Τα λόγια "Μη πεποίθατε επ΄ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων οις ουκ έστι σωτηρία" δεν σημαίνουν εχθρότητα προς τους άρχοντες. Δε σημαίνουν αγανάκτηση. Τουναντίον σημαίνουν διάθεση να τους βοηθήσει κανείς να ελευθερωθούν από την αρχομανία τους και τα άλλα πάθη στα οποία υπακούουν, όπως οι δούλοι στα αφεντικά τους.
Αυτό σημαίνουν οι στίχοι του Δαβίδ, "μετά των μισούντων την ειρήνην ήμην ειρηνικός" και του Καβάφη, "πάντοτε την αλήθειαν ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους."
Δεν μας κάνει εντύπωση που οι εξουσιαστές χρησιμοποιούν τις προκλήσεις για να προκαλέσουν την αγανάκτηση του κόσμου; Η αγανάκτηση τους ενδυναμώνει στο κακό.
Αυτό το νόημα έχουν τα λόγια του Κυρίου, "μη αντιστήναι τω πονηρώ". Η αντίσταση στο πονηρό το ισχυροποιεί. Επίσης αυτή την έννοια έχουν τα λόγια του Κυρίου προς τους μαθητές του τη νύχτα της σύλληψής Του στον κήπο της Γεθσημανή, "δεν θα μπορούσα να καλέσω δώδεκα λεγεώνες;"
Δεν σημαίνουν επίσης εχθρότητα οι εκκλήσεις μας προς την σεβαστή Ιεραρχία να αναλάβει το δύσκολο έργο να πείσει τον κόσμο και πρώτα από όλους , τους άρχοντες ότι ο τόπος μας διέρχεται περίοδο δεινού πνευματικού λιμού για τον οποίο μερίδιο ευθύνης έχουν αμφότεροι πολιτικοί και θρησκευτικοί άρχοντες.
