Ζωηφόρος

Η αόρατη πόλη

Θυµᾶστε  τήν χρονιά τῶν Ὀλυµπιακῶν ἀγώνων τῆς Ἀθήνας; Περιµέναµε ὅλοι τότε τήν Ὀλυµπιάδα, ἐλπίζοντας πώς µέ τίς προετοιµασίες θά ἄλλαζε  –εὐκαιρίας δοθείσης– τό πρόσωπο τῆς πόλεως.

Ὁρισµένες ἐλπίδες –ὅπως τό Μετρό– πῆραν σάρκα καί ὀστᾶ. Ἄλλες δηµιουργίες –ὅπως ἀρκετές Ὀλυµπιακές ἐγκαταστάσεις– πού πληρώσαµε µέ χρυσάφι, µετατράπηκαν ἁπλῶς σέ ἀνεµοδαρµένα τοπία, στά ὁποῖα «ἀόρατοι» ἄνθρωποι «πλιατσικολογοῦν ἀθόρυβα ὅ,τι προφταίνουν».

Τήν ἐποχή ἐκείνη, θυµᾶµαι, ἔγινε πολλή κουβέντα γιά τόν καλλωπισµό τῶν προσφυγικῶν πολυκατοικιῶν τῆς λεωφόρου Ἀλεξάνδρας. Τελικά δέν ἔγινε οὐσιαστικά τίποτε µέχρι σήµερα. Ἁπλῶς κάποιοι «ἐφευρέτες» σκέπασαν µέχρι τό τέλος τῶν ἀγώνων τίς πολυκατοικίες τῆς ντροπῆς  µέ ἕνα τεράστιο ζωγραφισµένο πανό.

Ἀπό τότε, ἀρκετές φορές κατά τούς περιπάτους µου στήν Ἀθήνα σκεπτόµουν, µήπως θά ἔπρεπε νά σκεπάσουµε ὁλόκληρο τό λεκανοπέδιο µέ ἕνα τεράστιο ὕφασµα καί νά λύσουµε ἔτσι τά πολλά προβλήµατα τῆς Ἀθήνας κάνοντάς την ἀόρατη πόλη;

* * *

Πολλές φορές ἄκουσα ἀπό τούς ραδιοφωνικούς σταθµούς ἤ διάβασα σέ ἐφηµερίδες ὅτι ἡ Ἀθήνα θεωρεῖται ἀπό τίς πιό ἀκατάστατες, ἀπό τίς πιό βρώµικες πόλεις τῆς Εὐρώπης. Καί πράγµατι, σέ ὅσες Εὐρωπαϊκές χῶρες ταξίδεψα, δέν συνάντησα τόσα σπίτια µουτζουρωµένα µέ συνθήµατα, µέ µισοτελειωµένες ζωγραφιές, µέ πεταµένες µπογιές, µέ παντός εἴδους κολληµένες ἀφίσες ἤ ἀναγγελίες. Γιά νά µή µιλήσω γιά τίς βροµιές τῶν ζῴων πού µπορεῖ κανείς ἄθελα νά πατήσει κατά τίς βραδυνές ἰδίως ὧρες, ὅταν ὁ φωτισµός τῶν δρόµων εἶναι µᾶλλον ἀνύπαρκτος. Γιά παλαιά σπίτια µισογκρεµισµένα ἤ ἑτοιµόρροπα, ἐγκαταλελειµµένα τελείως ἀπό τούς ἰδιοκτῆτες ἤ στολισµένα µέ σκαλωσιές, ὁ ρόλος τῶν ὁποίων εἶναι µονάχα νά καταλαµβάνουν τό πεζοδρόµιο ἐµποδίζοντας τό πέρασµα τῶν πεζῶν καί γιά νά σκουριάζουν δαρµένα ἀπό τίς βροχές.

Γενικά,  ἐξ ἄλλου, οἱ πεζοί στήν Ἀθήνα δέν µποροῦν νά ἀπολαµβάνουν σχεδόν πουθενά κάποιο περπάτηµα σέ κανονικό πεζοδρόµιο. Διότι ἀπό τήν περίοδο τῆς δεκαετίας τοῦ ’90, κατά τήν ὁποία ἄρχιζε νά αὐξάνεται µέ γοργούς ρυθµούς  ὁ ἀριθµός τῶν αὐτοκινήτων, οἱ «πρωτοµάστορες» τῶν δηµοσίων ἔργων προσπάθησαν νά βροῦν τήν λύση τῆς κυκλοφορίας φαρδαίνοντας τίς λωρίδες τῶν λεωφορείων καί σµικρύνοντας µέχρι σχεδόν ἐξαντλήσεως τά πεζοδρόµια. Ἀλλά καί αὐτές οἱ µίνι λωρίδες τοῦ πεζοδροµίου καταλαµβάνονται στίς περισσότερες φορές εἴτε ἀπό παρκαρισµένα αὐτοκίνητα ἤ µοτοσικλέτες, εἴτε ἀπό τραπέζια κάποιων πρόχειρων καφενείων ἤ καλοκαιρινῶν ἐστιατορίων, εἴτε ἀπό σορούς τῶν σκουπιδιῶν, εἴτε … εἴτε… Γεγονός εἶναι ὅτι ὅλοι οἱ πεζοί, ἤ οἱ γυναῖκες µέ τά καροτσάκια τῶν µικρῶν παιδιῶν πρέπει νά κατεβοῦν στόν δρόµο µέ κίνδυνο ἀτυχηµάτων. Δέν µιλάω γιά τούς ἀνάπηρους πού µετακινοῦνται µέ τά καροτσάκια τους, διότι αὐτοί µέ τίς σηµερινές «ἀνέσεις» τῶν πόλεών µας δέν πρέπει οὔτε κἄν νά σκέπτονται νά βγοῦν ἀπό τά σπίτια τους χωρίς συνοδεία. Ἐξ ἄλλου µπορεῖ κάποιος νά µετρήσει στά δάκτυλα ἑνός χεριοῦ τίς πολυκατοικίες πού διαθέτουν εἰδικά συστήµατα γιά ἀναπηρικά καροτσάκια. Χρειάζεται νά µιλήσουµε γιά τίς ἀνύπαρκτες εἰδικές λωρίδες γιά µοτοποδήλατα; Ἤ τί νά ποῦµε γιά τίς ὑπόγειες διαβάσεις; Ἦταν ἀναγκαῖες. Καλῶς λοιπόν φτιάχτηκαν. Τίς πληρώσαµε µέ πολλά ἑκατοµµύρια καί τίς πληρώνουµε ἀκόµη. Ἀλλά, ἔλλειψης φροντίδας, ὅλες σχεδόν µετατράπηκαν σέ σκοτεινά πρόχειρα οὐρητήρια ἤ τουαλέτες. Κανείς δέν τολµάει νά τίς διαβεῖ οὔτε τήν ἡµέρα, πόσο µᾶλλον τήν νύχτα!

Μά καί αὐτοί πού µετακινοῦνται στήν πόλη µέ τά αὐτοκίνητά τους, ἤ µέ τό ταξί δέν πρέπει νά εἶναι πολύ εὐχαριστηµένοι, διότι καί τό ὁδόστρωµα τῶν δρόµων µοιάζει µέ τό σάβανο τῆς Πηνελόπης  καί ὅ,τι ὁρισµένοι στρώνουν τό πρωΐ, ἄλλοι σκάβουν τό βράδυ, ἔτσι ὥστε οἱ ἀσφαλτοστρωµένοι δρόµοι ἔγιναν χειρότεροι ἀπό τούς χωµατοδρόµους τῶν χωριῶν.

Οἱ ὑπεύθυνοι «ἄρχοντες» τῶν δήµων κατέβηκαν ἄραγε ποτέ ἀπό τά αὐτοκίνητά τους νά περπατήσουν στούς δρόµους καί στίς διαβάσεις νά ἰδοῦν τίς πραγµατικές ἀνάγκες τῆς πόλεως καί νά µή περιορίζονται σέ ὀργανωµένες ἐµφανίσεις σέ κάποια κεντρικά Τσιπουράδικα ἤ νά στήνονται µπροστά στίς κάµερες τῶν τηλεοράσεων γιά νά ἀνταγωνίζονται µεταξύ τους στό νά ὑπόσχονται στούς δηµότες ψηφοφόρους τους ἄπιαστα ὁράµατα;

Χρειάζεται ἀκόµη νά τούς ὑπενθυµίσουµε ὅτι «οἱ καιροί ἔχουν πάντα γυρίσµατα» καί «αὔριο» µποροῦν νά βρεθοῦν οἱ ἴδιοι ἀνάµεσα στούς ταλαιπωρηµένους κατοίκους αὐτῆς τῆς πόλεως; Νά µή ξεχνοῦν τά λόγια τοῦ LaRochefoucaul, τοῦ Γάλλου φιλοσόφου καί συγγραφέα: «Ἐµεῖς προσφέρουµε βοήθεια στούς ἄλλους γιά νά τούς κάνουµε νά µᾶς ἀνταποδώσουν καί αὐτοί βοήθεια ὅταν βρεθοῦµε σέ παρόµοιες καταστάσεις. Διότι αὐτές οἱ ὑπηρεσίες πού προσφέρουµε στούς ἄλλους συνιστοῦν κυριολεκτικά ἐξυπηρετήσεις, ἀγαθοεργίες πού ἐµεῖς κάνουµε προκαταβολικά γιά τούς ἑαυτούς µας!»

π. Ἠλίας Ι. Φρατσέας

 

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 140,  Ἀπρίλιος 2014

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel