο, για να υπερασπιστεί θανατοποινίτες, πού είχαν κάμει έφεση. «Ζούσα», λέει, «σε μια διαρκή αγωνία θανάτου. Περνούσα μέσα από την κόλαση του θανάτου κι εγώ ο ίδιος...».

 

***

 

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ευγένεια της ψυχής του Γάλλου πολιτικού. Κανείς δεν μπορεί, παρά να αναγνωρίσει την ανθρωπιά του.

 

Αξίζει, όμως, τόσο καμάρι για μια τέτοια πράξη; Είναι, άραγε, σημάδι τόσο υψηλού πολιτισμού η νομική κατάργηση της θανατικής ποινής. Και μάλιστα, σε μια εποχή, πού

 

·         οι δρόμοι όλων των μεγαλουπόλεων είναι γεμάτοι από «ζωντανά» πτώματα ναρκομανών

 

·         διαφημίζεται ασύστολα τρόπος διασκέδασης,  πού  «βλάπτει  σοβαρά  την υγεία»,

 

·         καθημερινά θανατώνονται, επίσημα, χιλιάδες -και μάλιστα με την συμπαράσταση του κράτους - στις εκτρώσεις.

 

Μήπως ο πολιτισμός μας με τέτοια εκδηλώματα, όχι μόνο δεν πάει «προς τα πάνω», αλλά ξεψυχάει;

 

Μήπως, τελικά, ο «πολιτισμός» μας πού «ξεψυχάει», έχει ανάγκη κάποιο «ΦΙΛΙ ΖΩΗΣ»;

 

Το Πάσχα γιορτάζουμε την νίκη κατά του θανάτου. Δεν πρόκειται για μια απλή παράταση της βιολογικής ζωής. Μας βρήκε ο Χριστός νεκρούς από τις αμαρτίες μας. Ψυχικά και σωματικά πεθαμένους. Και δεν αρκέστηκε να μας χαρίσει με ένα «φιλί ζωής» απλώς λίγα χρόνια ακόμη βιολογικής ζωής.

 

Μας χάρισε κάτι ασύγκριτα μεγαλύτερο: την τελική νίκη κατά του θανάτου! Την αιώνια ζωή! Την ζωή κοντά Του!

 

-Ο θάνατος, αυτός πού παθαίναμε, δεν είναι πια ο οριστικός χωρισμός της ψυχής από το σώμα.

 

-Ο τάφος δεν είναι η οριστική κατάληξη του σώματος μας.

 

-Όπως ο Χριστός ανάστησε το δικό Του Σώμα, έτσι θα αναστήσει και τα δικά μας σώματα, ώστε ΟΛΟΚΛΗΡΟΙ πάλι, να απολαμβάνουμε την δική Του δόξα.

 

Αυτή η νίκη κατά του σωματικού μας θανάτου, είναι

 

·         το μοναδικό Φως πού μπορεί να διώξει όλα τα σκοτάδια από την επίγεια ζωή μας,

 

·         η μοναδική Ελπίδα, πού μπορεί να  δώσει νόημα σ' αυτή την ζωή, και

 

·         η μοναδική Χαρά, πού δεν μπορεί τίποτα να την σβήσει.

 

Αρκεί και εμείς να προσθέσωμε στο «φιλί» του Χριστού κάτι: Να καταλάβωμε, ότι η αμαρτία είναι πού προκαλεί τον θάνατο, και τον αιώνιο θάνατο, και τον θάνατο τον σωματικό. Και η κατάργηση της απαιτεί και τον δικό μας προσωπικό αγώνα.

 

Άρχιμ. Β.Λ.

 

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΦΩΤΟΣ

 

Κάποιοι νεαροί, πού συνηθίζουμε να τους αποκαλούμε «αναρχικούς», έγραψαν σε κάποιο τοίχο της Αθήνας Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΧΑΝΕΤΑΙ, ΟΓΑΝ ΚΟΠΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ. Προφανώς ήθελαν να σατιρίσουν τον σύγχρονο τεχνολογικό πολιτισμό, ο οποίος εξολοκλήρου στηρίζεται στην ηλεκτρική ενέργεια. Ένας τέτοιος πολιτισμός, μπορεί να παρέχει ένα μεγάλο πλήθος ανέσεων, αλλά «καταρρέει» απότομα, όταν... κοπεί το ρεύμα! Τότε:

 

·         σταματάει απότομα το μαγείρεμα στην ηλεκτρική κουζίνα, και δεν έχομε να φάμε,

 

·         σταματάει το ψυγείο, και χαλάνε όλα τα τρόφιμα,

 

·         κόβεται το φως, και όλοι παραπατάμε ψηλαφώντας τους τοίχους και ψάχνουμε απεγνωσμένα για ένα κεράκι, να φωτίσει...τα σκοτάδια μας!

 

Και περιμένουμε με αγωνία μέχρι να επιδιορθωθεί η βλάβη...

 

* * *

 

Στις 21 Μαΐου γιορτάζουμε την μνήμη του θεοστέπτου Βασιλέως μας και Ισαπόστολου Αγίου Κωνσταντίνου.

 

Ο άγιος Κωνσταντίνος δεν είχε ιδέα από... ηλεκτρικό ρεύμα! Ούτε θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί, ότι τα λυχναράκια της εποχής του, θα τα αντικαθιστούσαν κάποτε οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες!

 

Είχε όμως μια ασύγκριτα πιο συγκλονιστική εμπειρία: Αξιώθηκε να ίδει-και με τα σωματικά του μάτια-ένα Φως, πιο δυνατό και από το φως του μεσημεριανού ήλιου! Είδε το Φως του Σταυρού του Χριστού!

 

Και από τότε έκανε στόχο της ζωής του, να εγκαταστήσει ένα -όσο το δυνατόν πιο τέλειο- Δίκτυο Παροχής αυτού του Φωτός σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία! Για τον σκοπό αυτό:

 

·         δούλεψε κι ο ίδιος προσωπικά για την ανέγερση Ιερών Ναών

 

·         μερίμνησε για την αντιγραφή και διάδοση της Αγίας Γραφής•

 

·         καθιέρωσε την αργία της Κυριακής, ώστε να διεκολύνεται η Θεία Λατρεία-

 

·         φρόντισε για την καθαρότητα της διδασκαλίας με τη σύγκληση της Α' Οικουμενικής Συνόδου.

 

Με όλα αυτά τα μέτρα, πού έλαβε ως αυτοκράτωρ ο άγιος Κωνσταντίνος, δεν θέλησε ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΦΩΤΑ στον παλαιό ειδωλολατρικό κόσμο με το ζόρι. Αυτό το «χούϊ», το είχαν μόνο οι προκάτοχοι του -διώκτες του Χριστιανισμού αυτοκράτορες!

 

Ο άγιος Κωνσταντίνος απλώς ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΛΑΜΨΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Χριστός. Και έτσι να μπορούν, όσοι έχουν τα μάτια της καρδιάς τους ανοιχτά και καθαρά από πάθη και προκαταλήψεις, να δουν το Φως το αληθινό! Και να γίνουν καθρέφτες καθαροί, πού θα αντανακλούν αυτό το Φως και προς τους άλλους.

 

Έτσι ο θεόστεπτος βασιλέας μας θεμελίωσε ένα πολιτισμό Φωτός, πού δεν κινδυνεύει από... διακοπές ρεύματος! Κινδυνεύει μόνο από λερωμένους καθρέφτες! Κινδυνεύει μόνο από ανθρώπους, πού, όχι μόνον δεν δέχθηκαν το Φως του Χριστού, αλλά το μίσησαν κιόλας!

 

·         Ίσως επειδή δεν παρέχει... τις ανέσεις του ηλεκτροφωτισμένου σύγχρονου πολιτισμού!

 

·         Ίσως επειδή το συνεχές καθάρισμα του καθρέφτη, απαιτεί διαρκώς... σηκωμένα μανίκια και δουλειά!

 

·         Ίσως επειδή το φως του Χριστού είναι Φως Σταυρού!

 

Το Φως όμως του Σταυρού είναι Φως Αναστάσεως. Είναι ένα Φως πού νίκησε τον θάνατο. Είναι ένα φως, πού αναβλύζει από τον άδειο τάφο του Χριστού!

 

Γι' αυτό ο Πολιτισμός του Φωτός του Χριστού μένει. Και θα μένει για πάντα, όσες αυτοκρατορίες κι αν πέσουν. Όσοι βασιλείς κι αν περάσουν

 

Μακάριος ο άνθρωπος, πού με τον αγώνα του κρατάει πάντοτε τον εαυτό του συνδεδεμένο με το «ρεύμα» του Αληθινού Φωτός. Του Φωτός του Χριστού.

 

Άρχιμ. Β. Λ.

 

Νίκου Καμβύση

 

ΤΟ ΝΟΗΜΑ

 

Ερχόμαστε σαν τα πουλιά,

 

της άνοιξης μια μέρα,

 

τ' αποδημητικά,

 

κι ως να 'ρθει του φθινοπώρου

 

η γαλανή εσπέρα,

 

φεύγουμε βιαστικά!

 

Ανθίζουμε σαν λούλουδα,

 

κυκλάμινα στα δάση,

 

όμορφα, ταπεινά,

 

κι ως να σκεφθείς «στολίστηκε,

 

κι ομόρφυνε η πλάση»,

 

χανόμαστε ξανά!

 

Που πάμε; Από που ήρθαμε;

 

Εσκέφθηκες, αλήθεια,

 

το νόημα της ζωής;

 

ή σε αποκοιμίσανε της γης τα παραμύθια;

 

Κλαίω κι απορώ σαν σκέφτομαι,

 

πώς έχασα τη στράτα,

 

κοντά Σου να βρεθώ,

 

κι είν' όλα μου τα όνειρα χαμένα

 

και φευγάτα!

 

Από το βιβλίο-συλλογή: Η Μνήμη των Ήχων (σελ. 54)

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel