Ζωηφόρος

«Λυχνία» Σεπτέμβριος 2005

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 266 Σεπτέμβριος 2005

«Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΔΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ» του † Ν.Μ.

«ΤI ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ;» του Ἁγίου Αὐγουστίνου

«Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ»

«ΤΟ ΤΕΡΜΑ» του Ἁγίου Αὐγουστίνου 

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΔΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ

 

            Στίς 7 Μαΐου  ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Κοδράτου. Γεννήθηκε καί ζοῦσε στήν Νικομήδεια τῆς Βιθυνίας. Ἦταν νέος, μορφωμένος καί πανέξυπνος.

 

            Ἐμαρτύρησε ἐπί αὐτοκράτορος Οὐαλεριανοῦ (253-299 μ.Χ.).

 

*            *            *

 

            Ὅταν ὁ ἀνθύπατος τῆς Νικομήδειας τόν ἐκάλεσε νά ἀφήσει τήν πίστη στόν Χριστό, ὁ Κοδράτος ἔκαμε μαζί του μιά συζήτηση πού ἔδειξε ὅλη τήν γελοιότητα τῆς τότε εἰδωλολατρείας καί τῆς σημερινῆς προσπάθειας μερικῶν, τάχα ἑλληναράδων, νά τήν ξαναφέρουν στό προσκήνιο, νά τήν ξαναζωντανέψουν.

 

            Ἐρωτάει ὁ Κοδρᾶτος:

 

            -Αὐτά πού λέγει ὁ Ὄμηρος γιά τούς θεούς εἶναι ἀληθινά; εἶναι ὅλα ἀληθινά;

 

            Ἀπαντάει ὁ ἀνθύπατος:

 

            -Ναί. Ὅλα εἶναι ἀληθινά!

 

            Τοῦ λέγει ὁ Κοδρᾶτος:

 

            -Σέ λυπᾶμαι. Ἐγώ στή θέση σου θά ντρεπόμουνα νά τό εἰπῶ. Ὥστε λοιπόν σεῖς τούς προσκυνεῖτε καί τούς δέχεσθε αὐτούς τούς θεούς, πού εἶναι μοιχοί καί ὁμοφυλόφιλοι; Καί, ἀφοῦ αὐτούς τούς προσκυνᾶτε, κατά ποία λογική τιμωρεῖτε τούς μοιχούς, τίς μοιχαλίδες καί τούς ὁμοφυλόφιλους καί παιδεραστές; Πάρ᾿ το χαμπάρι, ἀνθύπατε! Αὐτοί δέν εἶναι θεοί! Δαιμόνια εἶναι. Διαβόλοι εἶναι!...

 

            Ἀλλάζει ὕφος ὁ ἀνθύπατος:

 

            -Ἐσύ εἶσαι ἔξυπνος νέος, Κοδρᾶτε. Γύρισε στήν πίστη μας καί θά σέ κάμουμε συγκλητικό!... Λοιπόν ἤ ὑπακούεις στήν ἐντολή τῶν βασιλέων μας ἤ τήν ἔχασες τήν ζωή σου!...

 

            Ἀπάντησε ὁ Κοδρᾶτος:

 

            -Βασιλέα μου ἔχω τόν Χριστό. Καί ὑπακούω σ᾿ αὐτόν, στόν Θεό πού ἔφτιαξε τόν οὐρανό καί τήν γῆ! Οἱ βασιλιάδες, στούς ὁποίους μέ διατάζεις νά ὑπακούσω, εἶναι ἄνθρωποι θνητοί· ἄνθρωποι βυθισμένοι στό ψέμα. Εἶσθε μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια. Λάθος εἶναι ἡ πίστη σας! Λάθος καί ἡ ζωή σας! Λάθος καί ἡ εὐσέβειά σας! Κάνοντας θυσίες σέ τέτοιους θεούς λάθος κάνετε. Καί βλάπτετε τόν ἑαυτό σας. Καί ἄν θέλετε, ἀκοῦστε με: Οἱ λεγόμενοι θεοί σας, θεοί πού δέν ἔφτιαξαν τόν οὐρανό καί τήν γῆ, καλό εἶναι νά σβήσουν. Νά τούς διαγράψετε ἀπό τή ζωή. Καί νά τούς ἀφήσετε, νά λησμονηθοῦν μιά γιά πάντα.

 

*            *            *

 

            Θεοί παιδεραστές, πόρνοι καί μοιχοί, δέν μᾶς χρειάζονται.

 

            Γιά μᾶς δέν ὑπάρχουν. Καί πρέπει νά λησμονηθοῦν· νά ξεχασθοῦν· νά σβήσουν.

 

*            *            *

 

            Ἐκεῖνοι, πού θέλουν νά τούς ἀναβιώσουν, εἶναι ἄνθρωποι θλιβεροί στήν ἀμάθειά τους.

 

            Ἐμᾶς μᾶς ἀρκεῖ ὁ Χριστός. Καί οἱ ἅγιοί Του, οἱ δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ, πού  - παρ᾿ ὅλο πού ἦσαν ἄνθρωποι, καί τίποτε περισσότερο- ἦταν καί εἶναι χίλιες φορές καλύτεροι καί προτιμότεροι ἀπό ὅλους μαζί τούς δαίμονες - Θεούς τοῦ Ὀλύμπου.

 

† ὁ Ν.Μ.

 

Ἁγίου Αὐγουστίνου

 

ΤI ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ;

 

            Ὁ Ζακχαῖος, γιά νά ἰδεῖ τόν Χριστό, ἀνέβηκε ψηλά· σέ ἕνα δέντρο· στήν συκομωρέα (συκομουριά). Ἐπῆγε λίγο πιό ἐπάνω ἀπό τά γήινα. Πάνω ἀπό τόν ὄχλο. Γιατί ὁ ὄχλος τοῦ στεκόταν ἐμπόδιο.

 

            Τό πλῆθος, πάντοτε γελάει μέ τούς «ἁπλούς»·

 

μέ ἐκείνους, πού περπατᾶνε τήν ὁδό τῆς ταπείνωσης·

 

μέ ἐκείνους, πού ἀφήνουν τόν στραβό δρόμο τῆς κακίας·

 

μέ ἐκείνους, πού ἀφήνουν τήν ζωή τους στά χέρια τοῦ Θεοῦ·

 

Τό πλῆθος, γελάει μέ τούς «ἁπλούς» καί λέει: Εἶστε ἀνίκανοι, χαμένοι, βλάκες· δέν εῖσθε ἄξιοι νά ὑπερασπιστεῖτε οὔτε τόν ἑαυτό σας· νά διεκδικήσετε ἐκεῖνο πού σᾶς ἀνήκει· νά βρεῖτε τό δίκιό σας!

 

Τό πλῆθος, μπαίνει στή μέση, γιά νά ἐμποδίζει τόν «ἁπλό καί ταπεινό» ἀπό τήν θέα τοῦ Χριστοῦ· ἀπό τήν συνάντησή του μέ τό Χριστό. Φωνάζει. Καμαρώνει. Θριαμβολογεῖ, ὅταν ἀπολαμβάνει ἐκεῖνο πού τοῦ ἀνήκει. Καί νομίζει, ὅτι τάχα σέ μπορεῖ νά ἐμποδίσει νά ἰδεῖς Ἐκεῖνον πού ἐπάνω στό σταυρό εἶπε: «συγχώρησέ τους, δέν ξέρουν τί κάνουν»!

 

*               *              *

 

Ὁ Ζακχαῖος, λοιπόν, ἀγνόησε τό πλῆθος, πού μπῆκε στή μέση νά τόν ἐμποδίσει. Κατέφυγε σέ ἕνα δένδρο. Στή συκομωρέα. Ἔκαμε «κάτι», πού στά μάτια τοῦ κόσμου ἦταν σκέτη τρέλλα. Γελοιοποιήθηκε. Ἐπικυρώνοντας τά λόγια τοῦ Παύλου: «ἡμεῖς δέ μωροί διά Χριστόν», (Α΄ Κορ. 4,10). Καί: «ἡμεῖς δέ κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον· Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρίαν», (Α΄Κορ. 1,23).

 

Οἱ ἔξυπνοι τοῦ κόσμου τούτου γελᾶνε μαζί μας. Λένε: «Τί σόϊ μυαλά κουβαλᾶτε στό κεφάλι σας! Τί βλακεία! Ποῦ τό βρήκατε, νά προσκυνᾶτε ἕνα Θεό πού σταυρώθηκε»! Ποιός θά τούς ἀπαντήσει; Ποῖος; Ἐγώ, ὄχι! Ἂς ἀκούσομε τόν Παῦλο. Λέγει: «ἡ  σοφία τοῦ κόσμου τούτου, μωρία παρά τῷ Θεῷ ἐστίν», (Α΄Κορ. 3,19).

 

Πέστε ὅτι θέλετε.

 

Ἐμεῖς, θά τρέξομε καί θά ἀνεβοῦμε, σάν τόν Ζακχαῖο, ἐπάνω στό δένδρο, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ἰδοῦμε τό Χριστό πού περνάει.

 

Ἐσεῖς, μέ τά μυαλά πού κουβαλᾶτε, δέν θά ἀξιωθεῖτε ποτέ νά τόν ἰδεῖτε. Γιατί; Ντρέπεστε, νά ἀνεβεῖτε στήν συκομωρέα; Φοβᾶστε τήν γελοιοποίηση; καί τόν ἐξευτελισμό; Ἔχετε κριτήριό σας τήν γνώμη τῶν ἄλλων! Λάθος σας! Ἐσεῖς δέν τό θέλετε.

 

Γιατί ὅμως ἐμποδίζετε τόν Ζακχαῖο; Ἀφῆστε τον!

 

Ἀδελφέ μου.

 

Θέλεις νά ἰδεῖς τό Χριστό; Δέν πρέπει νά τόν ντρέπεσαι τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἀντίθετα. Πρέπει νά τόν χαράζεις στό μέτωπό σου, ἐκεῖ πού θρονιάζει ἡ ντροπή, μέ καμάρι! Γιατί πρῶτα θά πρέπει νά σταυρώσεις τήν ντροπή, καί μετά θά ἀξιωθῆς νά Τόν ἰδεῖς!

 

Ὁ Ζακχαῖος, ἀπό τό πόθο του νά ἰδεῖ τό Χριστό, πρῶτα σταύρωσε τήν ντροπή.

 

Πρῶτα δέχθηκε ὁ Ζακχαῖος,τό Χριστό μέσα στήν καρδιά του, καί μετά δέχθηκε ὁ Χριστός νά πάει στό σπίτι του.

 

Ὁ Ζακχαῖος, ἔκαμε πόθο του καί ἀγωνία του, νά ἰδεῖ τόν Χριστό. Καί βρέθηκε ἔτσι ἄξιος νά τόν φιλοξενήσει στό σπίτι του.

 

Μετ: Ἀρχιμ.Α.Μ.

 

Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

 

            Εἶπε κάποτε ὁ Χριστός στούς Ἰουδαίους πού εἶχαν πάει νά τόν ἰδοῦν:

 

            -Σᾶς λέγω τήν ὁλοκάθαρη ἀλήθεια. Ὅποιος ἀκούει τόν λόγο Μου καί πιστεύει σ᾿ Ἐκεῖνον πού Μέ ἔστειλε, ἀποκτάει ζωή αἰώνιο· καί δέν θά ἀντιμετωπίσει ἐνδεχόμενο νά κριθῆ· ἀλλά μέ τήν πίστη του ἐπέρασε ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή.

 

            -Ναί, σᾶς λέγω τήν ὁλοκάθαρη ἀλήθεια: Ἔρχεται ὥρα -εἶναι γιά τόν καθένα ἡ συγκεκριμένη ἐκείνη στιγμή τῆς παρούσας ζωῆς- κατά τήν ὁποία, ἐνῶ εἶναι πνευματικά νεκρός ἀκούει τήν φωνή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἔ, λοιπόν· ὅποιος αὐτήν τήν φωνή θά τήν «ἀκούσει», θά ἀποκτήσει ζωή*· γιατί ὅπως ὁ πατέρας ἔχει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ ζωή, ἔτσι, ἔδωκε καί στόν Υἱό Του τό χάρισμα νά ἔχει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ ζωή καί μάλιστα τοῦ ἔδωκε καί τήν ἐξουσία νά κρίνει, ἐπειδή εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου.

 

-Μήν ἐκπλήττεσθε γι᾿ αὐτά πού ἀκοῦτε: Γιατί θά ἔλθει μιά ὥρα, κατά τήν ὁποία ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού πεθαμένοι θά βρίσκωνται στά μνήματα, θά ἀκούσουν τήν φωνή Του· καί θά βγοῦν: ἐκεῖνοι πού ἔκαμαν ἔργα καλά, θά ἀναστηθοῦν γιά αἰώνια ζωή· ἐνῶ ἐκεῖνοι πού ἔκαμαν φαῦλες πράξεις, θά ἀναστηθοῦν γιά νά κριθοῦν.

 

- Ἐγώ δέν θά κάμω ἀπό μόνος Μου τίποτε· θά δικάζω μέ βάση αὐτά πού θά ἀκούω (ἀπό τόν Πατέρα Μου)· καί ἡ ἀπόφασή Μου θά εἶναι δίκαιη· γιατί ποτέ δέν θέλησα νά κάμω τό θέλημά Μου· ἀλλά θέλω πάντοτε νά κάνω τό θέλημα τοῦ Πατέρα Μου, πού Μέ ἔστειλε καί Μοῦ ἀνέθεσε αὐτό τό ἔργο.

 

(Εὐαγγέλιον κατά Ἰωάννην κεφ. Ε, 24-29)

 

* Ἔχομε δύο εἰδῶν θάνατο: θάνατο φυσικό ἤ σωματικό· καί θάνατο πνευματικό. Θάνατος φυσικός εἶναι ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα· γιατί ἡ ψυχή ζωοποιεῖ καί ζωογονεῖ τό σῶμα. Θάνατος πνευματικός εἶναι ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό Θεό, τήν πηγή τῆς ζωῆς· γιατί ζωή τῆς ψυχῆς εἶναι ὁ Θεός. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνεται ἀπό τό Θεό, πνευματικά (ψυχικά) πεθαίνει. Ὁ νεκρός εἶναι χωρίς δυνατότητα νά κάμει κάτι γιά τόν ἑαυτό του. Μᾶς λέγει λοιπόν ὁ Χριστός: Εἶναι μεγάλο θαῦμα, νά ἀκούσει ἄνθρωπος πεθαμένος σωματικά· μεγαλύτερο, νά ἀκούσει ἄνθρωπος πεθαμένος ψυχικά· μά τό πιό μεγάλο θαῦμα εἶναι, ὅτι κατά τήν δευτέρα παρουσία  τοῦ Χριστοῦ, ἄνθρωποι πεθαμένοι καί ψυχικά καί σωματικά θά ἀκούσουν τήν φωνή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί, στήν παροῦσα ζωή μένουν πεθαμένοι ψυχικά ἀπό κακή τους προαίρεση, ἐπειδή δέν θέλουν νά ἀκούσουν τήν φωνή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ· ἐπειδή δέν θέλουν νά ὑπακούσουν στήν φωνή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ· τότε, παρ᾿ ὅτι δέν θά παύσουν νά ἔχουν κακή προαίρεση, θά ὑπακούσουν καί θά ἀναστηθοῦν· γιά νά κριθοῦν.

 

Ἁγίου Αὐγουστίνου

 

ΤΟ     ΤΕΡΜΑ

 

Τό «τέλος» τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, τό τέρμα της ἐδῶ στόν κόσμο, εἶναι νά φτάσει στόν Θεό· νά πάει κοντά στόν Θεό.

 

Ὅλες οἱ δραστηριότητες τοῦ ἀνθρώπου ἔχουν ἕνα στόχο: τή θέα τοῦ δημιουργοῦ του Θεοῦ· τοῦ Πατέρα του. Καί, ποιός ἄνθρωπος δέν λαχταράει νά ἰδεῖ τό πολυπόθητο, ἀγαπημένο καί γλυκύ πρόσωπο τοῦ πατέρα του;

 

 «Τέλος», γιά τόν ἄνθρωπο δέν σημαίνει καταστροφή,  μετάβαση στό μηδέν, στήν ἀνυπαρξία. Αὐτό ἰσχύει μόνο γιά ὅλα τά ἄλλα  ἔμβια ὄντα.

 

«Τέλος», γιά τόν ἄνθρωπο σημαίνει τήν τελειοποίησή του. Τήν τελειότητα.

 

*              *              *

 

Πάρετε γιά παράδειγμα τήν τροφή καί τό ροῦχο. Ποιό εἶναι τό «τέλος» τους; Ποιά εἶναι ἡ κατάληξή τους; Ἡ τελείωσή τους; Ἡ ὁλοκλήρωσή τους;

 

Ἡ τροφή ὁλοκληρώνει τόν προορισμό της, ὅταν τήν καταναλώνουμε σέ φαγητό. Τό ροῦχο βρίσκει τήν τελείωσή του, ὅταν ὑφανθῆ! Ποῦ καταλήγει τό ἕνα; καί ποῦ τό ἄλλο; Τό ἕνα - ἡ τροφή - στήν καταστροφή· καί τό ἄλλο - τό ροῦχο - στήν τελειότητα.

 

Ὅσα καλά ἔργα καί ἄν κατορθώσει ὁ ἄνθρωπος· σέ ὅσους ἀγῶνες καί ἄν κοπιάσει· ὅσο ἅγιες καί ἁγνές καί ἄν εἶναι οἱ ἐπιθυμίες του, ὅταν θά συναντήσει τό Θεό πρόσωπο πρός πρόσωπο, ὅλα αὐτά θά πάψουν νά ἔχουν ἀξία: πόθοι· ἀναζητήσεις· ἐπιθυμίες· στόχοι. Ἀλήθεια, γιά τί πρᾶγμα θά ψάχνεις τότε, ἀφοῦ θά ἔχεις μπροστά σου τό πᾶν, τόν ἴδιο τό Θεό; Καί ἄν ὁ Θεός δέν σέ χορταίνει, τί ἄλλο θά μπορέσει ποτέ νά ἱκανοποιήσει τούς πόθους;

 

*              *              *

 

Ναί. Ὅλοι στό βάθος ἕνα πόθο ἔχουμε: νά ἰδοῦμε καί νά χορτάσουμε τό Θεό. Ποιό λογικό πλάσμα δέν ἔχει αὐτή τήν ἐπιθυμία; Γι᾿ αὐτό δέν ἀγωνιζόμαστε; Γι᾿ αὐτό δέν ἐρχόμαστε σέ αὐτό τόν κόσμο; Σέ αὐτό τό τέρμα, ἐκεῖ, δέν καταλήγει ὁλόκληρη ἡ ζωή μας;

 

Πρόσεξε ὅμως. Ὁ Χριστός λέει: γιά νά μέ ἰδεῖς, ὀφείλεις πρῶτα νά πλύνεις «τό ποτήρι σου» ἀπό μέσα· πρῶτα ὀφείλεις, νά καθαρίσεις τήν καρδιά σου.

 

Ναί, ἀδελφέ μου.

 

Πῶς μπορεῖς νά ἔχεις τήν ἀπαίτηση, νά ἰδεῖς τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου, ὅταν τά μάτια σου εἶναι χαλασμένα;

 

Πῶς μέ μάτια χαλασμένα ἐπιχειρήσεις νά κοιτάξεις τόν ἥλιο;

 

Καί ἄν τό κάμεις, ὄχι μόνο δέν θά αἰσθανθῆς χαρά, ἀλλά  καί θά ἀντιμετωπίσεις τό ἐνδεχόμενο νά τυφλωθῆς ἐντελῶς· καί μιά γιά πάντα.

 

*              *              *

 

«Καλότυχοι ἐκεῖνοι πού καθάρισαν τήν καρδιά τους, γιατί μόνο αὐτοί θά ἀξιωθοῦν νά ἰδοῦν τό Θεό».

 

Καί αὐτό δέν λέχθηκε τυχαῖα.

 

Μετ: Ἀρχιμ.Α.Μ.

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel