ΦΑΕ, Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ

Συχνά τυχαίνει σέ παρέες, κάποιος νά μή νηστεύει καί νά λέει μέ «αὐτοθυσία» στόν ἄλλο πού νηστεύει:

‐Φάε, ἡ ἁμαρτία δική μου. Λές καί ἡ νηστεία εἶναι φόρος πού θά μποροῦσε νά πληρώσει ὁ συνέταιρος!

Ἡ προτροπή αὐτή δείχνει τή νομικιστική ἀντίληψη πού ἔχουμε γιά τήν σχέση μας μέ τήν Ἐκκλησία. Ἔγκλημα καί τιμωρία. Παράβαση, ἐνοχή, ποινή, ἐξιλέωση. Οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ὑποβιβάζονται σέ στείρους νόμους καί κυριαρχεῖ τό ἄγχος, μή τυχόν τούς παραβεῖ κανείς· καί ἀκολουθήσει ἡ τιμωρία.

*            *            *

Ὁ νόμος τοῦ κράτους ἁπλῶς καταπιέζει, καί τόν ἀνεχόμαστε, προκειμένου νά λειτουργεῖ στοιχειωδῶς ἡ κοινωνία.

Οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν, γιά νά μᾶς θεραπεύουν. Ὅποιος τούς ἐφαρμόζει, κερδίζει τή θεραπεία ὁλόκληρης τῆς ὕπαρξής του· ἀλλά  ὅποιος δέν τά καταφέρνει ὅσο πρέπει καλά, κερδίζει τουλάχιστον τόν φωτισμό τῆς συνείδησής του.

Ἡ συνείδηση εἶναι «λάστιχο». Προσαρμόζεται. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά φθάσει νά κάνει τά μεγαλύτερα ἐγκλήματα, ἐπειδή βρῆκε μιά δικαιολογία, καί πορώνει τή συνείδηση.

‐Ἔλα ρέ, ἀφοῦ ὅλοι κλέβουν. Καί τό  συντριβάνι ἀρχίζει καί βγάζει βρώμικο νερό! ἤ καί ἀχρηστεύεται!

Ἔτσι ἀποσαφηνίζεται ἡ κατάσταση. Ἡ  «φιλάνθρωπη» προσαρμογή στήν κοινωνική πραγματικότητα εἶναι ἔγκλημα. «Ἀφοῦ κανείς, ἤ ἔστω οἱ περισσότεροι, δέν ἐφαρμόζουν κάτι, ἄς τό διαγράψουμε»! Ναί, ἔγκλημα εἶναι ἡ «ρεαλιστική» αὐτή νοοτροπία. Γιατί καταστρέφει τή δυνατότητα γιά μετάνοια. Οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας δείχνουν τήν εὐθεῖα ὁδό. Καί ἡ «οἰκονομία» της, ἐπιτρέπει στόν ἄνθρωπο, ἀκολουθώντας μία ταλάντευση, σιγά σιγά νά ἰσορροπεῖ τή ζωή του.

*            *            *

 Ὁ Γκάλης ἔκαμνε τήν προετοιμασία του. Τό ἴδιο καί ὁ Πύρρος Δήμας· καί ὅλοι οἱ πρωταθλητές.

Ἄν τήν ὥρα τῆς προπόνησης ἐμφανιστεῖ κάποιος «φίλος» καί τοῦ πεῖ: «Ἄντε ρέ, πᾶμε νά τά πιοῦμε· ἡ ἁμαρτία δική μου...» καί ἐκεῖνος τόν ἀκούσει, ἁπλῶς χαλάει τήν προετοιμασία του. Τί ἄραγε μπορεῖ νά ἐλπίζει ἀπό τήν «αὐτοθυσία» τοῦ φίλου;  Κάπως ἔτσι εἶναι καί μέ τήν νηστεία. Δέν εἶναι ζήτημα ἁμαρτίας‐παράβασης. Εἶναι ζήτημα, ἀπώλειας τῆς εὐκαιρίας γιά προπόνηση.

Ἡ νηστεία εἶναι ἕνα εἶδος προπόνησης. Στήν Ἐκκλησία ὅλα τά εἴδη τῆς προπόνησης λέγονται ἄσκηση. Ἄν κανείς διακόπτει τήν ἄσκηση, ἐπειδή τάχα εὔκολα ξεπερνάει τόν «ἐγωϊσμό» του, καί ἀκολουθεῖ τούς ὅποιους «φιλάνθρωπους», ποτέ δέ θά ἐπιτευχθεῖ ὁ στόχος, πού εἶναι ἡ θεραπεία, ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη, ὁ φωτισμός τοῦ νοῦ, ἡ θεραπεία τοῦ ὅλου ἄνθρώπου.

Ἀρκεῖ βέβαια ἡ προπόνηση νά μή γίνεται πρωτάθλημα. Αὐτό ἦταν τό λάθος τῶν Φαρισαίων. Ἔκαναν τό μέσο σκοπό. Νηστεία γιά τήν νηστεία! Ὅσο πιό πολύ νηστεύω, τόσο καλύτερος εἶμαι! Καί μοῦ χρωστάει πλέον ὁ Θεός! Σ᾿ αὐτή τήν περίπτωση, λόγῳ τῆς ὑπερηφάνειας ἀκυρώνεται ὁλόκληρη ἡ προσπάθεια! Τό μέσο ἀντί νά φέρει ταπείνωση, πνίγει τήν ὕπαρξή μας στήν κόλαση της αὐτοδικαίωσης.

 (Ἀπό τήν ἱστοσελίδα www.enoriako.info τοῦ Ἐνοριακοῦ Κέντρου ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Πρεβέζης)

ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Τό μέλλον, (τί θά γίνει αὔριο, τοῦ χρόνου, μετά ἀπό χρόνια!), τό ξέρει μόνο ὁ Θεός. Κανένας ἄλλος.

Εἶδικά ὁ Χριστός μᾶς εἶπε: Μή ψάχνετε νά βρεῖτε πότε θά γίνει ἡ Δευτέρα παρουσία!... Αὐτό δέν τό ξέρουν οὔτε οἱ ἄγγελοι. Ὁ Θεός τό κρατάει μυστικό δικό του (Ματθ. 24, 36).

*            *            *

Λοιπόν!

Μή μπλέξεις μέ ἀνθρώπους, ἤ μέ αἱρέσεις, ἤ μέ συστήματα, πού λένε πώς τάχα ξέρουν τό μέλλον!

• Δέν μιλᾶμε γιά προβλέψεις, γιά συμπεράσματα, πού βγαίνουν λογικά μέ βάση αὐτά πού ἔχομε ὑπ᾿ ὄψη μας. Γιά τέτοια χρειάζεται ἁπλά λίγη ἀνθρώπινη πεῖρα· λίγο μυαλό.

• Μιλᾶμε γιά ἐκείνους πού πᾶνε νά μᾶς παραστήσουν, ὅτι ἔχουν εἰδικά χαρίσματα καί τάχα ἔλαβαν ἀποκάλυψη νά προβλέπουν τά μέλλοντα, γιατί τάχα ἔχουν ἀνοιχτή γραμμή ἐπικοινωνίας μέ τόν Κύριο. Καί γι᾿ αὐτό, ὅ,τι καί ἄν εἰποῦν, ὅ,τι καί ἄν λένε, ὅλα βγαίνουν σωστά! Τετραγωνικά σωστά.

 Ἡ ἁγία Γραφή μᾶς λέγει: Μακριά ἀπό τέτοιους καί τέτοια!...

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς λέγει:

«Κανένας δέν κάνει νά ἀσχολεῖται μέ μαντεία, μέ ἀποκρυφιστικές ἐπιστῆμες, μέ μάγια!

Κανένας δέν κάνει νά γίνεται μάγος, ἤ νά ἀκούει μάγους.

Ὅποιος κάνει τέτοια πράγματα εἶναι μισητός στόν Θεό. Καί ὁ Θεός θά τόν ἐξολοθρεύσει! Θά τόν τιμωρήσει» (Δευτ. 18, 10‐12).

Καί συνεχίζει:

Ἐγώ θά σᾶς στείλω ἕναν προφήτη. Θά βάλω τά λόγια μου στό στόμα του. Καί θά σᾶς φανερώσει αὐτά πού ἐγώ θά τόν διατάξω.

Ἄν ἄλλος, προσπαθήσει νά σᾶς μιλάει τάχα ἐκ μέρους μου, νά τόν θεωρήσετε ἐχθρό σας, νά τόν θανατώσετε!...

Θά μέ ἐρωτήσετε:

Καί πῶς θά ξεχωρίσουμε τόν ἀληθινό προφήτη, ἀπό τόν ψευτοπροφήτη; ἀπό ἐκεῖνον, πού κάνει πώς τάχα ἀναφέρεται στόν Θεόν, ἀλλά μιλάει ἀπό τήν κοιλιά του; δηλαδή λέει «ὅ,τι τοῦ ἔρχεται»;

Διερωτήθηκες ποτέ, γιατί ἕνα τέτοιο θέμα τράβηξε τό ἐνδιαφέρον σου; Τί ἦταν αὐτό πού σέ ἔκαμε νά τό ψάχνεις;

*            *            *

Δέν χρειάζεται πολλή συζήτηση!

Μᾶς ἀρέσει νά ἔχουμε σέ ὅλα τά θέματα, καί σέ τοῦτο, σιγουριά. Καί γιά τήν ζωή μας· καί γιά τό μέλλον. Καί πιό πολύ γιά τήν δευτέρα παρουσία!...

Καί γι᾿ αὐτό ψάχνομε μέ ζῆλο καί μέ μεράκι νά βροῦμε ἀπάντηση σέ τέτοιο θέμα.

Μᾶς φαίνεται, ὅτι ἡ πιό μεγάλη ἐφεύρεση καί ἀνακάλυψη θά εἶναι νά μάθωμε πότε θά γίνει καί πῶς θά γίνει ἡ δευτέρα παρουσία.

Καί λοιπόν;

Ποία εἶναι ἡ ἀπάντηση;

Ἡ ἀπάντηση τῶν ἁγίων Γραφῶν εἶναι:

‐Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπάει!... Λοιπόν. Στηρίξου σ᾿ Αὐτόν. Μάθε νά παραθέτεις, νά ἐμπιστεύεσαι τόν ἑαυτό σου· καί τήν ζωή σου ὅλη· καί ἑαυτούς καί ἀλλήλους «Χριστῷ τῷ Θεῷ».

Ὅλα εἶναι στά χέρια τοῦ Χριστοῦ. Καί ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος γιά μᾶς· καί σταυρώθηκε καί πέθανε στόν Σταυρό γιά μᾶς.

Τί ἄλλο θά μποροῦσα νά εἰπῶ;

Μόνο τοῦτο: Ὅταν ὁ Θεός εἶναι μαζί μας, τί πιά καί ἄν ὁ κόσμος ὅλος εἶναι ἐναντίον μας;...

Ἄμα αὐτό τό συνειδητοποιήσουμε, τότε: οὔτε θάνατος, ὁ ὅποιος θάνατος· οὔτε ζωή, ἡ ὅποια ζωή· οὔτε ἄγγελοι· οὔτε διάβολος· οὔτε ἐπίγεια· οὔτε οὐράνια·  ‐ τίποτε, δέν θά μπορέσει ποτέ νά μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. ‐ Τίποτε, μά τίποτε δέν θά σταθῆ ἱκανό νά μᾶς κάμει νά ξεχάσωμε τήν ἀγάπη τοῦ θεοῦ γιά μᾶς, ὅπως μᾶς φανερώθηκε στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ρωμ. 8, 37‐38). 

 Νά, πῶς! Τά λόγια τοῦ ἀληθινοῦ Χριστοῦ μου καί ἀπεσταλμένου μου, θά βγοῦν ὅλα ἀληθινά. Τά λόγια τοῦ ψευδοπροφήτη, θά κάνουν μιά προσωρινή ἐντύπωση (στούς ἀφελεῖς καί ἐπιπόλαιους). Μετά ἀπό λίγο θά ξεγυμνώνονται!...

Καί μᾶς συμβουλεύει:

Μήν ἀκολουθεῖτε ψευδοπροφῆτες. Μή τούς ἀγαπᾶτε. Νά τούς μισεῖτε πρέπει. Νά τούς σιχαίνεσθε (Δευτερ. 18, 19‐22).

*            *            *

Αὐτά μᾶς λέγει ὁ Κύριος.

Ἐμεῖς τί κάνομε;

• Ἐμεῖς λυσσᾶμε γιά θρησκευτικές διηγήσεις θρίλλερ!

• Καί ἀντί νά τρέχωμε ξοπίσω τοῦ Χρσιτοῦ, τρέχομε ξοπίσω τῶν ψευδοπροφητῶν.

+ ὁ Ν.Μ.

Εἷς – εἷς

Ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους γέροντες τῆς ἐρήμου τῆς Αἰγύπτου ἦταν ὁ ἀββᾶς Ποιμήν (+27 Αὐγούστου).

Εἶναι πολυθαύμαστος γιά τήν σοφία τῶν λόγων του.

*            *           *

Βασική του ἀρχή:

‐ Ἄν ὁ ἄνθρωπος ξέρει, νά βλέπει σωστά τά λάθη του, ζεῖ εἰρηνικά, ὅπου κι ἄν τύχει! (λ. 95).

‐ Καί ἄν δέ ψάχνει νά βλέπει σωστά τά λάθη, ἀκόμη καί ἑκατό χρόνια νά μείνει κλειδωμένος στό κελλί του, ποτέ δέν θά μάθει, πῶς πρέπει νά κάθεται ὁ ἄνθρωπος μόνος του! Διαφορετικά θά αἰσθάνεται, ὅτι χάνεται, ὅτι κάνει μεγάλες θυσίες, ὅτι ἀδικεῖται, ὅτι χάνει εὐκαιρίες κ.ο.κ. (λ. 96‐99).

Μέ ἄλλα λόγια ἀπό πλευρᾶς λογισμῶν δέν πάει καθόλου καλά!...

*            *            *

Τό θέμα τῆς ὀρθῆς ἀντιμετώπισης τῶν λογισμῶν εἶναι γιά ὅλο τόν κόσμο, καί ἰδιαίτερα γιά τούς κληρικούς καί μοναχούς πολύ σοβαρό· ἀπαιτεῖ πολλή περίσκεψη, πρᾶγμα σπάνιο.

Καί ὁ ὅσιος Ποιμήν τό διακήρυττε:

‐Ἀγωνιστές λεβέντες βρίσκει κανείς πολλούς. Καί σέ νηστεία· καί σέ ἐγκράτεια· καί σέ πολλά ἄλλα ἀγωνίσματα. Ἄνθρωπο πού νά ἀγωνίζεται σωστά στόν τομέα τῶν λογισμῶν, σπάνια θά βρεῖς! «Εἷς – εἷς»! (λ. 106). Μά αὐτοί εἶναι οἱ ἀληθινοί ἀββάδες.

*            *            *

Ἄς σοβαρευτοῦμε λίγο!

+ ὁ Ν.Μ.

Μητροπολίτου Μελετίου

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ

Στῶμεν καλῶς. Στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ. Φώναξε κάποτε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ στούς σαλευόμενους Ἀγγέλους. Καί οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι συσπειρώθηκαν γύρω του καί ἐνίκησαν τίς δυνάμεις τοῦ σκότους, γιά τό καλό ὅλων.

*            *            *

Καί ἐμεῖς οἱ φιλόχριστοι καί Χριστώνυμοι, συσπειρωμένοι καί ἑνωμένοι σέ μία καρδιά, μία ψυχή, μία γνώμη, μία διάνοια, μία θέληση, μία ἐνέργεια, ‐ ἄς ἀγωνισθοῦμε γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν σωτηρία τοῦ λαοῦ Του.

Αὐτό εἶναι τό ἔργο μου. Αὐτό καί τίποτε ἄλλο.

Γιατί εἶμαι δοῦλος Χριστοῦ. Καί τίποτε ἄλλο.

Εἶμαι ἱερεύς. Καί τίποτε ἄλλο. Οὔτε λιγώτερο. Οὔτε περισσότερο. Οὔτε πιό πάνω. Οὔτε πιό κάτω. Οὔτε πιό δεξιά. Οὔτε πιό ἀριστερά. Οὔτε πιό μπροστά. Οὔτε πιό πίσω.

Εἶμαι ἱερεύς. Καί τίποτε ἄλλο.

Ἐργάτης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

*            *            *

Καί σάν ἱερέας, δοῦλος Χριστοῦ, σᾶς χαιρετίζω ὅλους μέ τόν χαιρετισμό τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ πιό μεγάλη εὐλογία.

Εἰρήνη ὑμῖν. Εἰρήνη πᾶσι. Καί εὔχομαι, ὁ χαιρετισμός μου αὐτός, ἡ εὐλογία μου αὐτή, νά σᾶς εὕρει ὅλους σας υἱούς εἰρήνης· καί νά ἀναπαυθεῖ μιά γιά πάντα σέ σᾶς καί σέ ὅλους τούς ἀγαπητούς σας, σέ ὁλόκληρα τά σπίτια.

Ἀπό τόν Ἐνθρονιστήριο Λόγο 

(28 Μαρτίου 1980)