από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com

Ο Κύριος είπε, «Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματ. κη’, 18). Ο Παύλος είπε, «Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω· ου γαρ εστιν εξουσία ει μη υπό Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν» (Ρωμ. ιγ’, 1). Και να σκεφθεί κανείς ποιες ήταν τότε οι εξουσίες για τις οποίες μιλάει ο Παύλος! Επίσης είπε, «διό ανάγκη υποτάσσεσθαι, ου μόνον διά την οργήν, αλλά και διά την συνείδησιν» (Ρωμ. ιγ’, 5). Δε μπορεί δηλαδή ένας ευσυνείδητος και όχι ασυνείδητος χριστιανός να έχει ήσυχη τη συνείδησή του, όταν ανθίσταται στην εξουσία και την λοιδορεί. Όταν μετέρχεται πολλούς και ποικίλους τρόπους για να αλλάξει και να τροποποιήσει τις αποφάσεις της, επειδή δεν τον ευνοούν. Αντιθέτως πρέπει να τις δέχεται αγόγγυστα όποιες κι’ αν είναι αυτές. Και ο Σωκράτης ο σοφός το ίδιο έκανε κι’ αυτός. Πόσο μάλλον το ίδιο πρέπει να   κάνει ένας σωστός χριστιανός.

Ο Παύλος επίσης είπε, «διατί ουχί μάλλον αδικείσθε; διατί ουχί μάλλον αποστερείσθε;» ( Α’ Κορ. στ’, 7). Ο Ιωσήφ που αδικήθηκε από τα αδέρφια του, όταν συναντήθηκαν δεν τους παραπονέθηκε, αλλά τους είπε, «νυν ουν μη λυπείσθε, μηδὲ σκληρὸν υμίν φανήτω, ότι απέδοσθέ με ώδε· εις γαρ ζωὴν απέστειλέ με ο Θεὸς έμπροσθεν υμών·» (Γεν.με’, 5 ). Πόσοι και πόσοι είναι αδικημένοι στον κόσμο τούτο και λένε με παράπονο πως, «άνθρωπον ουκ έχω» ( Ιω. ε’,7 )!

Όμως, όποιος ελπίζει στο Θεό, αυτό του είναι αρκετό και ας μη έχει άνθρωπο. Όποιος όμως ελπίζει σε άνθρωπο και μάλιστα σε υψηλά ιστάμενο, αλλοίμονό του, γιατί, «Επικατάρατος ο άνθρωπος, ος την ελπίδα έχει επ᾿ άνθρωπον και στηρίζει σάρκα βραχίονος αυτού επ᾿ αυτόν, και απὸ Κυρίου αποστή η καρδία αυτού» ( Ιερ. Ιζ’, 5). Δεν επιτρέπεται σε ένα χριστιανό να μη κάνει υπακοή στην εξουσία, πολύ περισσότερο μάλιστα, αν ο ίδιος διδάσκει στους άλλους την αξία και σημασία της υπακοής. Δεν του επιτρέπεται αυτό γιατί, «ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν· οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται» (Ρωμ. ιγ’, 2). Δεν είναι κρίμα να πάρει κανείς επάνω του τέτοιο μεγάλο κρίμα, έστω και αν επρόκειτο για να κερδίσει χρήμα;