Ζωηφόρος

Επιμνημόσυνος λόγος στους πεσόντες κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος, του Γιαννάκη Ομήρου,

Επιμνημόσυνος λόγος

στο ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων

κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος

του Γιαννάκη Ομήρου

Προέδρου του Κ.Σ. ΕΔΕΚ.

από το περιοδικό της Εκκλησίας της Κύπρου "Απόστολος Βαρνάβας",

τεύχος 7-8, Ιούλιος Αύγουστος 2010

* Ελέχθη στις 15 Ιουλίου 2010, στον Ι. Ναό Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης νέου Κοιμητηρίου Λευκωσίας, κατά το μνημόσυνο, κατά το όποιο χοροστάτησε ό Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και στο όποιο παρέστησαν ό Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, αρχηγοί και εκπρόσωποι κομμάτων, Υπουργοί, Βουλευτές, αξιωματούχοι της Πολιτείας και εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Μετά το πέρας του μνημόσυνου ο Μακαριότατος τέλεσε Τρισάγιο στους τάφους των πεσόντων, οπού κατέθεσαν στεφάνια τόσον ό ίδιος όσον και οι προαναφερθέντες επίσημοι.

***

Βαριά η ευθύνη και δυσβάσταχτο το χρέος να απευθύνει κάποιος το λόγο στις 15 του Ιούλη.

36 χρόνια από τη μεγάλη προδοσία και το φοβερό έγκλημα με νωπές τις μνήμες και ανεπούλωτα τα τραύματα, καλούμαστε σε αυτό το ετήσιο συναπάντημα χρέους να τιμήσουμε τους υπέροχους αγωνιστές πού έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και τη δημοκρατία και υπερασπίστηκαν το λαοπρόβλητο ηγέτη, τον Εθνάρχη Μακάριο.

Τί να πούμε, όμως, και τί να παραλείψουμε, σήμερα, επέτειο αποφράδα, μαύρη και αποκρουστική στην Κύπρο της τραγωδίας και των τραγικών αντιφάσεων, της δημοκρατικής αντίστασης του λάου μας στο πραξικόπημα - όνειδος της σύγχρονης Κυπριακής Ιστορίας, αλλά και της για 36 χρόνια τουρκικής σημαίας καρφωμένης στον Πενταδάκτυλο και τις καρδιές μας;

Πώς να αρθρώσει κάποιος το λόγο χωρίς να κατολισθήσει στον υποκριτικό εκπεσμό, όταν η εθνική ταπείνωση της κατοχής είναι παρούσα 36 ολόκληρα χρόνια κι όταν το κάλεσμα της ευθύνης παραμονεύει τους εφιάλτες μας και οριοθετεί την πορεία μας;

Τί να πούμε και τι να παραλείψουμε; Την εσχάτη προδοσία ή τους θλιβερούς συνωμότες; Την απαίσια συνωμοσία και το μέγα έγκλημα;

Την απόπειρα διαγραφής της μνήμης, της διαστροφής των γεγονότων, της παραχάραξης της αλήθειας και της ασέλγειας επί της Ιστορίας;

Τί να πούμε και τί να παραλείψουμε σήμερα 15 Ιουλίου 2010, 36 χρόνια από τότε, σε αυτή την ετήσια ρωγμή του χρόνου, άλλοθι στις ενοχές, οπού κυριαρχούν οι μισές αλήθειες και οι μεγάλες αλήθειες χάνονται;

Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να μιλήσουμε σ' εσάς τους αγωνιστές - μάρτυρες της αντίστασης, με όση ειλικρίνεια μας επιτρέψουν οι συμβατικότητες και οι σκοπιμότητες, σ' εσάς πού φύγατε νωρίς, περιφέροντας με καρτερία και περηφάνεια τα φανερά και αθέατα τραύματα μιας εποχής πού ανακυκλώνεται από τότε τυραννικά, αναζητώντας τη λύτρωση και την κάθαρση αρχαίας τραγωδίας.

36 χρόνια, λοιπόν, από τότε. Και οι σκηνές ολοζώντανες. Να θυμίζουν την υπέροχη θυσία σας για την ελευθερία και τη δημοκρατία, για την υπεράσπιση του νόμιμου εκλεγμένου ηγέτη του λάου μας, του Εθνάρχη Μακαρίου.

36 χρόνια από τότε. Όταν ο Μακάριος, κυνηγημένος από την προδοτική χούντα και την εγκληματική οργάνωση της ΕΟΚΑ Β', απευθύνει το ιστορικό του διάγγελμα: «Γνώριμη είναι η φωνή πού ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι εκείνος τον όποιον εσύ εξέλεξες για να είναι ηγέτης σου. Πρόβαλε παντοιοτρόπως αντίσταση εις την χούντα. Νυν υπέρ πάντων άγων».

36 χρόνια από τότε. Και η αναγκαία εθνική λαϊκή ενότητα δεν οικοδομείται με τη διαγραφή των εθνικών εγκλημάτων, όπως το προδοτικό πραξικόπημα, αλλά με τη συντήρηση αυθεντικής και αληθινής της ιστορικής μνήμης για να φωτίζει διδακτικά το παρόν και το μέλλον.

36 χρόνια μετά. Και φέτος, όπως και πέρσι. Όπως κάθε χρόνο, σας θυμόμαστε και σας τιμούμε. Με φορτισμένες μνήμες. Με οράματα τραυματισμένα. Μέσα στους επάλληλους και φαύλους κύκλους της ανατροπής άξιων, του καταναλωτισμού, της διχοτόμησης και του άγους της κατοχής, της σύλησης των ιερών και των όσιων μας, των προσφύγων πού πεθαίνουν με το νόστο του γυρισμού, των αγνοουμένων πού κηδεύονται με καθυστέρηση 36 χρόνων ή πού η τύχη τους παραμένει ανεξακρίβωτη προς δόξαν της διεθνούς υποκρισίας και των εγκλωβισμένων πού ως ελεύθεροι πολιορκημένοι πολιορκούν τις ενοχές και τις ευθύνες μας.

Σάς θυμόμαστε, λοιπόν, και σας τιμούμε. Αναζητώντας συνειρμούς της θυσίας της αντίστασης 36 χρόνια πριν, με το σημερινό μας καθήκον. Πού επιτάσσει να ξεφύγουμε οριστικά από το σύνδρομο της εθνικής προδοσίας και ήττας του 1974, να επανακαθορίσουμε τα μεγάλα οράματα και να επανασυνδέσουμε τα κομμένα νήματα των προσπαθειών και των αγώνων του λάου μας. Να ολοκληρώσουμε λυτρωτικά τον ιστορικό κύκλο πού ξεκινά από την αγχόνη του αποικιοκράτη, φτάνει στη δική σας ηρωική θυσία, εκτείνεται στην τραγωδία της εισβολής και ολοκληρώνεται, πρέπει να ολοκληρωθεί, με πράξη μόνο μία. Πράξη απόσεισης της κατοχής. Πράξη ελευθερίας.

Σήμερα, λοιπόν, σας δίνουμε αναφορά και μήνυμα σε τούτο τον ετήσιο απολογισμό. Πώς ποτέ δεν θα συμφιλιωθούμε με την στρέβλωση του νοήματος της υπέροχης θυσίας σας. Με τις απόπειρες της τυμβωρυχίας, της καπηλείας και της πλαστογράφησης.

Και σας βεβαιώνουμε, ότι με τη γνώση της ιστορικής αλήθειας και με επίγνωση του χρέους θα αγωνιστούμε για την άρση των συνεπειών της προδοσίας. Μιας προδοσίας πού οργάνωσαν ξένα συνωμοτικά κέντρα και της οποίας τραγικό θύμα υπήρξε ο λαός μας. Πού δεν είναι δυνατό να εγκαλείται ανιστόρητα ως βαρυνόμενος με αισθήματα συλλογικής ενοχής, για την οποία πρέπει να καταβάλλει το τίμημα με λύση άδικη και ετεροβαρή.

Σάς βεβαιώνουμε πώς δεν θα αφήσουμε τα όνειρα σας να λεηλατηθούν και τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λάου να αναιρεθούν. Γιατί το χρέος μας απέναντι σε εσάς και τη δική σας θυσία είναι να συνεχίσουμε και σήμερα την αντίσταση, να συνεχίσουμε τον αγώνα.

Για λύση πού δεν θα νομιμοποιεί τα κατοχικά δεδομένα, αλλά θα τα καταργεί. Πού δεν θα στηρίζεται σε καταστρατήγηση, αλλά σε διασφάλιση των δικαιωμάτων και των δασικών ελευθεριών. Πού θα διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, του λάου, του χώρου, των θεσμών και της οικονομίας. Πού θα στηρίζεται στην αρχή της δημοκρατίας, ότι η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία κατοχυρώνεται. Μια αρχή πού είναι απολύτως συμβατή και πουθενά δεν αντιμάχεται τη λειτουργία της Ομοσπονδίας. Λύση χωρίς συρματοπλέγματα, διαχωριστικά τείχη, ξένους στρατούς, εποίκους και φυλετικούς διαχωρισμούς.

Γιατί δεν μας πάει η μισή πατρίδα. Θέλουμε και θα αγωνιστούμε για λεύτερη πατρίδα για όλους. Όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Η ευρισκόμενη σε εξέλιξη διαδικασία των απ' ευθείας διαπραγματεύσεων είναι φανερό, ότι δεν μπορεί να αφήνει οποιαδήποτε περιθώρια αισιοδοξίας με δεδομένη την τουρκική στρεψοδικία, κακοπιστία και αδιαλλαξία.

Αντίθετα, οι πρόσφατες εξελίξεις δημιουργούν μέγιστους κινδύνους για την εθνική μας υπόθεση. Η Έκθεση του Γ.Γ. του ΟΠΕ προς το Συμβούλιο Ασφαλείας και η δήλωση του κατά την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων προαναγγέλλουν προσπάθειες για αλλαγή της διαδικασίας όπως αρχικά είχε συμφωνηθεί.

Δίνουν μια ψευδεπίγραφη εικόνα προόδου αναφέροντας, ότι βρισκόμαστε σε απόσταση συμφωνίας για τη λύση. Παραπέμπουν σε λογική χρονοδιαγράμματος με αναφορά σε δυνατότητα συμφωνίας λύσης μέχρι το Δεκέμβριο του 2010, ενώ παραπέμπουν σε «πολυμερείς συνομιλίες», δηλαδή σε Διεθνή Διάσκεψη.

Η επιχειρούμενη εκτροπή είναι οφθαλμοφανής. Προς συγκεκαλυμμένη επιδιαιτησία πολύ χειρότερης έκδοσης από εκείνη του Μπούργκενστοκ.

Η θέση μας πρέπει να είναι απολύτως σαφής. Μόνο όταν οι διαπραγματεύσεις φτάσουν σε απόσταση συμφωνίας και μόνο τότε θα μπορεί να εξετασθεί και να συμφωνηθεί Διεθνής Διάσκεψη. Για συζήτηση μόνο της διεθνούς πτυχής του Κυπριακού. Σε τέτοια περίπτωση οι οροί σύγκλησης της δεν θα πρέπει να υπονομεύουν το κύρος και τη μοναδική διεθνή νομική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε να προσδίδουν κύρος ή να υποβοηθούν την αποσχιστική οντότητα των κατεχομένων.

Τώρα, όμως, πρέπει να καταστεί σαφές σε όλους ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούμε επιδιαιτησία με τη μορφή Διεθνούς Διάσκεψης, χρονοδιαγράμματα και εκβιασμούς.

Κύριε Πρόεδρε, Μακαριώτατε,

Χρέος μας η αδιαπραγμάτευτη διεκδίκηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων του λάου μας. Η ανάδειξη της πραγματικής φύσης της Κυπριακής κρίσης. Η απαίτηση για εφαρμογή των αρχών

του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Η απλή διακήρυξι και εμμονή χωρίς ταλαντεύσεις ότι το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής ενός ανεξάρτητου κράτους από την Τουρκία. Και η σαφής υπόδειξη, πώς όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά για λύση δίκαιη και βιώσιμη θα πρέπει να στρέψουν το ενδιαφέρον, την επιρροή και τις πιέσεις τους προς την κατοχική δύναμη

Τιμώμενοι μάρτυρες της αντίστασης, με εσάς τους σεμνούς μα ήρωες καθοδηγητές να μας δίνετε το σινιάλο να μπούμε μπροστά σε τροχιά ανάτασης, αντίστασης, δημιουργίας, ελπίδας και ελευθερίας. Γιατί έτσι κι αλλοιώς η προσφορά και η θυσία όπως εσείς διδάξατε πρέπει να κατατίθενται άσχετα ακόμα και από την αναγνώριση τους.

Και όπως λέει και ο μεγάλος ποιητής του Ελληνισμού Γιώργος Σεφέρης:

«Ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων το μυαλό μας. Κι ας σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τ' ακούς γλυκύτερα και η φρίκη δεν κουβεντιάζεται, γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει, στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο, μνησιπήμων πόνος.

Να μιλήσω για ήρωες, να μιλήσω για ήρωες: Μιχάλης πού έφυγε με ανοικτές πληγές απ' το Νοσοκομείο ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύκτα εκείνη, πού έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία, ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας. «Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε».

Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

Κύριε Πρόεδρε, Μακαριώτατε,

Ο Ελληνισμός ξεχώριζε, γιατί έβρισκε πάντα τον ένα, τον αναντικατάστατο ρόλο, πού δίνει νόημα και περιεχόμενο στη ζωή: Τον αγώνα για ελευθερία, για πρόοδο της κοινωνίας, για την προκοπή του λάου και του Έθνους.

Από τα πανάρχαια βάθη της Ιστορίας του Ελληνισμού ακούγεται στους αιώνες το παράγγελμα πού απορρίπτει την υποταγή, την αδράνεια και την παραίτηση, μπροστά στα τείχη πού υψώνουν μπροστά μας οι κάθε λογής κήρυκες και προπέτες της ενσωμάτωσης και της ήττας «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης».

Όμοια και εμείς. Ο Ελληνισμός της Κύπρου. Διαβάζουμε τους οιωνούς της νέας εποχής. Ανταποκρινόμαστε στο πολύβουο κάλεσμα της Ιστορίας. Όχι για να σταματήσουμε περιδεείς και παράλυτοι μπροστά στα τείχη, μπροστά στις δυσκολίες πού συναντούμε, αλλά για να τραβήξουμε καταπάνω τους, να τα γκρεμίσουμε, να τα ξεπεράσουμε.

Έτσι μας δίδαξαν οι ήρωες πού τιμούμε σήμερα. Έτσι παραγγέλλει σε όλους τους δυνατούς τόνους το εθνικό μας χρέος, η πολιτιστική μας κληρονομιά, η Ιστορική μας ρίζα, οι παραδόσεις και υποθήκες των αθανάτων αγωνιστών της Κυπριακής Ελευθερίας.

Και εμείς, αδέλφια μας της αντίστασης, της δημοκρατίας και της ελευθερίας, όρκο σας δίνουμε:

Πώς μέρα και νύκτα θα παλεύουμε ωσότου από τα σκοτάδια αναβλύσει φως. Φως άπλετο Ελευθερίας.

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel