"Εν εικόνι διαπορεύεται πας άνθρωπος" λέει η Γραφή. Κάθε άνθρωπος σχηματίζει μια εικόνα για τον κόσμο και με αυτήν πορεύεται!
Πήγα μια φορά στο γραφείο ενός επισκόπου. Προσπαθούσε να ανταποκριθεί σ΄ αυτό που πίστευε ότι ήμουν: ένας δημόσιος υπάλληλος που τον ενδιέφεραν η λίγη δουλειά, οι τριετίες, τα επιδόματα, ο μισθός, η ιδιοκτησία...
Όταν αναφερόταν στον εαυτό του, θαρρώ ότι έκανε την ίδια προσπάθεια, να τον προσαρμόσει σ΄ αυτό που νόμιζε ότι θα ταίριαζε στην εικόνα του για μένα. Είπε ότι έχει δυο μισθούς, ότι αναγνώρισε έτη προϋπηρεσίας από τη θέση που κατείχε πριν γίνει κληρικός, ότι έχει εξοχική κατοικία σε μια παραθαλάσσια περιοχή κ.α.
Έριξα μια ματιά στη βιβλιοθήκη του: Δεν υπήρχε κανένα βιβλίο για την προσευχή!
Τον κοίταξα με συμπάθεια. Μιλούσε στην εικόνα που είχε σχηματίσει για μένα προσπαθώντας να ανταποκριθεί όσο καλύτερα μπορούσε σ΄ αυτήν.
Θαρρώ ότι μια μερίδα κληρικών, οι λεγόμενοι μοντέρνοι, προοδευτικοί, ιδιόρρυθμοι κ.ά., προσπαθούν να αρέσουν στην εικόνα που έχουν για τους λαϊκούς. Δεν αναφέρονται στο Χριστό. Νομίζουν ότι ο κόσμος τους πλησιάζει για την κοσμικότητά τους και για την ιδιορρυθμία τους και εμφανίζονται όσο πιο κοσμικοί και πιο μοντέρνοι γίνεται.
Έτσι δεν μπορούν να συνδέσουν τον κόσμο με το Λόγο της Αληθείας.
