Δημοσιεύτηκε στην Λεσβιακή εφημερίδα «Δημοκράτης» 25-9-2008

Οι μέθοδοι προσέγγισης στοιχείων Κοσμογονίας και Δημιουργίας των πρώτων στιγμών του χρόνου και της ζωής, δημιούργησαν ανά τους αιώνες αντικρουόμενες θεωρίες καθώς καί μία λανθασμένη αντίληψη ότι Επιστήμη και Θρησκεία έρχονται σε αντίθεση, κάτι που οφειλόταν σε προσωπικές μεμονωμένες γνώμες, διότι Θρησκεία και Επιστήμη ασχολούνται με διαφορετικά θέματα, χωρίς ποτέ να έχει υπάρξει καμία επιστημονική διατύπωση ότι δεν υπάρχει Θεός, για τον λόγο ότι ο Θεός είναι μακράν των επιστημονικών δυνατοτήτων.

Κατά το παρελθόν, πολλοί πρωτοπόροι της Επιστήμης υπήρξαν βαθιά θρησκευόμενοι, πιστεύοντας στη ύπαρξη του Θεού που υπερβαίνει την κτιστή και ορατή πραγματικότητα. Άλλωστε, η ανάπτυξη των Επιστημών προκλήθηκε στη Δυτική κυρίως Ευρώπη με τη διάδοση του Χριστιανισμού που βοήθησε τον κόσμο να ξεφύγει από την ειδωλο- λατρία που απαγόρευε να ερευνηθεί η φύση και το περιβάλλον, αφού οι άνθρωποι ήταν εξαρτημένοι από μύθους και μαγείες.

Αξιοσημείωτο είναι ότι πολλούς αιώνες προτού οι επιστήμονες κατορθώσουν να προσεγγίσουν τη Δημιουργία, η Αγία Γραφή με μικρές συλλαβές του Μωϋσή φανέρωνε το μέγα θαύμα της σοφίας του Θεού, περιγράφοντάς το σε 6 ημέρες, όχι με την έννοια της 24ωρης διάρκειας αλλά ως μακρά περίοδο ετών που σύμφωνα με επιστημονικά δεδομένα Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας ταυτίζονται απόλυτα με την ηλικία του κόσμου και της γης που έχει διαιρεθεί σε 6 γεωλογικούς αιώνες καί έχουν την ίδια σειρά με την Αγία Γραφή. Στον 1ο γεωλογικό αιώνα (πριν 13 περίπου δισ έτη) αναφέρεται η δημιουργία του σύμπαντος συμφωνώντας με την 1η ημέρα της Βίβλου (Γεν. α΄1-5). Στο 2ο γεωλογικό αιώνα (πριν 5 δισ έτη) σχηματίσθηκε η γη, τα κυανοπράσινα φύκη και οι μονοκύτταροι οργανισμοί, που συμφωνούν με την περιγραφή της 2ης ημέρας στην Αγ. Γραφή (Γεν. α΄6-8). Τον 3ο αιώνα της Γεωλογίας (πριν 1250 εκ. έτη) δημιουργήθηκαν τα υδρόβια ασπόνδυλα ζώα, τα πρώτα φυτά κ.λ.π. όπως αναφέρει και η 3η ημέρα της Αγ. Γραφής (Γεν. α΄9-13). Τον 4ο γεωλογικό αιώνα (πριν 600 εκατ. έτη), δημιουργήθηκαν τα αμφίβια σπονδυλωτά ζώα, κοράλλια ψάρια, υδροχαρή δάση ξηράς, δάση φυτών, ερπετά σπονδυλωτά ξηράς κ.α. που ταυτίζονται με την 4η ημέρα της Γενέσεως (Γεν. α΄14-19). Τον 5ο αιώνα των Γεωλόγων (πριν 235 εκατ. έτη) έγιναν τα ερπετά, τα πρώτα θηλαστικά ζώα, τα γιγαντιαία ερπετά, τα πρώτα πτηνά, τα φυτά με άνθη κ.α. και συμφωνούν με την 5η ημέρα Δημιουργίας της Βίβλου (Γεν. α΄20-23). Τον 6ο Γεωλογικό αιώνα (πριν 70 εκατ. έτη) δημιουργήθηκαν τα θηλαστικά, τα τέλεια φυτά και ο άνθρωπος όπως αναφέρει και η Βίβλος (Γεν. α΄24-31).

Αναμφίβολα, ο κόσμος δεν είναι προϊόν τυχαίου γεγονότος, ή δημιούργημα συμπτώσεως όπως φαντάστηκαν μερικοί, αλλά τα πάντα έλαβαν ύπαρξη από τον Θεό, παντού βασιλεύει ο Νόμος, δεν κυβερνά η τύχη, ούτε φθείρει ο χρόνος. Αυτό αποδεικνύουν όσα θαυμαστά (ων ουκ εστιν αριθμός) μας περιβάλλουν, όπως το σύμπαν δισεκατομμυρίων γαλαξιών που κινούνται αρμονικά, μεγαλοπρεπέστατα και καταπληκτικά σε βάθος 18 και διάμετρο 35 δισ έτη φωτός! Η ενέργεια 504 εξάκις εκατ. ίππων που ακτινοβολεί ο ήλιος το λεπτό και οι 6000ο Κελσίου θερμοκρασία στην επιφάνειά του που μόνο ένα φίλτρο αερίων αζώτου και όζον στην ατμόσφαιρα της γης πάχους 5-10cm, σε ύψος 65χλμ απ’ την επιφάνειά της, την προφυλάσσουν απ’ τις υπεριώδεις ακτίνες! Η γη σε απόσταση ιδανική απ’ τον ήλιο, περιστρεφόμενη με ακρίβεια για να ευνοούνται καρποφορία,  ανθοφορία,  βλάστηση και συνθήκες ζωής, με κλίση 23 μοίρες, κινούμενη με ταχύτητα 1760χλμ/λεπτό για να μην κατακαίεται η βλάστηση και οι ζωϊκές υπάρξεις. Η ιδανική αραίωση της ατμόσφαιρας που εξαερώνει 100δισ αστέρες το χρόνο που πέφτουν στη γη! Η ατμοσφαιρική πίεση που αντισταθμίζει με ακρίβεια τις εσωτερικές πιέσεις των οργανισμών που αναπνέουν και λειτουργούν. Το 21% οξυγόνο και 79% άζωτο που διατηρούν τη ζωή. Το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα (0,03%) να αυξομειώνεται καταπληκτικά αναλόγως τη θερμοκρασία στην επιφάνεια της γης διατηρώντας την σε επιτρεπτά όρια. Η δύναμη βαρύτητας που αν ήταν λίγο διαφορετική, η γη θα ήταν μακρύτερα ή κοντύτερα στον ήλιο, παγωμένη ή υπερθερμαινόμενη. Τα πρωτόνια που αν αντιδρούσαν μεταξύ τους με ελάχιστα διαφορετική ταχύτητα θα ήταν αδύνατη οποιαδήποτε ύπαρξη. Η σελήνη ακριβώς 380.000χλμ απ’ τη γη για να μην γίνονται παλίρροιες και τεράστια κύματα! Η θάλασσα τριπλάσια απ’ την στεριά για να είναι ακριβείς οι εξατμίσεις, τα σύννεφα, οι βροχές, τα νερά και όσα εξαρτώνται απ’ αυτά. Την κάθε σταγόνα νερού με τα 500 εκατομμύρια μικρόβια που έχουν στόμα, μάτια, νεύρα, στομάχι, τρίχες… που το καθένα μπορεί να δώσει σε 4 ημέρες 17 τρισεκατομμύρια απογόνους! Ψάρια 8000 ειδών το κάθε ένα με τις ιδιότητές του, που πολλαπλασιάζονται καταπληκτικά. Γεννάν μόνο στις Βερμούδες και τα νεογέννητά τους επιστρέφουν στην ίδια λίμνη ή θάλασσα που ζούσαν οι γονείς τους (χέλια). Κρύβουν τ’ αυγά τους (θαλάσσια χελώνα), χύνουν μελάνι (καλαμάρια)!

Ο γεωτροπισμός με κάθε σπόρο να κάνει φύλλωμα, άνθος, καρπό σύκου, πορτοκαλιού, σταφυλιού, πεπονιού κ.α. Η χλωροφύλλη κυττάρων των φυτών που απορροφούν το ηλιακό φως και όση ενέργεια χρειάζονται με χλωροφυλλόκοκκους. Χιλιάδες ή εκατομμύρια στόματα κάθε φύλλου με τα οποία τα φυτά αναπνέουν, ρουφούν διοξείδιο του άνθρακα για να ζήσουν! Τα βακτήρια στις ρίζες ορισμένων φυτών που παράγουν άζωτο μετασχηματίζοντας ουσίες που μολύνουν το περιβάλλον σε πρώτες ύλες.

Τα πουλιά, γεμάτα αέρα για να πετούν με τα φτερά, την ουρά, που κάποια απ’ αυτά κολυμπούν με αδιάβροχο φτέρωμα. Με πόδια γαμψά, πλατιά, με εγκοπές. Ράμφος σκληρό, οξύ, ή κοφτερό. Φτιάχνουν φωλιές με το δικό τους τρόπο, με θόλο (κίσσα) ή  σφαιρική (χελιδόνια). Πετούν ασταμάτητα ακόμα και χιλιάδες χιλιόμετρα, μεταναστεύουν αναλόγως τη διάρκεια ημέρας και νυκτός, για να βρίσκουν τροφή, να αποταμιεύουν λίπη. Γυρίζουν τα αυγά που κλωσάνε (κότες) για να μη βγουν ανάπηρα πουλάκια.

Ζώα μικρά και μεγάλα με εκπληκτικές ιδιότητες που αποφεύγουν να φάνε 250 είδη χόρτων που θα τα έβλαφταν (βόδια)! Μεταφέρουν βάρη 50 φορές μεγαλύτερα του σώματός τους (μυρμήγκια)! Χορεύουν χορούς δείχνοντας την απόσταση, τον προσανατολισμό και το είδος τροφής που βρήκαν (μέλισσες)! μετατρέπουν την τροφή τους σε πυρηνική ενέργεια (άλογα)!

Ο άνθρωπος, το τελειότερο πλάσμα, που φέρει ψυχή με αντίληψη, αυτογνωσία, μνήμη, έμπνευση, αγάπη, λόγο και πολυάριθμα χαρίσματα. Χωρίστηκε από ένα ωοκύτταρο σε 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα που το RNA συνθέτει ουσίες βάσει του DNA του πυρήνα καί γίνονται οργανισμοί με αισθήσεις, 245 κόκαλα, 5000 μυς, νεύρα,  δέρμα, αδένες, αγγεία, εγκέφαλος, νωτιαίος μυελός. Με  καρδιά που προωθεί ρυθμικά το αίμα σ’ όλο το σώμα αφού οξυγονωθεί στους πνεύμονες. Νεφρούς για να απεκκρίνονται άχρηστες και βλαβερές ουσίες ως ούρα. Πάγκρεας που συντελεί στην πέψη, εκκρίνει υγρά, μετριάζει την παραγωγή σακχάρου του ήπατος που χύνει χολή στο έντερο απορροφώντας λιπαρές ουσίες, κάνει αντισηψία, ενεργεί αντιτοξικά, καταστρέφει φθαρμένα ερυθρά αιμοσφαίρια, προωθεί κόπρανα κ.α. Θυρεοειδή με υγρό που πηγαίνει σε αγγεία όλου του οργανισμού ρυθμίζοντας το μεταβολισμό, τη θρέψη, τη θερμότητα, τον καρδιακό ρυθμό, ακόμα και τις τρίχες! Μάτι, που μόνο ο αμφιβληστροειδής διαθέτει 9.000.000 οπτικά κύτταρα, με 1.000.000 νευρικές ίνες να μεταβιβάζουν πληροφορίες των φωτοκύτταρων στον εγκέφαλο με ταχύτητα 10.000.000 ΒΙΤ/sec, φέρνοντας σε οπτική επαφή τον άνθρωπο με τον κόσμο. Αυτί, ένα τελειότατο αμφίδρομο σύστημα επικοινωνίας. Φωνητικό σύστημα με τον αέρα απ’ τους πνεύμονες μέσω δύο μυών του λάρυγγα να παράγουν ήχο, κουβέντες. Οργανισμός που πεινά, διψά, νυστάζει, κρυώνει, ζεσταίνεται, βήχει, πονάει, ζαλίζεται, δακρύζει. Τρώει και μόλις γίνει η πέψη ανοίγει ο πυλωρός και περνούν οι χωνεμένες τροφές στο λεπτό έντερο. Με αντισώματα πρωτεϊνών που καταπολεμούν αρρώστιες, τραυματισμούς. Όλα εξασφαλίζουν με θαυμαστό και ασύλληπτο τρόπο την υγεία της ζωής!

Ο διάσημος επιστήμων H. Weyl λέει: «Ο κόσμος είναι αρμονικά διατεταγμένος… Την έσχατη θεμελίωση της κανονικής διακυβερνήσεως του κόσμου μπορούμε να την βρούμε μόνο στον Θεό». Ο Δαρβίνος ξεκαθάριζε ότι η θεωρία εξέλιξης δεν αναφέρεται στο ΠΟΙΟΣ δημιούργησε τον άνθρωπο αλλά στο ΠΩΣ. Και οι δικοί μας Πανεπιστήμονες: «Ο Θεός είναι το πρώτον κινούν ακίνητον» (Αριστοτέλης). «Το Ύψιστον Όν, ο Θεός είναι το όντως ον, η όντως ουσία, η Αυτουσία, το πραγματικόν Είναι… Το αγέννητον…Αΐδιον, αεί όν…Υπέρχρονον…Σοφώτατον» (Πλάτων). «Έστι τε Θεός και ούτος πάντων Κύριος» (Πυθαγόρας). «Άριστον κόσμος. Ποίημα γαρ Θεού (Θαλής Μιλήσιος).

Θα μπορούσαν άραγε οι «πειραματιζόμενοι» σήμερα να δημιουργήσουν εκ του μη όντος κάτι απ’ όλα τα παραπάνω, έστω και ένα μικρό μυρμήγκι;