Κεντρικό σημείο του είναι η ποινικοποίηση της αμφισβήτησης της γενοκτονίας των Εβραίων από τους αδίστακτους δολοφόνους οπαδούς της ναζιστικής ιδεολογίας. Κατ’αρχήν θέτω το ερώτημα: Γιατί η αμφισβήτηση συνιστά ρατσισμό; Επειδή οι θηριώδεις πρόγονοι των σημερινών δυναστών πολλών λαών της Ευρώπης θεωρούσαν κατώτερη φυλή τους Εβραίους, όπως και τους Ρομά; Ας παρατηρήσουμε ότι για την εξόντωση των Ρομά ελάχιστοι γνωρίζουν και ουδείς λόγος γίνεται! Βέβαια δεν νομίζουμε ότι εχέφρων και σεβόμενος τον εαυτό του άνθρωπος, ακόμη και οπαδός του ολοκληρωτισμού, έχει το θράσος να αμφισβητήσει τη γενοκτονία. Τότε ποιο είναι το πρόβλημα, γι’ αυτούς που εντέλλονται να ψηφίσουν οι κρατικές βουλές νομοσχέδια με τον τίτλο αντιρατσιστικά, στα οποία να προβλέπεται υποχρεωτικά η αυστηρή τιμωρία των αμφισβητιών; Είναι προφανές: Πρώτον θέλουν να μονοπωλήσουν τον διωγμό τους, αφού όλες οι άλλες γενοκτονίες του 20ου αιώνα δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί παρά από ελάχιστες χώρες. Μεταξύ αυτών είναι και οι γενοκτονίες των χριστιανών της Μικράς Ασίας από τους Νεοτούρκους και τους κεμαλικούς στη συνέχεια. Και είναι εξόχως τραγικό η ελληνική Βουλή να παραδίδει στη λήθη τους Ρωμηούς, τα αθώα θύματα των οπαδών του παντουρκισμού, ο οποίος είχε ως καθοδηγητές Γερμανούς. Και είναι τραγικότερο να έχουν το θράσος κάποιοι «προοδευτικοί» να κάνουν λόγο και για γενοκτονία Τούρκων από τον ελληνικό στρατό στη Μικρά Ασία εξισώνοντας μεμονωμένα εγκλήματα με την οργανωμένη γενοκτονία. Δεύτερο, θέλουν να εδραιώσουν νομοθετικά, και συνεπώς ιστορικά, τον αριθμό των θυμάτων της γενοκτονίας. Κάποιοι που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τον αριθμό των 6 εκατομμυρίων σε άλλες χώρες τιμωρήθηκαν με αυστηρές ποινές, όπως ο Άγγλος ιστορικός Ίρβιγκ στην Αυστρία. Κάποιοι άλλοι δέχθηκαν έντονες επικρίσεις και απομονώθηκαν από τα κατεστημένα μέσα μαζικής εξαπάτησης. Αναφέρουμε τον Γάλλο διανοούμενο Γκαρωντύ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε ένα ιδιότυπο απομονωτισμό από τους οπαδούς της «πολιτικής ορθότητας», κυρίως διότι είχε αποκαλύψει τον ρόλο του Σιωνισμού ως παράγοντα ανωμαλιών και εγκλημάτων τόσο στο Ισραήλ όσο και στον υπόλοιπο Κόσμο. Συνεπώς κύριος στόχος του νομοσχεδίου είναι η τρομοκράτηση των ελευθέρων ακόμη φωνών. Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, όποιος τολμά να καταγγείλει τον σιωνισμό για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, διατρέχει τον κίνδυνο να καταγγελθεί ως εχθρός του εβραϊκού λαού και υποκινητής σε εκδηλώσεις μίσους, ακόμη και όταν δολοφονούνται εκατοντάδες παιδιά στη Γάζα και όταν οι σιωνιστές τραπεζίτες δια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ σπέρνουν τον όλεθρο στη Συρία και στο Ιράκ για χάρη του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ (τονίζω όχι για χάρη του εβραϊκού λαού, ο οποίος θυσιάζεται για τα συμφέροντα της σιωνιστικής πλουτοκρατίας)!
Άλλος στόχος είναι η ανεμπόδιστη δράση των αιρετικών και των οπαδών των παραθρησκευτικών ομάδων με την αμέριστη συμπαράσταση της πρεσβείας των ΗΠΑ και των «προοδευτικών», που αισθάνονται συμπάθεια για τον οποιονδήποτε πολεμά την ορθόδοξη πίστη του λαού μας! Αναμφισβήτητα η διοικούσα Εκκλησία, με το να συμπορευθεί κατά το παρελθόν με τον Καίσαρα, συνήργησε στην εσφαλμένη ποινικοποίηση του προσηλυτισμού των μαρτύρων του Ιεχωβά κυρίως. Αυτοί με τη βοήθεια των ισχυρών προστατών τους ανέτρεψαν υπέρ αυτών πλέον την ισχύουσα νομοθεσία (αποφυγή ένοπλης στράτευσης). Η Εκκλησία δεν ποινικοποιεί ουδεμία ενέργεια και τα μέλη της οφείλουν να μάχονται κατά των αιρετικών, των φοβερών λύκων, με την μάχαιρα του πνεύματος, τον λόγο του Θεού. Δυστυχώς όμως διαχρονικά οι θρησκευτικοί ηγέτες βρίσκουν πιο πρόσφορη την διεκπεραίωση δια της κοσμικής ισχύος των θεμάτων πίστεως («Ιερή εξέταση»). Μήπως με την ψήφιση του νομοσχεδίου διατρέχουμε τον κίνδυνο να κατηγορεί η Εκκλησία ως ρατσιστική λόγω των ύμνων κατά των δυσσεβών Εβραίων τη Μεγάλη Εβδομάδα; Μήπως διατρέχει κίνδυνο τιμωρίας ο πιστός που θα χαρακτηρίσει τον αιρετικό λύκο βαρύ επαναλαμβάνοντας τον λόγο του Αποστόλου Παύλου;
Ερχόμαστε στην εξέταση των διακρίσεων κατά προσώπων που βιώνουν τη διαστροφή περί την γενετήσια σφαίρα. Μήπως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου θα διώκεται η χρήση του όρου διαστροφή για τον χαρακτηρισμό της ομοφυλοφιλικής σχέσης; Επισημαίνουμε ότι ενώ πριν από τρεις δεκαετίες τα επιστημονικά συγγράμματα περιλάμβαναν μεταξύ των διαστροφών περί την γενετήσια σφαίρα και την ομοφυλοφιλία, τώρα αποφεύγουν! Είναι αυτό απόρροια πορίσματος επιστημονικής έρευνας; Ασφαλώς όχι, αν και στις ΗΠΑ οι «εγκέφαλοι», που ήθελαν να καταστήσουν πιο αξιόμαχο τον φονικότατο αμερικανικό στρατό, ανέθεσαν σε «επιστήμονα» να ανακαλύψει το γονίδιο της ομοφυλοφιλίας. Κι εκείνος το «ανακάλυψε» εντός της προθεσμίας! Έτσι οι του κογκρέσου, άβουλα όντα συνήθως, ανέστειλαν τις επιφυλάξεις τους και ψήφισαν το νομοσχέδιο! Βέβαια πολύ σύντομα η επιστημονική κοινότητα των ΗΠΑ κατήγγειλε την απάτη, ήταν όμως αργά.
Σήμερα σε αρκετές δυτικές χώρες οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν κυρίαρχη δύναμη! Όσα είχαν ζητήσει κατά καιρούς, έχουν νομοθετηθεί! Η νομιμοποίηση της σχέσης τους καλείται γάμος και κάποιοι «φιλελεύθεροι» προτεστάντες τους στεφανώνουν (στεφάνι ελάμβανε διαχρονικά ο νικητής!). Βέβαια είναι αρκετοί ακόμη που ανθίστανται, προτεστάντες, καθολικοί και ορθόδοξοι, γι’ αυτό και θεωρούν οι έκφυλοι τον εαυτό τους υπό διωγμό. Δεν γνωρίζω, αν θα ήσαν ικανοποιημένοι με το να θεωρήσουν την επισημοποίηση της ομοφυλοφιλικής σχέσης οι λοιπές χώρες ως σύμφωνο συμβίωσης. Ίσως αυτό να μην τους αρκεί και να εμμείνουν στον χαρακτηρισμό αυτής ως γάμο! Εκείνο που επιδιώκουν για να επέλθει η πλήρης ισότητα είναι τα δικαιώματα επί των οικογενειακών επιδομάτων και συντάξεων, καθώς όλα τα άλλα κατοχυρώνονται με συμβολαιογραφικές πράξεις. Πολύ φοβούμαι όμως ότι, αν όχι σε όλη την Ευρώπη της διαστροφής και της εξαθλίωσης τουλάχιστον στη χώρα μας τη δουλοπρεπή, δεν θα χορηγούνται για πολύ ακόμη επιδόματα και συντάξεις!
Στο μεταξύ στις χώρες που επέτυχαν να προσεγγίσουν την ισότητα, αν δεν την εξασφάλισαν οι έκφυλοι παρελαύνουν με ιδιαίτερη υπερηφάνεια κατ’ έτος, δημοσιοποιούν τη σχέση τους, όσο υψηλά και αν έχουν ανέλθει στην πολιτική ιεραρχία (υπουργοί αρκετοί, τρεις πρωθυπουργοί), καμαρώνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, καθώς είναι περιζήτητοι! Όλος ο μηχανισμός των δυτικών χωρών κόπτεται προκλητικά υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, ενώ μεγάλο μέρος των λαών στενάζει κάτω από τη φτώχια και την ανέχεια. Και ποιοι είναι οι σημαντικότεροι υποστηρικτές της όλης προσπάθειας; Οι «προοδευτικοί» του αστισμού, που αγωνίζονται (!) για την ανατροπή του άθλιου καπιταλιστικού συστήματος!
Δεν θέλω να δώσω δικαίωμα για παρεξηγήσεις. Δεν υποστηρίζω ότι λύση του μεγάλου αυτού κοινωνικού προβλήματος είναι η αστυνόμευση κατά το πρότυπο της ναζιστικής ή σταλινικής κοινωνίας. Η Εκκλησία βλέπει με συμπάθεια τον κάθε αμαρτωλό. Αλλοίμονο στη χώρα, που σύρεται από αντίθεες δυνάμεις στην προβολή της διαστροφής. Οι συνέπιες δεν θα αργήσουν να εκδηλωθούν.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»