Ζωηφόρος

Άφεριμ! του Σαράντου Καργάκου,

Άφεριμ!

του Σαράντου Καργάκου


ιστορικού, φιλολόγου και δοκιμιογράφου

από την εφημερίδα «Εστία», 06/01/2012

Τώρα μέ τή διεύρυνση τῆς τουρκομάθειας, χάρη στήν τηλεοπτική «σηριαλική» διάδοση τῆς τουρκικῆς «κουλτούρας», ἴσως νά ἦταν περιττό νά δώσουμε ἑρμηνεία τῆς «τιτλικῆς» λέξεως πού εἶναι συνώνυμο πρός τό συχνά ἄλλοτε λεγόμενον «ἄσκολσουν». Ἀλλ᾽ ἐπειδή ὑπάρχουν ἀναγνῶστες πού ἀδυνατοῦν νά ἐξοικειωθοῦν πρός τή γλώσσα τοῦ παιδευτικοῦ καί πολιτικοῦ μας μέλλοντος, ἐξηγοῦμε πώς οἱ λέξεις αὐτές ὑποσημαίνουν τήν ἀπονομή ἐπαίνου: τό εὖγε ἤ τό δυτικόφερτο «μπράβο».

Ἄφεριμ, λοιπόν, γιά τά ὅσα ἐπιτελέσαμε κατά τήν προηγούμενη χρονιά. Ἐπικράτησε μιά κοινωνική ἁρμονία καί ἐπῆλθε παντοῦ συμφωνία γιά τήν ἐπίλυση μικρῶν καί μεγάλων προβλημάτων. Τό ὅτι βεβαίως σημειώθηκαν μόνον εἰς τήν πρωτεύουσα ἄνω τῶν 100 κινητοποιήσεων ταραχώδους μορφῆς, τοῦτο ἔγινε μέσα στό πλαίσιο τῶν φολκλορικῶν ἐκδηλώσεων γιά τήν τόνωση τοῦ τουρισμοῦ. Δέν βρίσκει κανείς παντοῦ σκηνές παραπέμπουσες στά συμβαίνοντα στή Συρία καί στήν Ὑεμένη.

Ἄν βέβαια ἔκλεισαν, ἐξ αἰτίας τῶν ἀσκήσεων μάχης, καταστήματα, ξενοδοχεῖα κι ἄν πυρπολήθηκαν κάποια περίπτερα, ἐθραύσθησαν μέ λοστούς καί «βαριοποῦλες» ὅλα τά διακοσμητικά μάρμαρα ἐντός καί πέριξ τῆς Πλατείας Συντάγματος καί στούς ἔμπροσθεν τοῦ Πανεπιστημίου καί τῆς Ἀκαδημίας χώρους, τοῦτο ὀφείλεται σέ ἔλλειψη διαφημιστικῆς στρατηγικῆς: δέν ἔχει προβληθεῖ ποσῶς πρός τό ἐξωτερικό ὅτι οἱ σκηνές μάχης εἶναι ἀναπαραστάσεις τῶν ἀρχαίων σπαρτιατικῶν ἑορτῶν, ἀγώνων καί γυμνασίων. Ἡ Σπάρτη κατά τή ρωμαϊκή περίοδο ἔκοβε «μονέδα χοντρή» χάρη στίς ἀναβιώσεις αἱματηρῶν ἑορτῶν πρός τέρψιν τῶν πολυαρίθμων ἐπισκεπτῶν της.

Ἀσφαλῶς, ὑπάρχουν διαμαρτυρίες ἀπό πολλούς –ἐγώ ὡς Λάκων δέν διαμαρτύρομαι– γιά τήν περικοπή μισθῶν καί συντάξεων, γιά τή συστολή τῆς τροφικῆς καί ἐνδυματολογικῆς μας διαίτης, γιά τά συσσίτια καί ἄλλα συναφῆ. Αὐτό ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι ἡ πολιτική μας ἔχει στραφεῖ πρός τά ἀρχαῖα λακωνικά ἰδεώδη. Πῶς ἐσιτίζοντο οἱ Σπαρτιάτες; Λουκουλλείως; Ὄχι! Ὅλος ὁ ἀνδρικός πληθυσμός ἐσιτίζετο σέ κοινά συσσίτια, τά λεγόμενα «φιδίτια», ὅπου τό ἐκλεκτότερο ἔδεσμα ἦταν ὁ περίφημος «Μέλας ζωμός», ἕνα μαυροζούμι φτιαγμένο μέ βρασμένο αἷμα καί κάποια ἰσχνά τεμάχια ἀγριοχοίρου καί ἱκανή δόση ξιδιοῦ. Αὐτό γιά νοστιμιά. Ἡ λέξη «φιδίτια» οὐδεμία σχέση ἔχει πρός κάποια φίδια πού μᾶς ἔχουν ζώσει σάν ἐκεῖνα πού ἔπνιξαν τόν Λαοκόοντα καί τά παιδιά του. Οἱ Σπαρτιάτες προέφεραν τό λάμδα μεταξύ φωνηέντων ὡς δέλτα. Τά φιδίτια πρέπει νά διαβασθοῦν ὡς «φιλίτια». Συνεπῶς, μέ τά συσσίτια προάγονται τά συναισθήματα τῆς φιλότητας καί τῆς συναδελφώσεως. Ἰδού γιατί πρέπει νά ποῦμε ἕνα μέγα «ἄφεριμ» στούς κυβερνῶντες μας.

Θρηνοῦν καί ὀδύρονται πολλοί γιά τήν ἔλλειψη χρημάτων. Οἱ Σπαρτιάτες εἶχαν χρήματα; Ὁ σοφός Λυκοῦργος γιά νά ἀποτρέψει τή φιλοχρηματία, εἶχε καθιερώσει τήν κοπή ὀγκηρῶν σιδηρῶν νομισμάτων πού γιά νά μεταφέρει κανείς ποσότητα ἰσοδυναμοῦσα πρός ἀθηναϊκή μνᾶν, χρειαζόταν «καροτσάκι μέ ράδιο», ὅπως λέγαμε παλιά. Τά χρήματα κάνουν κακό. Δέν ἔλεγε ὁ σοφός ἱεράρχης Γρηγόριος «χρήματα ἄπιστον χρῆμα (= πράγμα)»; Ὁ Χριστός δέν συνέστησε νά παραδειγματιζόμεθα ἀπό τά πτηνά τοῦ οὐρανοῦ πού οὔτε σπέρνουν οὔτε θερίζουν κι ὅμως μέ ἕναν κόκκο τροφῆς μποροῦν νά σχίζουν τόν ἀέρα καί νά μᾶς προσφέρουν δωρεάν τά ὑπέροχα μινυρίσματά τους;

Ἐπιστροφή, λοιπόν, στά παλαιά πρότυπα. Ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς θά τήν «περνᾶμε Σπαρτιάτικα». Λιτότητα καί χριστιανική ἁγνότητα. Τέρμα τά ξεφαντώματα. Ὁ ἄνευ χαρτοφυλακίου πρωθυπουργός μας ὑπῆρξε σαφής. Οἱ πρόσφατες δηλώσεις του ἦταν παραπομπή σέ ἀσμάτιον παλαιᾶς κοπῆς:

«Τό ἄχ καί τό ἄχ μέ ἔφαγε

καί τό ἄχ θέ νά μέ φάει

καί τό ἄχ θέ νά μέ τυραννεῖ

ὥσπου νά μέ ξεκάνει...»!

Ὅλα ὅμως, ὅσα συμβαίνουν γύρω μας ἀλλά καί ἐντός τῶν οἰκιῶν μας, ὅπως ἐπισκέψεις κακοποιῶν, καί τά ὁποῖα κακῶς μερικοί ὀνομάζουν λυπηρά, ἄν τά δεῖ κανείς μέ τήν ὀπτική τοῦ Παύλου, θά τά χαρακτηρίσει χαρμοσύνως σημαντικά. Δέν εἶπε ὁ Ἀπόστολος «ἐν ταῖς θλίβεσι χαίρω»; Ὁ Ἰώβ τί ἔκανε; Τούς σκώληκες πού ἔπεφταν ἀπό τίς πληγές του, δέν τούς ἐπανέφερε στήν ἀρχική τους θέση; Ὅσοι λοιπόν ἔχουμε σπαρτιατικές καταβολές, ὅσοι ἔχουμε τραφεῖ μέ τά συσσίτια τῆς κατοχικῆς καί μετακατοχικῆς περιόδου, ὅσοι ἔχουμε γαλουχηθεῖ μέ τά νάματα τῆς στωικῆς καί ἰδιαίτερα τῆς κυνικῆς φιλοσοφίας, δυνάμεθα νά αἰσιοδοξοῦμε καί νά μακαρίζουμε τήν πολιτική ἡγεσία μας πού ἐμόχθησε «νύκτας ἀγρύπνους ἰαύουσα», κατά τόν θεῖον Ὅμηρον, καί ἔλυσε πάντα τά προβλήματά μας κατά τόν σπαρτιατικότερο καί κυνικότερο (φιλοσοφικῶς τό ἐννοῶ) τρόπο. Καί μόνο τό θέμα τοῦ Βατοπεδίου ἔμενε ἐκκρεμές. Τώρα μέ τήν προφυλάκιση ἤ διαφρούρηση τοῦ Ἐφραίμ, μποροῦμε νά ἀτενίζουμε τό μέλλον μέ αἰσιοδοξία. Ὅσο γιά τίς ἀντιδράσεις τῆς Ρωσίας, πού μᾶλλον σύντομα θά θέσει ζήτημα αὐθυπαρξίας τῆς ἀθωνικῆς πολιτείας, ἡ ἀπάντησή μας θά εἶναι ἀρχαϊκή: «Οὐ φροντίς Ἱπποκλείδη».

Μετά τήν εὐτυχῆ λύση τοῦ φθορώδους καί μοναδικοῦ σέ ἐκκρεμότητα ζητήματος πάντες οἱ φιλέλπιδες Ἕλληνες δύνανται νά ἀνακράξωσι θριαμβικῶς: «Ἄφεριμ»!

Πηγή: http://www.sarantoskargakos.gr/content/%E1%BC%84%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BC

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel