Ζωηφόρος

«Λυχνία» Οκτώβριος 2003

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 243 Οκτώβριος 2003

«ΗΜΕΡΕΣ ΝΩΕ» του Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

«ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΝΑ ΖΥΜΩΣΕΙ ...» του Ἀρχιμ. Β.Λ

«ΚΡΥΦΤΟ!» του Ἁγίου Γρηγορίου Διαλόγου

«ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ» του Οσίου Στάρετς Ἰωσήφ

 

Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

 

ΗΜΕΡΕΣ ΝΩΕ

 

            Στά πολύ παλιά χρόνια ὁ διάβολος ἐπινόησε ὅλα τά πάθη· ὅλες τίς κακίες· ὅλες τίς παλιανθρωπιές. Καί ἔσπρωχνε τούς ἀνθρώπους νά πορνεύουν, νά μοιχεύουν, νά σκοτώνουν, νά κλέβουν.

 

            Τό χειρότερο ἀπό ὅλα ἦταν, ὅτι ἔβαλε τούς ἀνθρώπους νά προσκυνοῦν σάν Θεό τόν ἥλιο, τήν σελήνη, τήν θάλασσα.

 

*            *            *

 

            Ὁ Θεός ἐθύμωσε καί ἤθελε νά τιμωρήσει τόν κόσμο.

 

            Εἶπε λοιπόν στόν Νῶε νά φτιάξει ἕνα μεγάλο καράβι. Γιατί; Γιά νά ἀποροῦν οἱ ἄλλοι καί νά τόν ἐρωτοῦν: Γιατί τό φτιάχνεις; Τί τό θέλεις; Καί εἶπε στόν Νῶε, νά τούς ἀπαντάει: Ὁ Θεός θέλει νά τιμωρήσει τόν κόσμο! Καί θά κάμει κατακλυσμό!

 

            Τόν ἐρωτοῦσαν. Καί τούς τό ἔλεγε. Καί ἐκεῖνοι τόν περιγελοῦσαν! Καί τόν ἔλεγαν: «τρελλό»!  Ἔλεγαν: Ἄκου, ὁ Θεός θά χαλάσει τόν κόσμο!...

 

            Ὁ Νῶε τήν δουλειά του! Καί σέ ἑκατό χρόνια τό καράβι τελείωσε. Τό ἄλειψε μέ πίσσα. Καί μπῆκε μέσα. Αὐτός· τά παιδιά του· καί οἱ γυναῖκες τους: ὀκτώ ἄτομα. Καί τά ζῶα. Ὅλα! Καί οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι; Τρώγανε, πίνανε, γλεντοῦσαν, ἔκαναν ἔργα διαβολικά.

 

            Καί τότε ὁ Θεός ἄνοιξε τούς καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ: βροχή-ποτάμι! Μαζεύτηκαν γύρω ἀπό τήν κιβωτό καί φώναζαν: -Νῶε, λυπήσου μας! Πάρε μας στήν κιβωτό! Τούς ἀπάντησε ὁ Νῶε: -Ποῦ ἤσαστε τόσα χρόνια, πού σᾶς τό ἔλεγα; Ἀργά τό θυμηθήκατε!

 

            Ἡ βροχή συνεχίστηκε σαράντα ἡμέρες. Καί πνίγηκαν ὅλοι.

 

*            *            *

 

            Τί ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι τήν ἐποχή τοῦ Νῶε λίγο πρίν ἀπό τόν κατακλυσμό.

 

            Ἔτρωγαν. Ἔπιναν. Ἔκαναν ἔρωτα. Γλεντοῦσαν.

 

            Καί ὅταν ἄκουγαν λόγο Θεοῦ, γέλαγαν. περιγελοῦσαν καί τόν Θεό καί τόν λόγο Του. Καί ἦρθε ἐπάνω τους ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ.

 

            Λέγει ὁ Χριστός: Στούς ἔσχατους χρόνους οἱ ἄνθρωποι θά κάνουν τά ἴδια. Θά ζοῦν σάν νά μήν ὑπάρχει Θεός. Καί ὅταν κανείς τούς μιλάει γιά τόν Θεό καί τό θέλημά Του, θά τόν περιγελοῦν!

 

            Τά λόγια αὐτά, ἀδελφοί μου, ΔΕΝ εἶναι ΔΙΚΑ ΜΟΥ. Εἶναι ΛΟΓΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ.

 

            Ὅποιος θέλει ἄς πιστεύσει.

 

            Ἐγώ τό χρέος μου τό ἔκαμα.

 

(Ἀπό τήν Διδαχή Γ’).

 

ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΝΑ ΖΥΜΩΣΕΙ ...

 

            ... δέκα μέρες κοσκινίζει. Καί γενικά ψάχνει νά βρῆ «πειστικές» δικαιο¬λογίες, γιά νά καλύψει τήν τεμπελιά του.

 

            Πολύ σοφή ἡ λαϊκή παροιμία. Καί ἄν αὐτό ἰσχύει γιά τήν ὄντως κοπια¬στική ἐργασία τοῦ ζυμώματος τοῦ ψωμιοῦ, πολύ περισσότερο ἰσχύει γιά τήν περισσότερο κοπιαστική ἐργασία τῆς ἀποκτήσεως τῶν ἀρετῶν.

 

*    *    *

 

            Στήν Καινή Διαθήκη περιλαμβάνεται μία ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Ἰακώβου, πού ἀπευθύνεται πρός ὅλους τούς Χριστιανούς. Ὅποιος δέν κάθησε ποτέ νά τήν μελετήσει, ἀδικεῖ τόν ἑαυτό του. Ἡ ἐπιστολή αὐτή περιέχει συνο¬πτικά ὅλη τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου ἀποστόλου. Ἔστω κι ἄν εἶναι μικρή, δείχνει τό μεγαλεῖο τῆς καρδιᾶς του.

 

            Ἡ ἐπιστολή του ἀρχίζει μέ μιά προτροπή, πού δείχνει τήν βαθειά πεῖρα του ἀπό τόν ἀγῶνα τῆς σωτηρίας. Πρόκειται γιά μιά προτροπή πού ἠχεῖ πολύ παράξενα στά αὐτιά τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων, πού μοναδική τους ἔγνοια εἶναι τό βόλεμα καί ἡ καλοπέραση· δηλαδή, τούς ἀρέσει νά βρίσκουν συνεχῶς δικαιολογίες, γιά νά μήν ἀρχίσουν ποτέ νά δουλεύουν σοβαρά γιά τήν ψυχή τους.

 

            Λέει ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος: «Νά χαίρετε ὅταν πέσετε σέ πολλές καί διάφορες δοκιμασίες. Νά μή τό θεωρεῖτε αὐτό κακοτυχία. Ἀλλά χαρά! Γιατί ἔτσι δοκιμάζεται ἡ γνησιότητα τῆς πίστης σας. Καί ἔτσι ἀποκτᾶτε ὑπομονή».

 

            Μέ ἄλλα λόγια, λέγει ὁ ἅγιος ἀπόστολος:

 

            Δεχθῆτε τίς δοκιμασίες, πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά σᾶς ἔλθουν, σάν εὐλο¬γία. Ὄχι σάν κατάρα. Δεχθῆτε τις σάν εὐκαιρία νά προπονηθῆτε. Νά γυμνα¬σθῆτε. Νά ἀποκτήσετε πλάτες πιό γερές καί μπράτσα πιό δυνατά. Δεχθῆτε τις σάν στερεά τροφή, πού θά σᾶς βοηθήσει νά «μεγαλώσετε» πνευματικά. Νά ὠρι¬μάσετε. Νά στερεωθῆτε στήν ἀληθινή πίστη. Καί νά στολισθῆτε μέ στεφάνια ἀνδρείας καί ὑπομονῆς. Νά βαθύνει καί νά ζεσταθῆ ἡ σχέση σας μέ τόν Χριστό.

 

*    *    *

 

            Λίγο πιό κάτω ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἀναιρεῖ μιά ἄλλη δικαιολογία, πού σήμερα εἶναι πολύ τῆς μόδας. Λένε πολλοί: «Ἡ ἁμαρτία εἶναι φυσικό πρᾶγμα».Μέ ἄλλα λόγια: «αἰτία πολλῶν πειρασμῶν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός!»

 

            - Ὄχι, λέγει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος. Ὁ Θεός οὔτε πειράζει κανένα, οὔτε πειράζεται ἀπό κανέναν. Καθένας μπαίνει σέ πειρασμό ἀπό τήν δική του ἐπιθυμία. Αὐτή τόν παρασύρει καί τόν ἐξαπατάει. Καί ἀπό αὐτή τήν ἐπιθυμία γεννιέται ἡ ἁμαρτία, πού φέρνει τόν θάνατο.

 

            Μέ ἄλλα λόγια ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰάκωβος τονίζει: «Μήν ψάχνεις γιά τήν αἰτία τοῦ κακοῦ ἔξω ἀπό τόν ἑαυτό σου. Ὁ ἑαυτός σου καί τά πάθη σου εἶναι οἱ κύριες αἰτίες τῆς ταλαιπωρίας σου. Ἡ μόνη ἐλπίδα νά ἐλευθερωθῆς ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο πού αὐτή φέρνει, εἶναι νά πολεμήσεις ἐναντίον τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ σου καί τῶν παθῶν σου».

 

Ἀρχιμ. Β.Λ.

 

Ἁγίου Γρηγορίου Διαλόγου

 

«ΚΡΥΦΤΟ»!

 

            Ἐκπλήσσεται κανείς, ὅταν διαβάζει στό Εὐαγγέλιο. Ἐκεῖ βλέπομε, ὅτι κάποτε ὁ Χριστός, ἐνῶ οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν ἁρπάξει πέτρες νά τόν λιθοβολήσουν, Ἐκεῖνος τούς «τό ἔπαιψε κρυφτό»! Καί χωρίς νά τό καταλάβουν, ἐπέρασε ἀνάμεσά τους καί ἐβγῆκε ἀπό τόν ἱερό χῶρο τοῦ Ναοῦ (Ἰω. 8,59).

 

*          *         *

 

            Ἀσφαλῶς μποροῦσε, ἄν τό ἤθελε,  μέ τήν θεϊκή Του Δύναμη, μόνο μέ ἕνα νεῦμα Του, νά τούς εἶχε ἀκινητοποιήσει· ἤ ἀκόμη καί νά τούς εἶχε θανατώσει.

 

            Ἀλλά ἐπειδή  εἶχε ἔλθει νά σώσει τόν κόσμο καί ὄχι νά τόν καταδικάσει. Καί γι᾿ αὐτό ἔκαμε κάτι τό διαφορετικό. Τί θά μποροῦσε νά εἶχε κάμει, τό ἔδειξε τήν στιγμή τοῦ πάθους Του. Τότε πού ἐπήγαν νά Τόν συλλάβουν. Τούς ἐρώτησε:

 

            -Ποιόν καταζητεῖτε;

 

            Τοῦ ἀπάντησαν:

 

            -Τόν Ἰησοῦ τόν Ναζωραῖο.

 

            Τούς εἶπε ὁ Ἰησοῦς:

 

            -Ἐγώ εἶμαι.

 

            Καί ἐκεῖνοι, ὅταν τούς εἶπε τό «ἐγώ εἶμαι», ἔκαμαν πίσω καί ἔπεσαν κάτω στήν γῆ (Ἰωάν. 18, 4-6).

 

             Ἄρκεσαν οἱ δύο λέξεις, νά  συντρίψουν τήν ὑπερηφάνειά τους καί νά τούς κάμουν νά πέσουν κάτω!

 

Γιατί ὅμως στήν παραπάνω περίπτωση «κρύφτηκε»;         

 

*          *         *

 

            Ὁ Χριστός πάντοτε μᾶς διδάσκει μέ δύο τρόπους:  μέ τά λόγια Του· καί μέ τό παράδειγμά Του.

 

             Ἐδῶ, λοιπόν, μᾶς μιλάει μέ τό παράδειγμά Του. Μᾶς λέγει: Ὅταν ὅταν σᾶς ὀνειδίζουν, σᾶς βρίζουν καί σᾶς κατατρέχουν, ἔχετε τήν δυνατότητα νά ἀντιδράσετε. Ὅμως νά μή τό κάνετε. Νά ταπεινώνεστε καί νά ἀποφεύγετε νά θυμώνετε καί νά ὀργίζεστε. Καί ὁ ἀπ. Παῦλος μᾶς συμβουλεύει, νά δίνωμε τόπο στήν ὀργή (Ρωμ 12,19).

 

            Μερικοί λένε: Εἶναι ἐξευτελισμός, ὅταν ὁ ἄλλος σέ βρίζει, σύ νά σιωπᾶς. Γιατί μέ τήν  σιωπή σου  δίνεις τήν ἐντύπωση, ὅτι ἀποδέχεσαι τίς κατηγορίες, ὄχι ἀπό ἀρετή, ἀλλά ἐπειδή εἶναι ἀλήθεια. Μή τούς δίνεις σημασία. Δέν εἶναι ἐξευτελισμός αὐτό!

 

            Εἶναι μίμηση Χριστοῦ, ὅταν «κρύβεσαι», ὅταν ἀποφεύγεις τήν ὀργή· ὅταν δέν προσπαθεῖς νά ἐπιβληθεῖς.     

 

*          *         *

 

            Ὅποιος σκέπτεται ἔτσι, δείχνει ὅτι πρόβλημά του εἶναι τί θά εἰποῦν γι᾿ αὐτόν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι ὄχι τί θά εἰπεῖ γι᾿ αὐτούς ὁ Θεός!.. πού εἶπε: «μακάριοι ἐστέ ὅταν ὀνειδίσωσι ὑμᾶς».  

 

 (Ὁμιλία 16)

 

Μετ:Ἀρχιμ.Α.Μ.

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel