+ Ἀλεξάνδρου Κοσύχιν, ἱερέα(+ 1910)

ΟΣΟΙ ΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΝ..

            «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε», ψάλλομε στό βάπτισμα· καί στίς μεγάλες ἑορτές: Πάσχα, Χριστούγεννα, Θεοφάνεια.

            Ὅσοι βαφτιστήκατε στό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐφορέσατε σάν ροῦχο σας τόν Χριστό. Ἀλληλούϊα.

            Μέ τά λόγια αὐτά πρέπει νά κλείνωμε τό βράδυ τά μάτια μας, καί μέ αὐτά νά τά ἀνοίγωμε τό πρωΐ.

*       *        *

            Βαφτιστήκαμε στό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Γίναμε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι. Φορέσαμε τόν Χριστό. Ἔχομε λοιπόν χρέος:

•           νά Τόν δοξάζωμε· νά εἴμαστε κοντά Του·

•           ὄχι νά Τοῦ «στρίβωμε»· ὄχι νά παίρνωμε ἄλλο δρόμο!..

            Εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ: παιδιά τοῦ Χριστοῦ. Πρέπει λοιπόν νά προσέχωμε: νά ἔχωμε ἀγάπη γιά τόν Χριστό· σεβασμό, δέος, φόβο, εὐλάβεια· καί ποτέ νά μή θέλωμε νά κάνωμε πράξεις, πού δέν εἶναι εὐάρεστες στόν Χριστό, στόν Κύριο καί Σωτήρα μας, τόν Ὁποῖο ὅταν βαφτιστήκαμε, Τόν ἐφορέσαμε σάν ροῦχο μας!..

            Νά τό θυμᾶσαι λοιπόν, ἀδελφέ. Εἶσαι τοῦ Χριστοῦ. Καί γι᾿ αὐτό ὀνομάζεσαι Χριστιανός. Ἔχεις λοιπόν χρέος, νά κάνεις ἔργα πού νά τό δείχνουν ὅτι εἶσαι χριστιανός: νά εἶσαι πρᾶος· ἄκακος· ταπεινός· ὑπομονητικός· εὐλαβής· εἰρηνικός· ἁγνός· καί γενικά νά φροντίζεις νά ζῆς βίο καθαρό καί ἀκατηγόρητο.

                                                                                                            Μετ: + ὁ Ν.Μ.

ZΗΛΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

            Στίς 20 Ἰουλίου,  ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου καί δικαίου Προφήτη Ἠλία τοῦ Θεσβίτη.   Ἦταν μεγάλος προφήτης καί θαυματουργός ἅγιος!

            Μέ τόν Θεό, ὁ προφήτης Ἠλίας εἶχε λίγο παράξενη ἐπικοινωνία!  

*     *     *

              Ὁ Ἠλίας εἶχε πολύ ζῆλο ὑπέρ τῆς εὐσεβείας. Δέν ἄντεχε νά βλέπει τοὺς συμπατριῶτες του,  τόν ἀγαπημένο λαό τοῦ Θεοῦ,  νά ζεῖ στήν ἀσέβεια καί μάλιστα στήν εἰδωλολατρεία.  Καί ἔβλεπε ὅτι, ἀπό τόν βασιλιά μέχρι καί τό τελευταῖο ἀνθρωπάκι,  ὅλοι τους,  εἶχαν ἐγκαταλείψει τόν ἀληθινό Θεό. Σκέφτηκε,  λοιπόν,  ὁ Ἠλίας, πώς ἕνας τέτοιος λαός μόνο μέ τιμωρίες, μέ συμφορές καί μέ θλίψεις, θά μποροῦσε νά «ξυπνήσει». Καί ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στό Θεό, ἄρχισε νά βγάζει διαταγές· ἐναντίον τῆς ἀσέβειας! Καί νά ἡ πρώτη του «διαταγή»: 

            -Ζεῖ ὁ Κύριος! Θεέ μου, δέν θά βρέξεις καθόλου στή γῆ,  παρά μόνο ὅταν σοῦ τό ζητήσω ἐγώ,  μέ τά ἴδια μου τά χείλη(!).

            Μένουμε κατάπληκτοι ἀπό τήν ἐντολὴ αὐτή! Σέ ποῖον τήν ἔδωσε; Στόν Θεό! Καί ὁ Θεός;  Τί ἔκαμε ὁ Θεός;  Τόν ἄκουσε!  Παρ’ ὅλο πού ἤξερε, ὅτι θα ὑπόφεραν, καί θά πέθαιναν καί νήπια καί μικρά παιδιά,  πού βεβαίως δέν εἶχαν φταίξει γιά τά καμώματα τῶν μεγάλων. Παρ᾿ ὅλα αὐτά, ὁ Θεός προσυπόγραψε τήν ἀπόφαση τοῦ προφήτη Ἠλία.  Πόση ἀρετή πρέπει νά εἶχε,  γιά νά τόν ἀκούσει ὁ Θεός,  σέ μιά τόσο αὐστηρή καί σκληρή ἀπόφαση! 

            Βέβαια,  ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἠλία δέν ὀφειλόταν σέ κακία. Ἀλλά στήν ἐπιθυμία του, νά προφυλάξει τόν κόσμο ἀπό τήν αἰώνια καταδίκη.

             Καί ὁ Θεός; Ὁ Θεός εἶναι πιό σπλαγχνικός.

            Καί ἀρχίζει νά χρησιμοποιεῖ διάφορους τρόπους, νά κάμει τόν Ἠλία νά καταλάβει ὅτι καί ὁ ζῆλος ὑπέρ τῆς πίστεως, ἄν δέν ἑνωθῆ μέ τήν φιλανθρωπία καί τήν εὐσπλαγχνία, κάνει τόν ἄνθρωπο σκληρό.

            Γιά νά τόν κάμει νά μαλακώσει, νά γίνει σπλαγχνικός καί πονετικός, ὁ Θεός δημιουργεῖ ἄσχημες συνθῆκες γιά τόν Ἠλία:             Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ ψάχνει νά τόν βρεῖ νά τόν σφάξει· γιά τήν μεγάλη συμφορά πού προκάλεσε στόν λαό.

            Ὁ προφήτης Ἠλίας κρύβεται στά φαράγγια καί στά σπήλαια.

            Καί ὁ Θεός τοῦ στέλνει φαγητό, μέ ἕναν κόρακα, μέ ἕνα πουλί μαγαρισμένο καί ἄσπλαγχνο· καί ἄστοργο ἀκόμη καί στά παιδιά του.

            Τό κάνει γιά  νά θυμίσει στόν Ἠλία, (καί σέ μᾶς), πόσο κακό εἶναι ἄνθρωπος νά μοιάζει μέ τά ἄσπλαγχνα κοράκια. Καί νά ζεῖ ἀπό τά κοράκια!..

            Καί ὁ Ἠλίας τό κατάλαβε.

*    *   *

Ἄς εὐχηθοῦμε, νά τό καταλάβουμε καί ἐμεῖς. Καί νά βαλθοῦμε νά ἀποκτήσουμε καί ἐμεῖς τόν ζῆλο τοῦ Προφήτη Ἠλία ἑνωμένο μέ τήν φιλανθρωπία τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ· πού κρεμασμένος στόν Σταυρό παρακαλοῦσε τὸν Πατέρα Του νά συγχωρήσει τούς σταυρωτές Του.

   Ἀρχιμ. Ν.Κ.

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη.

Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

            Πολλά εἶναι στόν κόσμο, τά ἄσχημα, τά κακά. Ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα κακά ἔλεγε ὁ Παῦλος, εἶναι νά ἔχει ἕνας ἄνθρωπος «μόρφωσιν εὐσέβειας» καί νά μήν κάνει τά ἔργα πού ἀπαιτεῖ αὐτή ἡ εὐσέβεια. 

*          *           *

            «Μόρφωσις εὐσεβείας». Εἶναι ἡ γνῶσις πολλῶν θρησκευτικῶν πραγμάτων.  Κάποτε αὐτή ἡ γνῶσις μπορεῖ νά συνοδεύεται καί ἀπό κάποια πίστη.  Δηλαδή.  Θεωρητικά δέν ἀμφιβάλλει ὁ ἄνθρωπος γιά αὐτά πού διδάχτηκε ἀπό μικρός,  ἡ γιά αὐτά πού μελέτησε στίς θρησκευτικές καί θεολογικές του μελέτες.  Ὅμως ὅλα αὐτά δέν τά ζεῖ.  Ἡ ζωή του ἀποτελεῖ μία ἔμπρακτη ἄρνηση ἐκείνων, πού ὁ ἴδιος λέγει ὅτι τά πιστεύει.  Γί· αὐτό λέγει ὁ Παῦλος: «Ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας,  τήν δέ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (στ.5).  Μέ ἄλλα λόγια, ἄν κάποιος θεωρεῖται μορφωμένος χριστιανός, (κληρικός, θεολόγος,  καθηγητής Πανεπιστημίου),  ἀλλά ἡ ζωή του εἶναι ἀχρίστιανη,  αὐτός ὄχι μόνο δέν φανερώνει τή δύναμη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ,  ἀλλά εἶναι χειρότερος καί ἀπό εἰδωλολάτρες. 

            Λέει χαρακτηριστικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος:  Φαντασθῆτε,  ἕνας φιλάργυρος,  ἤ προδότης καί καταδότης,  νά σοῦ λέει ὅτι εἶναι καλός χριστιανός καί ὅτι πιστεύει. Ἔ,  καί τί πιά πού «πιστεύει»,  ἄν δέν ζεῖ χριστιανικά;  Καί τί πιά ὅταν μέ αὐτά πού κάνει, ξεπερνάει σέ ἁμαρτία καί ἀσέβεια ἀκόμη καί τούς ἕλληνες,  δηλαδή ἀκόμη καί ἐκείνους πού ποτέ ΔΕΝ γνώρισαν τόν Χριστό;  Τί νά τήν κάμεις τέτοια «πίστη»; 

*             *            *

            Ἠ ὑπόθεσις τῆς πίστεως δέν εἶναι γνωσιολογική. Δέν εἶναι ζήτημα γνώσεων. Εἶναι ζήτημα ζωῆς· βιωματική.  Τί τό ὄφελος νά γνωρίζεις τό φάρμακο,  κι ἐσύ νά μήν τό παίρνεις στήν κατάλληλη περίπτωση καί στήν ἀνάλογη δόση;

             Φάρμακο εἶναι ἡ εὐσέβεια.  Δέν εἶναι, γιά νά τήν ἔχουμε στό ντουλάπι τῶν γνώσεων,  ἀλλά γιά νά τήν ζοῦμε στήν καρδιά μας.  Τό Εὐαγγέλιο δέν εἶναι, γιά νά τό ἀγνοοῦμε,  ἀλλά δέν εἶναι καί γιά νά τό γνωρίζουμε ἄκαρδα.  Ὀφείλουμε μαζί μέ τή γνώση καί τή μόρφωση νά ἔχουμε καί τόν ἀγῶνα γιά ἐφαρμογή τοῦ Εὐαγγελίου καί τόν ζῆλο γιά ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου. 

            Ἀλλοίμονο, ἄν γνωρίζουμε μερικά θρησκευτικά πράγματα,  καί ἐνῶ μέ βάση αὐτά κάνουμε τό δάσκαλο στούς ἄλλους, ἐμεῖς νά παραμένουμε ξένοι σέ αὐτά πού μᾶς φανερώνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. 

            Μακρυά ἀπό τέτοιους ἀνθρώπους.  Καλύτερα λιγώτεροι καί γνησιώτεροι στήν πίστη καί τόν πνευματικό ἀγῶνα, παρά θρησκευτικό «μπούγιο» μέ ἀνθρώπους φίλαυτους, φιλήδονους καί φιλάργυρους. 

(Ἀπό τό βιβλίο: Ἡ Β’ πρός Τιμόθεον ἐπιστολή)

ΠΡΟΚΟΠΗ ΨΥΧΗΣ

                                    Προκοπή ψυχῆς

                                    δέν εἶναι οἱ καλές σκέψεις,

                                    ἀλλά ἡ ἀγάπη.

                                    Ἄν μέ ἐρωτᾶτε,

                                    πῶς θά μπορέσουμε

                                    νά ἀποκτήσουμε ἀγάπη,

                                    θά σᾶς εἰπῶ:

                                    Δέν ἀρκεῖ

                                    νά ψάχνουμε νά βροῦμε

                                    τόν Θεό.

                                    Πρέπει καί νά φροντίζουμε

                                    νά πονᾶμε, ἔστω καί λίγο,

                                    γιά τόν Θεό.

                                    Ὅποιος δέν θέλει

                                    νά πονάει γιά τόν Θεό,

                                    δέν ἔχει μέσα του

                                    Θεό.

                                    Ἄν χτυπᾶς τό στῆθος,

                                    καί στήν συνέχεια κάνεις

                                    πάλι τά ἴδια,

                                    νά τό ξέρεις,

                                    ὅτι ἔτσι τίς ἁμαρτίες σου

                                    τίς φυτεύεις πιό βαθιά

                                    μέσα σου.

                                                                        Ἅγιος Αὐγουστῖνος