Δεν υπήρξα ποτέ πλούσιος ούτε πρόκειται να γίνω, γιατί δεν το επιδιώκω. Όμως έχω αυτή την επιθυμία να εκφράσω αυτά, τα οποία ως φτωχός έχω διαπιστώσει, αναστρεφόμενος ευκαιριακά με πλουσίους.
Διαισθάνομαι ότι σας έχει καταλάβει οίστρος υπεροχής έναντι των άλλων συνανθρώπων σας, που δεν αντιλαμβάνεσθε τι συμβαίνει γύρω σας. Αν συνάνθρωποί σας πεινούν, αν κείτονται στο κρεβάτι του πόνου μη έχοντες τα απαραίτητα φάρμακα, αν δεν έχουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, αν άλλοι δεν έχουν ούτε κι αυτόν τον επιούσιον, εσάς δεν σας συγκινεί. Βλέπετε τα πάντα «αφ΄ υψηλού».
Εκείνο, το οποίο επιθυμείτε ή επιδιώκετε είναι η υπεροχή, η επιβολή και η προβολή σας. Κάνετε το παν να παρουσιάζεσθε ότι είσθε το κέντρο του κόσμου.
Τίποτε, δυστυχώς, δεν σας κάμπτει. Ο στόχος σας είναι ένας: Πώς να αποκτήσετε περισσότερα χρήματα, περισσότερη άνεση και χλιδή. Ζείτε όπως ακριβώς ο άφρων πλούσιος του Ευαγγελίου, σκανδαλίζοντες και πειράζοντες συνεχώς τους «Λαζάρους», οι οποίοι σας ατενίζουν στα μάτια πεινασμένοι, μήπως εύρουν κάποια ανακούφιση από εσάς.
Έτσι πιστεύετε ότι ζείτε. Ναι, ζείτε. Αλλά ζείτε εις βάρος των αδελφών σας. Ζείτε αλλά με νεκρωμένη την ψυχή σας. Άδειοι, χωρίς κουράγιο να ομολογήσετε ότι αισθάνεσθε απογοητευμένοι, με το κενό και την ανία μα περισφίγγουν όλο και περισσότερο το «είναι» σας.
Να σας πω γιατί αισθάνεσθε ή κάποτε θα αισθανθείτε έτσι;
Γιατί πιστεύετε ότι θα είσθε κύριοι των πάντων και τώρα διαπιστώνετε ότι καταντήσατε αιχμάλωτοι των παθών και της κενότητός σας.
Γιατί είσασταν βέβαιοι ότι το πολύ χρήμα θα σας μεταμόρφωνε σε χρήσιμους ανθρώπους, ενώ από άχρηστους σας έκαμε και επικίνδυνους, ώστε όπου περνάτε, να αφήνετε συντρίμμια και χάος.
Και όταν έλθη η στιγμή του θανάτου, θα ακούσετε κι εσείς το «άφρον,…α δε ητοίμασας, τίνι έσται;». Φεύγετε από την πρόσκαιρη ζωή και μαζί σας πεθαίνει και πλούτος σας.
Αν όμως είχατε ακούσει τον Πλάστη και Δημιουργό Σας, Τον Θεάνθρωπο Κύριό μας, θα είχατε προσέξει πως εξελίσσεται ή ανθρώπινη ιστορία και θα είχατε κατανοήσει ότι ο πλούτος είναι η πιο απαίσια απάτη του αιώνος τούτου.
Με αυτά που γράφω πιο πάνω δεν υπεραμύνομαι της φτώχειας της τριτοκοσμικής- γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα πάνω στη γη- ούτε καταδικάζω όλους τους πλούσιους. Κι αυτό γιατί υπήρξαν και υπάρχουν πλούσιοι εκλεκτοί. Πλούσιοι που ευεργέτησαν και ευεργετούν τον συνάνθρωπο και την πατρίδα τους και έτσι έγιναν καλοί οικονόμοι Του Χριστού. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας, μεταξύ των φτωχών Αγίων της, τιμά και τους Αγίους που υπήρξαν πλούσιοι στη ζωή τους, αλλά αγάπησαν Τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Πρέπει όλοι μας, πλούσιοι και φτωχοί, να κατανοήσουμε τούτο: Ότι ο μεγαλύτερος πλούτος που δεν πρόκειται να μας αποχωρισθή ούτε σ΄ αυτή την ζωή ούτε στην άλλη είναι η αγάπη.
Αρχ. Κυρίλλου Κωστοπούλου
Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών
Δρος Θεολογίας
*Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «Πελοπόννησος» των Πατρών στις 2/12/2012
