Ζωηφόρος

«Λυχνία» Απρίλιος 2002

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 225 Απρίλιος  2002

«ΣΩΣΤΗ  ΜΕΤΑΝΟΙΑ» του Ηλία Μηνιάτη

«ΠΟΣΗ ΥΠΟΜΟΝΗ;» του Αρχιμ.Ν.Κ.

«ΕΡΧΟΥ  ΚΑΙ  ΙΔΕ» του + Αναστασίου  Αρχιεπισκόπου  Αλβανίας     

 

Ηλία Μηνιάτη Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων

 

(1669 – 1714)

 

ΣΩΣΤΗ  ΜΕΤΑΝΟΙΑ

 

Για τη σωστή μετάνοια τρία είναι τα κύρια :

 

                                                   * * *

 

Έχεις έχθρα με κάποιον, για οποιαδήποτε αφορμή σου έδωσε;

 

Πρέπει να τον συγχωρέσεις με όλη σου την καρδιά. Γιατί, αν δεν συγχωρήσεις, δεν συγχωρείσαι και συ. Είναι απόφαση του Χριστού:

 

«Εάν συγχωρείτε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, θα συγχωρήσει και τα δικά σας ο Πατέρας σας ο ουράνιος. εάν δεν συγχωρείτε στους ανθρώπους , τα παραπτώματα τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας» (Ματθ. 6, 14-15).

 

Άλλα τώρα, ξέρετε, τι γίνεται; Ο Θεμιστοκλής και ο Αριστείδης, οι περιβόητοι αυτοί πολιτικοί της αρχαίας Αθήνας, είχαν έχθρα μεγάλη μεταξύ τους. Η χώρα όμως τούς έστειλε κάποτε μαζί πρέσβεις για αναγκαία υπόθεση. Έπρεπε λοιπόν να συμφωνήσουν. Τότε ο Αριστείδης  είπε στον Θεμιστοκλή: «Θέλεις να αφήσουμε την έχθρα μας εδώ στα σύνορα, και όταν επιστρέψουμε, αν θέλεις, να την ξαναπάρουμε;».

 

Έτσι και έκαμαν. Τακτοποίησαν την εκτός συνόρων υπόθεση, και όταν γύρισαν έμειναν, όπως και πρώτα, εχθροί!

 

Έτσι κάνουν και δύο χριστιανοί, εχθροί θανάσιμοι, όταν έλθει καιρός; να εξομολογηθούν. Αφήνουν την έχθρα. Αλλά πού; Στην θύρα της εκκλησίας. Μεταλαμβάνουν, παίρνοντες μεταξύ τους συγχώρηση. Και όταν βγουν έξω από την εκκλησία, είναι εχθροί όπως και πρώτα! Ήταν εκείνη εξομολόγηση; Όχι , βέβαια, αλλά αργολογία και Φλυαρία !

 

                                                    ** *

 

Έχεις Φιλία και αγάπη για κάποια πρόσωπα ; Αυτή η αγάπη σε ρίχνει στην αμαρτία;

 

Άφησε την. Διότι δεν μπορείς να αγαπάς μαζί και την πόρνη και τον Θεό.

 

ΠΟΣΗ ΥΠΟΜΟΝΗ;

 

        Στις αρχές του 18ου αιώνα , στην Προύσα της Μικράς Ασίας , ζούσε μιά νεαρή, πολύ όμορφη κοπέλα : η Αργυρή. Ήρθε η ώρα και ή Αργυρή παντρεύτηκε. Και, ενώ ήταν νεόνυμφη , την ερωτεύτηκε ένας τούρκος γείτονάς της. Και προσπάθησε να την πείσει , να παρατήσει τον άνδρα της και να πάει μαζί του. Επειδή όμως, δεν το κατάφερε, πήγε στον Κριτή (= δικαστή) της Προύσας. Και εκεί Ψευδομαρτύρησε, ότι η Αργυρή είπε ότι θα γίνει μουσουλμάνα! Αμέσως ο κριτής διέταξε να την φυλακίσουν.

 

O άνδρας της ζήτησε να γίνει η δίκη στην Κωνσταντινούπολη. Φαντάσθηκε , ότι εκεί θα γλίτωνε από τις προσωπικές παρεμβάσεις τού ερωτιάρη Ψευδομάρτυρα.

 

Αλλά και εκεί έφθασε ο συκοφάντης τούρκος , και επανέλαβε την ίδια ψευδή κατηγορία. Και έτσι , η Αργύρη έπρεπε : ή να αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνα. Ή να πεθάνει!

 

Στην απολογία της είπε:

 

-Ποτέ μου δεν είπα τέτοιο λόγο , ότι θα αρνηθώ την πίστη μου! Είμαι χριστιανή.

 

Και χριστιανή θέλω να  πεθάνω.

 

Έτσι , με προσταγή τού κριτού την έδειραν δυνατά και την φυλάκισαν. Και πάλι την έβγαλαν. Και την ερώτησαν , αν άλλαξε γνώμη. Και επειδή εξακολουθούσε να παραμένει πιστή στο Χριστό , την έδειραν πάλι , και την φυλάκισαν. Και αυτή η διαδικασία επαναλαμβανόταν για δεκαεπτά (17) ολόκληρα χρόνια! Πόσα αποθέματα υπομονής είχε η αγία αυτή Ψυχή ; Πώς άντεξε ; Πώς δεν λύγισε ; Το να πεθάνει κανείς , είναι ευκολότερο. Ξέρει ότι θα βασανισθεί. Θα υποφέρει. Αλλά για σχετικά λίγο χρόνο.

 

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά , στην φυλακή είχε και τις Τούρκισες (κρατούμενες για ποινικά αδικήματα) να την βρίζουν και να την πειράζουν! Έκαμε λοιπόν μέσα στην φυλακή η άγια , δεκαεπτά χρόνια! Και τότε , στα δεκαεπτά χρόνια, ένας ευλαβέστατος χριστιανός άρχοντας πού είχε  ισχύ , θέλησε να την ελευθερώσει! Αλλά η αγία δεν το εδέχθη. Και παρακάλεσε:

 

-Αφήστε με να τελειώσω την ζωή μου στον τόπο , πού μαρτύρησα για τον Χριστό.

 

Και πράγματι. Εκεί μέσα άφησε την τελευταία της πνοή, στις 30 Απριλίου του 1725. Το άγιο λείψανο της , το πήραν οι χριστιανοί και το έθαψαν στο προάστιο Χάσκιοι. Μετά από τρία χρόνια , έκαναν την ανακομιδή τού λειψάνου της και το βρήκαν σώο και ακέραιο , να αναδίδει απερίγραπτη ευωδία. Το απέθεσαν στην εκεί εκκλησία της αγίας Παρασκευής , να το βλέπουν και να το προσκυνούν όλοι. Να  βλέπουν , ότι <<μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα>>.

 

                                                                    ***

 

Που είναι η δική μας υπομονή στις θλίψεις και στους πειρασμούς; Στην παραμικρή   δυσκολία αρχίζει ή απιστία! Τι Θεός είσαι συ, πού με αφήνεις να υποφέρω Και άλλα τέτοια παράπονα.

 

Γιατί όμως;

 

Δεν θέλομε να το καταλάβομε, ότι με την υπομονή στις θλίψεις καθαρίζεται η ψυχή μας. Στα πρόσωπα των αγίων το βλέπουμε ολοκάθαρα, ότι οι θλίψεις γίνονται αφορμή για μεγαλύτερη δόξα και τιμή, και εδώ και στην βασιλεία του Θεού.

 

Αρχιμ.Ν.Κ.

 

+ Αναστασίου  Αρχιεπισκόπου  Αλβανίας     

 

<<ΕΡΧΟΥ  ΚΑΙ  ΙΔΕ>>

 

Έρχου και άκουσε με προσοχή, χωρίς προκατάληψη, την προσωπική πείρα μυριάδων ψυχών, πού βρήκαν τη λύτρωση κοντά στο Χριστό.

 

Δοκίμασε να Τον προσεγγίσεις. Όχι ψυχρά, με το κρύο μυαλό, αλλά με όλη την ύπαρξή σου. Αν σταθείς από μακριά, σαν παρατηρητής, δεν πρόκειται ποτέ να απολαύσεις και να γευθείς τη νέα ζωή, πού μεταδίδει ο Κύριος.

 

Μπορεί ποτέ κανείς να χαρεί τη γλυκύτητα πού έχει το μέλι παρατηρώντας το χρώμα του σε μια ωραία  διαφήμιση η έστω θωπεύοντας ένα δοχείο με μέλι;

 

Μπορεί κανείς ν' απολαύσει μια μελωδία μουσική ξεφυλλίζοντας τα χαρτιά με τα μουσικά σημεία, πού ελάχιστα γνωρίζει;

 

Μη στέκεις λοιπόν μακριά, αγγίζοντας διστακτικά με τη σκέψη σου τις χριστιανικές αλήθειες. Ο Χριστιανισμός δεν είναι μια διδασκαλία περί ζωής. Είναι ζωή. Εν Xριστώ ζωή. Λυτρωμένη, γεμάτη θεία γεύση και φως.

 

Μέσα στο «έρχου και ίδε», δεν υπάρχει μόνο μια κλήση για όσους δεν γνωρίζουν καθόλου τον Ιησού. Υπάρχει επίσης μια υπόμνηση. Και για όλους εμάς, πού δεν τον γνωρίσαμε καλά. και ίσως διατηρούμε στην ψυχή μας δισταγμούς και επιφυλάξεις.

 

Δεν φθάνει, ότι ακούσαμε κηρύγματα και διαβάσαμε χριστιανικά έντυπα. Κάθε μέρα πρέπει να πλησιάζουμε τον Χριστό, με  περισσότερο πόθο, διάθεση μαθητείας με ειλικρίνεια και άδολη καρδιά.

 

Και τότε, απ' την προσωπική μας πια εμπειρία, θα αναδύεται πασίχαρη η κραυγή του Ναθαναήλ: «Ραββί, συ ει ο Υιός Του; Θεού» ο Λυτρωτής η ζωή μου!

 

 

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel