Ζωηφόρος

«Λυχνία» Ιούλιος 2007

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 288 Ιούλιος 2007

«ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ» του Ἀρχιμ. Γερβάσιου Ραπτόπουλου

«Ο ΘΕΟΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ»!» του Γέροντας Γερμανού Σταυροβουνιώτη

«ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ» του Ὁσίου Στάρετς Μωυσή

«ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ» του + Ν.Μ.

«ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ» του + Ν.Μ.

 

Ἀρχιμ. Γερβάσιος Ραπτόπουλος

 

ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ

 

ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ

 

Εἶναι ὠφέλιμο νά ἀναφέρουμε δυό λαμπρά παραδείγματα νέων ἀπό τήν ἀρχαιότητα. Νά ἀναφέρουμε παιδιά, πού δόξασαν τόν πατέρα τους· καί τίμησαν τήν μητέρα τους.

 

*          *          *

 

Εἶναι τά τρία παιδιά τοῦ Διαγόρα ἀπό τή Ρόδο. Τά ὀνόματά τους: Δημάγετος, Ἀκουσίλαος καί Δωριέας.

 

Αὐτά τά τρία ὑπέροχα παιδιά καί τά τρία νίκησαν στούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες.

 

Μόλις ἡ ἐπιτροπή τά στεφάνωσε, ἔκαναν μιά ἐνέργεια, πού συγκίνησε ὅλο τόν κόσμο πού βρισκόταν στό Στάδιο τῆς Ἀρχαίας Ὀλυμπίας. Ποιά ἐνέργεια; Ἔτρεξαν ἀμέσως στίς κερκίδες, ὅπου καθόταν ὁ ἀσπρομάλλης πατέρας τους, ἔβγαλαν τά στεφάνια ἀπό τά κεφάλια τους καί τά φόρεσαν στό κεφάλι τοῦ πατέρα τους. Ὕστερα, ἔτσι στεφανωμένον, τόν σήκωσαν πάνω στούς ὤμους τους καί τόν ἔφεραν ὁλόγυρα στό Στάδιο.

 

Ὅλοι τότε οἱ θεατές μέ δάκρυα στά μάτια σηκώθηκαν ὄρθιοι, ζητωκραύγαζαν καί ἔρραιναν τόν πατέρα καί τούς τρεῖς γιούς του μέ λουλούδια καί δαφνόφυλλα. Ἕνας δέ Σπαρτιάτης, κλαίγοντας ἀπό συγκίνηση, τή στιγμή πού περνοῦσε ἀπό κοντά του ὁ δαφνοστεφανωμένος Διαγόρας, πάνω στούς ὤμους τῶν παιδιῶν του, φώναξε μέ ὅλη τή δύναμή του· «Διαγόρα! Πέθανε τώρα! Μεγαλύτερη τιμή καί δόξα, δέν θά βρεῖς».

 

Καί πράγματι. Ὁ δοξαζόμενος Διαγόρας δέν ἄντεξε ἀπό τή μεγάλη του χαρά, τιμή, δόξα καί συγκίνηση. Ἔγειρε τό κεφάλι του στούς ὤμους τῶν παιδιῶν του· καί ἔκλεισε γιά πάντα τά μάτια του· εὐτυχισμένος ἀπό τή μεγάλη τιμή καί δόξα, πού τοῦ πρόσφεραν τά παιδιά του.

 

*          *          *

 

Εἶναι ὁ Κορίνθιος Ἔφηβος. Τό παλληκάρι αὐτό μόλις στεφανώθηκε Ὀλυμπιονίκης, ἔτρεξε ὅσο πιό γρήγορα μποροῦσε, γιά νά φέρει τό ἄγγελμα τῆς μεγάλης νίκης στήν ἄρρωστη μητέρα του, τήν Ἐνάρετη, στήν Κόρινθο. Δέν τήν πρόφτασε ὅμως ζωντανή. Ἔκλαψε τότε πολύ ὁ Ὀλυμπιονίκης γιός της. Ἔκλαψε, γιατί δέν πρόλαβε νά δώσει τή χαρά τῆς νίκης στήν μητέρα του.

 

Καί τότε ξετυλίχθηκε μιά σκηνή πού ἔκανε ὅλους νά κλάψουν. Μέ τό στεφάνι του ὁ Ὀλυμπιονίκης στεφάνωσε τά μαλλιά τῆς νεκρῆς μητέρας του καί μέ λυγμούς τῆς εἶπε:

 

«Μητέρα, συγχώρεσέ με, πού δέν μπόρεσα νά τρέξω πιό γρήγορα. Σοῦ ἔφερνα τό ἄγγελμα τῆς μεγάλης νίκης. Μά ὁ Θάνατος τρέχει πιό γρήγορα ἀπό τούς θνητούς, πού καί οἱ Ὀλυμπιονίκες δέν μποροῦν νά παραβγοῦν μαζί του. Σέ πῆρε πρίν προφθάσεις νά χαρεῖς τή δική μου χαρά. Μά πάρε την, καλή μου μητέρα, ἄς εἶσαι καί νεκρή. Εἶναι δική σου...».

 

*          *          *

 

Παιδιά τῆς Ἑλλάδος! Καί παιδιά ὅλου τοῦ κόσμου! Τιμῆστε καί δοξάστε τούς γονεῖς σας, ὅσο ζοῦν. Τιμῆστε τους καί νεκρούς.

 

(Ἀπό τό βιβλίο: Διάλογος τοῦ Ἰησοῦ μέ ἕναν νέο.

 

Θεσσαλονίκη 2007, Σελ. 218)

 

Γέροντας Γερμανός

 

Σταυροβουνιώτης (+1982)

 

Ο ΘΕΟΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ

 

Μέ ἐρωτᾶς, νά σοῦ ἀναφέρω ἕνα περιστατικό ἀπό τή ζωή τῶν Μοναχῶν τῆς ἐρήμου, πού δείχνει πῶς ὁ Θεός φροντίζει γιά μᾶς:

 

*          *          *

 

«Δύο μοναχοί ζοῦσαν μαζί στήν ἔρημο.

 

Κάποια μέρα ἔθεσαν ὅρο στόν ἑαυτό τους, νά μή βάλουν τροφή στό στόμα τους, μέχρις ὅτου τούς στείλει ὁ Θεός.

 

Μήπως θά κατέβαινε ὁ Θεός μπροστά τους ὀφθαλμοφανῶς, μέ κανένα καλάθι τρόφιμα; Ἀσφαλῶς ὄχι!

 

Ἀργότερα, ὅταν ἤδη εἶχαν ἐξαντληθῆ ἀπό τήν πεῖνα, τούς βρῆκαν μερικοί ληστές, οἱ ὁποῖοι, σάν τούς εἶδαν τόσο ἐξαντλημένους, τούς λυπήθηκαν, καί τούς ἔδωσαν νά φᾶνε.

 

Ὁ ἕνας πῆρε τό φαγητό καί ἔφαγε, λέγοντας μέ τόν λογισμό του: «Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι κακοῦργοι καί ληστές. Γιά νά δώσουν ψωμί σέ μᾶς καί νά μή μᾶς σκοτώσουν, εἶναι τοῦ Θεοῦ ὑπόθεση. Εἶναι ἐπέμβαση τῆς θείας Πρόνοιας.

 

Ὁ ἄλλος ὅμως δέν δέχθηκε τήν τροφή ἀπό τούς ληστές, ἀλλά περίμενε νά παραλάβη ψωμί κατ᾿ εὐθεῖαν ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, γιά νά φάγει. Δέν δέχθηκε τό φαγητό τῶν ληστῶν καί πέθανε ἀπό τήν πεῖνα!»

 

*          *          *

 

Τί λές ἐσύ; Τό ὅτι βάρβαροι καί κακοῦργοι ἔδωσαν τροφή σέ δύο ἐξαντλημένους ἀνθρώπους, δέν ἀποτελοῦσε ἔργο τῆς Πρόνοιας τοῦ Θεοῦ; Δέν εἶναι ὁ Θεός, πού φώτισε τούς βαρβάρους; Ναί! Ἀσφαλῶς! Γι᾿ αὐτό καί ἐγώ σοῦ λέγω τώρα, νά μήν ἀπελπίζεσαι. Ποτέ.

 

(Ἀπό τό βιβλίο: Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης. Λευκωσία 2000, Σελ. 157-158)

 

Ὁσίου Στάρετς Μωυσή

 

ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ

 

Ἔχεις ὑποχρέωση νά ὑπομένεις τίς ἀδυναμίες καί τά ἐλαττώματα τοῦ ἀδελφοῦ σου, χωρίς νά ἐρεθίζεσαι· χωρίς νά τσαντίζεσαι· χωρίς νά ἀνάβεις!

 

Σκέψου το, ἔτσι:

 

Ὅταν ἔχεις ἄρρωστο στό σπίτι, τί κάνεις; Ὄχι μόνο δέν τόν θεωρεῖς μπελά, βάρος καί ἐνόχληση, ἀλλά κυριολεκτικά «τσακίζεσαι», γίνεσαι κομμάτια, προσφέροντάς του τήν ὅποια περιποίηση καί φροντίδα χρειάζεται γιά νά γίνει καλά. Γίνεσαι θυσία. Καί μέ τήν λεπτή σου συμπεριφορά, προσέχεις νά μήν τόν στενοχωρήσεις. Σέ τίποτα. Καί γιά νά γίνει γρήγορα καλά. Καί γιά νά μή χειροτερέψει ἡ ὑγεία του.

 

*     *     *

 

Ἔ, καί ὁ ἀδελφός σου - ὁ κάθε ἄνθρωπος μέ ἐλαττώματα καί ἀδυναμίες (καί ποιός μυαλωμένος μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν ἔχει) - εἶναι πνευματικά ἄρρωστος, καί χρειάζεται ἀπό ἐσένα φροντίδα καί πνευματική περίθαλψη.

 

Θέλεις, νά τόν βοηθήσεις νά γίνει καλά; Νά τόν διορθώσεις;

 

Πρώτα προσευχήσου στόν Θεό τά λόγια πού θά βγαίνουν ἀπό τό στόμα σου, νά μήν εἶναι βέλη πού θά τοῦ χειροτερεύουν τήν πληγή, ἀλλά ἰαματικό φάρμακο πού καί θά τήν ἐπουλώνει, καί θά ἀπαλύνει τόν πόνο του.

 

Λές, πώς ὁποιαδήποτε συμπεριφορά τοῦ δείξεις, μένει ἀδιόρθωτος. Ὅσες φορές θέλομε νά εἰποῦμε κάτι, ἤ νά κάνωμε κάτι, ὅταν προηγηθεῖ προσευχή, γίνονται θαύματα! Δοκίμασέ το αὐτό πού σοῦ λέω. Καί θά ἰδεῖς νά γίνονται πράγματα πέρα ἀπό τίς προσδοκίες σου.

 

Ὅλοι τό γνωρίζουμε πολύ καλά, πώς, τά λόγια τοῦ ἄλλου τά ἀκοῦμε πιό εὐχάριστα ὅταν μᾶς δείχνει ἔμπρακτα ὅτι μᾶς ἀγαπάει.  Καί ὅ,τι κάνει καί ὅ,τι λέει, γίνεται μόνο ἀπό ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον. Καί αὐτό φαίνεται στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο κάνει ὑποδείξεις. Ὄχι ἐπιτακτικά· ὄχι νευρικά· ἀλλά, ἤρεμα καί μέ καλωσύνη.

 

*     *     *

 

Αὐτό πού προέχει τώρα γιά σένα εἶναι, νά θέλεις νά ἔχεις μέσα σου εἰρήνη. Ποτέ νά μήν θέλεις νά ἀποχωριστεῖς ἀπό τόν ἀδελφό σου, ὅσο ἀκόμη μέσα σου βράζεις ἐναντίον του. Φρόντισε νά συμφιλιωθεῖς μαζί του.

 

Καί, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπό σένα, φρόντισε νά ἔχεις εἰρήνη μέ ὅλους, καί νά τούς συγχωρεῖς ὅλους.

 

Μετ.: Ἀρχιμ. Ἀ.Μ.

 

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ

 

Αὐτός εἶναι ὁ σύγχρονος «κόσμος»!

 

Ζεῖ μέ τό πνεῦμα τοῦ κόσμου,

 

ψάχνοντας γιά τίς ὀμορφιές τῆς ἐδῶ ζωῆς!

 

Κηρύσσει, κάνει ἰδεολογία του,

 

τήν φροντίδα του γιά τήν ἐδῶ ζωή!

 

Ἀγωνίζεται γιά τήν ἐδῶ ζωή,

 

ξεχνώντας Θεό καί ψυχή!

 

Καί καλά κάνει. Ἀφοῦ καί ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας τόν ἀφήνει σ᾿ αὐτό ἐλεύθερο. Ὅπως ἐλεύθερο ἄφησε καί τόν ἄσωτο υἱό, νά φύγει ἀπό κοντά Του.

 

Ὅμως.

 

Ἡ πορεία αὐτή εἶναι ὄχι πορεία ζωῆς, ἀλλά πορεία πρός τόν θάνατο!

 

Καί σύ τρέχεις;

 

Πρός τά ποῦ, ταλαίπωρε;

 

Ὅπου σέ πᾶνε;

 

+ὁ Ν.Μ.

 

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ

 

Ὁ Χριστός,

 

ποτέ δέν ἔκανε στούς μαθητές Του μάθημα, γιά τό μέ τί τρόπο θά πρέπει νά κηρύττουν·

 

ὅμως πολλές φορές τούς μίλησε γιά τό πῶς καί πόσο θά ἔπρεπε νά προσεύχονται.

 

Συμπέρασμα γιά μένα:

 

Εἶναι προτιμότερο, νά μπορῶ νά προσεύχομαι σάν τόν προφήτη Δανιήλ, προτιμώντας τήν προσευχή ἀπό ὁ,τιδήποτε   ἄλλο,

 

παρά νά μπορῶ νά κηρύττω, νά μιλάω γιά τό Χριστό, σάν τόν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, καί σάν μερικούς μεγάλους ἁγίους.

 

Ὁ ἄνθρωπος,

 

ὅταν ξέρει, νά προσεύχεται, νά μιλάει στόν Θεό, στόν οὐράνιο πατέρα του, καί νά Τόν ἀκούει,

 

ξέρει καί νά ἐργάζεται γιά τό Θεό·

 

ξέρει καί  νά κάνει τό θέλημά Του.

 

Καί τότε,

 

Τί ἄλλο πιό μεγάλο θέλει;

 

Ὑπάρχει κάτι ἄλλο πιό μεγάλο;

 

+ὁ Ν.Μ.

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel