Ζωηφόρος

Ο θρίαμβος και η ήττα

«Ὁ θρίαµβος καί ἡ ἧττα δέν βρίσκονται στή βοή

τῶν πολυάνθρωπων δρόµων,

οὔτε στίς κραυγές καί στίς ἐπευφηµίες τοῦ πλήθους,

ἀλλά µέσα στούς ἑαυτούς µας»1

 

Τό χαρακτηριστικό τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἀκατάπαυστη καί ἀνικανοποίητη ἀναζήτηση καταξίωσης καί προβολῆς. Ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων ψάχνουµε συνεχῶς µία ἐπιβεβαίωση πού δέν µποροῦµε οὔτε ἐµεῖς οἱ ἴδιοι νά τή συγκεκριµενοποιήσουµε, νά τήν περιγράψουµε καί νά τήν ὁρίσουµε, ὥστε νά ξέρουµε καί πότε τήν πετύχαµε, γιά νά ἡσυχάσουµε.

Οἱ γυναῖκες θέλουν νά πετύχουν τήν ἐπαγγελµατική ἰσότητα µέ τούς ἄνδρες, ἀλλά καί νά τραβοῦν καί τόν ἐρωτικό θαυµασµό καί τήν προσοχή, πρᾶγµα πού τούς δίνει τήν αἴσθηση ἐξουσίας πάνω στό ἀντίθετο φῦλο.

Οἱ ἄντρες δέν θέλουν ἰσότητα µέ τίς γυναῖκες, ἀλλά ἐπαγγελµατική καταξίωση, νίκη στόν ἀνταγωνισµό τους µέ τούς ἄλλους ἄντρες, ἀλλά καί στό προαιώνιο ἐρωτικό παιχνίδι µέ τό ἀντίθετο φῦλο.

Γενικά, ὅλο το πολύπαθο ἀνθρώπινο εἶδος –µέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις– κινεῖται στό ἴδιο πάνω-κάτω πλαίσιο: ἐπιδιώκουµε νά µᾶς ἐπιδοκιµάζουν, νά µᾶς θαυµάζουν, νά µᾶς παραδέχονται, νά ἀναρριχηθοῦµε στήν κορυφή τῆς δουλειᾶς µας. Ἀνοίγει ἡ καρδιά µας στούς ἐπαίνους καί στά κοπλιµέντα. Ὅποιος µᾶς λέει καλά λόγια, εἶναι φίλος µας. Ὅποιος διαφωνεῖ ἔχει ἄλλη ἄποψη ἀπό µᾶς, εἶναι ἐχθρός µας. Ὅποιον ἀκοῦµε νά διαφηµίζεται τόν θαυµάζουµε, τόν ζηλεύουµε, θέλουµε νά τοῦ µοιάσουµε, τόν θεωροῦµε σπουδαῖο, χωρίς νά κάνουµε τόν κόπο νά ψάξουµε ἄν ἡ βιτρίνα δείχνει τήν ἀλήθεια, ἤ εἶναι marketing. Μέ τήν ἴδια λογική, ὅταν ἀκοῦµε κάποιον νά κατηγορεῖται, «καταπίνουµε» ὅλες τίς κατηγόριες, χωρίς νά σκεφτοῦµε µήπως διασύρουµε ἕναν ἀθῷο. Γι’ αὐτό τό marketing ἔχει µπεῖ βαθειά στήν καθηµερινότητά µας καί στή νοοτροπία µας. Γι’ αὐτό τά εἴδωλα πῆραν τήν ἐκδίκησή τους καί βρῆκαν ξανά τόπο στίς καρδιές µας.

Ὅµως, παρά τό ἀτέλειωτο κυνῆγι τῆς προβολῆς τοῦ καταπληκτικοῦ καί τέλειου ἑαυτοῦ µας, παρά τόν ἀγῶνα µας γιά τήν ἐπιβεβαίωση τῆς σπου¬¬δαιότητάς µας, γιά τήν εἴσπραξη χειροκροτηµάτων καί θαυµασµοῦ καί ἀναγνώρισης, βαθειά µέσα µας δέν ἡσυχάζουµε ποτέ. Γιατί ὁ ἐαυτός µας δέν κοροϊδεύεται, δέν ξεγελιέται, δέν πείθεται ἀπό τό marketing πού «πουλᾶµε» στούς ἔξω…

Ἀκόµα κι ἄν πληρώνουµε ἐπαγγελµατίες γιά νά µᾶς κατασκευάσουν τό image –ὅπως κάνουν οἱ πολιτικοί καριέρας καί πολλοί «διάσηµοι» ἄνθρωποι– ἀκόµη κι ἄν πληρώνουµε δηµοσιογράφους γιά νά µᾶς διαφηµίζουν, ὁ ἑαυτός µας ξέρει πώς, πίσω ἀπό τήν εἰκόνα τοῦ νικητῆ, κρύβεται ἕνας ἄνθρωπος ἡττηµένος καί φτιασιδωµένος γιά νά δείχνει κάτι πού δέν εἶναι.

Ἔτσι ἐξηγεῖται τό πῶς, ἄνθρωποι µέ δύναµη καί προβολή, πού θά ἔπρεπε νά αἰσθάνονται ἀπρόσβλητοι, τρέµουν µήπως καί φανεῖ κάποιος δίπλα τους, πού θά τούς ἀπειλήσει τή δόξα. Πῶς, ἐνῷ φαινοµενικά τά ἔχουν ὅλα, νοιώθουν ἀπειληµένοι ἀπό κάποιον πού δέν ἔχει οὔτε τή φήµη, οὔτε τά χρήµατα, οὔτε τήν προβολή τους, ἀλλά ἔχει τήν ἁπλῆ βεβαιότητα τοῦ «νικητῆ» ἑαυτοῦ του. Γι’ αὐτό ὁ φθόνος, ὠµός καί ἀπροκάλυπτος, εἶναι τό δεύτερο –µετά τή σεξουαλική µανία– κυρίαρχο συναίσθηµα τῆς ἐποχῆς µας.

Κανένα χειροκρότηµα καί κανένας ἔπαινος δέν µᾶς πείθει γιά τήν ἀξία µας. Ἀντίθετα, µᾶς αὐξάνεται ἡ ἐπιθυµία νά γαντζωθοῦµε πάνω στίς ὅποιες «δάφνες» µας καί νά τίς κρατήσουµε, γιατί ἔτσι καί µαραθοῦν θά δοῦµε τόν ἑαυτό µας καί θά τροµάξουµε!

Δέν εἶναι πολλές οἱ γενιές πίσω, πού οἱ ἄνθρωποι πρίν ἀπό µᾶς, ἔψα¬χναν τή νίκη καί τήν ἧττα µέσα τους. Γι’ αὐτό ἦταν τόσο διαφορετικοί ἀπό µᾶς. Σταθεροί, ἐκεῖ πού ἐµεῖς παρασερνόµαστε ἀπό τόν ἄνεµο. Βέβαιοι, ἐκεῖ πού ἐµεῖς ἀλλάζουµε γνώµη κάθε λίγο. Αὐτάρκεις καί ἥσυχοι, ἐκεῖ πού ἐµεῖς δέν ἠρεµοῦµε ποτέ. Ἄνθρωποι νικητές, ἀκόµη καί στήν ἧττα τους. Ἄνθρωποι πού ἐνέπνεαν σεβασµό στούς ἄλλους, χωρίς οἱ ἴδιοι νά διαφηµίζουν τόν ἑαυτό τους. Ἄνθρωποι πού δέν αἰσθάνονταν ἀπειληµένοι ἀπό τό διπλανό τους, γιατί, στό πρόσωπο τῶν ἄλλων ἔβλεπαν, ἤ ἕνα σύντροφο καί φίλο στή νίκη, ἤ ἕνα σύντροφο καί φίλο στήν ἧττα. Γι’ αὐτό ἦταν γεµάτοι κατανόηση, φιλία, συµπαράσταση.

Οἱ ὑλικές περιουσίες µεταβιβάζονται ἀπό γενιά σέ γενιά κι οἱ νεώτεροι προσθέτουν στήν περιουσία τῶν παλαιοτέρων κι ὁ πλοῦτος αὐξάνει. Γιατί στήν πνευµατική περιουσία µας ἔχει γίνει τό ἀντίθετο; Ἄν κοιτάξει ὁ καθένας πρός τά πίσω, θά βρεῖ πλούσιους ἀνθρώπους, νικητές ἀνθρώπους στή γενιά του. Ποῦ πῆγαν αὐτά τά πλούτη καί µείναµε νά ζοῦµε φτωχοί, κυνηγηµένοι, ὄχι ἀπό ἐχθρούς, ἀλλά ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό µας, ἡττηµένοι, ἐµεῖς, τά παιδιά τῶν νικητῶν ἀνθρώπων;

1.H.W. Longfellow:«Not in the clamour of the crowded street, not in the shouts and plaudits of the throng, but in ourselves are triumph and defeat.”

Νινέττα Βολουδάκη

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους139, Ἔτος 2014

Γιά σχόλια: Ninetta1blogspot.com

 

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel