Ζωηφόρος

Θεολογικές Αδολεσχίες Α’ (10)

Θεολογικές Αδολεσχίες Α’ (10)

του Ιωάννη Δήμου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

***

Ο Χριστός ήρθε στη γη για να  σταυρωθεί;

Δεν ήρθε για να σταυρωθεί, αλλά για να δώσει ζωή στους ανθρώπους.

Αυτό  το είπε ο Ίδιος, «εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν  έχωσιν.» ( Ιω. ι’, 10’ ).

Στο Σταυρό τον ανέβασαν οι άνθρωποι  με  δική τους  ευθύνη.

Αυτό βέβαια το γνώριζε ο Κύριος, και όμως το δέχτηκε για τη σωτηρία τους.

Άρα το σωστό είναι ότι ο Χριστός ήρθε στη γη, όχι για να σταυρωθεί, αλλά, αν και γνώριζε ότι θα σταυρωθεί.

Αν υποτεθεί δηλαδή ότι οι άνθρωποι δεν τον σταύρωναν,δε θα πήγαινε να σταυρωθεί από μόνος  Του.

Έτσι  ο Σταυρικός θάνατος του Κυρίου ονομάζεται εκούσιος, όχι ότι τον επεδίωξε, αλλά, επειδή τον δέχτηκε, σύμφωνα με το  θέλημα του Πατέρα Του. 

***

Τι σημαίνει το ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος;

Α’.Ο Χριστός   είναι τέλειος Θεός, επειδή με την  ενανθρώπησή Του δεν υπέστη ως Θεός καμία αλλαγή, πράγμα  άλλωστε  που ήταν αδύνατο να συμβεί στη Θεότητά Του. Δεν έπαυσε να είναι Θεός, σύμφωνα με το « και Θεός ην ο Λόγος.» ( Ιω. α’, 1 ). Έτσι  και  το Σύμβολο της Πίστεως, ακριβέστερα μάλιστα, τον ονομάζει « Θεόν αληθινόν » και όχι τέλειον Θεόν. Επειδή όμως υπάρχει κίνδυνoς παρανόησης, ας αναφέρουμε τα παρακάτω:  Ο χαρακτηρισμός τέλειος Θεός δε σημαίνει  ότι υπάρχουν και άλλοι θεοί που είναι ατελείς. Ο Ίδιος ο Θεός το αποκάλυψε σαφέστατα   με τα λόγια Του, « ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλην εμού.» ( Έξ. κ’, 3 ).

Β’.Ο Χριστός  είναι τέλειος άνθρωπος, επειδή  με  την ενανθρώπησή Του έγινε και κανονικός άνθρωπος, δηλαδή με όλα τα   γνωρίσματα του ανθρώπου χωρίς  βέβαια  αμαρτία.  Αν  και  για το θέμα αυτό  δεν υπάρχει  κίνδυνος  παρανόησης,  ας αναφέρουμε και εδώ τα  παρακάτω: Ο χαρακτηρισμός τέλειος άνθρωπος δε σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που είναι τέλειοι, αφού  όλοι είναι ατελείς. Έτσι ο Χριστός είναι ο μοναδικός τέλειος άνθρωπος. Είναι « ο υιός του ανθρώπου» ( Ματ. θ’, 6 κ.ά.). 

***

Στη Βασιλεία του Θεού οι άνθρωποι θα είναι άνθρωποι ή θεοί κατά χάρη;

Το  ένα  δεν  αποκλείει  το  άλλο, γιατί  το  μεν  πρώτο  αναφέρεται  στην  ανθρώπινη  φύση,  το  δε  δεύτερο  σε  χαρισματικό  χαρακτηρισμό  των  ανθρώπων  στη  Βασιλεία  του  Θεού.  Ας  δούμε  όμως  πρώτα  το  πρώτο.  Θα  είναι  άνθρωποι  αλλά  όχι  όπως  ο  πρώτος  άνθρωπος, δηλαδή  ο  Αδάμ,  αλλά  όπως  ο  δεύτερος  άνθρωπος,  δηλαδή  ο  Κύριος  εξ   ουρανού.  Ο  Απόστολος  Παύλος  γράφει  σχετικά   ότι   « εγένετο  ο πρώτος  άνθρωπος  Αδάμ  εις  ψυχήν  ζώσαν’ ο  έσχατος  Αδάμ  εις  πνεύμα  ζωοποιούν’ »  ( Α’  Κορ. ιε’, 45 )  και ότι  « ο  πρώτος  άνθρωπος  εκ  γης  χοϊκός, ο  δεύτερος  άνθρωπος  ο  Κύριος  εξ  ουρανού. οίος  ο  χοϊκός, τοιούτοι   και  οι  χοϊκοί, και  οίος  ο  επουράνιος, τοιούτοι  και  οι  επουράνιοι.  και   καθώς  εφορέσαμεν   την  εικόνα  του  χοϊκού, φορέσομεν  και  την  εικόνα  του  επουρανίου. »  (Α’  Κορ. ιε’,47 – 49 ).

Το  ότι  θα   είναι  άνθρωποι  οι  άνθρωποι  φαίνεται   και  από   το  ότι  ο  Ίδιος  ο  Χριστός,  ο  Υιός  και  Λόγος  του  Θεού,   δεν  θα  παύσει  ποτέ  να  είναι   και   άνθρωπος   αφού   «  εις   γαρ  Θεός,  εις   και   μεσίτης   Θεού   και   ανθρώπων,  άνθρωπος   Χριστός   Ιησούς, »  ( Α’ Τιμ. β’, 5 ),   και  « Ιησούς  Χριστός  χθες  και  σήμερον  ο  αυτός  και  εις  τους  αιώνας » (Εβρ. ιγ’, 8 ).  Επί  πλέον  « οίδαμεν  δε  ότι  εάν  φανερωθή,  όμοιοι  αυτώ  εσόμεθα, ότι  οψόμεθα  αυτόν  καθώς  εστι.»    ( Α’  Ιω.  γ’,2 ). Πώς  όμως  θα  ισχύσει   το  « όμοιοι  αυτώ   εσόμεθα»   για   τους  ανθρώπους  στη  Βασιλεία  του  Θεού, εάν  αυτοί   δεν  θα  είναι  άνθρωποι  ενώ   ο  Χριστός  θα  είναι  αιωνίως  και  άνθρωπος;  Άρα  θα  είναι  άνθρωποι.

Όσο  δε  για   το  δεύτερο, δηλαδή  για  το  αν  θα  είναι   θεοί,  ας  αναφέρουμε  τα  εξής. α)   Ο  Θεός  αποκάλεσε   θεούς   ανθρώπους  που  ζούσαν  επί  της  γης.   Ο  Ίδιος  είπε, « εγώ    είπα’  θεοί  εστε  και  υιοί  Υψίστου  πάντες’ » ( ψ. 81, 6 ). Τα  λόγια  αυτά,  όπως  διευκρίνισε   ο  Κύριος,  τα  είπε  ο  Θεός  « προς  ους  ο  λόγος  του  Θεού  εγένετο,» ( Ιω. ι’, 34 – 35 ).  Αφού   λοιπόν  ο  Θεός   αποκάλεσε  επί  της  γης  ανθρώπους  θεούς,  ποιος  μπορεί  να   πει  ότι αποκλείεται     να  κάνει   το  ίδιο    και  για  τους   ανθρώπους   τους  οποίους  θα  έχει  δοξάσει  στη  Βασιλεία  Του;  Πάντως    τους  ανθρώπους  αυτούς  όσοι  θέλουν  να  τους  ονομάζουν  θεούς   από  τώρα,  για  να  μη  γίνονται  παρεξηγήσεις,  τους  λένε   θεούς   κατά  χάρη.

Η  φράση   κατά  χάρη,  όπως  είναι  γνωστό,   σημαίνει  τον  τρόπο   με  τον  οποίο  ένας  άνθρωπος  έχει  λάβει  στην  όλη  υλική   και   πνευματική  ύπαρξή  του,  χωρίς   να   καταργηθεί   αυτή,  τα  αγαθά  και  τα  χαρίσματα  του  Θεού.   Έτσι,   όταν  λέει  ο   Παύλος  π.χ. « χάριτι  δε  Θεού  ειμι  ο  ειμι’…»   ( Α’ Κορ. ιε’, 10 ),  λέει    ότι   με  τη  χάρη  του  Θεού  είναι  Απόστολος  και  όχι  ότι   έπαψε   να  είναι  άνθρωπος,  επειδή     έγινε   Απόστολος. Αλλά  κυρίως   η  φράση   κατά  χάρη     διαφοροποιεί     τους  χαρακτηριζόμενους  ανθρώπους  ως  θεούς,  όπως  αναφέρθηκε  παραπάνω,  από   τον   Ένα  Τριαδικό  Θεό  του  Οποίου   η  Ουσία  είναι  Μία  και  αμέριστη.  Ας  σημειωθεί  όμως  ότι  το  ότι  ο  Θεός  έχει  ονομάσει  ή  θα  ονομάσει  ανθρώπους  θεούς,  δε  σημαίνει  ότι  είναι  σοφό  και  συνετό   να    πει    κανείς  ή,  ακόμη  χειρότερα  να  γράψει,  ότι του  λέει  ο  Θεός  εσύ  θα  είσαι θεός. Είναι  ανάγκη  να  προσέχει   πάρα  πολύ  ο  πιστός   « ίνα  μη  τυφωθείς  εις  κρίμα  εμπέση  του  διαβόλου.»   (Α’ Τιμ.γ’, 6).

***

Είναι θεολογικά ακριβές να λέγεται

ότι ο Χριστός είναι απολύτως αναμάρτητος;

Όποιος λέει αυτό, ασφαλώς το λέει    από καλή πρόθεση για να απαντήσει σ’ αυτούς που λένε ότι και ο Χριστός είχε κάποιες ανθρώπινες αδυναμίες. Όμως δεν είναι αυτό θεολογικά ακριβές, γιατί κανένας άλλος δεν είναι αναμάρτητος ώστε ο Χριστός να είναι περισσότερο αναμάρτητος και κατ’ επέκταση απολύτως αναμάρτητος.

Είναι δυνατόν οι άνθρωποι να είναι λίγο ή πολύ αμαρτωλοί αλλά λίγο ή πολύ αναμάρτητοι δεν είναι δυνατόν να είναι, γιατί και ο λίγο αμαρτωλός δεν είναι αναμάρτητος. Ουδείς λοιπόν αναμάρτητος. Όταν είπε ο Κύριος στους Φαρισαίους «ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον επ’ αυτήν.»(Ιω. η’, 7), κανένας   δεν βρέθηκε αναμάρτητος τότε. Αλλά    ούτε θα βρεθεί σε οποιαδήποτε   άλλη εποχή άνθρωπος που θα τολμήσει   να δηλώσει ενώπιον του Υιού του Θεού, του Κυρίου Ιησού Χριστού ότι είναι αναμάρτητος αυτός και ο Χριστός είναι απολύτως αναμάρτητος, συγκρίνοντας έτσι τα ασύγκριτα. Αφού λοιπόν ουδείς αναμάρτητος,  οπότε     δεν έχει νόημα το λίγο ή πολύ αναμάρτητος, περιττεύει  για  το  Χριστό  το  απολύτως  αναμάρτητος.

Έτσι θεολογικά ακριβές είναι το ότι ο Χριστός είναι αναμάρτητος  ή  ο  μόνος  αναμάρτητος.  Ακριβολογούν λοιπόν οι πιστοί, όταν λένε «..…προσκυνήσωμεν   Άγιον, Κύριον,  Ιησούν,  τον  μόνον  αναμάρτητον».

***

Είναι  θεολογικά  ακριβές  να  λέγεται  ότι  ο Χριστός 

έχει  παρρησία  προς  το  Θεό,  επειδή είναι  αναμάρτητος;

Όχι, δεν είναι αυτό θεολογικά ακριβές, γιατί:

Πρώτον,   η  παρρησία  προς  το  Θεό  ταιριάζει  στους  αγίους  οι  οποίοι  την  απόκτησαν  αφού  έζησαν  σύμφωνα με το θέλημά Του, και δεν την είχαν πριν ευαρεστήσουν στο Θεό. Ταιριάζει επίσης στους αγγέλους που ίστανται ενώπιον του Θεού.   Ο Χριστός όμως είναι « ο  μονογενής  υιός  ο ων  εις τον κόλπον του πατρός, »        ( Ιω. α’, 2 )  και    δεν είναι ακριβές να γίνεται λόγος για   παρρησία του Υιού προς τον Πατέρα, δηλαδή του Λόγου ο οποίος « ην εν αρχή προς τον Θεόν »   ( Ιω.α’, 2 ) και « Θεός ην ο Λόγος.» ( Ιω. α’, 1). « ο πατήρ απέσταλκε τον υιόν σωτήρα του κόσμου » (Α’ Ιω. δ’, 14 ), και όχι για να αποκτήσει παρρησία απέναντί Του σαν αυτή να ήταν κάτι που του έλλειπε.

Δεύτερον,  και  αν  ακόμη  χρησιμοποιήσει  κάποιος  για το Χριστό τη λέξη παρρησία,    δεν ταιριάζει ως αιτία της   η φράση, ‘’ επειδή είναι αναμάρτητος ‘’,   γιατί η αναμαρτησία είναι μόνιμο γνώρισμα του Χριστού και δεν υπάρχει περίπτωση να μη είναι ο Χριστός αναμάρτητος, γιατί   « Ιησούς  Χριστός  χθες  και   σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας.» ( Εβρ.ιγ’, 8 ).

Τρίτον, τα  λόγια  του  Κυρίου  «πάντα  όσα  έχει  ο πατήρ εμά εστι»( Ιω. ιστ’, 15 ) και « εγώ και ο πατήρ εν εσμεν.»(Ιω.ι’,13) δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιες παρεξηγήσεις  και  ανακρίβειες.

 ***

Υπάρχει κίνδυνος, όταν ακούει κανείς ότι η Παναγία είναι Θεοτόκος,

 να νομίζει ότι ο Χριστός είναι μόνο Θεός και όχι και άνθρωπος;

Δεν  υπάρχει  τέτοιος  κίνδυνος,  γιατί  το ότι η Παναγία γέννησε  άνθρωπο  δε  μπορεί  να  το αμφισβητήσει κανείς, αφού πρόκειται για ιστορικό γεγονός, αυτονόητο, οφθαλμοφανές   και  χειροπιαστό. Ο  Ίδιος  ο  Κύριος είπε  στους Ιουδαίους, « νυν  δε ζητείτέ με αποκτείναι, άνθρωπον ος την αλήθειαν υμίν λελάληκα, ην ήκουσα παρά    του   Θεού∙ » ( Ιω. η’, 40 ).  Επίσης  ο  Απόστολος  Παύλος  είπε,  « εις γαρ Θεός, εις και μεσίτης Θεού  και ανθρώπων,   άνθρωπος   Χριστός   Ιησούς,»  (Α’Τιμ.β’,5).

Δεν  υπάρχει   λοιπόν   καμία   ανάγκη   και   κανένας   λόγος για να    ονομάζεται  η  Παναγία  ανθρωποτόκος. Θεοτόκος   όμως είναι   απαραίτητο   να   ονομάζεται, γιατί ο Χριστός δεν είναι απλός άνθρωπος, αλλά ο Θεός Λόγος που έγινε άνθρωπος. Αυτό όμως δεν είναι αυτονόητο και καταληπτό, αλλά μυστήριο ακατάληπτο και μάλιστα μεγάλο, όπως το χαρακτηρίζει ο Απόστολος Παύλος με τα εξής λόγια.  « και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον∙ Θεός εφανερώθη εν σαρκί,… » ( Α’ Τιμ.γ’, 16 ).

Αλλά περί αυτού δεν είναι της στιγμής να γραφούν περισσότερα παρά μόνο ότι η Παναγία είναι Θεοτόκος.

***

Τροφή

Ο  λόγος  του  Θεού  είναι αστείρευτη  τροφή  για  τον  άνθρωπο.  Αν  γνώριζαν  από  τι  στερούν   τον  εαυτό  τους  όσοι  τον  περιφρονούν,  θα  τον  επιζητούσαν  επίμονα, όπως  αναζητά  ο  πεινασμένος  την  τροφή  του. Η  έλλειψη  τροφής,  όπως  είναι  γνωστό,  λέγεται  λιμός. Η έλλειψη  του  λόγου  του  Θεού,  όπως  ίσως  δεν  είναι  γνωστό,  είναι  και  αυτή  λιμός. Αλλά  ας  παραθέσουμε   τα  παρακάτω  χωρία από την Αγία  Γραφή  στα οποία  στηρίζονται  τα   παραπάνω  λόγια:

α)  Ο  Ίδιος  ο  Κύριος  χαρακτήρισε  το  λόγο  Του αγαθή μερίδα, δηλαδή τροφή,  όταν  είπε   στη  Μάρθα  για  τη  Μαρία  που  τον  άκουγε,   «Μαρία δε την αγαθήν   μερίδα   εξελέξατο,  ήτις  ουκ  αφαιρεθήσεται  απ’ αυτής.»  (Λουκ. ι’, 42).

β)  Ο  Ίδιος  ο  Κύριος   χαρακτήρισε  το  λόγο  του  Θεού  τροφή, όταν  είπε  ότι  «γέγραπται, ουκ επ' άρτω  μόνω ζήσεται  άνθρωπος, αλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένῳ διὰ στόματος  Θεού.» (Ματ. δ’,4 ).

γ)  Όσο  για  το  ότι  η  έλλειψη   του  λόγου  του  Θεού  είναι  λιμός,  το  λέει  ο   Ίδιος  ο  Θεός  με  τα  εξής  λόγια,  « ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος, και εξαποστελώ λιμόν επί την γην, ου λιμόν  άρτων ουδέ δίψαν ύδατος, αλλά λιμόν του ακούσαι τον λόγον Κυρίου» (Αμ. η’, 11).

Τώρα   όμως   που  ο   λόγος   του   Θεού   προσφέρεται   πλουσιοπάροχα ως  τροφή,  χρειάζεται  προσοχή, γιατί   υπάρχει   κίνδυνος   ανορεξίας  και   θεληματικής   λιμοκτονίας.

***

Τι σημαίνει κατά λέξη βασιλεία του Θεού;

Σύμφωνα με το συντακτικό της ελληνικής γλώσσας η γενική πτώση,  Θεού, είναι υποκειμενική, γιατί γίνεται υποκείμενο, δηλαδή ο Θεός, και η λέξη βασιλεία γίνεται ρήμα, δηλαδή βασιλεύει. Άρα βασιλεία του Θεού σημαίνει ο Θεός βασιλεύει.

Πού όμως βασιλεύει ο Θεός; Ασφαλώς στα δημιουργήματα Του, δηλαδή στο σύμπαν, υλικό και πνευματικό, καθόσον “η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει”. (Ψ,ρβ΄, 19).  Έτσι  και  ο  άνθρωπος, ως δημιούργημα και αυτός του Θεού, βρίσκεται μέσα στη δικαιοδοσία Αυτού ως βασιλέα. Και αν ακόμη δεν τον δέχεται ή δεν τον γνωρίζει η δεν τον πιστεύει, ο Κύριος δεν παύει να είναι “ο βασιλεύς των βασιλευόντων και κύριος των κυριευόντων,” (Α΄ Τιμ. στ΄, 15).

***

Το «γνώθι σαυτόν» είναι σοφόν;

Ασφαλώς είναι, αλλά υπάρχει και σοφότερο.

Ποιο είναι το σοφότερο;

Το σοφότερο είναι το   απαρνησάσθω  σαυτόν και γνώθι τον Θεόν και τον Χριστόν.

Γιατί είναι σοφότερο;

Γιατί  δεν   στηρίζεται   στα   λόγια   ενός   σοφού   ανθρώπου   έστω και   αν   αυτός   είναι   ο   Σωκράτης,   αλλά   στα λόγια του Θεού και   συγκεκριμένα,  εκτός των άλλων, στα εξής:

α ) «ει τις θέλει οπίσω μου έρχεσθαι, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν και ακολουθείτω μοι.»(Λουκ. θ’, 23).

β ) «αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκουσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»(Ιω. ιζ’, 3).

Τα    λόγια λοιπόν που όχι μόνο δείχνουν  το δρόμο και τον τρόπο για την κατάκτηση της   αιώνιας ζωής, αλλά δίνουν ταυτόχρονα και τον ορισμό της, ποιος θα πει ότι δεν είναι σοφότερα από το « γνώθι σαυτόν» και όχι μόνο;

***

Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από ανάγκη;

Όχι, αλλά αντίθετα τον δημιούργησε εντελώς ελεύθερα και αβίαστα,   επειδή ήθελε να τον  δημιουργήσει.   Στην Αποκάλυψη του    Ιωάννη αναφέρεται σχετικά. «Άξιος ει ο Κύριος και Θεός ημών,  λαβείν την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, ότι συ έκτισας τα  πάντα  και  δια  το θέλημά σου ήσαν και εκτίσθησαν» (Αποκ. 4, 11).

***

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel