Ζωηφόρος

«Λυχνία» Νοέμβριος 2008

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 304  Νοέμβριος 2008

«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ» του + Ν.Μ.

«Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ Η «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ» του Αρχιμ. Β.Λ.

«ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ» του Αρχμ. Ν.Κ

«ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΘΕΪΣΤΕΣ» του ιερέως Δημητρίου Ντούτκο,

 

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ

 

Ο Θεός,

 

δεν εργάζεται και δεν πολεμάει,

 

ούτε με τα άρματα της παλιάς εποχής

 

ούτε με τα σύγχρονα πολεμικά όπλα.

 

Ο Θεός

 

παρεμβαίνει στον κόσμο

 

με την ράβδο του Μωυσή,

 

και με την προσευχή του Ηλία·

 

και με τον Σταυρό Του, πού είναι

 

όπλο ειρήνης, αήττητο τρόπαιο.

 

Εμείς

 

δεν ξέρουμε να ενεργούμε

 

με τα όπλα του Θεού·

 

χωρίς τα όπλα τα επίγεια

 

του κόσμου τούτου.

 

Γιατί;

 

γιατί δεν ξέρουμε

 

ούτε τί είναι ό Θεός·

 

ούτε τί είμαστε εμείς·

 

ούτε τί θέλουμε.

 

Και μη ξέροντας τα,

 

νοιώθουμε μόνοι μας.

 

Και μας πιάνει ανία και άγχος·

 

πού όλο και μεγαλώνει·

 

και μας πνίγει.

 

Λέγει ένας σοφός άγιος

 

Θέλεις να αρχίσεις να ωριμάζεις;

 

Θέλεις να πάψεις να είσαι νήπιο,

 

στην πίστη νήπιο;

 

Βγάλε από μέσα σου την κακία.

 

Νήστευε. Έχε εγκράτεια.

 

Μάθε να κυβερνάς τον εαυτό σου.

 

Ακακία.

 

Νηστεία.

 

Σωφροσύνη.

 

Οι εν Χριστώ νήπιοι,

 

από αυτά αρχίζουν.

 

+ ο Ν.Μ.

 

 

 

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ Η «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ»

 

Πρίν τέσσερα χρόνια πέθανε μια διά­σημη Αμερικανίδα συγγραφέας, η Σούζαν Σόνταγκ. Έκανε λαμπρές σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής. Κέρδισε πολλά λογοτεχνικά βραβεία. Όμως, δίκαια την χαρακτήρισαν «Σκοτεινή Κυρία των Αμερικανικών Γραμμά­των» για τις σκοτεινές απόψεις της και για την απαισιοδοξία της. Λίγο πριν να πεθάνει στα 71 της από καρκίνο, είπε: «Ο μόνος λόγος πού θάθελα να ζήσω λίγο ακόμα, είναι για να ιδώ πόσο πιο ηλίθιος θα γίνει ο κόσμος...»!

 

Ακόμα πιο σκοτεινή ήταν η προσωπι­κή ζωή της. Με θάρρος κάποτε ομολόγησε δημοσίως ότι στην ζωή της είχε ... εννέα ερωτικούς δεσμούς: τέσσερεις με άνδρες και πέντε με γυναίκες!!!

 

Η ... πολύπλευρη αυτή προσωπικότη­τα ήθελε συγχρόνως να το παίξει και ακτιβίστρια! Στην διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ ήταν η μόνη Αμερικανίδα πού τόλμησε να επισκεφθή το Ανόι και να εκφράσει την συμπαράσταση της στους Βορειοβιετναμέζους. Και στην διάρκεια του πολέμου της Σερβίας έμεινε κάποιες εβδομάδες στο πολιορκούμενο Σεράγεβο· και προσπαθούσε να παρηγορήσει τον κόσμο, σκηνοθετώντας το θεατρικό έργο του Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό».

 

*    *   *

 

Στις 25 Νοεμβρίου γιορτάζει μια επί­σης πάνσοφη - για την εποχή της - γυναί­κα, η αγία Αίκατερίνα. Η   -   κατ'  αρχήν  ειδωλολάτρισσα  -Αικατερίνα, είχε την δυνατότητα (λόγω της μόρφωσης και της καλλιέργειας της) να αντιλαμβάνεται την ... ηλιθιό­τητα του κόσμου πού την περιέβαλλε. Όμως δεν βούλιαξε σε μια σκοτεινή

 

απαισιοδοξία. Δεν εξάντλησε την εξυ­πνάδα της μόνο στον σαρκασμό και στην ειρωνεία. Αναζήτησε με ειλικρίνεια Αυτόν πού δίνει αληθινό νόημα στον κόσμο. Έψαξε να βρή τον Δημι­ουργό και Κύριο του κόσμου. Και με την βοήθεια της Παναγίας Μητέρας Του, δηλαδή Αυτής, πού «τους φιλο­σόφους τους αποδεικνύει ... ασόφους και τους τεχνολόγους τους ελέγχει... αλόγους», γνώρισε τον Χρι­στό. Και άνοιξε την καρδιά και τον νου της, για να γεμίσουν από το δικό Του Φως.

 

  Και ενώ προηγουμένως, αναζητούσε στον τίμιο γάμο την λύση στο πρόβλη­μα της ανθρώπινης συντροφικότητας, περπάτησε λίγο πιο πέρα, και αγάπη­σε την εν Χριστώ παρθενία. Και αφιέ­ρωσε όλο της τον εαυτό, ψυχή και σώμα, στην αγάπη του Χριστού. Έτσι γεύθηκε   την   μόνη   αληθινή  Ελευ­θερία, την ελευθερία από τα πάθη. Και κατάλαβε ότι, χωρίς αυτήν την γνήσια Ελευθερία, δεν είναι δύσκολο ο άνθρωπος να αγαπήσει τα «ελευθέ­ρια» ήθη και να καταντήσει ένα ... πολυγαμικό τερατάκι!

 

  Τέλος, έδειξε με το παράδειγμα της, ότι δεν την συγκινούσαν ούτε οι ανέξοδες δηλώσεις συμπαράστασης σε καταπιε­σμένους, ούτε τα αφελή ψηφίσματα διαμαρτυρίας για τα κακώς κείμενα του κόσμου. Γι' αυτήν, ο πιο αποτελε­σματικός ακτιβισμός ήταν, το να σηκώ­σει τον σταυρό της χριστιανικής μαρ­τυρίας μέσα σε ένα ειδωλολατρικό κό­σμο, και να δεχθή να βασανιστεί και να πεθάνει για την πίστη της. Έτσι έδειξε έμπρακτα  την   αληθινή   εν   Χριστώ Ελευθερία της και την νίκη της πάνω και στον έσχατο εχθρό του άνθρωπου, τον θάνατο!

 

Αρχιμ. Β.Λ

 

ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

 

Στις αρχές του εικοστού αιώνα, ένας λογοτέχνης, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου με μια παρέα φίλων του επισκέ­φθηκαν το 'Άγιον Όρος. Σε ένα βιβλιαράκι-οδοιπορικό πού εκδόθηκε μετά το ταξίδι, κατέγραψε τις εντυπώσεις του. Λόγω της κακοκαιρίας έμειναν δύο-τρείς ημέρες περισσότερο από το προ­γραμματισμένο! Και, τί έκαμαν, όταν έμαθαν για τον προσωρινό αποκλεισμό τους στην μονή Διονυσίου:

 

*    *    *

 

-Αρχίσαμε να βηματίζουμε στο χα­γιάτι- σαν τα κλεισμένα θηρία. Μια πα­ρηγοριά μόνο έφεγγε στην απελπισίαν αύτη. Η ελπίδα, πώς κάποτε θα φύγωμε. Μα θα φύγωμε; Ή καταχνιά πού όλο κατέβαινε, ο αέρας πού τάραξε τη χού­νη, μας έλεγε πώς η στιγμή αυτή αργεί. Η σιωπή ήταν απόλυτη...

 

Μια στιγμή ήρθε σ' έναν από μας η ιδέα να κατεβούμε στην αυλή: «Μακρυά! Φώναξε ένας άλλος. Θα ξαναδούμε τη Δευτέρα Παρουσία!» Κι αλήθεια. Η αυλή δεν είναι παρά στενός ανοιχτός χώρος. Και η μόνη μας αναψυχή εκεί θα ήταν, να περπατούμε στους νάρθηκες του ναού, να βλέπωμε ζωγραφισμένη τη φωτιά, το κατράμι να καταπίνει τους αμαρτωλούς, το ζύγισμα των ψυχών. Έτσι βρήκαμε και μείς τη δική μας ευτυχία: να δρασκελίζωμε διαρκώς ένα κλεισμένο χαγιάτι. Εδώ νιώσαμε, τι με­γάλη ευτυχία είναι τα βήματα...! Αν δεν υπήρχε το χαγιάτι, ώστε να γίνεται κι' αυτό!.... Από τα ανοιχτά παράθυρα της εκκλησίας έρχονταν τα διαβάσματα κι' οι ψαλμοί (Άγιον Όρος, έκδ. ΕΣΤΙΑ, Αθήνα, 1934).

 

Χαμένος χρόνος, λοιπόν, η παραμο­νή στο Άγιον Όρος, για τον Παπαντωνίου και τους φίλους του!

 

Πώς όμως, καταντάει τόσο ρηχός ο άνθρωπος;

 

Εξαιτίας της απιστίας του! Γιατί μας ενοχλεί τόσο η εικόνα της Δευτέρας Πα­ρουσίας;

 

Μα επειδή μας θυμίζει ότι ο Χριστός είναι ο Θεός.

 

Γιατί δεν έκαναν τον κόπο να μπουν στην εκκλησία και να ακούσουν «διαβά­σματα και ψαλμούς», προσευχές στον Χριστό;

 

Γιατί τους θύμιζαν ότι ο Χριστός είναι ο Θεός!

 

Πολλούς αιώνες, πριν από την εποχή του Παπαντωνίου, ένα τρίχρονο κο­ριτσάκι οδηγήθηκε από τους γονείς του στο ναό του Θεού. Και έμεινε εκεί δώδε­κα χρόνια! Και μάλιστα μέρα-νύχτα! Μα, δεν έπληττε! Δεν βαριόταν!

 

Όποιος καταλάβει, ότι ο Θεός και υπάρχει και ενεργεί, ανοίγει μαζί Του διάλογο (=προσευχή). Και ο Θεός τον παρηγορεί. Του χαρίζει απέραντη χαρά, πού δεν εξαρτάται από πράγματα επί­γεια. Αυτό συνέβη και στο κορίτσι αυτό· πού εισήλθε στον ναό από νήπιο. Το κο­ριτσάκι αυτό είναι η Μαρία, η Παναγία μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

 

Γι' αυτό και το γεγονός των «Εισοδίων» της Παναγίας στο ναό, έγινε αφορμή χαράς, εορτής και πανηγύρεως για ολόκληρη την Εκκλησία.

 

Για να μας θυμίζει, ότι πρέπει να γί­νει και μια δική μας «είσοδος» στην εκκλησία. Γιατί εκεί, στην Θεία Λει­τουργία, συναντάμε τον ζώντα Χριστό· και μιλάμε μαζί Του.

 

Αρχιμ. Ν.Κ.

 

 

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΘΕΪΣΤΕΣ

 

Αθεϊστές,

 

Σήμερα απευθύνομαι σε σας.

 

Δεν το καταλαβαίνετε τάχα, ότι σας ταΐζουν με σκουπίδια; Εκοιτάξατε ποτέ να ιδήτε, από τί αποτελείται η αθεϊστική λογο­τεχνία;

 

*    *    *

 

Δεν είναι η τελευταία λέξη της επιστήμης. Είναι μια διαστρέβλωση των γεγονότων. Μια εκτροπή της σκέψης. Μια διαστροφή του άνθρωπου.

 

Ρίχτε μια ματιά στις αχανείς ρωσσικές πε­διάδες. Κάποτε σ' αυτές υπήρχαν υπέροχοι ναοί. Σήμερα όλοι είναι ερείπια. Αυτά τα ιε­ρά ερείπια δεν σας λένε τίποτε;

 

Τα μνημεία του παρελθόντος έχουν πια καταστραφεί. Ό,τι έκτισαν οι πατέρες μας, χέρια άθεα τα κατεδάφισαν.

 

Ρίχτε μια ματιά στο σπίτι σας. Η οικογένεια είναι ερείπιο τα παιδιά δεν ξέρουν τί­ποτε, ούτε για αξία της μητέρας, ούτε για λεβεντιά του πατέρα.

 

Η ανατροφή στα σχολεία είναι εντελώς κούφια. Οι δάσκαλοι λένε πολλά, μα ανώ­φελα. Και δεν θα το καταλάβουν ποτέ, σε τί οφείλεται η τόση διαφθορά των ανθρώπων από τα παιδικά τους χρόνια.

 

Κάποτε στους δρόμους μας ακουόταν ο θαυμάσιος ήχος της καμπάνας και γέμιζε γλύκα τις ακοές μας. Τώρα ακούονται μόνο βλασφημίες και αισχρολογίες.

 

*    *    *

 

Επάψατε να βλέπετε και να σκέπτεσθε ελεύθερα;

 

Ρίχτε μια ματιά στην καρδιά σας. Είναι γεμάτη ανησυχία για κάτι το αόρατο, αυτό το αόρατο είναι ο Θεός.

 

Γι' αυτό έχετε ταραχή. Γι' αυτό δεν βρί­σκετε ποτέ γαλήνη. Επειδή αγνοείτε τον Θεό.

 

Ο Θεός κτυπάει το κουδουνάκι της ψυχής σας. Ανοιχτέ Του.

 

Με την αθεΐα δεν γίνεται ζωή! Με την αθεΐα, όχι μόνο η ζωή του ανθρώπου αρχίζει να σβήνη, αλλά και της άψυχης φύσης η ζωή σταματάει! Ηγενική καταστροφή έρχεται. Όλοι το προαισθανόμαστε.

 

Μα πώς θα σταματήση η γενική κατα­στροφή χωρίς Θεό;

 

Με τον Θεό, η γενική καταστροφή, ο θά­νατος, μπορεί να αποβή λύτρωση από την χωρίς νόημα ζωή.

 

Δεν το καταλαβαίνετε, ότι, αν άνθρωπος γεννιέται σε μια ζωή χωρίς νόημα, τότε η ίδια η ζωή δεν έχει νόημα; Μη προσπαθήτε να κρύψετε την αλήθεια με κάτι κοινοτο­πίες. Μη μου ειπήτε ότι το νόημα της ζωής το βλέπετε στον άλλο!

 

Μήπως το νόημα της ζωής βρίσκεται στο θάνατο; Αφού όλα τα επίγεια τελειώνουν με

 

τον θάνατο!

 

*      *      *

 

Όλους μας περιμένει η αιωνιότητα. Πώς την φαντάζεσθε; Εγώ σας λυπούμαι.

 

Μην κάνετε μορφασμούς. Σήμερα έχουν κακή αντίληψη και για την λύπη! Η λύπη μας, τους υπερήφανους τους κάνει να αγανακτούν! Εγώ δεν έχω διάθεση να σας κάνω να αγανακτήσετε. Εγώ σας απλώνω χέρι αδελφικό.

 

*     *    *

 

Ξέρω, ότι έχετε πια αποκάμει, μη διατάζετε να Τον υμνολογήσετε.

 

Η δύσκολη ζωή μας, η γεμάτη από απροσδόκητες και τραγικές καταστάσεις, έχει αφήσει επάνω σας την σφραγίδα της.

 

Παρηγοριά θα βρήτε μόνο στο Δείπνο του Χρίστου.

 

Δημητρίου Ντούτκο, ιερέως

 

 (Από το βιβλίο-έκδοσή μας ΕΓΕΡΤΗΡΙΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ, σελ.106 εξ.)

 

 

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel