Η Εκκλησία βρίσκεται στα χέρια του Θεού της σύμφωνα με τα λόγια του Ίδιου του Θεού, « και έση στέφανος κάλλους εν χειρί Κυρίου και διάδημα βασιλείας εν χειρί Θεού σου »( Ησ. ξβ’,3). Κανείς λοιπόν δε μπορεί να την αρπάξει όπως διαβεβαιώνει ο Ίδιος ο Χριστός με τα εξής λόγια, «ουδείς δύναται αρπάζειν εκ της χειρός του πατρός μου» (Ιω. ι’, 29).
Μα θα πει κανείς ότι δεν πρόκειται για την αρπαγή από τους εχθρούς της. Τότε, ποιος θα την αρπάξει; Μήπως ο Θεός που την έχει στα χέρια Του; Είναι λογικό να πει κανείς ότι αρπάζει κάποιος κάτι που το κρατάει στα χέρια του; Μήπως θα την αρπάξει ο Χριστός; Μα η Εκκλησία είναι η νύμφη του Χριστού και τον αναγνωρίζει ως Νυμφίον Της, γιατί να την αρπάξει. Ο Χριστός δεν αρπάζει την Εκκλησία Του, αλλά την έχει στα χέρια Του και την οικοδομεί. Το είπε ο Ίδιος στον Πέτρο, « καγώ δε σοι λέγω ότι συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής » (Ματ. ιστ’,18 ). Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, η αρπαγή της Εκκλησίας είναι μία φράση χωρίς περιεχόμενο.
Το όλο θέμα για την αρπαγή της Εκκλησίας ξεκινάει κυρίως από τα παρακάτω λόγια του Αποστόλου Παύλου, « τούτο γαρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας· ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ' ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα » ( Α’ Θεσ. δ’, 15-17).
Με βάση αυτά μπορεί κανείς να πει τα εξής: α) Αφού με την κάθοδο του Κυρίου, « οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον », και « έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα», είναι φανερό ότι αυτό θα γίνει κατά τη δευτέρα παρουσία. Δε θα γίνει πριν από αυτή, αφού θα γίνει μετά την ανάσταση των νεκρών.
β) Το « ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας », αυτό αναφέρεται στους ζώντες επί της γης κατά την ώρα εκείνη και δηλώνει ότι αυτοί δε θα γευθούν θάνατο. Αυτό φαίνεται και από το ότι το, « ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι » σχετίζεται με την παρουσία του Κυρίου και στις δύο φορές που γράφεται.
γ) Ο Παύλος δε λέει, θα αρπαχθεί η Εκκλησία, αλλά « ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου… ». Αυτό το «συν αυτοίς» σημαίνει, μαζί με τους νεκρούς που τότε θα αναστηθούν, γιατί « οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες…. ». Οι αρπαγμένοι λοιπόν ζωντανοί θα είναι μαζί με τους αναστημένους νεκρούς. Όλοι αυτοί ανήκουν στην Εκκλησία. Δε λέει όμως ότι θα αρπαχθούν και οι νεκροί, αλλά θα αναστηθούν. Η αρπαγή όμως εδώ αναφέρεται μόνο στους ζωντανούς. Η Εκκλησία όμως περιλαμβάνει και τους νεκρούς που θα αναστηθούν τότε. Άρα η αρπαγή δεν αναφέρεται στην Εκκλησία, αλλά στους τότε ζωντανούς που βεβαίως θα είναι και αυτοί μέλη της Εκκλησίας.
δ) Αφού «οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον », θα είναι πλέον αναστημένοι. Αφού «έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα», σημαίνει ότι το «συν αυτοίς» αναφέρεται στους αναστημένους νεκρούς και όχι στους νεκρούς πριν την ανάστασή τους. Αν δεν ήταν έτσι, θα έλεγε, «συν τοις νεκροίς αρπαγησόμεθα ». Πώς όμως να αρπαχθούν οι νεκροί μαζί με τους ζωντανούς; Θα έπρεπε ή να πεθάνουν ακαριαία όλοι οι ζωντανοί και να γίνου νεκροί ή οι νεκροί να αρπαχθούν νεκροί. Τότε όμως πώς και πότε θα ανασταίνονταν; Τα πράγματα είναι απλά. Κατεβαίνει ο Χριστός, ανασταίνονται οι νεκροί, αρπάζονται οι ζωντανοί και όλοι μαζί υποδέχονται τον Κύριό τους και Θεό τους. Για να γίνουν όμως αυτά τότε, πρέπει από τώρα να έχει κανείς υποδεχθεί το Χριστό στην καρδιά του.
του Ιωάννη Δήμου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com